Original Language Content (Mobile) - 2024-03-09
[Back to Main Page]if(dd:=list(b.keys())[0]) [Original] [Chinese] [English] [Hindi] [Spanish] [Portuguese]
[Desktop] [Mobile] [TXT Share]
[Menu]##[Next New]
International Women's Day: from Turkey
Author: maoistroad
Description:
Published Time: 2024-03-08T02-29-00-08-00
Images: 000000.jpg 000001.jpg
Source: https://maoistroad.blogspot.com/2024/03/international-womens-day-from-turkey.html
[Menu]##[Next New]
[Menu]#[Before New]#[Next New]
Turkey: Activities and statement for the 8th of March -statement by the YDK:
Author: maoistroad
Description: Featured image: March mobilizing for the International Working Women’s Day, Istanbul, 3 rd of March. Source: Yeni Demokrasi Several act...
Published Time: 2024-03-08T07-25-00-08-00
Images: 000000.webp 000001.webp 000002.webp 000003.webp 000004.webp
Featured image: March mobilizing for the International Working Women’s Day, Istanbul, 3rd of March. Source: Yeni Demokrasi
Several activities for the International Working Women’s Day have been carried out by the New Democratic Women (Yeni Demokrat Kadın – YDK) in Istanbul. YDK will be in the streets with the slogan “Liberation is not in the Male-Dominated Order, It is in Our Hands” on this years 8th of March.
The YDK have called women to join them on the 8th of March by distributing dazibaos and leaflets in poor neighborhoods. Burning problems for women have also been brought up in studies in nine different neighborhoods.
On the 3rd of March thousands of women gathered at the square of the Kadıköy district of Istanbul, and marched through the streets under the slogan “Struggle Against Poverty, Violence, Exploitation and War”. Several women’s organizations took part in the march, including the YDK. Slogans such as “The 8th of March is red, it will stay red” as well as slogans in honor of revolutionary prisoners were shouted.
Demands were raised for the release of recently imprisoned political prisoners, including Partizan reader Arzu Aksakal, with the slogan “Let the dungeons be destroyed, freedom for the prisoners”. The crimes of the government in regards to the 2023 earthquake were denounced frequently. Photographs of women murdered or disappeared in the earthquake as well as women murdered as a result of patriarchal violence were carried. The struggle of women in the workplace and universities were also raised, as well as solidarity with those suffering from war and occupation around the world, and support of the struggle of the Saturday Mothers who have been demanding to learn the fate of those who have disappeared in custody of the old Turkish State.
We also share an unofficial translation of a statement by the YDK:
The burden of the world on our shoulders, the weaving workers in our memory, the struggle for freedom in our consciousness…
On the 8th of March 1857, 40,000 women weavers went on strike in New York, USA, demanding “equal pay for equal work”. In the fire that broke out during this strike, 129 women workers who were locked in the factory lost their lives.
The 1850s were years when labor movements were on the rise in the USA. Industrial workers were working under extraordinarily difficult conditions. Women led the working class of the period and went on strike to demand a reduction of the 16-hour workday to 10 hours, correction of inhumane working conditions, an increase in wages, and equal rights for women workers.
After this event, at the meeting of the women of the 2nd International (International Socialist Women’s Conference) in Copenhagen, Denmark, Clara Zetkin and Rosa Luxemburg, leaders of the Social Democratic Party of Germany, proposed that the 8th of March should be International Women’s Day and the proposal was accepted.
Since then, women have been fighting for the demands put forward by the murdered weavers.
Women continued to be inspired by this history of resistance and took to the streets every 8th of March, despite all the pressure, difficult conditions and bans. All over the world, women have struggled and continue to struggle for their invisible, ignored and underpaid labor. As in other countries, women in Turkey, Kurdistan and the Middle East are taking to the streets and shouting their demands on the streets.
Today, women are being condemned to more poverty, which has been exposed by the deepening economic crisis on a global scale, and are being slaughtered by the wars going on around the world. The roads of migration become the roads of death for women. If they are not on the road, they are subjected to attacks such as harassment and rape in addition to poverty where they stay, and they are killed in their homes, workplaces and streets as a result of male violence.
Today, the fascist AKP-MHP bloc, the representative of the patriarchal State, constantly attacks women’s vested rights. These attacks have become even more reckless after the annulment of the Istanbul Convention, which was signed with the rising wave of women’s struggle and rebellion. Women who struggle for their rights and gains are also subjected to all kinds of violence by the patriarchal State.
In this geography, as in Palestine and Rojava, poor peoples, mostly women and LGBTI+s, are massacred in the wars waged by the imperialist-capitalist system in search of markets.
On the other hand, the blatant massacre of workers and nature in Erzincan İliç by the patriarchal State and its representatives AKP-MHP will cause serious problems in the region in the coming years. This massacre will place a new and heavy workload on the shoulders of women. Already today, women are worried about their future in the region, wondering what they can do for a healthier future for their children.
We saw a similar situation when the 6th of February Maraş earthquake turned into a massacre of hundreds of thousands of people. Women were forced to shoulder very heavy burdens for the survival of those left behind and are still trying to survive in the earthquake zone by shouldering burdens that are getting exponentially heavier.
In the wars caused by the sovereigns, the burden of the poor peoples, the burden of the massacre of nature and all living things through ecological massacres, the burden of the massacre of people, nature and living things in the region through the earthquake, and the burden of the poverty caused by the economic crisis are also placed on the shoulders of women. Just as their labor at home is ignored, the worth of the labor they create in workplaces and factories is decreasing day by day.
