Author: welo
Description: Internetplattform für die Entwicklung einer revolutionären Bewegung
Published Time: 2024-03-05T00-16-31-00-00
Tags: None
Images:
Wir teilen hier einen Aufruf zu Demonstrationen am 8. März in Österreich der Roten Fahne Österreich:
Heraus zum 8. März – dem internationalen Kampftag der Frauen!
Liebe Leserinnen und Leser,
wir möchten euch herzlich zur Teilnahme an den diesjährigen Kundgebungen und Demonstrationen anlässlich des internationalen Frauenkampftages, den 8. März 2024, aufrufen. Hier findet ihr Termine für Wien, Linz und Innsbruck:
Hoch der 8. März 2024!
WIEN
Kundgebung am 08. März um 14:00 Uhr
Ort: Mariahilferstraße / U3 Neubaugasse (Libro) – 1060 Wien
- im Anschluss gibt es eine kurze Demonstration zu den öffentlichen Betriebsversammlungen bei der Zieglergasse.
Boletim MFP - Viva a resistência das mulheres palestinas
Author:
Description: O MFP é uma organização de vanguarda e de massas de mulheres do povo.
Labels: O MFP
Published Time: 2024-03-05T03-52-00-03-00
Images:
Nesta edição:
Editorial
Caso Daniel Alves: qual é o preço do estupro?
Sob Luiz Inácio, a situação das mulheres trabalhadoras não mudou em nada
Origem e significado do 8 de março
140 anos: "A Origem da Família, da Propriedade Privada e do Estado"
Rebelião popular na Cidade de Deus, no Rio de Janeiro, após morte de criança de 13 anos pela PM, 2023Viva a resistência das mulheres palestinas! Origem e significado do 8 de março Página 4 Governo Luiz Inácio/PT A situação das mulheres não mudou em nada Página 3movimentofemininopopularbrasil@gmail.com - movimentofemininopopular.com.br“As mulheres levam sobre seus ombros a metade do céu e devem conquistá-la.” Presidente Mao Tsetung março - 2024 Sem derrotar o imperialismo não haverá emancipação EditorialA Sagrada Guerra de Resistência Palestina impõe ao imperialismo graves derrotas táticas Conheça o novo site do MFP! Acesse movimentofemininopopular.com.br
2 março de 2024 MFP Sem derrotar o imperialismo não haverá emancipação das mulheres Em um momento chave da sagrada Guerra de Resis - tência Nacional Palestina, os Estados Unidos (EUA) escancaram sua atuação como inimigo maior dos povos do mundo. Raras ve - zes um politiqueiro ianque foi tão aberta, descarada e incondicionalmente sio - nista como Joe Biden, o que joga por terra o discurso enganador que pretende apresentar como essen - cialmente distintos “demo - cratas” e “republicanos” . Ambos rivalizam, isto sim, em rapinagem e genocídio, confirmando a poderosa análise de Lenin de que o imperialismo não é uma política, que pode ser al - terada com a alternância de um governo, mas é a etapa superior e última do capi - talismo, época de reação e violência em toda a linha e antessala da Revolução Proletária Mundial. O povo palestino vive em uma prisão a céu aberto há mais de 70 anos, sob cons - tante bloqueio econômico, vigilância militar, rotina de agressões sionistas - tanto por parte das forças mili - tares como por parte dos colonos -, e expulsão em massa de milhões de pesso - as, situação que chegou ao paroxismo desde a reação à heroica operação do Di - lúvio Al-Aqsa em 7 de ou - tubro de 2023. A reação de Netanyahu e das bestas sio - nistas que o seguem é mera demonstração de covardia e desespero ante o levanta - mento irresistível das mas - sas palestinas. Desde ou - tubro Israel já assassinou mais de 28 mil palestinos. E quem são essas pessoas? Cerca de 70% delas são mu - lheres e crianças. O apoio incondicional dos EUA ao genocídio co - metido por Israel atesta o papel do imperialismo como maior inimigo dos povos do mundo, em sua ganância por dominar ter - ritórios e impor governos fantoches e ampliar seu do - mínio, conjurar o perigo crescente de seu declínio e assegurar-se como super - potência hegemônica úni - ca. Não é dessa forma que tem agido no Oriente Médio Ampliado há tanto tempo? A exemplo as invasões no Iraque e Afeganistão, per - manente ameaças ao Irã, República Democrática Po - pular da Coreia e Venezue - la, o financiamento e apoio a golpes de Estado na Ucrâ - nia e outras ex-repúblicas da antiga URSS etc. Os agressores não recor - rem a tais barbáries por se - rem fortes, como querem fazer crer os reformistas, mas porque sentem o po - der lhes escapar das mãos ante a resistência heroica e indomável e a rebelião dos oprimidos. O imperialis - mo impõe guerras injustas como parte da partilha e repartilha do mundo para superar suas crises. A con -centração de renda e em - pobrecimento das massas no mundo impõe desafios políticos insuperáveis para o imperialismo. Pois sim, dados de 2023 apontam que as 5 maiores empresas do mundo tem juntas o valor do PIB das economias da África, da América Latina e do Cari - be. O fundador da empre - sa Amazon, Jeff Bezos, um dos mais ricos do mundo, aumentou em mais de 30 milhões de dólares desde 2020 sua já fortuna bilio - nária, às custas de chu - par o sangue do proleta - riado no Terceiro Mundo e mesmo da deterioração dos direitos sociais nos países imperialistas. Este é o caminho de todas as empresas monopolistas, incompatíveis inclusive com as liberdades demo - cráticas consagradas pela revolução burguesa, razão inevitável do ascenso do fascismo contemporâneo. Em resposta a esta situa - ção, no último ano, protes - tos se elevam em diversas partes do mundo contra a exploração dos grandes monopólios. Na Inglaterra, Caso Daniel Alves: qual é o preço do estupro? Daniel Alves, agora ex-jo - gador de futebol, foi con - denado a quatro anos e seis meses pela justiça espanho - la por ter estuprado uma jo - vem em uma boate em Barce - lona. O tempo de prisão (bem inferior, por exemplo, ao que prevê a legislação brasileira) foi atenuado pelo pagamento de uma multa do condena - do no valor de 900 mil reais, pagos, pelo que consta, pelo seu “parça” Neymar. Além da diminuição da pena, Daniel Alves tenta obter a saída ante - cipada da prisão, até o fim de abril, mediante o pagamento de uma espécie de “caução” . Noutras palavras, trata-se de uma espécie de bizarro “seguro estupro” . Pois sim, quanto vale um estupro? Isto, de um lado, escancara o caráter hipócrita da ideologia burguesa, que não vê as relações humanas mais do que meras mercadorias a serem negociadas como qualquer outra (do que vivem as chamadas “redes sociais” a não ser da mercantilização, precisamente, daquilo que há de mais humano em nós?), e, no caso das mulheres, como objetos de consumo – que podem, como quaisquer objetos, ser precificados. Pode-se então dizer que o EDITORIAL uma greve geral de meio milhão de trabalhadores tomou o país, que passa por uma grave crise econômica submetendo o povo a uma queda na sua condição de vida. Na China, uma onda de demissões em massa nas empresas monopolistas elevou a explosividade dos protestos, como ocorreu no Parque Industrial Jianqiao, na cidade de Chongqinq, e na rebelião da província de Zhengzhou. Além disso, a crise imobiliária chine - sa assombra a economia mundial. A América Latina, consi - derada pelo imperialismo como seu quintal, também arde em rebeliões como na Argentina onde o governo reacionário Milei impôs um decretaço anti-povo contra os trabalhadores e demais massas populares, que dão resposta a altura em protes - tos multitudinários. Nem a restrição das liberdades de manifestação, expressão e organização impediu as revoltas. Sendo a metade da classe as mulheres também car - regam sobre si o peso des - sa exploração. Para seguir com seus ideais de super - potência, o moribundo im - perialismo mantém e im - pulsiona a secular opressão feminina. As campanhas levadas pelo monopólio de imprensa, figurões e famosos sobre o “direitos das mulheres” , “Não é não” , etc, não são suficientes pa - ra reverter os séculos de opressão. São, na verdade, pura demagogia. Apenas uma mão de tinta colorida sobre sua verdadeira face misógina. Sem esquecer a necessidade inegociável da luta para manter os direi - tos já conquistados, é ilu -são acreditar que se possa completar a emancipação feminina nos marcos desta sociedade. A mulher do povo, além de ter menor salário (ganha 21% a menos que os ho - mens), os empregos mais precários (é 80% dos tra - balhadores informais) e ter condições dificultadas para se manter emprega - da, é obrigada, também, a exercer uma dupla jornada de trabalho: o trabalho do - méstico não pago. Esse trabalho doméstico não pago, invisível e em - brutecedor realizado pela mulher trabalhadora, ga - rante que o empregador mantenha os salários extre - mamente baixos. Enquan - to as mulheres das classes dominantes compram os serviços de cozinha, lim - peza e cuidado dos filhos, as mulheres do povo são as que precisam fazer essas tarefas, além de trabalhar fora para complementar a renda da casa ou mesmo assegurá-la sozinha. Nos lares populares as mulheres são as primeiras a levantar e as últimas a deitar. No Brasil, esse trabalho invi - sível é, em média, de 21,3 horas por semana. Por sua vez, os salários bai - xos mantém o trabalhador(a) e sua família em condição de vida precarizada, e são parte da engrenagem das crises cíclicas: reduzindo o consumo e gerando as crises de superprodução. E é nesses momentos de crise que aumentam todo tipo de violências e barbá - ries: extração das riquezas e maior reacionarização nos países de governos lacaios do imperialismo e trauma, físico e psicológico, da vítima, vale 900 mil reais? Em que, essencialmente, isso se diferencia, digamos, da justiça tribal afegã, condenada como bárbara pelo “Ocidente” , por ser nela comum a “indenização” de maridos às famílias de suas esposas assassinadas com cabras e pedaços de terra? Além disso, também cai por terra, com esta indenização em troca da pena, qualquer vaga ideia de uma “justiça” igualitária para todos: pelo mesmo crime bárbaro de es - tupro (no caso de Daniel Al - ves, o processo trouxe à tona provas incontroversas), um milionário não responderá como um pobre. Vale, aqui, o que vale em outras partes na sociedade capitalista: para a burguesia, desde sempre, o crime compensa.Continua na próxima página
3 março de 2024 MFP março de 2024 Crise econômica pesa ainda mais sobre as mulheresSem derrotar o imperialismo não haverá emancipação das mulheresSob Luiz Inácio, a situação das mulheres trabalhadoras não mudou em nada A despeito de todas as promessas durante o últi - mo período eleitoral – no qual a situação das mu - lheres foi, exatamente, um dos pontos mais debatidos – a vida das mulheres do povo, sobretudo das su - as camadas mais pobres, como a das moradoras de favelas nas cidades e das camponesas sem-terra ou com pouca terra no inte - rior, não sofreu nenhuma alteração, nem de forma e nem de fundo. Nesse período, o governo oportunista, de Luiz Inácio e Alckmin, praticou sua agenda de “governabili - dade” (leia-se: aliança com a mesma coalizão re - acionária que é governista qualquer que seja o gover - no, de Sarney a Bolsona - ro) e apaziguamento com os generais golpistas e a extrema-direita, às custas dos interesses populares. Mesmo medidas tímidas, cogitadas nas eleições, co - mo a taxação das grandes fortunas e o reconheci - mento dos direitos traba - lhistas para trabalhadores de aplicativos, não foram implementadas. Para os pobres, ao contrário, a única política tem sido o incremento da violência no campo e na cidade. Outro fato gritante da cri - se é o incremento da vio - lência política, tal como se evidenciou nos recentes assassinatos da liderança quilombola Mãe Bernade - te e da Pajé Nega pataxó, ambos no estado da Bahia, cujo governo do petista Jerônimo Rodrigues nada tem feito para reduzir as empreitadas do latifúndio de extrema direita contra as terras públicas e territó - rios indígenas. Ainda mais encorajados pela recente aprovação do criminoso marco temporal, associa - ções de latifundiários, gri - leiros e ladrões de terra como o grupo “Invasão ze - ro” , tem armado e treinado verdadeiros exércitos de pistoleiros para promover reintegrações de posse ile - gais, assassinar lideranças e tentar conter a luta pe - la terra. A maioria desses senhores compõem a base social do bolsonarismo e da extrema direita, defen - de abertamente o retorno de seu líder ao governo e o desfecho do golpe militar fascista. Enquanto isso, Luiz Inácio e seu ministro entregam o orçamento a seus “aliados” Artur Lira e outros bandidos de colari - nho branco do Congresso, como se semelhante polí - tica de apaziguamento pu - desse conter a sanha gol - pista que emana sobretudo das Forças Armadas e dos latifundiários. Os recorrentes episódios de chacinas policiais – co - mo os derivados da “Opera - ção Verão” , em Santos, que já resultou em 54 mortes, além do sítio permanente das favelas cariocas – des - nudam a verdadeira guerra civil reacionária das clas - ses dominantes de grandes burgueses e latifundiários serviçais do imperialismo, principalmente ianque, contra o povo. Como te - mos visto, para armar as polícias e equipar a repres - são em todos os níveis não há contingenciamento de gastos nem teto fiscal. Para saúde e educação, os cor - tes de verbas, a desvalo - rização dos profissionais e a degradação estrutural são uma rotina, como se revela na incapacidade do Estado em prevenir e ofe - recer assistência aos tra - balhadores durante a atual epidemia de dengue. Numa palavra, para os ricaços, tudo, para o povo, nada! As promessas de políti - cas públicas para as mu - lheres, que foram trom - beteadas durante a farsa eleitoral, já foram esque - cidas. O que foi feito foi pura maquiagem, como é o caso da distribuição de absorventes menstruais no “programa farmácia popular” , para o qual se demanda uma burocracia sem fim na comprovação de pobreza, uma exposição e humilhação que inibe a busca por parte de muitas mulheres. Assuntos como a valorização do salário - -mínimo e a própria lei da equiparação de salários entre homens e mulheres da mesma profissão se tornaram letra morta. A maioria das mulheres se - guem sem emprego formal, e “se viram” como podem para sustentar seus filhos. Entre as trabalhadoras, as mulheres negras lideram os piores índices de de - semprego, remuneração e ocupação em emprego desprotegido, sem carteira assinada e sem direitos. A crise econômica, o desemprego e a inflação pesam ainda mais sobre as mulheres. Segundo demonstrou a Pesqui - sa Nacional por Amostra de Domicílios Contínua, apurada pelo IBGE, no quarto trimestre de 2023 aumentou a desigualdade entre homens e mulheres no mercado de trabalho. De 20%, no trimestre an - terior, aumentou para 25% a diferença de renda entre homens e mulheres. Elas ganham em média 25% a menos. As mulheres traba - lhadoras, especialmente as trabalhadoras negras, são as mais penalizadas pela fome e o desemprego – o desemprego feminino é 55% maior que o mascu - lino, e 47% das mulheres vivem em situação de in - segurança alimentar. Essa desproteção econô - mica nos expõem a outras violências. Deste modo, apenas nos quatro primei - ros meses de 2023 17.500 violações sexuais contra crianças ou adolescentes foram registradas, e ape - sar dessa realidade cruel o acesso ao aborto nos ter - mos da lei vigente(estupro, que ponha em risco a vida da mãe e anencefalia fetal) tem sido cada vez mais difi - cultado nos serviços públi - cos de saúde, obrigando as mulheres a correr risco de vida para realizar o aborto. Impulsionar a Revolução de Nova Democracia e o protesto popular! A grave crise econômi - ca, política e militar a qual chegou o país não é um fato conjuntural nem passagei - ro: suas raízes estão nos cinco séculos de latifún - dio e dominação, primeiro colonial, imperialista de - pois. Uma economia sub - metida pelo latifúndio e pelo imperialismo, sempre achacada e sem margem para o desenvolvimento nacional. Classes domi - nantes lacaias do impe - rialismo, sócias menores, que se contentam com migalhas. Crise política permanente, situações re - volucionárias frequentes e recorrentes intervenções militares. Ademais do insuportável jugo que pesa sobre o nos - so povo, as mulheres car - regam ainda uma quarta montanha de exploração: a opressão feminina. Es - ta, se expressa no traba - lho doméstico não pago; na forma inferiorizada e preconceituosa como as mulheres são vistas pela ideologia machista; nos salários mais baixos e nas condições mais aviltantes de trabalho que incidem sobre nós, além de várias outras consequências es - pirituais, como a autossu - bestimação, que nos amar - ra a situações infelizes e nos adoece. Nesse 8 de março, nós, do Movimento Feminino Popular, fazemos um cha - mado às mulheres traba - lhadoras do campo e da cidade a impulsionar a Re - volução Agrária e Protesto Popular, engrossando as - sim as fileiras da Revolu - ção de Nova Democracia em nosso país. Devemos, parte por parte e em cada rincão desse país, arrancar o que é nosso por direito – terra, pão, emprego, até que tenhamos o governo de tudo, isto é, o poder. Que esta data memorável, que se inscreve no rol das datas do Proletariado Interna - cional, marque uma vez mais com selo de classe a necessidade de ligar todas essas lutas de resistência à luta por um Brasil e um Mundo Novos, nos quais tremule soberana a ban - deira vermelha. SITUAÇÃO NACIONAL guerras de rapinas em todo mundo. Não há, sob o imperialis - mo, perspectivas de avan -ço para os trabalhadores e trabalhadoras a não ser aqueles impulsionados pe - la própria corrente da luta popular e revolucionária. As mulheres, frente dos protestos tanto nos bairros dos países imperialistas como nas vilas e favelas dos países oprimidos, de bra - ços dados com os homens da sua classe só alcança -rão sua completa emanci - pação com o varrimento desse apodrecido sistema de exploração.Continuação Editorial
4 março de 2024 MFP Origem e significado do 8 de março O dia 8 de março – Dia Internacional da Mulher Proletária tem uma im - portância especial na luta revolucionária de todos os povos. O tributo à luta das mulheres das classes explo - radas e oprimidas de todos os países foi proposto por Clara Zetkin – dirigente do Partido Social Democrata (Comunista) da Alemanha – na II Conferência de Mu - lheres Socialistas em 1910, realizada na Dinamarca. Aprovada pelas delegadas, a homenagem foi realizada em dias diferentes nos pri - meiros anos. No dia 8 de março de 1917, no auge de uma situação revolucionária, ocorreu uma passeata com dezenas de milhares de operárias contra a fome, a guerra e o czarismo, sob a direção dos bolcheviques em Petrogra - do, então capital da Rússia, dando início a uma greve geral política contra o re - gime czarista. Esses acon - tecimentos marcaram o pe - ríodo revolucionário mais importante da humanidade – a Grande Revolução So - cialista de Outubro em 1917 – quando a classe operária russa e a classe camponesa aliada histórica, tomam o poder e iniciam a constru - ção da primeira pátria so - cialista da história, a União das Repúblicas Socialistas Soviéticas – URSS. É em ho - menagem a esta rebelião das operárias russas que a celebração do Dia Inter - nacional da Mulher Prole - tária passa a ser realizada no dia 8 de março, pelos movimentos revolucioná - rios de mulheres em todo o mundo, como marca do conteúdo de classe da data. Nos anos de 1950, as clas - ses dominantes reacioná - rias tentaram suprimir es - sas referências históricas vinculadas ao Movimento Comunista Internacional, tentando transformar a da - ta em dia internacional de todas as mulheres, explora - doras e exploradas, opres -soras e oprimidas. Apre - sentaram a versão mentiro - sa de que a greve das tecelãs em Nova Iorque, quando morreram 129 operárias e 17 operários, num grande incêndio trancado pelos patrões dentro do prédio em chamas, havia ocorrido no dia 8 de março e daí essa data passou a ser comemo - rada internacionalmente. Como não podiam suprimir o caráter classista de uma data já consolidada em todo o mundo, buscaram então uma luta acontecida fora do território socialista. A defesa dos livros de his - tória da burguesia, repetida em coro pelo oportunismo e o revisionismo, fazendo referência às operárias de Nova Iorque é, portanto, uma farsa. Não que o fato não tenha ocorrido, nem que a luta das operárias estadunidenses não tenha importância e não seja par - te do movimento operário internacional. Pelo con - trário, elas são heroínas da luta do proletariado e pela emancipação da mu - lher. Mas seu heroísmo não se deu no dia 8 de março, e sim no dia 25 de março de 1911. O Dia Internacional da Mulher Proletária não foi instituído com referên - cia nesse acontecimento e sim na Grande Revolução Socialista de Outubro em 1917. O que o imperialismo pre - tende na verdade é negar que o Dia 8 de Março está vinculado à Revolução Pro - letária Mundial e pertence, portanto, às massas explo - radas e oprimidas de todo o mundo que combatem o imperialismo. E isso a rea - ção não pode permitir em sua vã tentativa de negar a revolução e de apagar da história os feitos históri - cos da classe operária e do campesinato dirigidos pelo grande Partido Comunista da União Soviética, sob a grande liderança de Lenin e Stalin. “A origem da família, da propriedade privada e do Estado” Publicado em 1884 por Friedrich Engels, trata - -se da obra marxista mais importante para a explica - ção histórica da opressão feminina. Demonstran - do como as relações en - tre homens e mulheres se modificaram conforme o desenvolvimento da ca - pacidade humana de in - tervir na natureza e como isso refletiu nas diversas formas de organização da família até a monogamia e na passagem da barbárie a civilização. Na tese do MFP “ A eman - cipação da mulher é obra da revolução proletária ” apresentamos um breve resumo que diz: "Nas primeiras forma - ções sociais humanas (as gens), predominou por séculos o matriarcado, onde a mulher tinha pre -ponderância e grande im - portância política e social. O matriarcado era a forma de organização das pri - meiras famílias humanas anteriores ao surgimento da propriedade privada. O surgimento da proprie - dade privada, derivado da formação de excedentes da produção, modifica de maneira profunda as rela - ções sociais existentes. Os homens começam a trans - formar os vencidos nas lutas entre os grupos pela sobrevivência, em escra - vos, para suprir as maiores necessidades de mão de obra. Nesse momento ao homem, a quem na divi - são do trabalho até então cabia principalmente a ca - ça, pertenciam portanto, as ferramentas e utensílios necessários para sua fun - ção; e pertenciam por sua vez à mulher os utensílios ligados à sua função de tra - balhar principalmente na agricultura e no trato das coisas domésticas. Assim, a nova divisão do traba - lho vai gerar a preponde - rância masculina. Com a produção de excedentes coloca-se de maneira dis - tinta o problema da heran - ça que antes passava pela linhagem materna, e não havendo excedentes de produção, era composta de poucos utensílios. Com a produção de excedentes, sob propriedade dos ho - mens, esses vão buscar também o reconhecimento da herança para seus filhos e a sociedade passa a se organizar segundo a linha - gem paterna. Dessa forma 'O desmoronamento do di - reito materno, foi a grande derrota histórica do sexo feminino em todo o mun - do. O homem apoderou-se também da direção da casa; convertida em servidora, em escrava da luxúria do homem, em simples ins - trumento de reprodução.' (Engels) O desenvolvimen - to do patriarcado atinge nossos dias e para fazê-lo valer foi necessário alte - rar tradições ancestrais, substituindo-as por outras aplicadas a partir do pon - to de vista da sociedade dividida em classes. Des - sa maneira, as mulheres passarão a sofrer dois tipos de opressão: sua opressão enquanto classe e a outra enquanto gênero. E os di - ferentes modos de produ - ção se aproveitaram dessa situação a seu favor sendo que no capitalismo o tra - balho não pago doméstico efetuado pelas mulheres têm o importante papel de reduzir o valor da força de trabalho e aumentar o lu - cro do capitalista. ” A preocupação de Engels sobre a opressão feminina ultrapassou o aspecto teó - rico e estando ele profun - damente vinculado com o movimento operário, acompanhou, na Alema - nha, a luta de destacadas lideranças comunistas como Clara Zetkin que travavam hercúleos esfor - ços para organizar a luta sindical das mulheres e pela sua incorporação ao Partido Social-Democrata Alemão. Luta que se elevou até os congressos da II in - ternacional, tendo como resultado uma grande in - corporação feminina aos Partidos Comunistas. Baixe o pdf do livro em nosso site. 140 anos:O 8 de março está profundamente vinculado a Revolução Proletária MundialDIA INTERNACIONAL DA MULHER PROLETÁRIA
Nagpur Bench Of BHC Acquits Political Prisoner Dr G N Saibaba In Maoist Links Case - Redspark
Author: Alan Warsaw
Categories: India, People's War, Political Prisoners
Description: Mumbai, March 5, 2024: The Nagpur Bench of the Bombay High Court on Tuesday acquitted political prisoner Dr. G.N. Saibaba,
Modified Time: 2024-03-05T22:06:46+00:00
Published Time: 2024-03-05T05-00-52-00-00
Tags: Andhra Pradesh, Andhra Pradesh State Police, Bombay High Court, CPI (maoist), CPI(maoist), Dr G N Saibaba, Gadchiroli, Gadchiroli district, Gadchiroli Session Court, Hem Mishra, India, Intelligence Bureau, Maharashtra, Maharashtra Police, Maharashtra State, Mahesh Tirki, Mumbai, Mumbai City District, Mumbai Suburban District, Nagpur, Nagpur Central Jail, Nagpur District, Naxal, naxalites, naxals, Pandu Narote, People's Liberation Guerrilla Army, People's War, PLGA, police, Political Prisoners, Political Prisonner, PPW, PPW in India, Prashant Rahi, Ram lal Anand College, RDF, Revolutionary Democratic Front, Saibaba, Supreme Court, UAPA, Unlawful Activities (Prevention) Act, Vasantha Kumari, Vijay Tirki
Type: article
Images: 000000.jpg
Mumbai, March 5, 2024: The Nagpur Bench of the Bombay High Court on Tuesday acquitted political prisoner Dr. G.N. Saibaba, (a former professor of English at Delhi University’s Ram lal Anand College), and his five co-defendants in a Maoist links case under the Unlawful Activities (Prevention) Act (UAPA), saying the prosecution could not prove the case against them beyond reasonable doubt.