Despite all the countless burdens, women stubbornly and persistently do not give up their struggle all over the world. We women, with the burden of the world on our shoulders, with the weaving workers in our memory, persistently continue the struggle for freedom that we inherited and engraved in our consciousness despite all wars, massacres and attacks. We are in every moment of life and struggle, as in the resistance of Palestinian women, as in the resistance of Rojavan women against the war waged by the imperialist-capitalists and their lackey the Turkish State using all kinds of technology, as in the resistance of women who have been shouldering the invisible but increasing burden since the 6th of February, as in the resistance of women at Agrobay, Özak, Sputnik, Burda Bebek and in countless factories who claim their labor, which is ignored and seen as cheap labor, as in the resistance of women. We are also present in the struggle for survival against the violence, harassment and rape they are subjected to at home with the argument of the patriarchal State’s “sacred family”, and in the effort to organize in universities despite all oppression and attacks. We are also the ones who put a stop to the patriarchal State that hatefully tries to make our lives dependent on cotton threads with elevator massacres. We are the women and LGBTI+”s who do not withdraw from workplaces, workplaces, streets and action areas despite all attacks and ignoring. We will be on the streets this 8th of March as we are every 8th of March. We continue our march for freedom this 8th of March as well. We call on all women to take action on the streets to enlarge this march.
Long live 8th of March, long live women’s solidarity!
Yeni Demokrat Kadın
Source: https://maoistroad.blogspot.com/2024/03/turkey-activities-and-statement-for-8th.html
[Menu]#[Before New]#[Next New]
International Women's Day: a document from the Adivasi Women's Organization (Bastar)
Author: maoistroad
Description: clic to download
Published Time: 2024-03-08T07-49-00-08-00
Images: 000000.jpg
 |
| clic to download |
PDF Content:
PDF Source: 2024-03-08T07-49-00-08-00.pdf
Let us strive hard to bury the Patriarchy for women emancipation. We are going to celebrate 114th International Working Women's Day at a time when on one hand Brahmanical Hindutva Fascism has spread its tentacles in every sphere of life , and on the other hand , Imperialism has intensified its exploitative measures on oppressed people and nations. Now we are under the yoke of two monstrous terrors . Brahmanical patriarchy is an Indian peculiar chamber of horrors. In a semi -colonial and semi -feudal society, where women are forced to live in this chamber of horrors then what is the value of constitution and fundamental rights. Women face multitudes of economic and extra economic exploitation s which goes unpunished and male domination barricade s it from the general sight of society. Whether it is the war -torn regions of West Asia, Palestine or in Ukraine or, whether it is in the garment factories of Dhaka, the valley of Manipur or the forest belts of central India, women everywhere is facing the burn of imperialist crises. In India, the condition of women is not sublime as propagated by the BJP fascist Narendra Modi. Brahmanical Hindutva Fascism with the support of Imperialism provides impetus strength to one of the most inhuman form of social h ierarchical system that transforms women into an object of 'pleasure' and exploitation. Finance capital for its valorization requires a unified market, cheap source of labor power and abundant natural resources. Women oppression in the age of moribund Ca pitalism is interrelated with finance capital autocracy . Unable to see this attached strings, will be like punching in the dark. There is no doubt that Capitalism in its free -trade; manufacturing period brought significant number of women from the dark dun geons of household to factories. Due to this unprecedented expansion of social production, working class women movements came on the scene that gave birth to subjectivity of women's rights movements. Capitalism wherever it got upper did away with some feu dal patriarchal values but Capitalism gave birth to new form of patriarchal values that devalue the labour of women. Bourgeois democracy that is based on glaring social and economic inequalities have failed to give complete equality to women (the half of t he human race) and to men. Bourgeois republic only in words it promises equality to women but it in reality sustains the oppressive patriarchy system that looks down on women. Capitalist society turns every object into commodity and women are not an except ion and actually she faces it many forms. Bourgeois deceitful phrases consoles women only in her imagination but in reality those phrases denies the existence of Individuality to women which leads absence of democratic rights. In Manuvadi system woman is c onsidered not as a free being. Right from birth to death she must be under the domination of male. Right to own productive forces especially land and right over reproduction sphere has been denied by the ruling classes in India. Pro-Imperialist and Feudal Comprador Bureaucratic Bourgeois policies of the BJP government have broken the back of women dignity and her democratic rights. Displacement due to corporate -driven development model has taken away all necessities of life fr om the marginali zed classes. Women and children particularly from the tribal communities who come under the PVTG are the worst sufferer of the problem of displacement in India . Casualization and contarctualization of the labor force in India proves to be an efficient means for the extraction of profits by Imperialist and CBB led development model of the Indian state. This led to the in -formalization of the workforce in the unorg anized sector that is significantly composed by cheap women workforce. Concentration and centralization of capital in the era of Imperialism has crossed the red marks. This again has brought havoc on the normal life of the
oppressed people especially of wo men. Lakhs of small scale industries were force to shut down during the 10 years of Modi -kaal. Consequence of it was the significant rise in the army of reserve labour. It was woman who has to carry the burden of unemployment under her head as majority of workforce in small scale industries are composed of women sex. As the source of income became miniscule due to apathetic economic condition , percentage of women trafficking and prostitution has raised its ugly h ead after the horrific lock down. All these factors are leading towards feminization of rural work force that reinforces Brahmanical patriarchy with more intensity. Sexual exploitation and economic exploitation of women goes hand in hand, due to social ills they are inseparable . At present most of the cheap agricultural labor is carried by women and at the same time they face sexual exploitation by landlords and moneylenders.According to the World Bank Labor Force participation Report (2022), only 24 percent of women in India are gainfully employ ed. Retrenchments of workforce from IT companies have become the norm