In its 293-page verdict, the bench held that the prosecution failed to prove electronic evidence and it was difficult to accept that the accused had conspired and made preparation to commit a terrorist act which was not spelt out in the case. Observing that procedural mandate was not followed in maintaining the case diary despite charges of serious offenses leveled against the accused, it said the evidence could not be “free from doubt’”.
It also observed that mere possession of literature sympathetic to Maoist philosophy could not be an offense under the UAPA and merely downloading Maoist material wouldn’t constitute an offense unless specific evidence was provided.
Within hours, the Maharashtra government approached the Supreme Court seeking an urgent hearing, after it failed to convince the High Court to stay the implementation of the judgment.
A Division Bench of Justice Vinay Joshi and Justice Valmiki S.A. Menezes also set aside the life sentence awarded to Dr. Saibaba and the other accused — Mahesh Tirki, Hem Mishra, Pandu Narote (who died in 2022), Vijay Tirki and Prashant Rahi — by a sessions court in 2017, and held the sanction for prosecution under UAPA as “null and void”.
A Bombay High Court led by Justice Rohit B. Deo too had acquitted Dr. Saibaba and the other five accused on October 14, 2022, only for the Supreme Court to stay the verdict and ask for the case to be heard afresh.
Soon after the judgement was pronounced on Tuesday, Advocate-General Birendra Saraf, on behalf of the State, requested the High Court to stay the operation of its judgment for six weeks to allow the government to approach the Supreme Court. However, the Bench refused to grant a stay. “We have already acquitted the accused and directed their release forthwith if not required in any other case. We cannot stall the said order, which may affect the right to personal liberty,” the court said.
Noting that the prosecution had failed to “establish any legal seizure or any incriminating material against the accused”, the court said, “The trial court judgment is not sustainable in the hands of law. We, therefore, allow the appeals and set aside the impugned judgment. All the accused stand acquitted.”
The Maharashtra government subsequently filed an appeal in the Supreme Court on Tuesday.
Dr. Saibaba, who is wheelchair-bound, was arrested on May 19, 2014 while he was on his way home from Delhi University, by a joint team of the Maharashtra police, Andhra Pradesh police, and the Intelligence Bureau, in a case pertaining to alleged ties with the CPI (Maoist) and its frontal group the Revolutionary Democratic Front. He has been lodged in the Nagpur Central Jail since his arrest in the case in 2014.
In March 2017, a sessions court in Gadchiroli district, Maharashtra state, convicted Dr. Saibaba and five other accused for indulging in activities amounting to waging war against the country. They were also held guilty of possessing Maoist literature that they planned to circulate among underground Maoists and the residents of Gadchiroli district to provoke the people to resort to violence.
Based on the charges of Section 45(1) of the UAPA by the sessions court, Dr. Saibaba had filed an appeal in the Bombay High Court, where a Bench led by Justice Deo too had acquitted him and the other five, citing procedural lapses. “While terrorism poses an ominous threat to national security and every legitimate weapon in the armory must be deployed against it, a civil democracy cannot sacrifice procedural safeguards afforded to the accused,” the Bench had noted.
However, the very next day, a special Bench of the Supreme Court comprising Justice M.R. Shah (now retired) and Justice Bela M. Trivedi suspended their acquittals, stating that the High Court did not consider “the merits of the case including the gravity of the offense”. In April 2023, it set aside the HC’s acquittal order and directed it to hear the appeal filed by Dr. Saibaba afresh.
Welcoming Tuesday’s verdict, Dr. Saibaba’s wife Vasantha Kumari said that her husband’s reputation was never at stake as people who knew him had always believed in him. “It feels like a huge relief but we don’t know what to expect right now. He was acquitted in 2022 as well, but the decision was challenged. Till the time he comes back home here, we will remain anxious,” she said in Delhi.
pc 5 marzo - processo Solvay - disastro ambientale info
Author: maoist
Description: in Tribunale ad Alessandria, l’udienza preliminare per il processo a due manager dello stabilimento della Solvay di Spinetta Marengo. Come...
Published Time: 2024-03-05T08-45-00-01-00
Images:
in Tribunale ad Alessandria, l’udienza preliminare per il processo
a due manager dello stabilimento della Solvay di Spinetta Marengo. Come
parti offese si presentano anche una cinquantina di abitanti di
Spinetta Marengo.
pc 5 marzo - tutti i paesi imperialisti preparano la guerra .. è bene prenderne atto e organizzarsi per lottare
Author: maoist
Description: un articolo di Alessandro Avvisato Secondo quanto riportato dai mass media internazionali, alti ufficiali tedesch...
Published Time: 2024-03-05T08-59-00-01-00
Images: 000000.jpg
Secondo quanto riportato dai mass media internazionali, alti ufficiali tedeschi avrebbero accidentalmente fatto trapelare segreti militari alla Russia per mezzo di una registrazione audio di una riunione in videoconferenza.
Al centro della conversazione in
questione, il no di Berlino alla consegna di missili a lungo raggio
Taurus a Kiev, oltre ad alcune indiscrezioni sul ruolo della Gran
Bretagna nella guerra. Il tutto è poi finito in un servizio sul network
televisivo russo Russia Today. A quel punto la bomba è esplosa con
grande imbarazzo sia per la Germania che per la Gran Bretagna.
Alla riunione, quattro ufficiali, tra cui il capo dell’Air Force tedesca Ingo Gerhartz, discutono gli scenari di dispiegamento per i missili “Taurus” in preparazione di un incontro con il ministro della Difesa Pistorius. Gli alti ufficiali giungono alla
conclusione che una consegna rapida e un rapido dispiegamento sarebbero
stati possibili solo con la partecipazione dei soldati tedeschi sul posto, cioè in Ucraina.
Un addestramento all’uso dei “Taurus” da parte dei soldati ucraini richiederebbe infatti dei mesi. A quel punto vengono discusse varie opzioni per nascondere il coinvolgimento diretto della Bundeswehr in una missione “Taurus“.
In questo modo, l’azienda produttrice può trasmettere i dati di
destinazione richiesti o questi possono essere consegnati in auto
attraverso la Polonia.
Il ponte che collega la terraferma con la Crimea costruito dai russi, così come i depositi di munizioni nella penisola, sono stati discussi come obiettivi. Si fa poi menzione della presenza di soldati britannici in Ucraina per aiutare a lanciare missili da crociera britannici e francesi. Uno degli alti ufficiali, Ingo Gerhartz definisce i missiliTaurus un “super strumento”, mentre altri parlano di un “punto di forza unico” nelle capacità dell’arma tedesca.
L’intercettazione è piombata come un macigno anche sulla politica tedesca.
Giovedì
sera, in un evento pubblico a Dresda, il cancelliere Olaf Scholz aveva
giustificato il suo rifiuto di consegnare missili da crociera “Taurus” a
Kiev e di inviare soldati tedeschi con insolita chiarezza. Venerdì, la
Russia ha reso pubblica sul network televisivo Russia Today la
registrazione della riunione interna degli alti ufficiali
dell’aeronautica tedesca svoltasi il 19 febbraio. Non è stata
specificata una fonte per la registrazione di ben 38 minuti. Il
cancelliere Olaf Scholz (SPD) ha parlato di una “questione molto seria”
durante la visita a Roma sabato in occasione dell’assemblea del Partito
Socialista Europeo. Il governo tedesco era appena uscito con grande imbarazzo dall’incidente nel Mar Rossoin cui una propria nave militare aveva abbattuto un drone Reaper statunitense dopo averlo scambiato per un drone degli Houti.
A complicare le cose, ci sono infatti le dichiarazioni del generale tedesco Ingo Gerhartz che hanno inguaiato anche le forze armate britanniche. Nel corso della conversazione intercettata Gerhartz aveva discusso della possibile consegna dei missili tedeschi Taurus, più precisi degli Storm Shadows: “Se
ci vengono chiesti i metodi di consegna, so come fanno gli inglesi. Lo
fanno completamente in termini di “reach-back”. Hanno diverse persone
sul posto”.
Un altro partecipante alla chiamata – si ritiene che sia il generale
di brigata Frank Graefe – avrebbe poi aggiunto anche dettagli
sull’addestramento delle truppe ucraine sul suolo tedesco, pronte a
tornare in patria. “La giusta linea d’azione sarebbe poi che la Gran Bretagna prendesse il comando. Immaginate il casino se i media lo scoprissero”, avrebbe ammesso l’alto ufficiale.
Scoppiata
la “bomba”, il ministro della difesa tedesco Boris Pistorius ha
accusato il Presidente russo Vladimir Putin di cercare di
«destabilizzare» il Paese, in seguito alla diffusione da Mosca degli
scambi confidenziali tra ufficiali tedeschi sulle forniture di armi
all’Ucraina. «Si tratta semplicemente di usare questa registrazione per
destabilizzare» e minare «l’unità» della Germania. «L’obiettivo è
chiaramente quello di minare la nostra unità, di seminare divisione
politica in patria, e spero sinceramente che Putin non ci riesca e che
rimarremo uniti», ha spiegato. Ma il ministero della Difesa tedesco ha
dovuto ammettere che la registrazione è autentica e che è stata
«intercettata»
“Sì, certo”, ha detto il vicepresidente del Bundestag quando gli è stato chiesto dal giornale tedesco Handelsblatt se la vicenda delle intercettazioni nella Bundeswher potrebbe mettere a repentaglio la cooperazione con altri partner.
Sulle
ripercussioni nelle relazioni con i vertici politici e militari
britannici, la frittata fatta dai vertici militari tedeschi sta creando
non pochi imbarazzi e problemi.
Tobias
Ellwood, ex ministro della Difesa britannico, ha dichiarato al The
Guardian che la fuga di notizie è imbarazzante per Berlino, anche se ha
detto alla BBC che la Russia probabilmente sapeva della presenza
britannica, data l’intensità delle sue attività di spionaggio.
Ma questo non dovrebbe “impedire
che nei corridoi diplomatici si svolgano serie conversazioni tra
Germania, Gran Bretagna e Nato, e che si discuta anche del motivo per
cui ciò è avvenuto”, ha aggiunto Ellwood.
La Gran Bretagna, secondo The Guardian, ha confermato la presenza di un
“piccolo numero di personale militare” in Ucraina martedì della scorsa
settimana, anche se non ha detto quali compiti stessero svolgendo, tra
le preoccupazioni che qualsiasi potenziale coinvolgimento in
combattimento possa essere considerato da Mosca come un’escalation.
L’ultimo
“incidente” delle intercettazioni dei vertici militari tedeschi (ai
quali andrebbe aggiunto l’abbattimento per errore di un drone
statunitense nel Mar Rosso, ndr), viene così sottolineato dal quotidiano
Handesblatt: “Tutto ciò distrugge la fiducia e, sfortunatamente, si
inserisce abbastanza bene nella serie di fallimenti della politica di
sicurezza nella questione della Russia. Ci sono i documenti della NATO che
sono andati ai russi nel corso dell’approvazione del Nord Stream 2. C’è
il caso del doppio agente smascherato del BND. E c’è la rivelazione
della scorsa settimana che il manager di Wirecard, Jan Marsalek, è stato una spia russa per anni”.
L’intercettazione
rivelata da Russia Today ha solo reso evidente quello che la Nato sta
facendo da tempo cioè aver già inviato i propri specialisti militari sul
territorio ucraino per partecipare alla guerra con la Russia. Non ci
sono solo i britannici ma anche francesi, statunitensi, polacchi,
scandinavi etc. Ma rivela anche come l’ossessione con cui il militarismo
di ritorno in Germania sta accelerando il suo ritrovato protagonismo
sulla scena internazionale, sta già provocando un sacco di guai – per
ora ai propri alleati. Sarebbe meglio stopparlo alla nascita prima che ne inneschi di maggiori.
pc 5 marzo - riprendere la mobilitazione nelle scuole contro l'alternanza scuola/lavoro che ferisce e uccide/contro l'alternanza scuola/caserma - verso una giornata nazionale di lotta
Author: maoist
Description: info da genova Studente si amputa un dito in azienda, F ...
Published Time: 2024-03-05T09-11-00-01-00
Images:
info da genova
Studente si amputa un dito in azienda, F
Genova. grave infortunio subito da uno studente 18enne durante uno stage in una ditta di Casarza Ligure.L’episodio risale a giovedì scorso. Il giovane stava lavorando con un tornio in una ditta di materiale tecnico in via Tangoni quando si è tranciato il dito di una mano. Il ragazzo è stato trasferito d’urgenza all’ospedale San Paolo di Savona, nel centro specializzato di chirurgia della mano dove i medici lo hanno sottoposto a intervento chirurgico.
la cgil non si oppone vuole che passi dal sindacato
“Evidenziamo inoltre il pericolo dell’utilizzo
degli studenti in Pcto come forza lavoro. Invece deve essere centrale la
formazione, e fondamentale il ruolo delle organizzazioni sindacali e
delle Rls per il controllo della sicurezza nei luoghi di lavoro”,
conclude Bruzzese.
Author: maoist
Description: la linea filo Cina socialimperialista/ filo Vietnam capitalista di alcuni gruppi 'comunisti' finisce per sostenere l'imperialismo e i suoi ...
Published Time: 2024-03-05T09-18-00-01-00
Images: 000000.gif000001.jpg
la linea filo Cina socialimperialista/ filo Vietnam capitalista di alcuni gruppi 'comunisti' finisce per sostenere l'imperialismo e i suoi preparativi di guerra
Nuovi sviluppi nella cooperazione tra ASEAN e Unione Europea
Due
importanti eventi che hanno avuto luogo a Bruxelles a inizio del mese
di febbraio hanno sottolineato l'importanza della cooperazione tra
l’ASEAN e l’Unione Europea, con il Vietnam che ha giocato ancora una
volta un ruolo da protagonista.
A inizio febbraio, Bruxelles ha ospitato due importanti eventi volti a rafforzare la cooperazione tra l’Unione Europea e la regione dell’Asia-Pacifico, in particolare con i Paesi membri dell’ASEAN, l’Associazione delle Nazioni del Sud-Est Asiatico:
si tratta del del terzo Forum ministeriale Unione Europea -
Indo-Pacifico (IPMF-3) e del 24° Meeting Ministeriale ASEAN-UE (AEMM).
Nato come iniziativa dell'UE dal 2022, l'IPMF
rappresenta un incontro che si tiene annualmente per riunire i ministri
degli esteri dei Paesi UE e dell'Indo-Pacifico per condividere
prospettive di cooperazione tra le due regioni. Le aree di cooperazione
prioritaria finora si sono concentrate sulla prosperità inclusiva e
sostenibile, sulla trasformazione verde, sulla governance degli oceani, sulle relazioni di partenariato e sulla governance digitale, sulla connettività, sulla sicurezza nazionale e sulla sicurezza umana.
Il Meeting Ministeriale ASEAN-UE
è invece un evento biennale che riunisce i rappresentanti dei governi
dei Paesi membri di due dei principali blocchi regionali del mondo.
Come d’abitudine, il Vietnam ha recitato un ruolo da protagonista in entrambi gli eventi. Il Ministro degli Esteri Bùi Thanh Sơn
ha svolto il ruolo di relatore principale alla tavola rotonda sul tema
"Transizione verde: collaborazione per un futuro sostenibile",
nell'ambito dell’IPMF-3. Il diplomatico ha espresso la disponibilità del
Vietnam a collaborare strettamente con l'UE nella costruzione di un
modello esemplare di cooperazione per la trasformazione verde, con
l'obiettivo di sostenere le nazioni in via di sviluppo, incluso il
Vietnam, nel colmare le lacune in materia di finanza, tecnologia e
formazione delle risorse umane.
Sơn ha anche ribadito l'impegno del Vietnam nella mitigazione dei cambiamenti climatici e nella trasformazione verde,
che ha visto il Paese affrontare un importante percorso in questo senso
a partire dalla 26ma Conferenza delle Parti della Convenzione quadro
delle Nazioni Unite sui cambiamenti climatici (COP26) del 2021,
fino al suo recente riconoscimento come uno dei primi tre Paesi ad
istituire una Partnership per una Transizione Energetica Giusta (JETP),
insieme all’Indonesia e al Sudafrica.
Rivolgendo
l’attenzione verso le nuove normative dell'UE sulla trasformazione
verde, in particolare il meccanismo di adeguamento delle emissioni di carbonio
alle frontiere (Carbon Border Adjustment Mechanism, CBAM), istituito
dal Regolamento UE 2023/956 del 10 maggio 2023, Sơn ha sottolineato che
le politiche e le normative dei Paesi sviluppati dovrebbero creare
opportunità di crescita, anziché erigere nuove barriere al commercio,
andando in questo modo a limitare un aspetto fondamentale per la
crescita di molti Paesi in via di sviluppo.
Di
conseguenza, il rappresentante vietnamita ha esortato i paesi dell'UE ad
assistere il Vietnam e altre nazioni in via di sviluppo nella
transizione verde, condividendo esperienze e migliori pratiche e
coordinando la costruzione di politiche e meccanismi sul commercio e
sulla determinazione del prezzo del carbonio.
I
ministri partecipanti all’IPMF-3 hanno esplorato in modo esaustivo
soluzioni per integrare il recupero economico e la risposta ai
cambiamenti climatici nella trasformazione verde, garantire la sicurezza
energetica e l'equità sociale
e rafforzare il ruolo della partnership tra la regione
dell’Indo-Pacifico e l’Unione Europea in questi ambiti. Hanno inoltre
sottolineato che con l'esperienza dell'UE nella trasformazione verso
modelli economici verdi, insieme alle sue risorse finanziarie, la
cooperazione nella trasformazione verde diventerà una pietra angolare
del partenariato dell'UE con i Paesi della regione.