in the time when capitalism is going through general crisis. Most of the retrenched employees in IT sectors are women employees. Even the wisdom of the IT giants that is based on finance capital is not free from patriarchy. This rightly proves that hegemony of capital in social production and the presence private ownership of production forces will continue the patriarchal domination in society. As per as Global Gender Gap parity report 2 023, India stands at 127th position out of 146 countries in gender parity index. There is no question of women empowerment until the country remains in the shackles of Imperialism. Economic crises intensify the patriarchal violence in society and it is est ablished by the fact that more than 4 lakh cases relating domestic violence is hanging in the courts. Today, illiteracy is highest among the women in India. Out of every 100 women, we can find more than 30 illiterate women. Due to commodification of educat ion that serves the education corporate giants, schooling right from elementary to higher studies are becoming out of reach for the downdrotten classes.The drop out rate from schools and colleges is also highest among the women. All these are the effects o f Pro -Imperialist and CBB policies of the BJP regime. As the General election of 2024 is itching closer, the ruling classes political parties has not left any stone unturned to cajole the masses for its electoral benefits that remains in the service of CB B and Imperialism. At this time it is the RSS - BJP which has taken the central stage for advertising its facade pro-women stand. RSS -BJP is extremely busy in propagating the so - called women empowerment policies (Nari Shakti Vandana) of Narendra Modi's gov ernment. Nothing can be more hilarious than to hear from the mouth of fascist about gender justice and women empowerment. Echoes of applause and reverence are being showered by liberal feminists on Narendra Modi for his outstanding effort to pass the women reservation bill from the house that was stuck -up for more than 27 years and for blocking the bill for long 27 years BJP -RSS had played prominent role. Lot of dust has already gathered over the women's reservation bill as it has taken long 27 years to arr ive at the present point. Still taking such a long protracted journey, it has finally turned into ineffective and contemptuous towards women gender. To include delimitation and census clause in the bill itself proclaims that BJP has no real interest in the bill. The act will come into effect "after an exercise of delimitation is undertaken for this purpose after the relevant figures for the first census taken after commencement of the Constitution (128 amendment) act have been published..." The BJP governm ent has not conducted 2021 census on many pretexts. The government is running without the knowledge of the facts about the socio -economic condition of
people. All its programs are nothing but talk in air; hence it carries not a single grain of truth but fallacious propaganda. It is been projected by the liberal feminists and RSS - BJP clans that this bill aspires to bring more women in the upper echelons of power that will promulgate pro -women policies and a gender just society. This is the ruling classes and fascist's treacherous design to cook consent for continuation of its hegemonic and coercive dominance over the masses. In socially and economically backward country like India, working class women, peasantry women and women from oppressed castes and co mmunities are the most exploited being in society. Both economic and social exploitation remains an integral part of women in India. Such exploitation of women is carried out under the guise of democracy and women empowerment. Imperialist - finance capitali sm has kept our country in shackles that has denied all forms of development. The Indian ruling classes in alliance with Imperialism has negated the democratic revolution that remains a necessary precondition to break the glass ceilings of patriarchy. As the entire Godi Media was masquerading about women's reservation act in its prime time show, a Dalit woman was stripped in public and then urinated by the upper caste just because she was unable to pay 1200 rupees of loan. Neither President of India who h appens to be woman nor any other political parties has been condemned the incident. But, India was celebrating pompously the women reservation act. Women are visible in every struggle, whether in the Aganwadi, whether in Kashmir, Manipur against terrorist Hindutva forces violence supported by Indian state, whether tribal women who are fighting against the corporatization and militarization in the central Indian forests areas , against CAA -NRC, in farmers protests, in struggle against Hindutva fascism, in struggle against Imperialism, women are inner shell of all these democratic movements. All these movements are by women from various spheres of life are part and parcel of women empowerment. These are all class -struggles and without class - struggles against feudali sm, Comprador Bureaucratic Bourgeois and Imperialism there can be no question of women empowerment. Real democratization of Indian society is only possible when the base for semi -feudal and semi -colonial exploitation is rooted out forever. To accomplish th is task "Every cook must become politician. Only then can social revolution be victorious." Dear sisters and Comrades , Since last four de cades, Dandakryan women are fighting against loot and plunder of natural resources by the corporate classes. They have resisted white terror fascist Salwa Judum Campaign, Operation Green - Hunt, Operation Samadhan and now they are bravely putting up a fight against newly launched Operation Kagaar (Final War). The Indian ruling classes with the support of imperialist masters have deployed thousands military forces in the J ungles, along with war tanks, military drones, c hoppers and other war mechanisms. All these are because the grass - root tribal politically consolidated women is striving for their rights over their forests. They are fighting against the fascist Indian Brahmanical State for a just and equal society. They are in all productive works and are the blood - line of revolutionary alternative people's political power organs. They are breaking the chains of patriarchy with new democratic cultural practices. Women 's movement of Dandakaryana is creating a new chapter in the
revolutio nary history o f human species . It is a source of inspiration for the downtrodden class and oppressed masses. For that reason, the Indian ruling classes are desperate to crush the revolutionary women's movement in Dan dakaryana with iron heels. It is imperative to protect and strengthen the Dandakaryana women's movement in order to nail the coffin of Hindutva Fascism. Rela Mad kam , Adivasi Women 's Organization (Bastar).
Source: https://maoistroad.blogspot.com/2024/03/international-womens-day-document-from.html
[Menu]#[Before New]#[Next New]
ASSOLUTAMENTE NON IN NOSTRO NOME!
Author:
Description: L'appello di Elly Schlein a Giorgia Meloni per l'8 marzo "Domani è la giornata internazionale delle donne, fa male vedere una Presidente do...