Bùi
Thanh Sơn ha poi preso parte anche all’AEMM, in occasione del quale ha
avanzato una serie di raccomandazioni su misure per intensificare la
cooperazione tra le due organizzazioni regionali dell’ASEAN e
dell’Unione Europea. Riconoscendo i progressi positivi nel partenariato
strategico tra i due raggruppamenti regionali, il Ministro degli Esteri
ha sottolineato la necessità di un'implementazione risoluta ed efficace
delle decisioni prese dai leader al Vertice Commemorativo ASEAN-UE nel 2022, in particolare per quanto riguarda la cooperazione economica, commerciale, degli investimenti, dello sviluppo sostenibile
e la cooperazione marittima. Ha anche sottolineato l'importanza di
promuovere nuovi motori di crescita come la trasformazione digitale, la
transizione energetica, l'economia verde e l'economia circolare.
Sơn ha inoltre esortato i paesi dell'UE che ancora non lo hanno fatto a ratificare rapidamente l'Accordo sulla protezione degli investimenti UE-Vietnam (EVIPA) e ad aumentare ulteriormente l'efficacia dei quadri di cooperazione esistenti, compreso l'Accordo di libero scambio UE-Vietnam
(EVFTA). Ha poi proposto che l'UE supporti il Vietnam
nell'implementazione del suo Piano di mobilitazione delle risorse per la
Partnership per una Transizione Energetica Giusta (JETP).
“È
necessario che ASEAN e l'UE coordinino gli sforzi per garantire pace,
sicurezza e stabilità nella regione dell'Indo-Pacifico, per rafforzare
il multilateralismo e promuovere il dialogo e la cooperazione,
rafforzando così una struttura regionale aperta, trasparente, inclusiva
basata sul diritto internazionale con l’ASEAN al centro”, ha detto il
diplomatico vietnamita.
Nel
complesso, i due blocchi hanno sottolineato l'importanza del loro
partenariato strategico stabilito durante la presidenza dell'ASEAN da
parte del Vietnam nel 2020,
riconoscendo anche i progressi positivi nella relazione. Attualmente,
l'UE è il terzo maggior partner dell'ASEAN in termini di scambi e
investimenti diretti esteri, mentre quest'ultimo è il terzo maggior
partner commerciale dell'UE al di fuori dell'Europa. I ministri
dell'ASEAN hanno considerato l'UE uno dei principali partner strategici
del blocco con contributi positivi al processo di costruzione della
Comunità dell'ASEAN. Nel frattempo, i loro colleghi dell'UE hanno
confermato il loro sostegno alla centralità dell'ASEAN e hanno espresso
il desiderio di potenziare la loro cooperazione e il dialogo e la
consultazione regolari, nonché di continuare a negoziare accordi di
libero scambio con gli altri Paesi dell’ASEAN dopo quelli stipulati con
Vietnam e Singapore.
Infine,
ASEAN e UE hanno convenuto di implementare efficacemente la
dichiarazione congiunta del vertice commemorativo del 2022 e il piano
d'azione per il periodo 2023-2027. Le loro aree prioritarie includono la cooperazione economica-commerciale-investimenti, la connettività e l'autonomia delle catene di approvvigionamento, la risposta ai cambiamenti climatici, la sicurezza alimentare
ed energetica, l'economia digitale, l'innovazione, l'economia verde e i
servizi verdi, con l'obiettivo di istituire un Accordo di libero
scambio ASEAN-UE in futuro.
pc 5 marzo - chi era Navalnj, da dove viene e cosa voleva
Author: maoist
Description: riceviamo e pubblichiamo - con beneficio d'inventario Nel 2007 fondo' un movimento politico chiamato Narod (Popolo), che aveva come priorit...
Published Time: 2024-03-05T09-29-00-01-00
Images:
riceviamo e pubblichiamo - con beneficio d'inventario
Nel 2007 fondo' un movimento politico chiamato Narod (Popolo), che aveva come priorita' la tematica dell'immigrazione. Il movimento venne criticato per le sue posizioni xenofobe, come quando, in un video dell'organizzazione, lo stesso Naval'nyj paragonava i militanti jihadisti del Caucaso, scuri di pelle, a degli scarafaggi, asserendo che mentre gli scarafaggi possono essere uccisi con una paletta, per gli esseri umani consigliava di usa re le pistole
pc 5 marzo - a proposito della manifestazione di Bologna che ha contestato giustamente PD e Mattia Santori
Author: maoist
Description: di Redazione di Bologna contropiano Venerdì primo marzo, un corteo studentesco molto partecipato e determinato ha attrave...
Published Time: 2024-03-05T10-10-00-01-00
Images: 000000.jpg000001.jpeg000002.jpeg
Venerdì primo marzo, un corteo studentesco molto partecipato e determinato ha attraversato le strade del centro di Bologna.
Così gli studenti hanno “chiesto il conto”
a chi di dovere, sanzionando simbolicamente Prefettura, Provveditorato e
poi Rettorato.
Ma
a fare le spesa della legittima rabbia degli studenti scesi in piazza è
stato anche Mattia Santori, ex leader delle sardine e ormai appassito enfant prodige
del Partito Democratico, che viene duramente contestato da due
studentesse di OSA. Di fronte alle inutili scuse, il consigliere della
maggioranza che governa il comune è stato messo di fronte alle proprie
responsabilità rispetto alle posizioni filo-israeliane del suo partito.
«Come consigliere del PD non ci deve stare, non è il benvenuto alla manifestazione»,
sono le parole senza appello rivolte a Sartori, che pensava
probabilmente di poter strumentalizzare la manifestazione per i propri
fini politici.
Un approccio che non è piaciuto alla redazione locale del quotidiano La Repubblica che, nella sua versione on-line,sceglie sin dal titolo un taglio sensazionalista: “Manifestazione degli studenti: petardi, vernice sui poliziotti, bruciate foto di Meloni e Netanyahu, insulti a Santori”.
Non proprio un esempio di grande giornalismo, considerando tra l’altro
che, sempre nel titolo, riporta alcune deliranti dichiarazioni dell’ex
sardina, tipo “Occasione persa, colpa degli infiltrati”.
Ed
in effetti per il PD è stata persa un’occasione per rifarsi una
verginità politica. Quelli che Santori, come il Pecchioli degli anni
Settanta, chiama “infiltrati”
sono studenti e studentesse che in una situazione tutt’altro che facile
animano i collettivi degli istituti e la loro parte più “politicizzata”
che sta dando una benefica scossa alla letargia della città e di questo
Paese.
Non si discosta di molto Il Resto del Carlino che
ci informa che del portone della Prefettura, contro cui sono state
scagliate uova con vernice rossa “sporcando” accidentalmente un
dirigente della Digos bolognese, “era stato appena completato il restauro”. Che roba, contessa…
Ma le immagini e i video, riportate dalle due stesse testate, parlano chiaro; così come gli obiettivi scelti dagli studenti, che parlano da sé.
Santori
peraltro, probabilmente irritato per essere stato invitato ad
andarsene, si è lanciato poi in un fiume di dichiarazioni secondo cui “la manifestazione indetta dai collettivi studenteschi si è trasformata in un assist a chi professa violenza”
(!), facendo sapere – come un vecchio questurino di complemento – che
contenuti e modalità di esprimerli della piazza ricevono da lui “e dalle istituzioni che rappresento una ferma condanna”. Non che si potesse avere qualche dubbio, anche prima…
Il redde rationem
cui gli studenti hanno sottoposto il PD è diventato così un elemento di
indispensabile chiarezza politica, annullando sul nascere quel
tentativo di recuperare il consenso che le teste spaccate anche durante
il governo Draghi – contro chi protestava per la morte di uno studente
durante il PCTO – hanno annichilito per sempre.
La
manifestazione bolognese è stata insomma un ottimo preludio alla
manifestazione che si terrà oggi a Pisa, e una tappa fondamentale per
chi cerca di costruire un’opposizione al governo Meloni per la sua
politica bellicista e la torsione autoritaria che sta imprimendo al
paese.
Gli studenti bolognesi non hanno permesso che “il nemico marciasse alla loro testa”.
El hombre de acero: A 71 años de la muerte de Stalin | Revolución Obrera
Author: Revolución Obrera
Description: No cualquiera logra dirigir exitosamente las masas al punto de la revolución, no cualquiera logra destacarse como un cuadro dirigente del partido durante la
Modified Time: 2024-03-05T10:32:37-05:00
Published Time: 2024-03-05T10-32-26-05-00
Section: Efemérides
Tags: bolcheviques, Ejército Rojo, fascismo, Stalin
Type: article
Images: 000000.jpg
No cualquiera logra dirigir exitosamente las masas al punto de la revolución, no cualquiera logra destacarse como un cuadro dirigente del partido durante la recomposición de un país después de una guerra civil, no cualquiera logra liderar un proceso de industrialización y modernización agrícola, tecnológica y científica en un país con más de 150 millones de habitantes, no cualquiera logra comandar efectivamente al ejército que derrotó el fascismo, no cualquiera logra dirigir un proyecto que convirtió un país semi feudal en una potencia mundial en 30 años, no cualquiera se ha logrado constituir en uno de los líderes más importantes y destacados de la clase obrera mundial en toda su historia y ser referente aún más de 70 años después de su muerte; pero Stalin logró todo esto para el proletariado y mucho más.
Probablemente sea el líder comunista al que la burguesía mundial más plata le ha gastado en difamaciones y difusión de mentiras históricas ampliamente conocidas, aún hoy, 71 años después de su muerte; pero eso no ha sido un obstáculo para estudiar sus invaluables aportes a la ideología comunista así como al progreso de las sociedades de Europa Oriental, ni mucho menos para seguir su ejemplo y recordarlo hoy y siempre como el gran dirigente que fue y que le hace tanta falta al proletariado internacional.
Desde su debate entre anarquistas y comunistas, su correcta interpretación de la cuestión nacional desde el punto de vista del marxismo, pasando por la recopilación y reivindicación de las ideas de Lenin para el avance de la revolución, llegando a la valiosa caracterización internacionalista de la revolución socialista y la valiosa explicación y difusión teórica delMaterialismo Dialéctico y el Materialismo Histórico; así como la importantísima influencia en la vida y obra de Mao Tse-Tung y los comunistas asiáticos, clave para el desarrollo de la ideología del proletariado: el Marxismo-Leninismo-Maoísmo. Su legado ideológico y práctico es impresionante, digno de admiración y sobre todo de un riguroso estudio que nos permite, con el mismo método científico del materialismo, extraer y actualizar todos sus aportes que aún hoy sirven a la lucha de los trabajadores.
Stalin en su momento fue el enemigo más temido por la burguesía internacional, potencias imperialistas de occidente y el Eje Fascista, pues ellos sabían que un hombre como Stalin significaba un peligro inminente ante su dominio de explotación y miseria; y aún hoy, al ver que los trabajadores, especialmente los más jóvenes, siguen valorando y reivindicando la figura tan satanizada y ensuciada de Stalin, se llenan de desespero al ver que nuestra clase y su juventud no sigue tragando entero su basura desinformativa; y es que es nuestro deber como trabajadores en lucha reivindicar la figura de Stalin y todo lo que significó para la causa de los oprimidos del mundo, causa por la que hoy seguimos alzando la roja bandera que el Ejército Rojo de Obreros y Campesinos dirigido por Stalin alzó en pleno centro de Berlín derrotando al fascismo.
Como todos los hombres también se equivocó y cometió errores, pero sus aportes y legado pesan muchísimo más y constituyen una poderosa herramienta para la lucha que seguimos librando, con Stalin como referente, a pesar de la alienación burguesa, porque como él mismo dijo: «Sobre mi tumba tirarán montañas de basura; el viento de la Historia las borrará inexorablemente».
¡VIVA LA CLASE OBRERA! ¡VIVA STALIN! ¡VIVA EL COMUNISMO!
pc 5 marzo - ORE 12 Controinformazione Rossoperaia - Contro la missione imperialista in Mar Rosso - I dossier mostrano che questa classe dominante deve essere abbattuta
Author:
Description:
Published Time: 2024-03-05T12-00-00-01-00
Images: 000000.png
Εδώ και δύο μήνες ο αγώνας των φοιτητών ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια έχει προκαλέσει σοβαρές πιέσεις στην κυβέρνηση και την πολιτική που αυτή εξυπηρετεί. Οι φοιτητές, από την πρώτη κιόλας εβδομάδα, μέσα από τις γενικές τους συνελεύσεις με αποφάσεις για καταλήψεις και διαδηλώσεις, έδειξαν ξεκάθαρα πόσο μεγάλες είναι οι διαθέσεις τους να αγωνιστούν ενάντια στο νομοσχέδιο Πιερρακάκη. Κατά την διάρκεια των γενικών συνελεύσεων και της πολιτικής ζύμωσης που υπάρχει μέσα σε αυτές ακούστηκαν διαφορετικές απόψεις από τις δυνάμεις για το πως πρέπει να δοθεί αυτός ο αγώνας, μπήκαν διαφορετικές κατευθύνσεις και γραμμές στο φοιτητικό κίνημα.
Όσο όμως προχωράμε προς την ημέρα ψήφισης, τόσο πιο ξεκάθαρα φαίνονται τα αδιέξοδα στα οποία θέλει η ρεφορμιστική αριστερά να οδηγήσει το φοιτητικό κίνημα.
Πριν δύο βδομάδες κι ενώ ακόμη καλά καλά δεν γνωρίζαμε ποια είναι η ημερομηνία ψήφισης, είδαμε πανό στις πορείες, αλλά και τοποθετήσεις αυτών των δυνάμεων μέσα στις γενικές συνελεύσεις, με το σύνθημα ο νόμος να μείνει στα χαρτιά. Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Δεν είναι η πρώτη φορά που οι δυνάμεις της ΚΝΕ και των ΕΑΑΚ με την λογική της ήττας που τους διακατέχει, να υποχωρούν από τον αγώνα για ανατροπή του νόμου. Το ίδιο συνέβη και στους αγώνες ενάντια στο νόμο Γαβρόγλου και μετέπειτα στο νόμο Κεραμέως-Χρυσοχοϊδη και όχι μόνο. Με αυτή την κατεύθυνση φαίνεται ξεκάθαρα η ανεμπιστοσύνη τους στις μάζες που μπορούν να αγωνίζονται και να ανατρέπουν ψηφισμένους νόμους. Φαίνεται πως δεν θέλουν να αναλάβουν τις πολιτικές ευθύνες και τα καθήκοντα που αναλογούν στην κατεύθυνση της ανατροπής και βολεύονται πίσω από μία εφησυχαστική άποψη του να μείνει στα χαρτιά, η οποία δεν κοντράρει και πολύ το σύστημα και την κυβέρνηση, έως και καθόλου θα λέγαμε εμείς, μιας και οι νόμοι ψηφίζονται για να εφαρμόζονται.
Ακόμη, αποφεύγουν να αποδώσουν ευθύνες στους πραγματικούς υπαίτιους αυτης της επίθεσης, που δεν είναι άλλοι από το σύστημα και την εκάστοτε κυβέρνηση που το εκπροσωπεί κάθε φορά, αλλά την προσωποποιούν σε πρυτάνεις, υπουργούς κλπ, λες και αυτοί λειτουργούν πρωτοβουλιακά, λες και δεν είναι εκφραστές της πολιτικής του συστήματος που επιτίθεται στα δικαιώματα του λαού. Βάζουν ως αίτημα πάλης την παραίτηση συγκεκριμένου πρύτανη ή υπουργού, καλλιεργώντας αυταπάτες πως με έναν άλλο πρύτανη για παράδειγμα, που θα εκφράζει πιο δημοκρατικά την άποψη του συστήματος τα πράγματα θα είναι καλύτερα για τους φοιτητές. Παραγνωρίζοντας έτσι τον πραγματικό ρόλο του μεγαλοκαθηγητικού κατεστημένου μέσα στις σχολές, των πρυτάνεων, των προέδρων κλπ που στην ουσία λειτουργούν ως ιμάντες μεταφοράς και εφαρμογής της επίθεσης στη σπουδάζουσα νεολαία και στο δικαίωμά της στη δημόσια και δωρεάν παιδεία. Επίσης βλέπουμε, κυρίως από την πλευρά της ΚΝΕ, τώρα που οι φοιτητές έχουν δείξει με κάθε τρόπο πως θέλουν να αγωνιστούν, να προσπαθούν να υπονομεύσουν αυτό τον αγώνα αντικαθιστώντας τις καταλήψεις, με πολύμορφες δράσεις. Σε μια στιγμή που τώρα πιο πολύ από ποτέ υπάρχει ανάγκη κλιμάκωσης του αγώνα για να καταφέρει η νεολαία να κερδίσει, αυτοί επιλέγουν όχι απλά να μην μιλάνε για μαζικοποίηση των καταλήψεων, αλλά για αντικατάσταση αυτών με άλλες λιγότερο επικίνδυνες για το σύστημα μορφές απάντησης.
Ενδεικτική ήταν η τοποθέτηση και η στάση τους για τις τηλεεξετάσεις. Οι δυνάμεις αυτές δεν έβαλαν το αίτημα της αποχής από την τηλεεξεταση τηλεκαταστολή και περιορίστηκαν σε μια γενικόλογη καταγγελία, η οποία δεν μπόρεσε να δώσει απαντήσεις στον φοιτητόκοσμο.
Απέναντι σε όλες αυτές τις λογικές της ήττας και της υποταγής, απέναντι σε όλες αυτές τις απόψεις που μπορεί να αποπροσανατολίζουν και να καθησυχάζουν τον κόσμο πως ήδη έχουμε κερδίσει, γιατι το νομοσχέδιο καθύστερησε να παρουσιαστεί και να ψηφιστεί μερικές εβδομάδες, εμείς λέμε πως τώρα υπάρχει ανάγκη συνέχισης του αγώνα. Πραγματική νίκη για το φοιτητικό κίνημα είναι αυτό το νομοσχέδιο να μην ψηφιστεί κι αν συμβεί να ανατραπεί. ΟΥΤΕ ΣΤΑ ΧΑΡΤΙΑ, ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ! Για να συμβεί αυτο δεν πρέπει να υπάρξει καμία υπαναχώρηση στους αγώνες μας. Χρειάζεται ακόμα μεγαλύτερη κλιμάκωση, μαζικοποίηση των συλλογικών μέσων πάλης μας, γενικές συνελέυσεις, καταλήψεις, διαδηλώσεις και όχι εξομάλυνσης αυτών, πολιτική αναβάθμιση του κινήματος και σύνδεση της πάλης των φοιτητών με τους εργαζόμενους, με τους αγρότες, με όλη την κοινωνία, μέχρι τη νίκη.
Εδώ και 8 εβδομάδες οι φοιτητές και όλος ο λαός κινητοποιούμαστε ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Κάνουμε μαζικές διαδηλώσεις και καταλήψεις. Το Πάντειο εδώ και 8 βδομάδες τέλει υπό κατάληψη. Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί τόσο την άμεση καταστολή, τους μπάτσους και τις εισβολές της αστυνομίας στο άσυλο όσο και το μακρύ τους χέρι μέσα στις σχολές, τους πρυτάνεις και τους μεγαλοκαθηγητές για να καταστείλουν τους αγώνες μας και να απομαζικοποιήσουν τις συλλογικές μας διαδικασίες.
Η Πρυτανεία του Παντείου δείχνοντας για άλλη μια φορά το πραγματικό της πρόσωπο και ποιανού τα συμφέροντα εξυπηρετεί (αυτά του συστήματος της εκμετάλλευσης) έβγαλε απόφαση για τη διεξαγωγή του εαρινού εξαμήνου. Αποφάσισε την παράσταση του εαρινού εξαμήνου μέχρι τις 28/6 και της εξεταστικής του εαρινού μέχρι τις 26/7. Η παράταση του εξαμήνου και της εξεταστικής μέχρι το τέλος Ιούλη έρχεται για να εντατικοποιήσει περισσότερο τις σπουδές μας, να επηρεάσει τους φοιτητές που δουλεύουν σεζόν και τους οδηγεί να χάσουν την εξεταστική τους καθώς και περνάει την συστημική άποψη που λέει ότι οι φοιτητές πρέπει να ασχολούμαστε συνέχεια και όλο το χρόνο με τις σπουδές μας και τίποτε άλλο. Αξιοποιεί πλήρως το νόμο Διαμαντοπούλου που ορίζει το εξάμηνο να διαρκεί 13 εβδομάδες. Η απόφαση αυτή είναι μια ξεκάθαρη προσπάθεια τρομοκρατίας του αγώνα μας. Μας απειλεί πως ή σταματάμε ή κάνουμε μάθημα και εξεταστική μέχρι τον Αύγουστο. Επιβάλλεται εκδικητικά σε όλους εμάς που κινητοποιούμαστε ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια.
Ήδη σε μια σειρά σχολές στην Αθήνα και πανελλαδικά έχουν ξεκινήσει τηλεμαθήματα ως συνέχεια των τηλεεξετάσεων που επιστρατεύτηκαν για να (τηλε)καταστείλουν τον αγώνα μας ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί τα τηλεμαθήματα και την παράταση του εξαμήνου για απομαζικοποιήσει τις συλλογικές μας διαδικασίες. Για να επιστρέψουμε στην κανονικότητά τους, την κανονικότητα της περιστολής δικαιωμάτων και του ατομικού δρόμου. Δεν πρέπει αυτή η προσπάθεια να περάσει. Πρέπει οι φοιτητές να παρακάμψουμε τους εκβιασμούς της πρυτανείας και να συνεχίσουμε μαζικά ως την ανατροπή του νόμου Πιερρακάκη, ακόμη κι αν ψηφιστεί το ν/σ. Να συνεχίσουμε απέναντι στην υποταγή και το συμβιβασμό των... πολύμορφων δράσεων και να συνεχίσουμε με συνελεύσεις, καταλήψεις και διαδηλώσεις. Να παλέψουμε ενάντια τόσο στα ιδιωτικά πανεπιστήμια όσο και στους προηγούμενους αντιλαϊκούς νόμους, το νόμο 4777, το νόμο - πλαίσιο και όλους τους προηγούμενους όπως αυτόν της Διαμαντοπούλου.