Published Time: 2024-03-08T08-00-00-01-00
Images: 000000.jpg
L'appello di Elly Schlein a Giorgia Meloni per l'8 marzo
"Domani è la giornata internazionale delle donne, fa male vedere una Presidente donna che si disinteressa della condizione delle altre donne. Allora, domani approviamo un congedo paritario di 5 mesi, pienamente retribuito, per entrambi i genitori".
No a "nuovi" appelli ipocriti usando strumentalmente la giornata dell'8 marzo sui nostri corpi, sulle nostre vite di donne dell'altra faccia della borghesia del moderno fascismo, il pd, che non fa neanche quella minima opposizione istituzionale contro contro un governo fascista che ha posto sin da quando si è insediato al potere nella sua agenda l'attacco ai diritti, alle condizioni di vita e di lavoro della maggioranza delle donne in ogni campo, sul lavoro, sulla natalità, sulle immigrate, sulle donne incinta nelle carceri, sul salario minimo e reddito di cittadinanza, ecc. ecc.; condizioni che, insieme ad una oscena campagna ideologica che alimenta a fronte di femminicidi e stupri la concezione "te la sei cercata" e risponde solo con più polizia e norme securitarie, costituiscono l'humus migliore per alimentare, giustificare l'odio di miseri uomini contro le donne.
E poi si pretende di risolvere la condizione della maggioranza delle donne in questo paese fatta di sempre più sfruttamento, lavoro/non lavoro, precarietà, disoccupazione, violenza, attacco alla libertà di scelta/diritto di aborto, razzismo, sessismo... con misure minime, che dovrebbero gia esistere, e che come già avviene con altre misure, il governo più che ipocritamente limita solo ad alcuni settori di lavoratrici?
Source: https://femminismorivoluzionario.blogspot.com/2024/03/assolutamente-non-in-nostro-nome.html
[Menu]#[Before New]#[Next New]
Le operaie della Montello aprono l'8 marzo e lo sciopero delle donne
Author: fannyhill
Description: femminismo proletario rivoluzionario
Published Time: 2024-03-08T08-11-00-01-00
Images:
Source: https://femminismorivoluzionario.blogspot.com/2024/03/le-operaie-della-montello-aprono-l8.html
[Menu]#[Before New]#[Next New]
Le operaie della Montello (BG) aprono l'8 marzo e lo sciopero delle donne
Author:
Description:
Published Time: 2024-03-08T08-14-00-01-00
Images:
Source: https://proletaricomunisti.blogspot.com/2024/03/le-operaie-della-montello-bg-aprono-l8.html
[Menu]#[Before New]#[Next New]
Acciones en el Valle del Mataquito por el 8M
Author:
Description: Para conocer el origen del 8M, recomendamos ver nuestra publicación anterior disponible en el siguiente enlace: https://prensachiripilko.bl...
Published Time: 2024-03-08T08-29-00-08-00
Images: 000000.jpg 000001.jpg 000002.jpg
Para conocer el origen del 8M, recomendamos ver nuestra publicación anterior disponible en el siguiente enlace:
https://prensachiripilko.blogspot.com/2024/03/el-origen-y-contexto-del-08-de-marzo.html
En pleno centro urbano de una de las localidades rurales del Valle del Mataquito, Región del Maule, un destacamento del Frente Revolucionario del Pueblo (FRP) pintó la siguiente consigna:
Mujeres trabajadoras en el Maule: Historias de sacrificio, lucha y doble opresión
No son pocos los relatos actuales de las precarias condiciones laborales que deben soportar las masas femeninas de nuestra región. Y al ser una zona escencialmente ligada a la producción agrícola serán, para nosotros, las mujeres campesinas y temporeras las grandes protagonistas de esta nueva conmemoración del 8M o Día Internacional de la Mujer Trabajadora.
Según el último CENSO Agropecuario publicado en 2022, de las 257.436 mujeres que trabajan en el campo, el 90,6% son temporeras.
Esta cifra podría explicarse por la masiva incorporación de temporeras mujeres en la temporada alta de cosechas, donde la necesidad de las familias por conseguir un “segundo salario” se hace indispensable para la supervivencia, en especial de los más pobres.
No son ningún secreto las duras condiciones de trabajo para quiénes laburan en el campo: Extensas jornadas, con ritmo y trabajos pesados, a pleno sol abrasante de verano (llegando hasta 38° C a fines de 2023 y principios de 2024), con falta tanto de agua potable como de comedores y baños.
Estas condiciones exponen a las masas del campo a infecciones urinarias, enfermedades estomacales, insolaciones y cáncer a la piel, daños articulares y en los huesos, sumado a altos riesgos de accidentes laborales que pueden terminar para siempre o de manera parcial con la capacidad de poder trabajar. Otra raya para la suma es la constante exposición a productos químicos como pesticidas y agrotóxicos nocivos para la salud.
Por lo demás, los sueldos a quiénes desempeñan tan importante labor como lo son las masas temporeras no han aumentado sino que se han mantenido tras varios años o, incluso, bajado por parte de los patrones y contratistas.
Todo lo anterior ha derivado en una constante resistencia por parte de las masas trabajadoras del campo para mejorar levemente sus condiciones, ya sea paralizando y exigiendo mejores pagos y derechos o “recuperando” y llevándose fruta recolectada para la casa, tanto para el consumo propio como para la ventas entre cercanos.
Tanta precariedad contrasta con las enormes ganancias que percibe el latifundio y empresas agrícolas, cuestión que se refleja en el valor de las exportaciones de fruta que son más de la mitad de las exportaciones no cupríferas (cobre) del país, siendo el segundo sector exportador más grande después de la minería.
Y si de por sí trabajar en los campos supone un gran sacrificio y esfuerzo, para las mujeres populares, hay otra gran montaña que las oprime y explota: La doble opresión.