Να απαιτήσουμε, κόντρα τόσο στην Πρυτανεία όσο και στις συστημικές δυνάμεις και τις τις δυνάμεις της αριστεράς που μιλάνε για αναπληρώσεις, να μην γίνει καμιά παράταση του εξαμήνου και της εξεταστικής, να μπλοκάρουμε τα τηλεμαθήματα και να μη συμμετάσχουμε σε αυτά.
Καμία παράταση εξαμήνου - εξεταστικής
Ούτε στα χαρτιά, ούτε πουθενά, το ν/σ να καταργηθεί
Δημόσια - δωρεάν παιδεία για όλους
Όχι στα ιδιωτικά πανεπιστήμια
Ολοι/ες στην πανελλαδική πανεκπαιδευτική διαδήλωση 8/3, 12:00 στα Προπύλαια
Movimento Feminino Popular lança Boletim para 8 de março de 2024 - A Nova Democracia
Author: Redação de AND
Categories: Nacional
Description: Em celebração ao Dia Internacional da Mulher Trabalhadora, o 8 de março, o Movimento Feminino Popular (MFP) do Brasil disponibilizou, em seu sítio, o mais novo Boletim anual.
Link-Section: nacional
Modified Time: 2024-03-05T13:09:38-03:00
Published Time: 2024-03-05T13-09-35-03-00
Sections: Nacional
Tags: dia internacional da mulher proletária
Type: article
Updated Time: 2024-03-05T13:09:38-03:00
Images: 000000.jpg
Em celebração ao Dia Internacional da Mulher Trabalhadora, o 8 de março, o Movimento Feminino Popular (MFP) do Brasil disponibilizou, em seu sítio, o mais novo Boletim anual. O arquivo pode ser acessado e baixado clicando aqui.
Noticias sobre la lucha del pueblo y la represión en Brasil
Author: Servir al pueblo
Description: Hemos encontrado este artículo en el sitio web del Comité de Apoyo al Nuevo Brasil.
Modified Time: 2024-03-05T13:20:19+00:00
Published Time: 2024-03-05T13-20-19-00-00
Type: article
Images: 000000.png
-El Estado brasileño continúa su política de genocidio y guerra contra el pueblo. Esta vez, hubo una nueva masacre en las favelas de Rio de Janeiro, donde 9 personas fueron asesinadas en una megaoperación policial. El medio online El Heraldo Rojo señala lo siguiente: “Este tipo de crímenes contra el pueblo ha sido frecuente durante la historia del viejo Estado brasileño. Como denuncia AND durante años se han producido megaoperaciones en las favelas y numerosas masacres, que en numerosas ocasiones se han saldado con numerosos asesinados. Otra consecuencia de estas acciones criminales han sido las protestas y revueltas del pueblo. AND informa que los conductores de mototaxis del complejo de Alemão planean una protesta contra la masacre, y que el clima de rebelión es posible que se extienda a otras favelas. En lo que va de año también ha habido protestas previamente en Maré y en Manguinhos.”
-Se ha organizado un Tribunal por las comunidades campesinas de Junco de Maranhão, en donde “los días 9 y 10 de marzo se realizará el Tribunal Popular contra los crímenes de latifundio y el acaparamiento de tierras en Junco do Maranhão, con el objetivo de juzgar los crímenes ocurridos en Gleba Campina, que afectan a más de 10 comunidades campesinas del Región de Gurupi, en municipios de la frontera de Pará-Maranhão. Los campesinos de Gleba se han enfrentado, además de la apropiación de tierras, a crecientes ataques por parte de pistoleros y de la policía militar”
-Murió Roberto de Fortini el 17 de febrero, según informó el periódico brasileño A Nova Democracia. De Fortini fue un luchador antifascista y héroe popular, responsable de organizar al movimiento guerrillero en el noroeste de Río Grande do Soul y por tanto, fue partícipe de la lucha armada contra el régimen militar. Fue activista de la Vanguardia Popular Revolucionaria. Puede leer más en castellano aquí.
São estes os “generais democratas” do Exército reacionário? - A Nova Democracia
Author: Jaílson de Souza
Categories: Situação Política
Description: A “democracia” está enganchada nas baionetas de generais pouco afeitos às liberdades democráticas, não raro, tidas como empecilho para seu trabalho de ferrolho contrarrevolucionário. Neste sentido, quer seja Luiz Inácio, quer sejam os “democratas” da direita tradicional, todos são incapazes de assegurar os próprios direitos democráticos.
Link-Section: situacao-politica
Modified Time: 2024-03-05T14:05:27-03:00
Published Time: 2024-03-05T13-59-48-03-00
Sections: Situação Política
Tags:
Type: article
Updated Time: 2024-03-05T14:05:27-03:00
Images: 000000.jpg
O depoimento de oito horas do general Freire Gomes, ex-comandante do Exército naqueles tumultuosos dias de outubro-novembro de 2022, foi suficiente para colocar em êxtase os colunistas liberais. Por dizer uma dúzia de meias-verdades junto com desculpinhas esfarrapadas, o general Freire Gomes ganhou toda a confiança dos “democratas” do monopólio de imprensa.
Não esqueçamos que foi Freire Gomes quem assinou nota, pelo Exército, em novembro de 22, em meio às ações armadas de extrema-direita pressionando por golpe militar, na qual afirma que os acampamentos golpistas em instalações do Exército eram “manifestações democráticas” (nota assinada também pelo brigadeiro e então comandante da Marinha, Almir Garnier, o mesmo que se colocou às ordens do presidente golpista). Também foi o nosso “democrata” aqui que ordenou que o general Estevam Theophilo, comandante de Operações Terrestres do Exército, fosse se encontrar com Bolsonaro em dezembro – em cujo encontro ambos acertaram que, caso fosse decretado Estado de Sítio, as tropas de Theophilo cumpririam a ordem golpista. A propósito, qual terá sido a resposta do ex-comandante do Exército sobre essas questões?
Freire Gomes partilha a mesma opinião que o atual comandante do Exército, Tomás Ribeiro Paiva (o mesmo que tomou parte ativa da ameaça de Villas-Bôas ao STF, em 2018). Não são partidários deste “radicalismo” de culminar o fechamento do regime agora. Tampouco são defensores por princípio dessa velha democracia: acreditam que ela pode ser sublevada, se este for o melhor caminho de ação preventiva para defender os interesses das classes dominantes e do imperialismo principalmente ianque (habilmente nomeados de “integridade nacional”, não é, senhores?). No entanto, esta banda no seio das Forças Armadas, a quem hoje chamam de legalista, crê que antes, a “democracia” é útil para seus fins contrarrevolucionários, desde que, em momentos de crises persistentes, seja oportunamente conduzida com discretas intervenções das Forças Armadas na vida política nacional e sobre as demais instituições. Sabem que, num País como o Brasil, sequelado por tantos golpes militares, em que os “liberais democratas” são covardes e num contexto em que existe uma grande parcela das massas desesperançosas com o regime político e com suas normas, bastam algumas chantagens e ameaças para alcançar mudanças que dispensam os tanques e as tropas – o que, para todos os efeitos, é crime contra a tal “democracia”. Esse é o seu “legalismo” paradoxal: um legalismo que tem por ponto de partida que as Forças Armadas são moderadoras da estabilidade constitucional, é uma ilegalidade. São, também, “intervencionistas”, mas, hoje, preferem sê-los com melhores modos comparados aos bolsonaristas.
Alguém duvida que este também é o pensamento do atual comandante do Exército? Pois recordemos que ele comandava a Academia das Agulhas Negras quando Bolsonaro lançou sua candidatura à presidência durante a formatura de uma turma de cadetes. Foi Tomás Paiva quem assessorou pessoalmente Villas-Bôas na redação do tuíte, ameaçando o STF, em 2018, para retirar Luiz Inácio do páreo eleitoral. Já como comandante do Exército, em fevereiro de 2023, ele permitiu que o ex-comandante, Júlio César Arruda, demitido por insubordinação, se reunisse com o Alto Comando do Exército. Essas informações todas foram apuradas pelo jornalista Pedro Marín.
Mas, não só de tutores vive a Nação. Ela também tem os liberais “democratas”, que se acovardam. Na semana passada em meio às investigações que revelam ser o golpismo assunto do dia, o presidente da república disse que é preciso esquecer o golpe de 1964, pois é passado. Para que não reste dúvidas de como foi infeliz essa colocação, o próprio Hamilton Mourão se apressou para endossá-la: “Ele está certo, 64 pertence à história. Morreu o assunto” (sendo coerente com sua opinião, o mesmo general anticomunista também está protocolando, no Senado, projeto de lei para anistiar os “galinhas verdes” de 8 de janeiro! Afinal, se é para “esquecer o passado”, comecemos pelo 8 de janeiro, não é?).
Tal postura de Luiz Inácio é o exemplo típico da covardia: como pode ser passado o assunto do golpe militar, cara pálida, se agora mesmo ele está em discussão? Luiz Inácio finge esquecer que foi justamente a não punição aos gorilas de 64 que produziu a atual crise militar. Afinal, os mesmos generais que comandaram o País no regime seguiram em seus cargos, reproduzindo a mesma doutrina e ideologia golpistas nos cursos, currículos, no adestramento das tropas e nas comemorações, ano após ano, da “Revolução democrática de 1964” nos quartéis. Os altos oficiais, até hoje, sejam bolsonaristas ou os “legalistas”, praticamente todos se recusam a reconhecer e condenar o golpe enquanto tal, e fazem tergiversações que só servem a justificar o mesmo empreendimento em algum outro momento. Aqui, também, o apaziguamento de Luiz Inácio só alimenta o golpismo.
Por isso, as massas populares não podem confiar que os direitos e liberdades democráticas serão assegurados nessa velha democracia. Ela é encabeçada por frouxos, que não incapazes de confrontar as raízes mesmas do golpismo, na medida em que partilham dos mesmos interesses de classe, do latifúndio e grande burguesia, lacaios do imperialismo, principalmente ianque. Além disso, a “democracia” está enganchada nas baionetas de generais pouco afeitos às liberdades democráticas, não raro, tidas como empecilho para seu trabalho de ferrolho contrarrevolucionário. Neste sentido, quer seja Luiz Inácio, quer sejam os “democratas” da direita tradicional, todos são incapazes de assegurar os próprios direitos democráticos. As massas populares, e só elas, podem com sua mobilização independente, em torno de seus interesses imediatos, fazer pender a balança a favor das liberdades democráticas.
Το ΜέΡΑ25 καλεί σε μποϊκοτάζ του Ισραήλ στα πλαίσια της καμπάνιας του BDS (Κίνημα για Μποϊκοτάζ, Αποεπένδυση και Κυρώσεις στο κράτος του Ισραήλ). Δηλαδή, καλεί το κεφάλαιο και τα κράτη να μην προχωρήσουν σε επενδύσεις στο Ισραήλ και να μην εισάγουν προϊόντα από εκεί. Δεν συγκαλύπτει απλά τους εγκληματίες, αφού δεν κάνει καμιά αναφορά στις ΗΠΑ και γράφει πως «οι δυτικές κυβερνήσεις απλώς παρακολουθούν αμέτοχες» αλλά τους προβάλει ως λύση. Αποφεύγει να καταγγείλει την ελληνική κυβέρνηση και ψελλίζει ανοησίες για πιθανή δίωξή της από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο. Λογικό, λοιπόν, να απευθύνεται και να βαφτίζει «προοδευτικά κόμματα» τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Αριστερά για να σχεδιάσουν την επόμενη κυβερνητική απάντηση. Αυτούς που εφάρμοσαν τους “Made in USA” άξονες με το κράτος – δολοφόνο του Ισραήλ. Δύσκολα θα του κάνουν το χατίρι. Το πιο πιθανό είναι να δούμε τους σαμποτέρ να ξεπηδούν από κάποιες συλλογικότητες εκτός της Βουλής. Πολλές κρεμιούνται από φαεινές, όταν δεν βλέπουν στους λαούς τη λύση.
Οι σιωνιστές φασίστες του Ισραήλ γαζώνουν με τις σφαίρες τους τους πεινασμένους Παλαιστίνιους που περιμένουν στη ουρά για ένα ξεροκόμματο που θα τους πετάξουν οι φορείς της λεγόμενης «ανθρωπιστικής βοήθειας», δηλαδή της παγκόσμιας υποκρισίας των «φιλάνθρωπων» διεθνών οργανισμών και ΜΚΟ. Η γενοκτονία των Παλαιστινίων είναι γεγονός. Την παρακολουθούμε από τον περασμένο Οκτώβρη να παίρνει όλο και πιο άγρια χαρακτηριστικά.
Τα κόμματα, οι οργανώσεις και οι συλλογικότητες, που έχουν αναφορά στην Αριστερά και στο κίνημα, αντί να καλέσουν τον λαό να ξεσηκωθεί για να σταματήσει ο αφανισμός ενός άλλου λαού, παίζουν το κρυφτούλι. Κάποιοι περιμένουν μήπως κάνει καμιά διαδήλωση το ΚΚΕ, στο περιθώριο των εργασιών του για τις ευρωεκλογές, οι μεν περιμένουν τους δεν κι άλλοι νομίζουν πως θα χωρέσουν τα πάντα στην 8η Μάρτη, ημέρα της γυναίκας, που επέλεξε η κυβέρνηση να ψηφίσει το νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια.
Οι καταστάσεις που διαμορφώνονται διεθνώς είναι επικίνδυνες για όλους τους λαούς του κόσμου. Η γενοκτονία των Παλαιστινίων δείχνει τι τους περιμένει. Η επιβίωση των Παλαιστινίων είναι το πρώτο καθήκον των λαών απέναντι στον εαυτό τους.
Η αντιπολεμική αντιιμπεριαλιστική πάλη είναι αναγκαία όσο ποτέ.
PE: Movimento Ventania fará Cine-Debate celebrando o Dia Internacional da Mulher Proletária - A Nova Democracia
Author: Comitê de Apoio
Categories: Comitês de Apoio
Description: Neste próximo dia 08/03, às 12 horas, no IFPE, Recife, o Movimento Ventania fará um cine-debate do filme Destacamento Vermelho de Mulheres para celebrar o Dia Internacional da Mulher Proletária.
Link-Section: nacional
Modified Time: 2024-03-05T15:09:21-03:00
Published Time: 2024-03-05T15-09-19-03-00
Sections: Comitês de Apoio
Tags: dia internacional da mulher proletária
Type: article
Updated Time: 2024-03-05T15:09:21-03:00
Images: 000000.webp
Neste próximo dia 08/03, às 12 horas, no auditório principal do IFPE, em Recife, o Movimento Ventania fará um cine-debate do filme Destacamento Vermelho de Mulheres para celebrar o Dia Internacional da Mulher Proletária.
O filme, épico da luta das mulheres proletárias e camponesas, foi feito em 1961 na China Socialista, e é baseado na história real do Destacamento Vermelho de Mulheres, que lutou pela libertação do povo da China na década de 30 e 40. A história retratada neste filme também foi adaptada em balé e, logo depois, em ópera, ambos produzidos por Chiang Ching, atriz, revolucionária chinesa e uma das principais lideranças da Grande Revolução Cultural Proletária.
AM: Camponeses da comunidade Marielle Franco denunciam sequestros e tortura de pistolagem - A Nova Democracia
Author: Comitê de Apoio
Categories: Luta Pela Terra
Description: Na última semana, camponeses residentes da Comunidade Marielle Franco, no sul do Amazonas, denunciaram um ataque contra os trabalhadores protagonizado por policiais militares do Bope do Acre, que sequestraram e torturaram os camponeses, que estão hospitalizados ou desaparecidos.
Link-Section: luta-pela-terra
Modified Time: 2024-03-05T15:39:23-03:00
Published Time: 2024-03-05T15-39-20-03-00
Sections: Luta Pela Terra
Tags: latifúndio, Luta pela terra, Pistolagem
Type: article
Updated Time: 2024-03-05T15:39:23-03:00
Images: 000000.png
Na última semana, camponeses residentes da Comunidade Marielle Franco, localizada em Lábrea, no sul do Amazonas, denunciaram um novo ataque contra os trabalhadores realizada por policiais militares do Batalhão de Operações Especiais (Bope) do Acre. Segundo denúncias, os agentes da repressão agiram em favor do latifúndio, sequestrando e torturando os camponeses, que foram ou hospitalizados ou ficaram desaparecidos.
O relato foi enviado em nome do dirigente camponês da região, Paulo Araújo a Revista Cenarium, onde o mesmo conta, relatando a ação dos pistoleiros:
“Nossos companheiros foram abordados por pessoas se dizendo policiais militares do Bope. Eles foram mantidos como reféns e apanharam de joelho. Foi feita uma live mostrando o que estava sendo feito. Suspeitamos que as imagens foram enviadas ao fazendeiro”, contou ele.
Os homens teriam chegado à comunidade, capturado alguns camponeses e expulsado outros da região na base de tiros. Os homens que foram capturados relatam brutais torturas contra os trabalhadores. Nos vídeos enviados pelos camponeses, é possível ver moradores correndo para se abrigar dos disparos dos militares, assim como os demais trabalhadores registrando as torturas sofridas.
Os camponeses denunciaram que as áreas onde vivem são reivindicadas pelos latifundiários Sidney Sanches Zamora e Sidney Sanches Zamora Filho, que batizaram a terra como Fazenda Palotina. Os camponeses ainda afirmam que são terras públicas da União.
Appel au mois international d’actions pour la libération de Georges Abdallah ! TAHYIA, TAHYIA PALESTINA !
Author: Verein der Neuen Demokratie
Description: TAHYIA, TAHYIA PALESTINA ! FREE, FREE GEORGES ABDALLAH ! Appel au mois international d’actions pour la libération de Georges Abdallah ! (d...
Published Time: 2024-03-05T15-42-00-01-00
Images: 000000.png
TAHYIA, TAHYIA PALESTINA !
FREE, FREE GEORGES ABDALLAH !
Appel au mois international d’actions pour la libération de Georges Abdallah !
(du 6 mars au 6 avril 2024)
Palestine vivra ! Palestine vaincra ! Combien de fois avons-nous scandé ce slogan depuis tant d’années ? Combien de fois l’avons-nous clamé dans les manifestations de masse de ces dernières semaines et derniers mois ? Nul doute qu’aucune n’ait pu se tenir sans que soit lancé ni repris ce mot d’ordre historique d’un soutien clair et net à la Palestine historique. La Palestine vivra ! La Palestine vaincra ! Envers et contre tout !
La Palestine vit, elle vivra et elle vaincra par cette lutte de libération nationale qu’elle mène, non pas depuis 1948 mais depuis la présence des premiers colons sur sa terre dans les années 1880. Elle vit par son combat inlassable, depuis le premier jour et par toutes les formes de lutte possibles (révoltes, grèves générales, actions de sabotages et militaires, guerres de guérilla) contre le colonialisme sioniste de peuplement qui vise non seulement à occuper sa terre mais aussi à en chasser son peuple, voire à l’exterminer. Elle vit et nous rappelle ainsi que les Palestiniens ne sont pas des victimes mais des combattants engagés contre l’oppression, engagés dans la seule voie possible pour leur salut : celle de la résistance, la loi de leur existence. Elle vit envers et contre tout en affrontant sans relâche les impérialistes dans la région, dont le colonialisme sioniste n’est que la tête de pont et le bras organique pour le contrôle économique, géostratégique et militaire des richesses du monde arabe. Elle vit envers et contre tout malgré les tentatives répétées de fragmenter l’identité palestinienne, entre les Palestiniens de 1948, de Gaza, de Cisjordanie… La Palestine vit, malgré les trahisons des États réactionnaires arabes qui, normalisation après normalisation, ont tenté en vain par leur collaboration avec l’ennemi sioniste de légitimer l’occupant et de vider la lutte de libération palestinienne de sa dimension panarabiste et internationaliste. La Palestine vit, vivra et vaincra malgré les plans de normalisation et de partage brandis à chaque fois que la résistance s’intensifie, malgré toutes les tentatives de liquidation de sa révolution et de sa terre sous la forme de soi-disant projets de « paix juste et durable », d’une solution à deux États ou d'« un État de tous ses citoyens », plans que la résistance palestinienne a su et saura toujours déjouer.
Jusque dans les rangs même des mouvements de solidarité à la Palestine, on entend dire : « la Palestine vit, mais à quel prix ! » Ce prix, c'est celui que les peuples ont toujours payé pour se libérer du colonialisme et de l'oppression ; c'est celui que le peuple palestinien a payé et paye encore aujourd'hui pour vaincre dans sa lutte de libération nationale. Les souffrances indescriptibles et les sacrifices endurés, les milliers de martyrs de ces derniers mois mais aussi de toute l’histoire nationale palestinienne sont autant de preuves de la nature criminelle du sionisme et de l'impérialisme. Face à cette barbarie, notre tâche n'est pas de propager l'illusion d'une issue négociée - une « paix juste et durable » qui perpétuerait la domination coloniale -, elle n'est pas d'en appeler à
la « communauté internationale » ou aux institutions contrôlées par l'impérialisme. En Palestine, se déroule non pas un « conflit » dont il serait possible de sortir par une issue fantasmée, mais une guerre coloniale qui vise à éliminer un mouvement de résistance. La paix ne pourra jamais advenir entre le colonisateur et le colonisé. Les discours sur les droits de l'homme, les appels à la négociation, à la collaboration, les trêves même ne sont que des leurres si on oublie que seule la défaite du projet sioniste mettra un terme à l'oppression. Tout autre voie – et c’est peut-être bien là l’enjeu principal – contribue à légitimer, consciemment ou non, la criminalisation de la résistance armée et de ceux qui la soutiennent, présentés comme entravant cette voie pacifiste de la capitulation qui ne dit pas son nom.
Le devenir des Palestiniens ne réside pas dans une simple mise en échec de l’extrême droite sioniste par l’instauration d’un « État israélien démocratique et de droit » qui serait débarrassé de la politique d’apartheid; en réalité et toute l’histoire de la Palestine occupée le démontre : qu'ils soient de gauche ou de droite, aucun groupe sioniste au pouvoir n'a renié sa nature d'entreprise coloniale de peuplement, aucun ne peut être qualifié de moins fasciste que le groupe aujourd'hui à la tête de l'entité. Le sionisme n’est pas réformable et encore moins amendable et toute solidarité appelant naïvement ou intentionnellement à sa démocratisation n’est en réalité qu’une autre face servant à le blanchir. La libération de toute la Palestine, de la mer au Jourdain, et le retour de tous les réfugiés passeront par la seule voie possible dans une guerre anticoloniale : celle de la lutte armée.