Ésta se ve en que son principalmente las masas femeninas quiénes se hacen cargo de las labores domésticas, como el cuidado de los hijos y la mantención de los hogares, sin recibir por ello ningún tipo de remuneración.
Es por todo lo anterior que, como destacamento revolucionario animamos a nuestras compañeras a unirse a las filas de la revolución para que conquisten su emancipación y trabajen por la liberación de todo el pueblo.a
Contra la opresión y explotación del Imperialismo, la semi-feudalidad y del Capitalismo Burocrático, nuestro llamado es uno y claro:
¡Mujer, tú eres la mitad del cielo y debes luchar por conquistarlo!
Este 8M: ¡Desechar las tendencias que desunen a las masas populares y levantar activamente el rol de la mujer en las tareas de la revolución!
¡Viva las mujeres obreras, campesinas, temporeras, estudiantes y populares!
¡VIVA EL 08 DE MARZO, DÍA INTERNACIONAL DE LA MUJER TRABAJADORA!
Source: https://prensachiripilko.blogspot.com/2024/03/acciones-en-el-valle-del-mataquito-por.html
[Menu]#[Before New]#[Next New]
pc 8 marzo - India - Libertà per Saibaba!
Author: maoist
Description: India, nuovamente assolto l’attivista ed ex docente universitario Saibaba 05.03.24 - Riccardo Noury (Foto di WikiMedia (Sidheeq) ) Il 5 ma...
Published Time: 2024-03-08T08-38-00-01-00
Images: 000000.jpg
India, nuovamente assolto l’attivista ed ex docente universitario Saibaba
05.03.24 -
(Foto di WikiMedia (Sidheeq) )Il 5 marzo l’Alta Corte di Bombay ha assolto Gokarakonda Naga Saibaba, ex docente dell’università di Delhi, dall’accusa di avere legami con un’organizzazione maoista fuorilegge.
È giunta dunque al termine una persecuzione giudiziaria durata dieci anni, determinata solo dalle prese di posizione di Saibaba contro la violenza e la discriminazione subite dalle comunità dalit e native dell’India.
Saibaba era stato arrestato nel 2014 e condannato, tre anni dopo, all’ergastolo ai sensi della repressiva legge sulla prevenzione delle attività illegali.
Dopo una mobilitazione di Amnesty International e di numerosi gruppi della società civile indiana, era stato assolto da ogni accusa nel 2022, ma la Corte Suprema aveva annullato la sentenza, rimandando il caso all’Alta Corte di Bombay per un riesame.
Source: https://proletaricomunisti.blogspot.com/2024/03/pc-8-marzo-india-liberta-per-saibaba.html
[Menu]#[Before New]#[Next New]
"L'8 marzo noi scioperiamo, il nostro lavoro e la nostra vita non si toccano" - Precarie Coop Sociali Palermo in collegamento con le iniziative di lotta delle diverse città
Author:
Description: "L'8 marzo noi scioperiamo, il nostro lavoro e la nostra vita non si toccano" sciopero generale 8 marzo giornata internazionale delle donne ...
Published Time: 2024-03-08T10-09-00-01-00
Images: 000000.jpg
"L'8 marzo noi scioperiamo, il nostro lavoro e la nostra vita non si toccano"
sciopero generale 8 marzo giornata internazionale delle donne
Sit-in di protesta 8 marzo dalle ore 11,30 via Maqueda Città Metropolitna - invitiamo ad unirsi
Siamo lavoratrici precarie Coop Sociali di Palermo Assistenti igienico personale, che si occupano di studenti e studentesse delle scuole superiori, qualificate OSS e OSA, è un settore a maggioranza donne, la condizione di lavoro è peggiorata di anno in anno, sempre più precaria, anni fa gli appalti erano biennali, ora siamo anche a proroghe di mesi, una condizione di instabilità lavorativa e di vita, non puoi fare progetti, non puoi prendere decisioni perché non sai mai se la proroga verrà fatta… Come precarie ci siamo organizzate da anni sindacalmente con lo Slai Cobas per sc e abbiamo lottato innanzitutto in questi anni contro i tagli dei posti di lavoro e alle risorse da parte della Regione/Città Metropolitana sempre più falcidiate calpestando ogni legge vigente in questo paese per cui questi servizi sono invece definiti obbligatori ed essenziali, e oggi con il governo Meloni che ha tagliato milioni di euro per il fondo disabili, la situazione è peggiorata… Poi ci sono aspetti quasi paradossali che ci colpiscono come precarie e donne, per esempio la cosiddetta questione del “genere”, un’assegnazione degli utenti alle operatrici imposta dalla Città Metropolitana appaltante alle Coop dall’anno scorso sulla base del “genere” e dinnanzi ad una platea di studenti disabili a maggioranza maschi in questa città le precarie restano fuori dal lavoro perché le Coop sono obbligate ad assumere uomini, da parte delle Istituzioni di fatto è anche un accanimento ideologico contro le donne che stiamo denunciando… Si lotta da anni a cominciare dai salari non pagati da alcune Coop per il fatto che essendo donne ed essendo mantenute dai mariti, compagni... noi donne potevamo aspettare rispetto agli uomini che dovevano avere la precedenza, ma su questo con la lotta per mesi , oggi siamo pagate come è giusto che sia come i colleghi maschi ma resta che i salari sono bassi, si fanno 24 ore settimanali ma non sono conteggiate le giornate in cui gli alunni sono assenti, quando ci sono le sospensioni delle lezioni ecc e comunque i padroncini ci provano sempre anche provando a negarci diritti basilari come i congedi parentali o le ferie ad esempio…
Abbiamo sempre partecipato attivamente allo sciopero dell’8 marzo cercando di collegarci anche con le altre lavoratrici in sciopero, portando innanzitutto tutta la denuncia della condizione di sfruttamento e oppressione che viviamo sul posto di lavoro ma anche le problematiche che viviamo come donne, siamo donne con figli a cui viene scaricato tutto il lavoro di cura, separate, single, non arriviamo a fine mese, facciamo anche doppi, tripli lavori anche in nero per racimolare un salario se si può dire decente, alcune precarie hanno anche subito situazioni familiari violente di mariti che hanno pure cercato di impedirle di scendere in lotta ma abbiamo fatto unità su questo sostenendole attivamente per esempio nel difficile percorso di separarsi e su questo avere comunque un lavoro è importante… nello sciopero dell’8 marzo portiamo tutta la protesta e lotta contro i padroni, il governo, oggi è necessario lottare contro questo governo Meloni che non è affatto "a misura di donna" come direbbe la Meloni , un governo che sta dando sempre più mano libera alla liberalizzazione degli appalti ed è sempre più per la guerra e stanzia sempre più soldi per le spese militari … come precarie a Palermo stiamo anche subendo un processo per le lotte fatte per difendere il lavoro e contro i tagli, denunciate dalla Città Metropolitane durante un’azione di lotta al palazzo oggi stiamo affrontando questo processo con coraggio e detreminazione perché anche questo processo lo intendiamo come una lotta… anche questo portiamo nello sciopero di questo 8 marzo collegandoci a tutte le lavoratrici, precarie, precari del sociale e a tutte le lavoratrici, le operaie, precarie, disoccupate, donne, compagne che questo 8 marzo impugnano l'arma dello sciopero o che vorrebbero scioperare loro malgrado ma non possono farlo... perchè la nostra doppia lotta avanzi e perchè la nostra vita deve cambiare davvero! Un pensiero fortemente solidale alle donne Palestinesi e a tutte le donne sfruttate e oppresse che resistono e anche lottano nel mondo.
PRECARIE COOP SOCIALI PALERMO SLAI Cobas sc Palermo
Source: https://femminismorivoluzionario.blogspot.com/2024/03/l8-marzo-noi-scioperiamo-il-nostro.html
[Menu]#[Before New]#[Next New]
MFPR - Le questioni per noi centrali in questo 8 marzo
Author: fannyhill
Description: Quest'anno l'8 Marzo è un 8 Marzo particolare, viene dopo la grande manifestazione di mezzo milione di persone, la stragrande maggioranza do...
Published Time: 2024-03-08T10-10-00-01-00
Images:
Quest'anno l'8 Marzo è un 8 Marzo particolare, viene dopo la grande manifestazione di mezzo milione di persone, la stragrande maggioranza donne e ragazze, che c'è stata il 25 novembre a Roma che ha espresso una forza, una potenzialità di lotta, di unità delle donne, che veramente grande.
E quindi quest'anno l'8 Marzo deve essere - e sarà anch'esso - una mobilitazione con al centro lo sciopero delle donne, una mobilitazione vasta che ci sarà in ogni città, dal nord al sud, al centro, in ogni posto di lavoro, in ogni quartiere, in ogni settore in cui le donne lavorano in maniera sempre più sfruttate, sempre più discriminate, sempre più oppresse.
Noi vogliamo porre al centro di questo 8 Marzo due realtà. Da un lato la realtà delle lavoratrici, delle operaie che in questi mesi, in questo anno passato ma che continuerà in una situazione molto pesante in cui la perdita dei posti di lavoro sta diventando una maniera quasi normale che soprattutto sta coinvolgendo anche le operaie delle grandi fabbriche. Nello stesso tempo, al di là dei dati e delle lamentele che appaiono sui giornali, la condizione di differenze enormi, salariali, di mansioni e di diritti delle lavoratrici, cade sempre più in basso.
Ma nonostante questo, in questi mesi anche le lavoratrici, le operaie, non hanno mai smesso di lottare e non si fermano, non si possono fermare.
Spesso le loro lotte, i loro bisogni, le loro condizioni, non sono visibili, non sono oggetto di notizie dei mass media oppure quando lo sono servono per sciorinare dati, per assumere impegni ogni tanto, senza che poi questi impegni vengano minimamente realizzati.
Anzi, il problema che quello che sta accadendo alla condizione delle donne proletarie racchiude un pò tutte le oppressioni, tutti gli gli attacchi che ci sono verso l’insieme delle donne e diremmo anche verso l'insieme dei lavoratori e delle masse popolari.
Le donne continuano sempre più ad essere discriminate sul salario, pur facendo lo stesso lavoro, svolgendo le stesse mansioni degli uomini, continuano a prendere meno.
Coloro che sulla stampa, ma anche da parte dei padroni, da parte dei squallidi ministri del governo, sollevano queste discriminazioni salariali così come le discriminazioni rispetto alle possibilità lavorative di chi ha un lavoro stabile e non ultra precario, lo fanno con uno scopo che peggiora la soluzione, come quando dicono alcuni giornalisti legati al padronato di alzare i salari per fermare la denatalità. Quindi lo scopo di queste denunce, di queste “soluzioni” verso le donne lavoratrici non è quello di migliorare la loro condizione, ma quello che se prendono di più, forse faranno più figli, e non si parla del problema di come mantenere eventuali figli.
Tutta la campagna sulla natalità, a fare più figli, è espressamente legata al fatto che le donne devono tornare ad avere un ruolo centrale per questo sistema borghese, a un ruolo centrale che le vede impegnate a fare figli, impegnate nella casa, impegnate nella cura/assistenza della famiglia. Quindi altro che andare incontro ad esigenze, ai bisogni assolutamente fondamentali delle donne proletarie ma farle andare indietro, farle andare in un moderno Medioevo in cui il problema è che se le donne facciano figli vengono "pesate"+ anche per i miseri bonus, per gli incentivi ai padroni se assumono donne che hanno 2, 3 figli ecc.