Alors, tandis que le mouvement de libération national palestinien est depuis ces derniers mois entré dans une nouvelle étape historique de sa lutte, nous nous devons d’exprimer et d’acter clairement notre soutien : un soutien inconditionnel, sans détours, aux côtés de la résistance, de toute la résistance et de ses actions militaires en vue de la destruction de l’entité sioniste et de son projet colonial, de la mise en place du projet de libération nationale sur toute la Palestine historique et pour la défense du droit au retour de tous les réfugiés. Dans ces temps de chaos et en France de répression féroce, d’intimidations et de menaces de dissolution, d’infiltrations et de déviations en tout genre, nous réaffirmons les engagements conscients qui sont les nôtres rappelés dans ce texte et par notre boussole Palestine qu’est le combat de Georges Abdallah.
Car s’il existe bien un soutien historique et indéfectible à la résistance héroïque et armée du peuple palestinien, c’est bien celui que le combattant Georges Abdallah a toujours montré par ses actes et exprimé dans ses déclarations. Cet engagement – depuis ses premières actions de militant quand il s'est opposé les armes à la main aux intérêts des impérialistes au Moyen-Orient et aux agressions de de leur « base opérationnelle » qu’est l'entité sioniste jusqu’à aujourd’hui – n’a jamais dévié, pas même vacillé ! Fidèle au mot d’ordre du FPLP des années 70 « frapper l’ennemi partout où il se trouve », c'est pour des actions armées accomplies en France par son organisation, les FARL, que la justice l'a condamné en 1987 à la prison à vie. Les propos qu’il tenait alors lors du son procès transformé en tribune révolutionnaire résonnent aujourd’hui tout particulièrement au regard notamment du génocide à Gaza et de ce que l’impérialisme occidental -avec à sa tête les États-Unis d’Amérique – est prêt à commettre comme crimes pour maintenir son hégémonie dans la région : ainsi ne relevait-il pas alors ce « gouffre qui sépare votre monde légal de notre monde réel (…) cette paix instaurée par votre système, maintenue par l’anéantissement de millions d’hommes dans nos régions des périphéries ».
Les 40 années d'incarcération que l'acharnement de l'État français a imposées à Georges Abdallah n'ont pu briser la résistance inébranlable de ce combattant tombé aux mains de l'ennemi : malgré la barbarie de cette détention, ce révolutionnaire internationaliste et le communiste qu'il est n’a jamais rien renié de son combat qui est aussi le nôtre – anti-impérialiste, anticolonialiste, antifasciste et antisioniste, en soutien à la révolution palestinienne, à sa glorieuse résistance, aux masses populaires en lutte et pour l’émancipation des peuples opprimés partout dans le monde.
Georges Abdallah n’est pas seulement un résistant ; il est lui-même un symbole même de la résistance et c’est bien pour ce qu’il représente que l’État français continue à le maintenir en prison malgré les deux décisions de justice autorisant sa libération. La cause de notre camarade est intrinsèquement liée à notre soutien à la Palestine. Qu’aucune action, initiative, rassemblement, manifestation ne se passe sans que soit scandée, affichée, écrite notre exigence et notamment à travers ce mot d’ordre qui ne devrait jamais être tronqué de ses deux composantes : « Palestine vivra ! Palestine vaincra ! Libérez Georges Abdallah ! » - car l’un s’est entièrement donné à sa cause et l’autre ne peut laisser ce flambeau de sa résistance aux mains de l’ennemi. Tous ceux, en France et ailleurs, solidaires de la Palestine, doivent exiger à chaque instant et partout où nous sommes la libération de ce combattant du mouvement de libération palestinien. Et quel meilleur soutien pouvons-nous apporter à la résistance palestinienne si ce n’est en faisant pression sur notre propre impérialisme pour arracher à cet ennemi l’un de ses combattants historiques !
Depuis le 8 juin dernier, une nouvelle phase s'est ouverte dans cette longue bataille que mènent ses soutiens pour sa libération : alors que la mobilisation, sur le terrain, dans la diversité de ses expressions, ne cesse de s’amplifier, Georges Abdallah a accepté de lancer une nouvelle offensive juridique en déposant une dixième demande de libération-expulsion vers son pays le Liban. Appuyons par nos actions la démarche de Georges Abdallah en la faisant résonner partout durant tout le temps de l’examen de sa nouvelle demande et accentuons toujours plus la pression sur l’État français par notre mobilisation toujours plus accrue et de tous les instants !
C’est en ce sens et en tenant compte de cette nouvelle phase que nous appelons encore une fois à UN MOIS INTERNATIONAL D'ACTIONS pour la libération de Georges Abdallah du 6 mars au 6 avril 2024, - date de la 14e manifestation devant le centre pénitentiaire de Lannemezan. Que durant ce temps coordonné mille initiatives fleurissent partout en France et à l’international pour sa libération et par-là même pour son combat en solidarité avec la Palestine historique !
Georges Abdallah est en prison pour le combat politique qui a été le sien, pour ses positions et ses idéaux qu’il n’a eu de cesse de proclamer et de ne jamais renier. C’est pour ses idées d’émancipation que Georges Abdallah s’est engagé dans la lutte. C’est pour ses idées et sa résistance qu’il est encore détenu aujourd’hui. C’est pour ses idées et son combat révolutionnaire que nous le soutenons et que nous exigeons sa libération ! Pour la victoire ou la victoire !
La Palestine vit, vivra et vaincra ! Libérez Georges Abdallah !
Continuons le combat ! Libérons Georges Abdallah !
Que mille initiatives solidaires fleurissent pour sa libération !
Honneur à tous ceux et à toutes celles qui luttent pour sa libération !
C’est ensemble et seulement ensemble, camarades, que nous vaincrons !
Paris, 27 février 2024
Campagne Unitaire pour la Libération de Georges Abdallah
Campagne.unitaire.gabdallah@gmail.com
Facebook : pour la libération de Georges Abdallah
Instagram : cuplgia – Tweeter : CUpLGIA
Premiers signataires
•
Organisations
Collectif pour la libération de Georges Ibrahim Abdallah (CLGIA)
Le CRI Rouge pour la défense des prisonniers politiques et révolutionnaires
Le Comité d’actions et de soutien aux luttes du peuple marocain
Secours rouge arabe
Ligue de la jeunesse révolutionnaire (LJR) - France
Association Nationale des Communistes (ANC) - France
Comité pour une Paix Juste au Proche-Orient (CPJPO) - Luxembourg
Front Uni des Immigrations et des Quartiers Populaires (FUIQP) - Marseille
Front Uni des immigrations et des quartiers populaires (FUIQP) - France
International Solidarity Movement (ISM) – France
Solidaires 31 – Toulouse
Bureau Alba Granada pour le Nord Afrique
Argenteuil Solidarité Palestine
Le Parti Révolutionnaire Communiste
Fédération Anarchiste, groupe « Ici et Maintenant » - Belgique
Partito marxista-leninista italiano (PMLI) – Italie
Nouvelle Epoque
Couserans-Palestine
Samidoun Paris Banlieue
Collectif 65 pour la libération de Georges Abdallah
Avanza el Movimiento Femenino Revolucionario este 8 de Marzo | Revolución Obrera
Author: Revolución Obrera
Description: En días pasados nos hemos enterado de un gran avance en la lucha por direccionar el movimiento femenino en Colombia por el camino revolucionario, algunas
Modified Time: 2024-03-05T16:59:56-05:00
Published Time: 2024-03-05T16-36-47-05-00
Section: Emancipación de la mujer
Tags: 8 de marzo, 8 de marzo 2024, día internacional de la mujer, Emancipación de la Mujer, feminismo, machismo, patriarcado
Type: article
Images: 000000.png000001.jpg
Invitación de los activistas para este 8M en Bogotá
En días pasados nos hemos enterado de un gran avance en la lucha por direccionar el movimiento femenino en Colombia por el camino revolucionario, algunas compañeras que distribuyen Revolución Obrera y apoyan las actividades, se han reunido con obreras de distintos sectores en el centro del país, consolidando así un núcleo de activistas para avanzar en la construcción del Movimiento Femenino Revolucionario al calor de la preparación del 8M como una conmemoración combativa y revolucionaria en las calles.
Así pues, decidimos informarlo al proletariado, enfatizando en las compañeras, para que en la práctica se animen a dar ese paso, para fortalecer la lucha de la mujer al lado de la lucha de la clase obrera. Una de las compañeras distribuidora, a quien llamaremos Clara, nos contó a través de una entrevista, más de este avance y nos invita a la marcha del Día Internacional De La Mujer.
Activistas por el MFR
-Compa por favor cuéntele a los lectores sobre esta experiencia
-Compañera Clara: Básicamente, con la ayuda de una compañera del movimiento sindical nos propusimos reunir a algunas compañeras alrededor de la preparación del 8M, con la intención de lograr una mayor unidad al respecto del carácter del Día Internacional de la Mujer, pero no solo quedarnos allí; comprendimos necesario el llamado que desde Revolución Obrera se hizo al movimiento femenino, proponiendo que era necesario tomar la iniciativa y trabajar por unirlo a la causa de la clase obrera contra la explotación capitalista, entendiendo esta lucha como necesaria para la emancipación de la mujer, ya no solo del machismo, sino de las bases mismas de la opresión que sufrimos las mujeres.
-¿Qué se logró con esta reunión?
-Compañera Clara: Muchísimo, fue una linda reunión de mujeres trabajadoras de sectores industriales, de servicios, de la educación y algunas compañeras desempleadas. Mujeres muy conscientes y activistas en sus respectivas luchas, activistas y valientes que comprenden que la lucha que debemos enfrentar va más allá de la igualdad formal, de los derechos. Conscientes de su papel en el desarrollo de la sociedad, pero también reconociéndose como parte fundamental en la transformación misma de esta sociedad capitalista.
Logramos consolidar un grupo de activistas para impulsar la conformación del Movimiento Femenino Revolucionario a través de la conformación de comités, este mismo núcleo se reconoce como un Comité, que se identificó con este trabajo y cuyo trabajo inicial fue la conformación de un bloque para la marcha, asimilando tareas particulares tanto previas, como para el mismo 8M.
Quiero agregar que además de las mujeres, también contamos con el apoyo de un compañero de Revolución Obrera dispuesto a aportar a esta gran tarea, que es algo que también nos diferencia del feminismo, que en las marchas o en las reuniones nos han rechazado por querer involucrar a hombres a esta conmemoración.
-¿Qué tareas se plantean para este comité en proceso?
-Compañera Clara: Primero que todo, es necesario consolidarlo, ya que de esto depende que el impulso funcione. A la par, nuestra intención es que a través de nuestro trabajo podamos acercar a más compañeras a que trabajen con nosotras, pero también a que se construyan más comités por sectores, en empresas, en barrios, en universidades, en pueblos y donde sea.
Nos gustaría que este ejemplo anime a otras mujeres a trabajar por darle un sentido verdaderamente revolucionario a su lucha.
En la jornada del 8M nos propusimos la participación en bloque, pero también, llevar estas ideas a los miles de mujeres que estarán en las calles, con las consignas, con nuestros estandartes, que son los del proletariado y con la plataforma del MFR que vamos a estar distribuyendo en Bogotá y en otras ciudades con el apoyo de los compañeros de RO.
Posteriormente vendrá una necesaria evaluación del trabajo realizado y la planificación para continuar dándole forma a los Comités de Mujeres.
-Gracias compañera, esperamos que este esfuerzo tenga los resultados esperados. Finalmente le pedimos que invite a los lectores a salir este 8M con la convocatoria que definieron.
-Compañera Clara: Efectivamente invitamos a todas las mujeres que nos leen y a los compañeros hombres que son consecuentes con la causa proletaria, a salir a marchar este viernes 8 de Marzo conmemorando el Día Internacional De La Mujer combativo y revolucionario.
Nos encontraremos en el Ministerio de Trabajo a las 4:00 PM, allí podrán encontrar el bloque principalmente por el rojo de nuestras banderas, pero también por la pancarta de los distribuidores de Revolución Obrera con la consigna principal.
Pero además quiero invitar especialmente a quienes estén interesadas e interesados en participar de esta iniciativa y ser parte de un nuevo movimiento femenino, a que nos contacten personalmente en la marcha o en el correo porunmfradelante@gmail.com.
Gracias.
Agradecemos a la compañera por compartir con el movimiento esta bonita experiencia y por tomar en sus manos esta enorme bandera. Cabe recordar que nuestros canales de comunicación también están abiertos si quieren ponerse en contacto con las compañeras, contarnos de sus procesos o conformar nuevos Comités de Mujeres Revolucionarias, nos vemos en la calle el 8M.
Tyskland: 8. marts udtalelse fra de Røde Kvindekomitéer
Author: socialistiskrevolution
Categories: Uncategorized
Description: Vores kammerater fra Dem Volke Dienen har delt de Røde Kvindekomitéer i Forbundsrepublikken Tysklands 8. marts udtalelse, som også er blevet oversat af The Red Herald. Vi bringer her en uofficiel d…
Modified Time: 2024-03-05T17:19:12+00:00
Published Time: 2024-03-05T17-19-12-00-00
Type: article
Images: 000000.png?w=722
Vores kammerater fra Dem Volke Dienen har delt de Røde Kvindekomitéer i Forbundsrepublikken Tysklands 8. marts udtalelse, som også er blevet oversat af The Red Herald. Vi bringer her en uofficiel dansk oversættelse af udtalelsen:
Proletarer i alle lande, foren jer!
8. marts 2024
Kvinder, kæmp og gør modstand!
Klassekampen raser over hele verden. Uanset hvor vi kigger hen, ser vi krigene, folkemordene, blodbadene og massakrerne, som imperialismen udløser i et desperat forsøg på at undslippe sin forestående undergang. Imperialismen, som bringer rigdom og velstand til udbytterne og fattigdom og elendighed til de udbyttede, er i dyb krise, næret af den igangværende kamp blandt verdens folk, som modigt og stædigt kæmper mod undertrykkelsens åg. Dette døende bæsts grimasse er særlig grim i øjeblikket i Palæstina, hvor yankee-imperialismen med sine israelske slagtere – også støttet af den tyske imperialisme! – driver det afskyelige folkemord på det palæstinensiske folk fremad, som holder modstandens fane højt og forsvarer det med deres blod. Selv om fjenden er bevæbnet til tænderne og udstyret med den nyeste teknologi, kæmper det palæstinensiske folk frygtløst med alle de midler, de har til rådighed, og beviser dag efter dag, at sejren er deres. Den rolle, som folkets kvinder spiller – også i Det Palæstinensiske Folks Nationale Modstandsfront – er på ingen måde passiv eller begrænset til blot »støttearbejde«, tværtimod kæmper kvinderne i vores klasse og folk i forreste linje!
Kvindernes deltagelse i det palæstinensiske folks årtier lange heroiske kamp har eksisteret lige så længe som denne kamp selv, og resten af verden er ikke anderledes; de bedste eksempler på dette er folkekrigene i Peru, Indien, Tyrkiet og Filippinerne. Overalt, hvor der kæmpes, rejser kvinderne sig også og viser, at halvdelen af himlen er deres, og at de vil erobre den!
Også her i landet er kvinderne i vores klasse dobbelt undertrykte – af imperialismen og patriarkatet – og har derfor dobbelt grund til at kæmpe. Hver af os kan mærke det hver dag. Vi er tvunget til at lade os udnytte på arbejdet, ofte under kummerlige forhold, og samtidig forventes det, at vi tager os af børnene og husholdningen uden løn, for ikke at tale om pårørende, der har brug for pleje. Vores chefer fylder deres lommer, og hvis vi og vores klassebrødre ikke længere giver dem profit, lader de os falde ud i arbejdsløshed eller korttidsarbejde fra den ene dag til den anden og frarøver os vores sidste løn.
Den borgerlige stat gør alt, hvad den kan, for at opretholde denne tilstand; dens egen eksistens afhænger trods alt af den. Det er derfor ikke overraskende, at vi er de første, der rammes af nedskæringer, mens de store penge investeres i våbenleverancer og oprustning, så den tyske stat kan sikre sine imperialistiske interesser i verden, hvad enten det er i Ukraine eller i det såkaldte »Mellemøsten«. Efter at regeringen med Olaf Scholz i spidsen for nylig på vanlig gangstermanér flyttede rundt på pengene i borgerskabets interesse på forfatningsstridig vis, skal de milliarder, der nu mangler, bl.a. hentes ved at skære i de sociale udgifter. Som altid bliver byrden lagt på arbejderklassens skuldre. De planlagte nedskæringer, f.eks. i borgernes ydelser, vil ramme os kvinder særligt hårdt, da vi i Tyskland stadig tjener næsten 20% mindre end mændene, mens vi næsten ti gange oftere er enlige forsørgere og derfor oftere er afhængige af økonomisk støtte. Vi har også ventet i over et år på den lovede »grundsikring for børn«, men mere end hvert femte barn i Tyskland lever stadig i fattigdom, og der er ingen udsigt til forbedringer. Situationen er ikke bedre, når det gælder børnepasning: Selvom alle børn fra etårsalderen ifølge loven har ret til en plads i en daginstitution, mangler der næsten 400.000 pladser i hele Tyskland, især i arbejderkvartererne. De få daginstitutioner, der findes, såvel som skoler, fritidshjem og andre børnepasningsfaciliteter, er systematisk underbemandede, skåret ind til benet og får lov til at forfalde: Endnu en faktor, der tvinger os ud i arbejdsløshed! Magthaverne er også kun alt for glade for at spare på vores sundhed: oven i den allerede elendige sundhedspleje for hele arbejderklassen står vi kvinder over for en enorm reduktion af fødestuer og barselsafdelinger, en enorm mangel på gynækologer og klinikker, der udfører aborter. Og når vi mærker virkningerne af patriarkatet, for eksempel gennem vold i hjemmet, bliver gerningsmanden i de fleste tilfælde ikke retsforfulgt, men kvinden bliver blot sendt på et kvindekrisecenter. Og selv det er kun, hvis man er heldig, for kvindekrisecentre er også en mangelvare, i modsætning til den borgerlige lovgivning.
Alt, hvad staten giver os, er tomme løfter. Enhver tilsyneladende forbedring er intet andet end brødkrummer, der kastes til os fra tid til anden for at holde vores mund lukket. For der kan ikke ske nogen forbedring for os i dette rådne samfund. Så længe imperialismen eksisterer, vil patriarkatets udnyttelse og undertrykkelse af os også eksistere. Det ene kan ikke smadres uden det andet, fordi grundlaget for begge er det samme: privat ejendom. Kun den forenede kamp med vores klassebrødre for et klasseløst samfund kan skabe grundlaget for vores frigørelse. For at tjene dette mål har vi brug for en klassebevidst kvindebevægelse, der kæmper for rekonstitueringen af Tysklands Kommunistiske Parti og vores faktiske frigørelse!
Το ΚΚΕ αποφάνθηκε: Η Χούντα δεν ήταν αμερικανοκίνητη. Πάλι λάθος έκανε ο λαός.
Author: Αντίσταση στις γειτονιές!
Description:
Labels: αριστερα, ιστορια, Κ.Κ.Ε., πολυτεχνειο, Χούντα
Published Time: 2024-03-05T18-18-00-02-00
Images: 000000.jpg
(τα βίντεο που αναφέρονται παρατίθενται στο τέλος του κειμένου)
«Έξω αι ΗΠΑ», «έξω το
ΝΑΤΟ».
Επί 50 χρόνια, κάθε 17 Νοέμβρη, τα εμβληματικά συνθήματα της
εξέγερσης του Πολυτεχνείου ξαναγράφονται στις πύλες της οδού Πατησίων, αυτές
που τότε συνέτριψαν τα τανκς, ενώ έχουν χαραχτεί βαθιά στη συλλογική μνήμη κάθε
προοδευτικού ανθρώπου. Τα αντιαμερικανικά συνθήματα και οι θέσεις που απηχούν,
υιοθετήθηκαν από την εξεγερμένη νεολαία ακριβώς επειδή εξέφρασαν με ακρίβεια
την αντίθεσή τους στον ιμπεριαλισμό και στον φασισμό και την αποφασιστικότητά
τους να αγωνιστούν για την ανεξαρτησία της χώρας μας. 50 χρόνια μετά, ο τόμος
Γ2 του Δοκιμίου Ιστορίας του ΚΚΕ, αναθεωρεί τις παλαιότερες θέσεις του ίδιου
του κόμματος για τα αίτια του απριλιανού πραξικοπήματος αλλά κυρίως επιφέρει
ένα πλήγμα στα «κοινώς παραδεδεγμένα» σημεία αναφοράς του κινήματος. Σε μια
συγκυρία σαν τη σημερινή, που ο
ιμπεριαλισμός δείχνει τα δόντια του στους λαούςμε τον πιο βάρβαρο τρόπο και η χώρα έχει μετατραπεί σε μια απέραντη βάση
στην υπηρεσία των μεγαλύτερων φονικών μηχανών του πλανήτη, ο Περισσός
αποφασίζει να «επισημοποιήσει» ουσιαστικά, μια αναθεώρηση που έχει ξεκινήσει
εδώ και καιρό και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το ΝΑΤΟ και οι Αμερικανοί δεν
είχαν καμία εμπλοκή στην οργάνωση του πραξικοπήματος των Συνταγματαρχών.