Invece le donne che non hanno figli o sono sole, queste non hanno nessun diritto, non vengono considerate quasi delle persone.
Questa condizione delle donne, condizione che non è solo pratica, ma che è ideologica e culturale, ecc, sta andando in tandem con un aumento delle violenze sessuali, dei femminicidi.
Si può dire che ora i dati e le statistiche che c'erano un anno fa di una donna su tre uccise, in realtà stanno nettamente aumentando, vengono superati da una guerra di bassa intensità che a volte colpisce proprio le lavoratrici, come spesso negli ultimi femminicidi è avvenuto.
E come il governo risponde a questo ? Il governo risponde con più polizia soprattutto, con più provvedimenti securitari che non risolvono affatto, che non frenano affatto i femminicidi. Anzi, non dimentichiamoci che anche tra gli ultimi femminicidi - per esempio quelli di Latina - questi, ma tanti altri anche, sono stati commessi da uomini delle forze armate, da poliziotti, guardie di finanza, ecc.
Quindi, insieme alla campagna per la natalità, per fare figli, braccia da sfruttare, nuove braccia per il Capitale e soprattutto braccia, carne, per le guerre che via via aumentano e aumenta il ruolo del nostro imperialismo, l'imperialismo italiano, questo poi va insieme all'attacco al diritto d'aborto su cui ci sono alcuni segnali ma anche il futuro si prospetta veramente nero.
Tutto questo è un uso fascista che produce, alimenta un moderno patriarcalismo di maschi odiosi che reagiscono uccidendo, quando le donne non vogliono essere sottomesse, quando esse vogliono rompere i legami.
Però noi in questo 8 Marzo vogliamo che ci sia non solo la denuncia, la rabbia per tutto quello che sta ricadendo sulle donne, sulla condizione di vita in particolare delle donne più più sfruttate e più oppresse, delle donne povere, ma vogliamo portare un elemento di ribellione, di lotta, di fiducia nella possibilità di non subire passivamente tutto questo, ma di poter lottare, di potersi difendersi subito dai provvedimenti, dalla politica, dall'ideologia, dagli attacchi che sono all'ordine del giorno, ma soprattutto lottare per rovesciare questa realtà, perché tutta la vita deve cambiare, rovesciarla con l'unica arma possibile anche per le donne - anzi a maggior ragione per le donne - con l'arma della rivoluzione proletaria, in cui le donne portano, proprio per la loro condizione, non una oppressione, ma l’oppressione totale in quanto tale, portano una marcia in più.
E in questo le operaie, le lavoratrici, sono il centro di questa battaglia, perché loro stanno insieme e conoscono il valore della lotta unitaria, conoscono il valore della forza e quindi sono loro che hanno più interesse, più possibilità, di prendere in mano una lotta collettiva e che quindi devono andare oltre le lotte sindacali che già fanno con le vertenze per portare avanti una lotta generale che sia anche d'avanguardia e di esempio per tutte le donne.
Nello stesso tempo questo 8 Marzo è un 8 Marzo internazionalista, è un 8 Marzo che è fino in fondo dalla parte delle donne palestinesi.
Questo 8 Marzo le donne palestinesi sono al centro della solidarietà da parte delle donne italiane e delle donne di tutti i paesi.
Le donne palestinesi sono massacrate a decine e decine di migliaia, sono il 70%, insieme ai bambini, dei morti per il genocidio che continua imperterrito a portare avanti lo Stato sionista di stampo nazista di Israele. Ma nello stesso tempo queste donne massacrate, affamate, che vedono i loro bambini uccisi sotto le bombe oppure morti per fame, per sete, per mancanza di medicinali, che non possono partorire perché gli ospedali sono bombardati, che sono costrette ad abortire per strada, queste donne però portano avanti una resistenza che veramente è d'esempio per tutte le donne di ogni paese e per noi.
In questo senso noi vogliamo rafforzare il nostro sostegno - e l'8 Marzo questo deve essere concreto e visibile - partecipando, portando questa solidarietà in ogni sciopero delle donne, in ogni iniziativa/mobilitazione e lì dove è possibile, soprattutto al Nord, a Milano, in Lombardia, portarla visivamente nella nuova manifestazione che ci sarà per la Palestina il 9 Marzo.
Noi pensiamo che debba essere più concreto, più forte il legame tra le donne in lotta, le lavoratrici in primis e le donne palestinesi, sia perché è il nostro governo Meloni, sono i padroni nostri quelli che costruiscono le armi soprattutto, che sono i complici e i responsabili del genocidio in Palestina. Questi mostri, come usano le nostre vite per i loro profitti, i loro piani reazionari, razzisti, repressivi, per impedire la libertà di noi donne in questo paese sono gli stessi che vogliono schiacciare il popolo e le donne palestinesi. La lotta delle donne palestinesi, quindi, è la nostra lotta, ci aiuta contro questo sistema putrefatto, è la lotta di noi donne lavoratrici, è la lotta anche delle donne palestinesi, perché indebolisce i nostri mostri imperialisti.
Ecco, tutto questo sarà il centro per noi dell'8 Marzo. Le compagne, le lavoratrici del Movimento Femminista Proletario Rivoluzionario nelle città in cui sono presenti faranno lo sciopero delle lavoratrici, in particolare nelle fabbriche e nei vari posti di lavoro, così come altre iniziative.