Αναθεωρώντας την
Ιστορία
Συγκεκριμένα, σε εκδήλωση - παρουσίαση του Γ2
Τόμου του Δοκιμίου Ιστορίας του Κόμματος (1967 - 1974), η Ελένη
Μπέλλου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, δήλωσε ότι το κέντρο που οργάνωσε –
επέβαλε την δικτατορία «ήταν μέσα στην
Ελλάδα, ήταν τμήμα της διοίκησης του Στρατού, του Ελληνικού Στρατού, όχι της
ανώτερης διοίκησης (στρατηγών) ή του βασιλιά αλλά συνταγματαρχών, ταγματαρχών,
αξιωματικών. Το πραξικόπημα δεν έγινε από κάποιον ξένο κατασταλτικό μηχανισμό,
όπως συχνά συνέβαινε π.χ. σε χώρες της Λατινικής Αμερικής, της Ασίας, με άμεση
παρέμβαση των ΗΠΑ ή άλλων ισχυρών καπιταλιστικών κρατών. ΗΠΑ - ΝΑΤΟ δεν είχαν
κάποια κρίση στις σχέσεις τους με την Ελλάδα ώστε να τους χρειαζόταν μία κυβέρνηση
υποχείριο.» (video 1,17.40) Αλίμονο! Δεν
χρειάστηκε καν η επέμβαση αμερικανών πεζοναυτών όπως έγινε σε χώρες της
Λατινικής Αμερικής. Όσο για την παρουσία
του διαβόητου 6ου στόλου στον Πειραιά δεν ήταν παρά μια «ιδιαιτερότητα» της εξωτερικής πολιτικής
της δικτατορίας. (video 1, 23:30)
Στο Δοκίμιο διατείνονται ότι στη διάρκεια της
επταετίας αλλά και αργότερα «καταγγείλαμε το πραξικόπημα ως
αμερικανοκίνητο, ΝΑΤΟϊκό, θεωρώντας ότι οργανώθηκε ή είχε την έγκριση του
Αμερικανικού Πενταγώνου, της CIA ή και του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ, ότι
πραγματοποιήθηκε με την προτροπή ή την παρότρυνσή τους, με σκοπό τη διασφάλιση
των αμερικανικών συμφερόντων στην Ελλάδα, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή των
Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου»*, αλλά«…αυτές οι εκτιμήσεις δεν έπαιρναν υπόψη ότι
οι ΗΠΑ δεν είχαν μονοδιάστατη πολιτική απέναντι στις στρατιωτικές δικτατορίες»*.
Οι παλαιότερες λοιπόν θέσεις του ΚΚΕ (9ο συνέδριο του 1973 στο Αν.
Βερολίνο) «παραγνώριζαν ή υποτιμούσαν τις ενδοαστικές αντιθέσεις που
αναπτύχθηκαν από το τέλος του αγώνα του ΔΣΕ και οξύνθηκαν ως τη δικτατορία»
*.
Και πιο συγκεκριμένα «το ΚΚΕ δεν έπαιρνε υπόψη
την αντίθεση σημαντικού μέρους του αστικού πολιτικού συστήματος με το Παλάτι
για τον έλεγχο του στρατού, αλλά και για την ανάγκη εκσυγχρονισμού στη
λειτουργία των θεσμών και των μηχανισμών του αστικού κράτους»*.Ο
ιμπεριαλιστικός παράγοντας απουσιάζει και αθωώνεται πανηγυρικά.
«Μύθος» λοιπόν ότι το πραξικόπημα ήταν αμερικανοκίνητο (η
λέξη μύθος χρησιμοποιείται συχνά πυκνά στην παρουσίαση του δοκιμίου), μύθος και
ότι ήταν φασιστικό, αφού η χούντα «δεν στηρίχτηκε σε κάποιο ναζιστικού/φασιστικού τύπου κόμμα,
οι ηγέτες της δεν ήταν πολιτικοί που αξιοποίησαν την αναρρίχησή τους μέσω του
αστικού κοινοβουλίου, δεν διέθεταν πολιτική οργάνωση, νεολαία, κλπ» και γενικά
δεν ήταν εντελώς ίδια με τα φασιστικά καθεστώτα Γερμανίας και Ιταλίας. (video2, 38:00) Όσο για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, να μην
τα ονομάζουμε, λένε, «εξέγερση» αλλά «ξεσηκωμό» (video1, 48:40) αφού ήταν «αυθόρμητα και ταξικά περιορισμένα». Μία ερμηνεία που κάνει πως δεν θυμάται την οργανωμένη αντιπαράθεση δύο
πολιτικών γραμμών, ιδιαίτερα στο ξεκίνημα των γεγονότων, εκ των οποίων η
μία ήταν εναντίον τόσο της συνέχισης των καταλήψεων όσο και της υιοθέτησης αντιφασιστικών
και αντιιμπεριαλιστικών συνθημάτων. Ούτε
την εκ των υστέρων καπηλεία της πλατειάς αντιφασιστικής-αντιιμπεριαλιστικής
ενότητας (στο επίπεδο του λαού – κόντρα στην αστικορεφορμιστική πολιτική) που
τελικά οικοδομήθηκε μέσα στη φωτιά της πάλης εκείνων των ημερών και σφράγισε τη
συλλογική μνήμη.
Για να είμαστε βέβαια δίκαιοι, κάθε φράση που προβάλλει τις
νέες θέσεις συνοδεύεται από ένα βεβιασμένο
«ναι μεν αλλά». Έτσι, αναφέρεται ότι: «οι πραξικοπηματίες το 1967 και ο Ιωαννίδης που τους ανέτρεψε
είχαν διατελέσει στην ΚΥΠ, είχαν στενούς δεσμούς με τη CIA, ο Παπαδόπουλος είχε
σχέσεις με εφοπλιστές όπως ο Ωνάσης, με ελληνοαμερικανούς καπιταλιστές όπως ο TomPappas, με εκδότες όπως ο Σάββας
Κωνσταντόπουλος, με πολιτικούς, με ελληνοαμερικανούς πανεπιστημιακούς
καθηγητές, με αμερικανούς πρέσβεις» (video 1, 20:00) . Σύμπτωση θα
ήταν αφού «οι ελληνικές κυβερνήσεις είτε
κοινοβουλευτικά προερχόμενες είτε πραξικοπηματικά, δεν ήταν υποχείρια των ΗΠΑ
όμως συνειδητά αναγνώριζαν τον ενεργό ρόλο των ΗΠΑ στην πάλη με τον κομμουνισμό»
(video 1, 22:30).Το βεβιασμένο «ναι μεν αλλά» απευθύνεται
πιθανότατα στη βάση του κόμματος που θα πρέπει να αποδεχθεί το περιεχόμενο του
Δοκιμίου και παράλληλα αφήνει ένα περιθώριο να
παρουσιάζονται τα πράγματα πότε έτσι και πότε αλλιώς ανάλογα με το ακροατήριο και τη συγκυρία.
Και με την ίδια ακριβώς λογική, φτάνουμε και στην σημερινή
πραγματικότητα: «Άλλωστε και σημερινοί πρωθυπουργοί, πολιτικοί, οικονομολόγοι κ.λ.π.
έχουν πολύ στενές σχέσεις με την Ε.Ε. και τις Η.Π.Α. αυτό όμως δεν σημαίνει ότι
ασκούν εξουσία για λογαριασμό αυτών των ξένων κέντρων και όχι για λογαριασμό
της αστικής τάξης στην Ελλάδα. Βέβαια (να το πάλι το «ναι μεν αλλά») τα εγχώρια καπιταλιστικά συμφέροντα
διαπλέκονται με τα ξένα καπιταλιστικά». (video 1, 21:20 Αλλά αρκετά με αυτά που ειπώθηκαν και γράφτηκαν. Τα
πιο σημαντικά και αποκαλυπτικά στην παρουσίαση του Δοκιμίου Ιστορίας του ΚΚΕ
είναι τα γεγονότα για τα οποία δεν ειπώθηκε ούτε μία λέξη.
Μύθος και η «συγγνώμη» του Κλίντον;
Είναι
πραγματικά εντυπωσιακό το γεγονός ότι κατά την παρουσίαση του Δοκιμίου, κανείς δεν αισθάνθηκε την υποχρέωση να δώσει μια
στοιχειώδη απάντηση στο πλήθος τεκμηρίων που επιβεβαιώνουν την πάγια ανάμειξη
του αμερικανικού παράγοντα και της CIA τόσο κατά
την περίοδο πριν το πραξικόπημα όσο και στην οργάνωση αλλά και τη στήριξή του. Για την καθοδήγηση και στήριξη της χούντας
από τις ΗΠΑ υπάρχουν τα γεγονότα και οι μαρτυρίες από όλες – και τις αστικές –
πλευρές. Αλλά κυρίως υπάρχουν οι πολιτικές
ερμηνείες που απαντούν στο ερώτημα γιατί ήθελαν και επέβαλαν την χούντα οι
ΗΠΑ. Αναφερόμαστε, μεταξύ άλλων, στον αραβοϊσραηλινό πόλεμο των 6 ημερών τον
Ιούνη του 1967, τις εξελίξεις στην Κύπρο από τον Δεκέμβρη της ίδιας χρονιάς, το
κίνημα στην χώρα και την αδυναμία των αστικών κομμάτων να το ελέγξουν. Και δεν μπαίνουν καν στον κόπο να σχολιάσουν
την πιο γνωστή περίπτωση δημόσιας «παραδοχής» αυτής της ανάμειξης, δηλαδή την περίφημη
φράση του προέδρου των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον, κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα το
1999, που εκλήφθηκε ως «συγγνώμη» προς τον ελληνικό λαό, ότι δηλαδή «οι ΗΠΑ επέτρεψαν στα
ψυχροπολεμικά τους συμφέροντα να υπερισχύσουντου
συμφέροντος- ή μάλλον της υποχρέωσής τους- να υποστηρίξουν τη δημοκρατία».
Μέσα σε ένα κλίμα έντονου αντι-αμερικανισμού στον ελληνικό λαό, λίγους μήνες
μετά τους βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας,οι ΗΠΑ για πρώτη φορά αποδέχονταν το απολύτως αυτονόητο, δηλαδή την
στήριξη της χούντας αποφεύγοντας βέβαια να αναφερθούν στην ενεργό ανάμειξή τους
στην ελληνική πολιτική, στον
ρόλο τους κατά την περίοδο 1965-67, καθώς και στην τραγωδία της Κύπρου. Για το
ΚΚΕ, η περιορισμένη έστω και «αυτονόητη» αυτή παραδοχή, οι αποδεδειγμένοι δεσμοί
με την CIA, ο
εναγκαλισμός του Νίξον με το χουντικό καθεστώς και η συνάντηση με τον Παττακό,
ο διορισμός του ανοιχτά φιλοχουντικού HenryTascaστην πρεσβεία των ΗΠΑ (προσωπική
επιλογή του TomPappas, σύμφωνα με το βιβλίο της Αριστοτελίας Πελώνη«Ιδεολογία κατά ρεαλισμού. Η αμερικανική
πολιτική απέναντι στην Ελλάδα 1963-1976»), και τόσα άλλα τεκμήρια, δεν
χρήζουν κάποιας ιδιαίτερης ερμηνείας και απάντησης. Μόνιμη επωδός σε κάθε
αποστροφή της παρουσίασης των νέων θέσεων ότι η οικονομική και η εξωτερική
πολιτική της Χούντας δεν είχε διαφορά από αυτή των προηγούμενων κυβερνήσεων (video 2 59.00 και 1.08.00). Λες
και είπε κανείς ότι η αμερικανική παρέμβαση στα ελληνικά πράγματα ξεκίνησε με
το πραξικόπημα του 1967. Λες και ο λαός
έχει ξεχάσει τον Πιούριφοϊ, το δόγμα Τρούμαν και την εκτέλεση του Μπελογιάννη.
Το φάντασμα του αντιιμπεριαλισμού και
της εξάρτησης
Αλλού
βρίσκεται επομένως η πραγματική πολιτική στόχευση αυτού του ιδιότυπου ιστορικού
αναθεωρητισμού και σύνδεσή του με τη σημερινή στάση του ΚΚΕ. Το «νέο πνεύμα» εντάσσεται
σε μια ευρύτερη επιχείρηση που έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό και αποσκοπεί στον
εξοβελισμό του αντιιμπεριαλισμού και των αντίστοιχων αιτημάτων όχι μόνο από την
στρατηγική αλλά ακόμα και από το … λεξιλόγιο του κόμματος αυτού. Είναι
χαρακτηριστικό ότι η λέξη «ιμπεριαλισμός» είναι σχεδόν ανύπαρκτη στην
παρουσίαση του Δοκιμίου όπως άλλωστε και σε πολλά πρόσφατα ιδεολογικά κείμενα
του ΚΚΕ. Εξάλλου, όπως αναφέρεται
χαρακτηριστικά και συχνά, η οικονομική πολιτική της χούντας όπως και όλων των
άλλων κυβερνήσεων «είχε ως στόχο την
εγχώρια συσσώρευση κεφαλαίου» ενώ περιπτώσεις όπως του TomPappasχαρακτηρίζονται ως «εξαιρέσεις» (video 2: 59.00). Αν
το ΚΚΕ έχει απορρίψει την ανάλυση Ζαχαριάδη, Μπάτση, Μπελογιάννη για την
συνολική ξένη εξάρτηση και το ρόλο του ξένου κεφαλαίου στην Ελλάδα, πρέπει να
το δηλώσει καθαρά. Η απόρριψή της σημαίνει και απόρριψη της πολιτικής
παράδοσης, της «γραμμής» του ΕΑΜ του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ. Αν πάλι δεν την
απορρίπτει αλλά την … αναπροσαρμόζει στις σύγχρονες συνθήκες τότε έρχεται σε
πλήρη συμφωνία με το κυρίαρχο ιδεολόγημα της άρχουσας τάξης ότι δηλαδή η αστική
τάξη έφερε στην χώρα την ανάπτυξη και πρέπει να της αναγνωρίσουμε ιστορικά προοδευτικό
ρόλο!
Για
να το πούμε με απλά λόγια λοιπόν, σύμφωνα με το ΚΚΕ, σήμερα (όπως και τότε) η Ελλάδα δεν είναι
εξαρτημένη χώρα, ο λαός της δεν είναι διπλά υποτελής στην αστική τάξη και στα
ιμπεριαλιστικά αφεντικά της και άρα … στο πυρ το εξώτερον η ανάγκη και το
καθήκον της διπλής πάλης που τόσους αγωνιστές συσπείρωσε στις γραμμές της, αυτή
της ανεξαρτησίας και αυτή του ταξικού αγώνα απέναντι στο κεφάλαιο.
Είναι
αλήθεια ότι τα αίτια της βαθιάς αυτής στροφής είναι δυσδιάκριτα. Τα καθιστά
δυσδιάκριτα αφενός η υπέρ επαναστατική φρασεολογία και η ιδεολογική καθαρότητα
με την οποία επιχειρείται να ενδυθεί αυτή η προσέγγιση και αφ ετέρου η επίμονη
σιωπή για τα τεκμήρια και τα γεγονότα που δεν «βολεύουν». Πάνω απ΄ όλα όμως, η
- τάχα ιστορική - επιστημονική - κατασκευή του ΚΚΕ, που απαλλάσσει τις ΗΠΑ,
είναι πολιτικά έωλη και αστήριχτη. Δεν απαντά στο βασικό ερώτημα πώς μπόρεσαν μεσαίοι αξιωματικοί (χωρίς
στρατηγούς), κόντρα στον βασιλιά, κόντρα σε όλα τα αστικά κόμματα, να
κάνουν το πραξικόπημα και να κρατήσουν μια χούντα για 7 χρόνια. Και όλα αυτά
χωρίς ούτε καν την έγκριση των ΗΠΑ. Και κυρίως, αν ως υπόθεση εργασίας
υιοθετήσουμε την εκδοχή του ΚΚΕ, δεν απαντά στο γιατί, με ποιους στόχους και
για λογαριασμό ποιων «επιχειρηματικών ομίλων», συμφερόντων και επιδιώξεων την
έκαναν. Όσο για την …υπέρ επαναστατική προσέγγιση αθωώνει τελικά και τα αστικά
κόμματα που λόγω της εξάρτησής τους και με την εξάρτησή τους, έστρωσαν τον
δρόμο από κάθε άποψη στο αμερικανοκίνητο πραξικόπημα και ενώ το έβλεπαν να έρχεται
αδρανούσαν λόγω θέσης και φύσης. Αλλά
αθωώνει και την ντόπια άρχουσα τάξη που θησαύρισε με τις πλάτες της χούντας
και τα μέτρα που αυτή πήρε. Εξάλλου αυτή ακριβώς είναι γενικά η σχέση
εξάρτησης. Η άρχουσα τάξη την υπηρετεί,
γιατί με τις πλάτες των προστατών της έχει την εξουσία και παράλληλα θησαυρίζει
σε βάρος της εργατικής τάξης και του λαού. Μήπως αυτό δεν έγινε και με τα
μνημόνια; Είναι άθλια διαστρέβλωση της πραγματικότητας ότι η θέση μας για την
εξάρτηση – η δική μας κι όχι αυτή που είχε το ΚΚΕ παλιότερα – αθωώνει την
αστική τάξη. Το αντίθετο γίνεται με την θέση του ΚΚΕ. Και τα αποκαλυπτήρια
γίνονται όταν κανείς παρατηρήσει προσεκτικά την σημερινή εικόνα.
Υπέρ επαναστατική θέση
ή δεξιός αναθεωρητισμός;
Το ΚΚΕ γνωρίζει καλά ότι ένας από τους βασικούς όρους που
πρέπει να ικανοποιήσει προκειμένου να αναγνωριστεί (ακόμα περισσότερο) ως
υπεύθυνος συνομιλητής του συστήματος είναι να
μην αμφισβητεί τα ξένα αφεντικά και την εξάρτηση. Για να συμμορφωθεί με τον
όρο αυτό, δεν διστάζει να προχωρήσει σε
δεξιά αναθεώρηση της Ιστορίας, επιχειρώντας να προσαρμόσει (ή να βιάσει) την
πραγματικότητα ώστε να «χωρέσει» στην επιδίωξή του. Τώρα που κρίνει ότι με
την «ασφάλεια» των 50 χρόνων και τις πλάτες του συστήματος θα μπορέσει να
πλήξει ακόμα πιο αποφασιστικά τα αντιιμπεριαλιστικά αισθήματα του λαού μας.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι θέσεις του ΚΚΕ έχουν σοβαρότατες
επιπτώσεις όχι μόνο σε θεωρητικό επίπεδο αλλά και σε επίπεδο πολιτικό,
συνδικαλιστικό, κινηματικό. Σε μια περίοδο που η χώρα έχει μετατραπεί σε μια
τεράστια βάση, που οι Ε.Ε. και οι ΗΠΑ υπαγορεύουν πολιτικές και συνδιαμορφώνουν
προϋπολογισμούς,που τεράστια ποσά
ξοδεύονται σε αγορά στρατιωτικού εξοπλισμού, που καθημερινά κυβέρνηση και
αστική τάξη δίνουν τα διαπιστευτήρια τους σε ντόπια και ξένα αφεντικά, που σπεύδουν
να στείλουν στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία και συμμετέχουν με πολεμικά πλοία
σε «αμυντικές» αποστολές της ΕΕ στην Ερυθρά θάλασσα, η «επαναστατική καθαρότητα»
του ΚΚΕ εκφράζεται στην πράξη με την κατάθεση προτάσεων νόμου στη Βουλή και τον
«αγώνα» για μια καλή εκπροσώπηση στο επόμενο Ευρωκοινοβούλιο.Πόσο απέχει από τον ΣΥΡΙΖΑ που το 2014 διέγραψε
την φράση για την «αμερικανοκίνητη χούντα» από την επετειακή του ανακοίνωση;
Από τους παράγοντες του συστήματος που ομνύουν στο όνομα και στα συμφέροντα ΗΠΑ,
ΕΕ, ΝΑΤΟ αλλά μιλάνε με συγκίνηση για το … μήνυμα του Πολυτεχνείου; Με όποιο αφήγημα κι αν εμφανίζεται κάθε φορά,
τελικά το ΚΚΕ τον ίδιο στόχο υπηρετεί: Να
μένει στο απυρόβλητο το θεμέλιο της αστικής κυριαρχίας – εξουσίας στη χώρα.
Αυτή τη γραμμή είχε στην εξέγερση του Πολυτεχνείου. Αυτή τη γραμμή έχει και
τώρα. Η γραμμή της εχθρότητας στην κατάληψη και της απαγκίστρωσης από αυτήν
αλλά και της πολεμικής στα αντιιμπεριαλιστικά συνθήματα (ως προωθημένα) βρίσκει
την «ωριμότητά» της στη σημερινή γραμμή: «Ο αντιιμπεριαλισμός ήταν λάθος». Πρόκειται για την ίδια κατεύθυνση με άλλο
περιτύλιγμα.
Δεν είναι η πρώτη φορά που το ΚΚΕ «διορθώνει» τον λαό. Τον
λαό που για μισό αιώνα βγαίνει στους δρόμους κάθε 17 Νοέμβρη συμμετέχοντας σε
μεγάλες συγκεντρώσεις και πορείες προς την Αμερικανική πρεσβεία. Επειδή δεν
ξεχνάει ποιοι είναι οι φονιάδες των λαών και ποιοι αυτοί που λευτέρωσαν το χώμα
που πατάει. Ας ρωτήσουμε λοιπόν τους αναθεωρητές του ΚΚΕ: Υπάρχει σήμερα ανάγκη
συγκρότησης κινήματος ενάντια στον
πόλεμο και στον ιμπεριαλισμό; Έχει νόημα
να ζητάμε να φύγουν οι βάσεις; Να συγκροτηθεί η πάλη της εργατικής τάξης και
του λαού και στους στόχους για έξοδο από ΕΕ και ΝΑΤΟ; Η ολομέτωπη επίθεση στα
δικαιώματα του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας, που αυτές τις μέρες έβγαλε
στο δρόμο τους φοιτητές, τους μαθητές και τους αγρότες, σχετίζεται ή όχι με τους σχεδιασμούς της ΕΕ,
του ΟΟΣΑ, των ΗΠΑ και την υποταγή της αστικής τάξης στις απαιτήσεις τους; Έχει εν τέλει νόημα να πορευόμαστε κάθε χρόνο
στην Αμερικανική πρεσβεία; (Ή μήπως μια πορεία στα γραφεία του ΣΕΒ θα
εξυπηρετήσει καλύτερα την ταξική αντικαπιταλιστική καθαρότητα που πρεσβεύουν;)
Για μας η απάντηση είναι παραπάνω από προφανής. Η
αντιιμπεριαλιστική πάλη είναι αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα του λαού και της
νεολαίας και αποτελεί κόκκινο πανί όχι μόνο για τους ιμπεριαλιστές αλλά και για
την ντόπια αστική τάξη που τους υπηρετεί και για κάθε φερέφωνο του συστήματος. Όχι,
δεν έκαναν λάθος οι αγωνιστές του Πολυτεχνείου. Ούτε όσοι, κάθε 17 Νοέμβρη, με
υψωμένες γροθιές και αταλάντευτη συνέπεια, γεμίζουν τους δρόμους και πορεύονται
προς την μεγαλύτερη γιάφκα τρομοκρατών. Σε καιρούς δύσκολους, σε συνθήκες
σιωπής, σε συνθήκες ηττοπάθειας, σε συνθήκες σχεδόν ολοκληρωτικού συμβιβασμού
ποικιλώνυμων ηγεσιών ο αγώνας ενάντια στον ιμπεριαλισμό, καρφί στην καρδιά του
συστήματος, εξακολουθεί να αποτελεί βασικό καθήκον της αριστεράς.
INDIA:El Tribunal Superior de Bombay absuelve al ex profesor de DU GN Saibaba en el caso de vínculos maoístas (scroll.in)
Author: dazibao rojo
Description: Ha estado recluido en la cárcel central de Nagpur desde que un tribunal de sesiones lo condenó el 7 de marzo de 2017. hace 11 horas Actualiz...
Published Time: 2024-03-05T18-39-00-01-00
Images: 000000.jpeg
Ha estado recluido en la cárcel central de Nagpur desde que un tribunal de sesiones lo condenó el 7 de marzo de 2017.
Profesor de la Universidad de Delhi GN Saibaba.
El Tribunal Superior de Bombay absolvió el martes al ex profesor de la Universidad de Delhi GN Saibaba y a otras cinco personas acusadas de tener vínculos con maoístas, informó Bar and Bench.
Saibaba fue arrestado por primera vez en el caso en mayo de 2014, pero se le concedió la libertad bajo fianza dos veces. Ha estado recluido en la cárcel central de Nagpur desde que un tribunal de sesiones lo condenó el 7 de marzo de 2017.
Un tribunal de jueces Vinay Joshi y Valmiki SA Menezes anuló la sentencia de un tribunal de sesiones que había condenado a los acusados en 2017. Además de Saibaba, el Tribunal Superior absolvió a Mahesh Tirki, Pandu Pora Narote, Hem Keshwdatta Mishra, Prashant Rahi, Vijay. Nan Tirki. Narote murió en prisión el 26 de agosto de 2022 a causa de la gripe porcina.
Horas más tarde, el tribunal desestimó la solicitud del gobierno de Maharashtra que solicitaba una suspensión de seis semanas de la absolución de Saibaba y los otros cinco, informó Live Law . La solicitud del gobierno estatal afirma que se ha dirigido al Tribunal Supremo contra el veredicto y que la aplicación de la sentencia entretanto creará graves repercusiones.
El 14 de octubre de 2022, el Tribunal Superior absolvió a Saibaba , sosteniendo que un tribunal de sesiones de Gadchiroli acusó a Saibaba en virtud de las disposiciones de la Ley (de prevención) de actividades ilícitas sin la sanción del Centro. Sin embargo, la orden fue suspendida por el Tribunal Supremo un día después a raíz de una petición presentada por el gobierno de Maharashtra .
El 19 de abril de 2023, una sala del tribunal superior integrada por los jueces MR Shah y CT Ravikumar anuló la orden de absolución y devolvió el asunto al Tribunal Superior para una nueva consideración.
Saibaba, que está en silla de ruedas y tiene una discapacidad del 90%, fue condenado por un tribunal de primera instancia en 2017 por supuestamente tener vínculos con el proscrito Partido Comunista de la India (maoísta) y una organización frontal, el Frente Democrático Revolucionario. Había sido condenado a cadena perpetua.
En su sentencia de 2022, el Tribunal Superior dijo que la orden de sanción emitida para procesar a los acusados en el caso con arreglo a las disposiciones de la Ley (de prevención) de actividades ilícitas era “mala desde el punto de vista jurídico e inválida”.
El tribunal había dicho que si bien el Estado debe luchar contra el terrorismo con “resolución inquebrantable”, una sociedad civil democrática no puede sacrificar el debido proceso legal por la percepción de un peligro para la seguridad nacional.
El año pasado, la Relatora Especial de las Naciones Unidas, Mary Lawlor, había dicho que la persistente detención de Saibaba por parte de la India era un “acto inhumano y sin sentido” que debía terminar.
Lawlor, que ha estado en contacto con el gobierno indio en relación con el caso, dijo que los expertos en derechos humanos de la ONU han planteado en repetidas ocasiones graves preocupaciones sobre su procesamiento. Su detención fue declarada arbitraria por el Grupo de Trabajo de la ONU sobre Detención Arbitraria en una opinión emitida en 2021, dijo.
"El señor Saibaba ha sido detenido en un cuartel de alta seguridad en condiciones incompatibles con su condición de usuario de silla de ruedas", afirmó el experto de la ONU. “Su celda de 8×10 pies no tiene ventanas y una pared hecha de barras de hierro, lo que lo expone a condiciones climáticas extremas, especialmente al calor abrasador del verano”.
Brasilien: Straßenblockaden gegen reaktionäre Gewalt
Author: laji
Description: Internetplattform für die Entwicklung einer revolutionären Bewegung
Published Time: 2024-03-05T19-58-45-00-00
Tags: Brasilien
Images: 000000.jpg000001.png
Im Bundesstaat Pernambuco im Nordosten Brasiliens ist es in der Stadt Escada zu mehrere Tage anhaltenden Autobahnblockaden gekommen durch arme Bauern gekommen. Der Grund für diese massiven Straßenblockaden ist die Ermordung des armen Bauers Deyvison Batista da Silva der am Nachmittag des 21. Februar diesen Jahres von der Militärpolizei erst ohne Grund festgenommen und dann anschließend festgenommen wurde.
Deyvison stand am Tag seiner Ermordung und sprach mit zwei Freunden als drei Militärpolizisten mit ihren Motorrädern vor ihm anhielten und anfingen ihn zu schikanieren. Im weiteren Verlauf packten die drei Polizisten, darunter der für seine Aggressivität unter der lokalen Bevölkerung berüchtigte Bulle mit dem Spitznamen „Pitbull“ Deyvison an und schlugen auf ihn ein. Es war dann auch „Pitbull“ welcher Deyvison dann aus nächster Nähe ins Gesicht schoß.
Deyvison wurde anschließend in ein Krankenhaus gebracht und ohne die Möglichkeiten von Familienbesuchen in Isolationshaft verbannt. Berichte von Anwohnern erzählen das die Militärpolizei das Krankenhaus gegen die Verwandtschaft von Deyvison abgeriegelt hat und ihnen jeglichen Zutritt verweigert um Vorwürfe gegen Deyvison zu konstruieren. Und tatsächlich behauptet die Militärpolizei wie in so vielen Fällen reaktionärer Gewalt das Deyvison bewaffnet gewesen wäre, was von allen Zeugen des Angriffes bestritten wurde. Deyvison hinterlässt seine im 7. Monat schwangere Frau und sein ungeborenes Kind.
Wenige Stunden nach dem Tod von Deyvison fingen die Anwohner von Escada an die Autobahn BR-101 mit brennenden Reifen zu blockieren. Am nächsten Tag setzten die Bewohner Escadas ihre Aktionen in großer Intensität fort indem sie gleich drei Orte in Belagerung nahmen. Eine Brücke im Stadtzentrum wurde blockiert, eine Polizeiwache das Lager des Bataillons der Militärpolizei wurde von Demonstranten blockiert sowie wieder die Autobahn BR-101. Auch am dritten Tag am 23. Februar stellten sich die Anwohner erneut mit brennenden Reifen auf die Autobahn und schlugen auch die Feuerwehr in die Flucht die geschickt wurde um die brennenden Barrikaden zu löschen.
Die demokratische und revolutionäre Zeitung „A Nova Democracia“ schreibt das die kräftigen Aktionen und die Stärke der Intensität der Blockaden die konsequente und unnachgiebige Haltung der Anwohner der Stadt Escada aufzeigt, welche nicht mehr die reaktionäre Gewalt durch die Polizei dulden und mit entschiedenen Aktionen Gerechtigkeit für Deyvison und seine Frau fordern.
Εκδήλωση-συζήτηση εν όψει της 8ης Μάρτη με θέμα "οι σημερινές προεκτάσεις του γυναικείου ζητήματος".
Κυριακή 10/03 - 18:30
Προβολή της ταινίας "Norman Rae". Η ταινία αναφέρεται στην πολιτική συνειδητοποίηση μιας εργάτριας στον αμερικάνικο νότο, η οποία συγκρούεται με την εργοδοσία στην προσπάθειά της να οργανώσει σε σωματείο τους συναδέλφους της.
Union of Migrant Workers in Europe (AGEB) Celebrated its 5th Anniversary! – The Red Herald
Author: A.R.
Categories: Europe, Featured
Description: The Union of Migrant Workers in Europe (AGEB) celebrated the 5th anniversary of its establishment by organizing an event in Zurich, Switzerland, on Saturday, March 2
Modified Time: 2024-03-05T22:34:31+00:00
Published Time: 2024-03-05T23-41-00-00-00
Sections: Europe, Featured, Turkey, English, pll_65e79e4180713
Tags: Turkey
Type: article
Images: 000000.jpg
We hereby publish a summary of an article published on Avrupa Haber.
The Union of Migrant Workers in Europe (AGEB) celebrated the 5th anniversary of its establishment by organizing an event in Zurich, Switzerland, on Saturday, March 2, with the motto “Let’s Organize the Resistance against Imperialism”.
In the opening speech, it was mentioned that AGEB was founded in March 2019, with the motto “We come from history, we walk to the future”, with the claim of being the historical defender of the 52-year tradition and accumulation of struggle, by taking the teachings of communist leader Comrade İBRAHİM KAYPAKKAYA as a guide.
The activity started with a moment of silence in memory of those who became immortal in the struggle to create a free world without borders, classes and exploitation, and all the revolutionaries and communists who became immortal in the struggles against imperialism, fascism and reaction all over the world.
Then, a representative of AGEB Coordination made the opening speech. In it, it was stated: „If we are alive, our red blood must boil with the fire of inexhaustable forces. The coming process will create strong opportunities to escalate the anti-imperialist, anti-fascist and anti-feudal struggle. We must be on a course of struggle that is widespread, strong and effective among immigrant workers, that elevates the class struggle, that deepens the contradictions and turns them into a struggle, not calming them down.“
Then, a video was shown with various sections of activities in AGEB’s 5-year history of struggle. After the video, researcher-writer MURAT ÇAKIR made a presentation including his evaluations and analyzes of the political process in Europe.
Following the presentation, a poetry recital was given by a member of the MAVİ YOL POETRY GROUP , which is a component of AGEB and produces artistic works within the Swiss-Turkish Workers Federation . Afterwards, the symposium titled ” Political situation in Europe and our priority tasks ” started.
Representatives of AGEB, ADHK, AVEG-KON and BİR-KAR organizations attended the symposium as speakers.
Following the presentation the participants were given the possibility to speak out to express their questions, suggestions and opinions.
In the last part of the event, the Music Group, which is a component of AGEB and carries out artistic works within the Austrian Workers’ and Youth Federation-ATIGF, took the stage. The event ended after the music concert.
New developments in the People’s War in India – The Red Herald
Author: F.W.
Categories: Asia, Featured
Description: In the last weeks there have been, reportedly, numerous actions done by the Indian Maoist guerrillas, which occurred in the framework of the People’s War lead by the CPI (Maoist).
Modified Time: 2024-03-05T22:38:17+00:00
Published Time: 2024-03-05T23-50-00-00-00
Sections: Asia, Featured, India, People's War, English, pll_65e79f31cc723
Tags: India, People's War
Type: article
Images: 000000.png
Featured image: map of the districts of Chhattisgarh.
In the last weeks there have been, reportedly, numerous actions done by the Indian Maoist guerrillas, which occurred in the framework of the People’s War lead by the Communist Party of India (Maoist) – CPI (Maoist). All these actions on which we report have been carried out in the federal state of Chhattisgarh, a Maoist’s stronghold. During the month of February we have reported on other actions.
During the month of February, two paramilitaries would have been eliminated and another one would have been injured in actions reportedly carried out by the Maoists in the Bijapur district. On Sunday 11th of February a paramilitary was injured after activating an improvised explosive device (IED). On Sunday 18th of February, a commander of the paramilitaries was allegedly ambushed and eliminated with an axe just 200 meters away from the camp where the troops are located. Additionally, on Sunday 25th of February, another paramilitary was eliminated after activating an IED.
In the first week of March there have been two other casualties from the old Indian State: on 1st of March a leader of Bharatiya Janata Party (BJP) was eliminated, after being, reportedly, ambushed with sharp weapons in the district of Bijapur. In the last year, seven BJP leaders have been eliminated in similar circumstances in Chhattisgarh. On Sunday 3rd of March, in the Kanker district, an officer of the paramilitary Bastar Fighters, was eliminated in a shooting with Maoist guerrillas, in which a Maoist guerrilla was also allegedly eliminated. But regarding this Maoist casualties, nowadays these figures given by the old Indian State are being questioned. In the Chhattisgarh district the repression against the Indian people has been exacerbated and there have been several reports of new fake encounters among alleged Maoists and the repressive forces from the old Indian State. District villagers point out that the alleged Maoist casualties achieved by the Indian repressive forces are false, and that they are victims of fake encounters. In this case, three villagers were killed by the Kanker police, which claimed that these murdered villagers were Maoist, but the families of the victims have denied it.
As we have reported, democratic rights organizations denounce this type of repressive practices, such as CampaignAgainst State Repression (CASR) and Forum Against Corporatization and Militarization (FACAM), and they denounce that these are common cases in Chhattisgarh. These encounters are nothing more than undercover murders of innocent civilians in areas where Maoists have a strong presence. Thus, it is possible to continue terrorizing the population, trying to cut their links with the Maoists and enlarge the official figures of guerrilla casualties given by the old Indian State.
Featured image: Banner with the slogans “Long live the Heroic Palestinian Resistance Struggle!” and “It is right to rebel” at demonstration in support of the Palestinian people, Aalborg, Denmark, 2nd of March. Source: Socialistisk Revolution
The State of Israel continues to develop its genocide against the Palestinian people, with the latest death toll in Gaza of at least 31.052 people, in addition to more than 72.043 injured and more that 8.000 missing. In the West Bank at least 421 people have been killed, and more than 4.600 have been injured. According to the UN, 360,000 residential units, more than half of the homes in Gaza, have been damaged or destroyed. 132 water wells are damaged or destroyed and only 11 out of 35 hospitals are partially functioning.
Every hour 15 people are killed, including 6 children, 35 people are injured, and 12 buildings are destroyed.
The State of Israel and imperialism continue with their claims of sexual violence being committed by fighters of the National Resistance, with a UN report claiming there are “reasonable grounds” to believe the claims are true. However, the UN team who made the report said they were not able to meet any victims of sexual violence. Israel rejects investigations of the many accusations of sexual violence committed by themselves.
The State of Israel continues exchanging fire with Hezbollah along the Israel-Lebanon border. Hezbollah has reported to have achieved a direct hit against a mechanized Israeli military force at the Birkat Risha outpost in northern Israel with a missile strike today at 12:05.
New actions of solidarity with the Palestinian people and the National Resistance Front of Palestine.
In the Red Sea, a British cargo ship sank after being hit by Ansar Allah (the ‘Houthies’). Ansar Allah, who governs the capital of Yemen as well as most of its populated territory, have targeted ships linked to Israel as well as Yankee and British imperialism, in support of the Palestinian people who are facing genocide. The campaign has forced many ships to take the much longer route around Africa.
In Brazil the Revolutionary Front for the Defense of the Rights of the People (FRDDP – Brasil) continues developing its powerful campaign under the slogan “Palestine Resists, Palestine will Triumph”.
“Palestine Resists, Palestine will Triumph”, FRDDP – Brasil, Ananindeua, Pará, Brazil. Source: Servir ao Povo
“Palestine Resists, Palestine will Triumph”, FRDDP – Brasil, Barra Mansa, Rio de Janeiro, Brazil. Source: Servir ao Povo
“Palestine Resists, Palestine will Triumph”, FRDDP – Brasil, Rio de Janeiro, Brazil. Source: Servir ao Povo
“Palestine Resists, Palestine will Triumph”, FRDDP – Brasil, Francisco Beltrão, Paraná, Brazil. Source: Servir ao Povo“Palestine Resists, Palestine will Triumph”, FRDDP – Brasil, Theobroma, Rondônia, Brazil. Source: Servir ao Povo
On the 29th of February in the Federal State of Minas Gerais, Brazil, hundreds of people protested in front of the headquarters of the Brazilian press monopoly Rede Globo, denouncing its pro-Zionist coverage. The protest was called for by the Minas Gerais Committee for Solidarity with the Palestinian People. The protest also expressed their outrage over the more than 100 Palestinians who were executed while waiting for aid.
Protest in front of the headquarters of Rede Globo, Minas Gerais, 29th of February. Source: AND
On the 2nd of March in the city of Fortaleza, Ceará, Brazil, the Ceará Front to Support the Palestinian Resistance carried out agitation “in memory of the more than 112 murdered in the flour massacre, for the end of Zionism and the murderous State of Israel and in defense of the Palestinian people and of the Palestinian National Resistance”. Part of the masses spontaneously showed support with slogans such as “Long live free Palestine”. Also here the press monopolies, who portrayed the massacre as “confusion”, were denounced.
On the 2nd of March in Denmark, many demonstrations took place across the country, under the main slogan “All of Denmark on the streets for Palestine”. In the demonstration in Aalborg, The Anti-Imperialist Collective made a speech condemning Israel’s genocide in Gaza, expressed its full and unconditional support to the Palestinian people who are fighting for liberation with arms in hand, and condemned the attack on Yemen by Yankee and Danish imperialism.
Demonstration in support of the Palestinian people, Aalborg, Denmark, 2nd of March. Source: Socialistisk Revolution
Banner with the slogans “Long live the Heroic Palestinian Resistance Struggle!” and “It is right to rebel”. Source: Socialistisk Revolution
In Toulouse, France, Palestine Support Committee 31, which the LJR participated in, have carried out an action for the boycott of Carrefour, a French retail monopoly which has had branches in Israel since 2022.
📍Toulouse
▶️La LJR participe activement au sein du Comité Soutien Palestine 31 qui mène le boycott contre Carrefour !
🔥Contre le génocide en Palestine, dénonçons les impérialistes qui le financent !
— Ligue de la Jeunesse Révolutionnaire (@LigueJ_R) March 5, 2024
On the 3rd of March pro-Palestine and revolutionary demonstrators protested against the inauguration of Finland’s new president Alexander Stubb. An article in Punalippu denounced how bourgeois media ignored the protest to create a fictitious image of popular consensus. In videos by the bourgeois media continuous shouting of “Slaughterer!” is clearly heard in the background, while the media either ignored it, or made claims such as that people were shouting to congratulate the new president. It is even shown in the videos that the new president is discussing the protests with the out-going president, and even pointing at the protest.
Finish politician Otto Meri was outraged by the “Maoist Palestinian tricksters”. Source: X
Finish President Stubb points out the protesters to out-going president Niinistö. Screenshot from HS-IS video
Con la política de Milei lo peor de la casta está de fiesta
Author: carga
Categories: Política
Description: 1. A la Argentina de Milei le sobran 20 millones de personas El viernes 1 de marzo, Milei llegó al Congreso, al que había calificado de “nido de ratas”, rodeado de un inmenso operativo de seguridad con miles de efectivos. Dentro del Congreso no habló de las ratas. Montó una cuidadosa filmación del recinto donde…
Published Time: 2024-03-05T99-99-98
Type: article
Images: 000000.jpg
1. A la Argentina de Milei le sobran 20 millones de personas
El viernes 1 de marzo, Milei llegó al Congreso, al que había calificado de “nido de ratas”, rodeado de un inmenso operativo de seguridad con miles de efectivos. Dentro del Congreso no habló de las ratas. Montó una cuidadosa filmación del recinto donde solo se enfocaba a los legisladores oficialistas y a los “aplaudidores” especialmente seleccionados.
En su discurso planteó su plan estratégico, reiterando el programa del sector más reaccionario y fascista de las clases dominantes. Muchos de esos puntos ya habían sido impulsados durante la dictadura videlista, el menemismo y el macrismo. Como de costumbre volvió a mentir con las cifras de la inflación, atacó a las y los millones de personas que se jubilaron con una moratoria (porque trabajaron en negro toda su vida), y volvió a abrir la puerta a la privatización de las jubilaciones.
En su odio a los sindicatos y a las organizaciones populares, Milei volvió con el viejo proyecto oligárquico de reformar las elecciones sindicales, limitando los mandatos de sus dirigentes. Jamás se le ocurriría plantear que, en el Jockey Club, la AEA o la Sociedad Rural se hiciera lo mismo.
El presidente anunció el cierre de la agencia oficial Télam, cuyos trabajadores se movilizaron el lunes 4 “para defender a la Agencia Nacional de Noticias y Publicidad y a quienes trabajan en ella”.
No dedicó ni una palabra a la situación de los afectados por su política. No habló de la falta de alimentos en los comedores, de la pérdida salarial de los trabajadores, ni del sablazo a las jubilaciones y pensiones. Tampoco de los brutales aumentos de los servicios, los transportes, los combustibles. Con total hipocresía dijo que gracias a su política bajaron los alquileres. Se limitó a pedir “paciencia y confianza”, ni habló de la producción, la industria, el comercio ni nada que tenga que ver con la vida concreta de las y los millones que habitan este suelo.
Su plan es para una Argentina a la que le sobran 20 millones de personas como mínimo. Castiga brutalmente al pueblo con la inflación, el ajuste y la entrega. No le alcanza con los aplaudidores del Congreso.
Sobre el final del discurso Milei le abrió las puertas a aquellos gobernadores que se le subordinen para aplicar ese plan que se grafica en los 10 puntos que llamó pretenciosamente “Pacto de Mayo” (ver recuadro). Claro que para que les gire a las provincias lo que por ley les corresponde, esos gobernadores tienen que ceder a la extorsión de garantizar previamente la aprobación de la Ley Ómnibus y la vigencia del DNU. Pretende forzar así, en complicidad con el macrismo, una mayoría en el Congreso y también apoyo en la Justicia para aplicar ese plan.
Por las dudas, Milei afirmó en una entrevista al medio británico Financial Times, que, si el Congreso no lo acompaña, tratará de meter las reformas por decreto.
Lo que oculta es que después del paro nacional activo del 24 de enero, y las múltiples luchas obreras, campesinas y populares que recorrieron el verano argentino, fracasó con su proyecto de Ley Ómnibus y no ha podido hasta ahora obtener triunfos en el Congreso.
2. Crecen las luchas obreras y populares
La inflación hace estragos en los sectores populares. Crece el hambre en las barriadas y en el campo. Según la CAME (Confederación Argentina de la Mediana Empresa) en febrero las ventas minoristas cayeron un 25,5% en relación a febrero del 2023. En alimentos esa caída fue del 33,3%.
La política recesiva del gobierno provoca miles de despidos, en el Estado y en muchas ramas del sector privado, como denunciaron los trabajadores de la construcción movilizando a la Secretaría de Trabajo.
La recesión alcanza a miles de pequeñas y medianas empresas, y a grandes monopolios como Acindar, que suspende sus cuatro plantas por un mes, y a Topper, que despide contratados en Tucumán.
El mismo día que Milei hablaba en el Congreso, volvían a subir los precios de los combustibles, las tarifas eléctricas y de agua en el AMBA, el gas, las prepagas sanitarias.
Frente a la terrible inundación que sufrió el pueblo en la provincia de Corrientes, con cientos y cientos de evacuados, el gobierno de Milei no dijo ni una sola palabra.
El 22 y el 23 de febrero, centenares de cortes de ruta, actos, ollas populares y marchas reclamaron por la asistencia alimentaria a los comedores ante la gravísima situación social alimentaria que provoca la política de ajuste y entrega.
El 28/2 se realizó un acto en Córdoba recordando a René Salamanca, dirigente del Smata Córdoba y miembro del Comité Central del PCR, secuestrado por la dictadura genocida.
En CABA se movilizaron por los salarios adeudados cooperativistas de AySA, y también trabajadores y cooperativas que trabajaban en arreglos y construcción en los barrios populares.
Los gremios aeronáuticos realizaron un masivo paro nacional. Denuncian que Caputo rompió el acuerdo salarial que ya se había firmado.
En Rosario se realizó una histórica muestra soberana de juramento a la bandera. Una amplísima convocatoria tuvo un impactante despliegue, al cumplirse 212 años de la creación de nuestra bandera por Manuel Belgrano.
El 4 de marzo, docentes de gremios vinculados a la CGT pararon y realizaron movilizaciones por sus salarios y los fondos para poner en marcha el sistema educacional.
La Federación Nacional Campesina, junto a organizaciones de pequeños productores, cooperativas de las economías regionales, realizaron una jornada nacional de lucha, con verdurazos y actos en todo el país. La política de Milei, con la inflación y la devaluación llevan a la ruina y desesperación a miles y miles de pequeños productores.
El movimiento de mujeres avanza con sus asambleas en todo el país, preparando una masiva jornada el 8/3, denunciando el hambre, la violencia, los femicidios y el DNU de Milei.
También se preparan para enfrentar esta política las naciones y pueblos originarios, que históricamente han sufrido genocidios de la oligarquía latifundista para adueñarse de sus tierras.
En la CTA autónoma, con la participación de compañeros de la René Salamanca CCC de estatales y la Conadu H, se resolvió ampliar la unidad con las organizaciones sociales y sindicales para concretar un nuevo paro nacional, para pelear por la derogación del DNU y contra la política de ajuste y entrega de Milei.
3. En un mundo en disputa, las Malvinas son argentinas
Milei choca también con la disputa imperialista que sacude a la Argentina. Se arrodilla ante “Occidente”: Estados Unidos, Gran Bretaña y también Israel. Se abraza con Trump apostando que gane las elecciones de Estados Unidos en noviembre 2024, y apoya al “bolsonarismo” contra Lula en Brasil. Necesita cumplir a fondo con el FMI y pretende avanzar en su política de entregar a Gran Bretaña la soberanía de Malvinas y demás islas y aguas del Atlántico Sur y la Antártida.
Por eso, por primera vez en una apertura de sesiones en el Congreso desde 1983, no dijo una palabra sobre nuestras Islas Malvinas en su discurso.
Ya se había declarado admirador de Margaret Thatcher, la primera ministra británica que lideró la guerra colonial contra la Argentina.
Diana Mondino, ministra de Relaciones Exteriores, dijo: “Los isleños de Malvinas deben decidir su propio destino”. Una falsedad británica. Son británicos en una ocupación colonial. Lo dicen las Naciones Unidas.
Milei se reunió con el canciller británico Cameron. Nuestros derechos soberanos en Malvinas y más de 4 millones de km de mar quedaron en segundo plano. Días después, Cameron realizó un provocativo viaje a Malvinas. La “respuesta” de Mondino fue invitarlo a reunirse.
Ahora Inglaterra amplió una zona de exclusión alrededor de las Islas San Pedro, de 283 mil a unos 449 mil kilómetros cuadrados de territorio argentino. Aún no ha habido respuesta oficial.
Negocian la llegada de un portaaviones yanqui y la construcción de una base y un puerto.
Las concesiones petroleras favorecen a empresas británicas, en Tierra del Fuego y Buenos Aires. No se cumplen las leyes 26.659 y la 26.386, que prohíben las explotaciones petroleras y pesqueras en el territorio nacional a quienes tienen directa o indirecta relación con Malvinas. La Ley Gaucho Rivero prohíbe el uso de puertos nacionales por barcos británicos.
La sumisión a los ingleses de Milei en la cuestión Malvinas es peor que la de Menem-Di Tella con sus “relaciones carnales”, y de la de Macri-Malcorra con su acuerdo Foradori-Duncan.
Se apoya en la gestión de la vicepresidenta Victoria Villarruel, hija del oficial VGM Eduardo Villarruel, quien usa la cuestión Malvinas para reivindicar la dictadura y respaldar la desmalvinización de Milei.
Esta política vendepatria es muy peligrosa. Argentina es un país en disputa en un mundo en el que crecen los factores de una guerra mundial. Un mundo en el que el presidente ruso Putin alertó sobre las “trágicas consecuencias” si algún país enviaba aliados a Ucrania. “Nosotros también tenemos armas capaces de alcanzar objetivos en su territorio”.
Un mundo en el que Israel sigue con su brutal genocidio del pueblo palestino. En ese mundo, se pelean por la Argentina muchas potencias imperialistas, como Estados Unidos, China, Rusia, Japón y países europeos.
4. Prepararnos y preparar a las masas
Milei es un mentiroso serial. Inventa futuros de una “Argentina potencia” mientras no entrega alimentos a los comedores, despide a decenas de miles de trabajadores, se adueña de los fondos del Estado destinados a las provincias. Y se arrodilla ante el FMI, EEUU, Inglaterra y otros.
Ahora trata de ganar tiempo con el “pacto de Mayo” que rápidamente fue apoyado por Macri y sus secuaces.
En su discurso amenazó que, si aceptan bien, y si no vamos al conflicto.
Es una necesidad para el pueblo y la nación argentina torcerle el brazo a esta política nefasta.
Desde el PCR y su JCR, desde el inicio del gobierno de Milei, venimos trabajando por la más amplia unidad de los sectores obreros y populares, escuchando y discutiendo con muchos votantes de Milei que van calando su política.
Milei y sus aliados apuestan a profundizar la división política, económica, cultural y social que hay en nuestra patria. Necesita dividir y destruir a las fuerzas populares. Por eso desde el Congreso, convocó a los oportunistas que se sumen a su fuerza. Y anunció que va a trabajar para destruir a las organizaciones sociales, sindicales y populares.
Nosotros nos mantenemos al frente de las luchas por las emergencias populares y contra la entrega y la represión. Desde ahí trabajamos para ampliar la unidad. Darle tiempo es permitir que Milei avance con sus medidas, lo que sólo empeoraría la situación de las grandes masas.
Pero día a día avanza una situación en la que se puede generar una situación revolucionaria objetiva, como afirmó el CC de nuestro PCR a comienzos de enero, recordando la experiencia de la rebelión popular de 2001: el Argentinazo.
Como se vio en el paro nacional del 24 de enero, y en las luchas de camioneros, petroleros, estatales, docentes y muchos gremios más, la clase obrera se puso a la cabeza de la confrontación con Milei y sus socios.
Además, crecen las organizaciones sociales ante el hambre y la desocupación. Se movilizan jubilados y pensionados. Crece la organización y la lucha del campesinado. Y emergen movimientos en todos los terrenos, como se ha visto en las mujeres, los jóvenes, la cultura, cooperativas, de Pymes, y muchas más.
Es necesario un nuevo paro nacional activo. En todo el país crecen multisectoriales que unen a las fuerzas obreras y populares, con una amplitud extraordinaria. Peleamos para que sean centros coordinadores de la lucha obrera y popular. Ese es el camino para torcerle el brazo a la política de Milei y abrir paso a la conquista de otra política y otro gobierno, a favor del pueblo.
En la lucha, nos unimos con amplias masas peronistas, también católicas, a las que el Papa Francisco envió su clara orientación de defensa de los más pobres, frente al intento oportunista de Milei con su visita. También la unidad con otras fuerzas populares y nacionales.
En esta situación, trabajamos para avanzar en la acumulación de fuerzas revolucionarias, incorporando a miles al PCR y la JCR, ofreciéndoles un puesto de lucha. Es nuestro deber prepararnos y preparar a las masas para que esos cambios sean a favor de la clase obrera y el pueblo y abran un camino revolucionario.
En medio de las luchas cotidianas, avanzamos con los homenajes a nuestro querido Otto Vargas, primer secretario general de nuestro Partido, a cinco años de su fallecimiento. El 15 de marzo la JCR organiza un homenaje a Otto en CABA, en el que hablará el secretario general del PCR, Jacinto Roldán.
Estas actividades son parte central de reafirmar nuestros objetivos revolucionarios, los mismos por los que fundamos nuestro Partido hace 56 años.
Escriben Ricardo Fierro y Germán Vidal
Foto: El lunes 4 se realizó un masivo abrazo de la Agencia Télam, en repudio al cierre dispuesto por el gobierno
—–
Mentiras, hambre, represión y desmalvinización
El “Pacto de Mayo” de Milei
La inviolabilidad de la propiedad privada.
De la oligarquía terrateniente, los monopolios, bancos, etc.
El equilibrio fiscal innegociable.
Excepto para la especulación financiera, los bonistas y las deudas con el FMI.
La reducción del gasto público.
A costa de reducir salarios, jubilaciones y planes, de una brutal recesión, y de eliminar la provisión de alimentos a comedores, y la inversión en educación, salud, ciencia, cultura, tecnología, etc.
Reforma tributaria que reduzca la presión impositiva y promueva el comercio.
Sacarle impuestos a los más ricos, permitir el blanqueo de cuentas en el extranjero.
La rediscusión de la coparticipación federal de impuestos para terminar para siempre con el modelo extorsivo actual.
Voy a dejar de extorsionarlos si me aprueban la “Ley Ómnibus” y demás leyes que presente.
Un compromiso de las provincias de avanzar en la explotación de los recursos naturales.
Avanzar en la entrega a los monopolios imperialistas “occidentales” del litio, petróleo, gas, minerales, energía, el mar argentino, los ríos, etc.
Una reforma laboral moderna que promueva el trabajo formal.
Derogar las leyes de Contrato de Trabajo y los convenios colectivos, eliminar vacaciones, aguinaldo, indemnizaciones y toda traba a la libre contratación y la flexibilización laboral.
Una reforma previsional que le dé sustentabilidad al sistema, respete a quienes aportaron y permita, a quienes prefieran, suscribirse a un sistema privado de jubilación.
Eliminar el sistema de reparto y las jubilaciones del Estado, rematar el Fondo de Garantía de la Anses. Eliminar las jubilaciones con moratoria.
Volver a las AFJP de jubilación privada.
Una reforma política estructural que modifique el sistema actual y vuelva a alinear los intereses de los representantes y los representados.
Copiar el modelo yanqui, favoreciendo la financiación privada de los partidos políticos con los aportes de los monopolios, los terratenientes y los narcos.
Apertura al comercio internacional, de manera que la Argentina vuelva a ser una protagonista del mercado global.
Libre importación de mercaderías sin barreras proteccionistas para la producción nacional. Volver a la Argentina de principios del siglo 20, con más atraso y dependencia.
8 Μάρτη 2024: Συζητάμε για το γυναικείο ζήτημα στο "Εκτός των Τειχών" - ΚΚΕ(μ-λ)
Author: ΚΚΕ(μ-λ)
Categories:
Description: Το ΚΚΕ(μ-λ) σας καλεί στη συζήτηση που διοργανώνει στο βιβλιοκαφέ "Εκτός των Τειχών" με αφορμή τη φετινή επέτειο της 8ης Μάρτη.
Published Time: 2024-03-05T99-99-99
Tags: article
Type: article
Images: 000000.jpg000001.jpg?width=699&height=368&mode=max
Το ΚΚΕ(μ-λ) σας καλεί στη συζήτηση που διοργανώνει στο βιβλιοκαφέ "Εκτός των Τειχών" με αφορμή τη φετινή επέτειο της 8ης Μάρτη.
Συζητάμε:
Για τη διπλή καταπίεση της γυναίκας στον καπιταλισμό σήμερα
Για τον αστικό φεμινισμό και τα αποπροσανατολιστικά ιδεολογήματά του
Αναδεικνύουμε τον ταξικό χαρακτήρα του γυναικείου ζητήματος και τη σύνδεσή του με την πάλη για την ανατροπή του συστήματος που το γεννά
Author: carga
Categories: Lucha popular
Description: La situación en las universidades es muy grave. Para dar una idea de su magnitud, son 60 universidades distribuidas en todo el país, estudian casi dos millones de jóvenes y trabajamos unos 160.000 docentes y unos 40.000 trabajadores auxiliares, no docentes. O sea, que somos una de las reparticiones del Estado nacional más grande y…
Published Time: 2024-03-05T99-99-99
Type: article
Images: 000000.jpg
La situación en las universidades es muy grave. Para dar una idea de su magnitud, son 60 universidades distribuidas en todo el país, estudian casi dos millones de jóvenes y trabajamos unos 160.000 docentes y unos 40.000 trabajadores auxiliares, no docentes. O sea, que somos una de las reparticiones del Estado nacional más grande y a su vez con un impacto en dos millones de jóvenes, que significan dos millones de familias. Así que es un tema muy delicado.
La situación es muy grave porque desde el punto de vista presupuestario el gobierno aplica el presupuesto que se llama presupuesto de prórroga. Esto es el mismo valor del presupuesto que fue aprobado el año pasado, año 2023, manda ese dinero ahora con un año de depreciación inflacionaria. Normalmente hay un nuevo presupuesto que se actualiza por inflación, y aun habiendo estos presupuestos de prórroga, porque ya pasó con el gobierno de Alberto Fernández, que el Congreso no aprueba el presupuesto, entonces legalmente tienen aprobado el del año anterior, pero después el Poder Ejecutivo hace los refuerzos que corresponden por inflación, porque eso es básico.
Bueno, Milei no lo está haciendo, con lo cual el dinero que disponen las universidades para funcionar en enero y febrero es un tercio de lo que debería tener si lo actualizáramos por inflación. Por ejemplo, en la universidad donde yo trabajo, que es la universidad de Comahue, desde el rectorado se informó que la partida del gobierno nacional fue de 120 millones de pesos, la misma que hace un año atrás, y los gastos que tuvieron que pagar fueron 240 millones.
O sea, la situación es muy grave, por eso una gran parte de los consejos superiores y rectores, dicen que así como está podemos aguantar tres meses, después tenemos que cerrar la puerta, porque no va a haber plata ni para pagar la luz. Incluso, hay que decir, y es un tema muy grueso, cuando lleguen los incrementos de las tarifas de luz, ahí se va a producir una situación muy, muy delicada, porque el tipo de gastos de esa naturaleza en instituciones como las universidades, con edificios muy grandes, horarios nocturnos, etc., es muy alto. Así que, en ese sentido es muy grave la situación.
Y en lo salarial, nosotros cobramos un 6% de incremento salarial en diciembre, la inflación fue del 25%, en enero nada, 0%, la inflación fue del 20%, y en febrero recién cobramos un 16%, o sea, estamos casi con un 50% de pérdida del poder adquisitivo en tres meses. Por eso estamos discutiendo la necesidad de salir a luchar por nuestro salario y salir a luchar en defensa de la universidad pública.
Bueno, en el país hay plata, es un país muy rico, lo que se está haciendo con todo esto, y vale para todos, es una transferencia de ingresos desde la mayoría de la población hacia los sectores concentrados en la economía. Eso se hace con la licuación de los salarios por la inflación, con los despidos, con el cierre de reparticiones y con la recesión. Y ahora eso afecta, ya lo estamos viendo con la fábrica Acindar, por ejemplo, de Villa Constitución. Hay caída de ventas porque nadie tiene un peso para gastar, por lo tanto también empiezan las empresas a tener pérdida por caída de ventas y empiezan las suspensiones, los despidos y los cierres. Es lo mismo que pasó durante la dictadura militar, la llamada desindustrialización, apertura de la economía al mundo, que en realidad es dejar a la industria nacional que compita con productos importados de países donde cobran 20 dólares, 30 dólares por mes de salario, lo que hace imposible competir con eso, con lo cual quiebra la industria nacional.
Nosotros, en relación a lo inmediato, este mes, el mes que viene, tenemos que lograr la unidad, la movilización y la fuerza para arrancarle al gobierno los incrementos salariales. Esto es así, no podemos esperar.
Y a su vez tenemos que lograr la unidad, la movilización y la fuerza para arrancarle al gobierno los incrementos presupuestarios mínimamente necesarios. Esto ya pasó con Macri, que cuando asumió hizo un ajuste extraordinario; asumió en diciembre 2016, en mayo hicimos una movilización de más de 50.000 estudiantes, docentes y no docentes y ahí Macri tuvo que abrir la canilla para que las universidades puedan funcionar un poco mejor, pero fue porque hicimos esa multitudinaria movilización.
Ahora tenemos que hacer lo mismo que a Macri porque el gobierno está especulando a ver cuánto aguantamos, si hacemos o no hacemos nada. Si no hacemos nada se va a profundizar la situación y vamos a estar peor. A la vez tenemos que juntar mucha fuerza porque es un gobierno muy malo, que no le importa lo que la gente sufre. Eso en lo inmediato.
En el mediano plazo hay que discutir que esta no es la salida, que este camino, este rumbo de libre mercado como le llaman es un rumbo que destruye el país, condena a la mayoría a más sufrimiento y lo profundiza. Ese es el debate que nos tenemos que dar todos como país, como sociedad.
Ahora este mes nosotros tenemos que conseguir sacarle al gobierno el aumento necesario, los aumentos mínimos que necesitamos y el presupuesto. Por eso estamos discutiendo, e incluso mañana [martes 5 de marzo] tenemos una reunión todos los gremios incluidos los no docentes para ir a una medida de acción o discutir cuáles son las acciones conjuntas que podemos hacer. Y estamos promoviendo en las universidades reuniones con los estudiantes, con los trabajadores no docentes, las llamadas reuniones interclaustros, claustro docente, claustro no docente y claustro estudiantes, para todos juntos discutir esta situación. De hecho ya hay consejos superiores que son los órganos de gobierno de las universidades que se han pronunciado, el Consejo de Rectores Nacional ya se pronunció diciendo que la situación es crítica y que necesitan refuerzos presupuestarios.
Esto es muy importante y ustedes nos ayudan como medio de difusión a que el conjunto de la gente lo sepa, de que es mucho el daño que se está haciendo, hay muchos chicos que están contando las moneditas, ahora que aumentaron los alquileres, aumentaron los colectivos, algunos se van a caer de la universidad, no van a poder ir porque ya no tienen plata ni siquiera para pagarse el colectivo. Si encima de eso no hay ni plata para pagar la luz de las universidades, es realmente un daño muy grande.
Hoy el mensaje a nuestras y nuestros compañeros de trabajo es: el que no lucha pierde, es mentira eso de que en dos meses las cosas van a mejorar y ahora hay que hacer sacrificios, lo que nos van a poner es un sacrificio de por vida. Por lo tanto, ahora tenemos que pararle la mano a esta situación y el que no lucha va a perder. Entonces, unámonos, juntemos fuerzas, conversemos bien cómo vamos a hacer las cosas, pero tenemos que salir a reclamar por lo nuestro.
Copyright (C) 2024 Marxist-Leninist-Maoist.
Permission is granted to copy, distribute and/or modify this document under the terms of the GNU Free Documentation License, Version 1.3 or any later version published by the Free Software Foundation; with no Invariant Sections, no Front-Cover Texts, and no Back-Cover Texts. A copy of the license is included in the section entitled "GNU Free Documentation License".
Così gli studenti hanno “chiesto il conto”
a chi di dovere, sanzionando simbolicamente Prefettura, Provveditorato e
poi Rettorato. 
Santori
peraltro, probabilmente irritato per essere stato invitato ad
andarsene, si è lanciato poi in un fiume di dichiarazioni secondo cui “