Quest'anno effettivamente stiamo concentrando l'iniziativa più importante proprio a Milano/Bergamo, sia per quanto riguarda le fabbriche, gli operai, che anche in questi mesi hanno continuato a lottare sia per quanto riguarda la solidarietà alle donne palestinesi. Quindi in questo senso facciamo appello a tutte le lavoratrici, agli operai e alle donne a prendere nelle loro mani questo importante 8 Marzo.
E poi continueremo sempre più, e ancora di più, a lottare.
Source: https://femminismorivoluzionario.blogspot.com/2024/03/mfpr-le-questioni-per-noi-centrali-in.html
[Menu]#[Before New]#[Next New]
8. März 2024: Für eine revolutionäre Frauenbewegung
Author: Redaktion Die Rote Fahne
Description: Hier möchten wir ein Flugblatt der Aktion für demokratische Rechte des Volkes (ADRV) veröffentlichen, das anlässlich des 8. März 2024, dem internationalen Frauenkampftag, verfasst wurde.Hier geht´s zum Link: "Aktion für demokratische Rechte des Volkes" Das Flugblatt zum downloaden:8. März 2024: Für eine revolutionäre Frauenbewegung!Frauenmorde, Teuerungen, Aufrüstung… Für eine revolutionäre Frauenbewegung!Als am 23. Februar fünf Frauen, darunter ein 13-jähriges Mädchen, an nur einem Tag ermorde
Modified Time: 2024-03-08T11:23:47.465Z
Published Time: 2024-03-08T10-57-53.350Z
Type: article
Images: 000000.jpg 000001.jpg
Hier möchten wir ein Flugblatt der Aktion für demokratische Rechte des Volkes (ADRV) veröffentlichen, das anlässlich des 8. März 2024, dem internationalen Frauenkampftag, verfasst wurde.
Hier geht´s zum Link: "Aktion für demokratische Rechte des Volkes"
Das Flugblatt zum downloaden:
8.Maerz_Farbe
.pdf
Download PDF • 563KB
8. März 2024: Für eine revolutionäre Frauenbewegung!
Frauenmorde, Teuerungen, Aufrüstung… Für eine revolutionäre Frauenbewegung!
Als am 23. Februar fünf Frauen, darunter ein 13-jähriges Mädchen, an nur einem Tag ermordet wurden, war der mediale Aufschrei groß. Dicke Krokodilstränen wurden von den Herrschenden für jene vergossen, die ansonsten nicht interessieren. Eine Heuchelei mit sicherlich weiteren blutigen Folgen! Es ist die Politik der Herrschenden, die die Lage der Frauen verschlechtert, sie weiter in Abhängigkeit zwingt und damit solchen Fällen den Boden bereitet. Nur der revolutionäre Zusammenschluss und Kampf gegen diese Verhältnisse wird Verbesserungen bringen.
Gleichstellung und Patriarchat
Der Kampf um eine Gleichstellung der Frauen durch das Gesetz war richtig und notwendig. Gleichzeitig wird uns jeden Tag vor Augen geführt, dass diese formale Gleichstellung die Unterdrückung der Frau nicht beseitigt hat. Warum? Weil die Ursache der Frauenunterdrückung, das Patriarchat, aufs Engste mit dem modernen kapitalistischen Ausbeutungssystem verbunden ist und die Stellung der Frau in der Gesellschaft eine unterdrückte ist. Das Gesetz der Herrschenden kann uns Frauen keine vollständige Gleichstellung und Befreiung bringen! Die Notwendigkeit des revolutionären Kampfes gegen Patriarchat und Kapital, der am 8. März im Mittelpunkt steht, ist also keine bloße Erscheinung der Vergangenheit, sondern heute aktueller denn je.
Teuerungen und Lohnraub
Es ist kein Zufall, dass die Verschlechterung der sozialen und ökonomischen Lage der Bevölkerung Hand in Hand geht mit steigender Gewalt gegen Frauen. Die Löhne wurden so weit hinabgedrückt, dass die Versorgung und Betreuung der Kinder, die Miete, Strom- und Gaskosten, usw… für viele nicht mehr zu stemmen sind. Eine Situation, welche die „eigenen vier Wände“ zu einem brodelnden Kessel macht. Und anstatt die Löhne entsprechend anzuheben, werden die Frauen in eine Almosenpolitik hineingezwungen, die sie von Förderungen und „Zuckerl“ abhängig machen soll. Eines ist dabei sicher: wenn kein Kampf gegen diese Verschlechterungen geführt wird, wird das Lebensniveau noch weiter gesenkt werden.
Aufrüstung, Kriegstreiberei und Militarisierung
Die Herrschenden in Österreich und der EU rüsten auf und schüren Hetze zwischen den Völkern. Sie wollen uns in Kriege hineinziehen und erklären wir müssten die „westlichen Werte“ verteidigen, während sie unsere sozialen und demokratischen Rechte niederwalzen. Sie erklären uns wir müssten nur die „richtige“ Partei wählen, dabei sind alle bürgerlichen Parteien Teil des Herrschafts- und Unterdrückungsapparates – sie alle beteiligen sich in der einen oder anderen Form an Aufrüstung und Militarisierung. All das zeigt wir müssen uns zusammenschließen, uns wehren und kämpfen gegen Aufrüstung und Kriegshetze!
Für eine revolutionäre Frauenbewegung!
Diesen 8. März wird in vielen Städten Österreichs auch für die „Verteidigung der Demokratie“ und gegen den „Rechtsruck“ demonstriert. Die Frauenbewegung darf sich jedoch nicht zum Anhängsel der „liberalen“ Fraktion der Herrschenden (wie SPÖ oder Grüne) degradieren lassen, welche diesen Slogan derzeit als Wahlkampfschmäh verwenden. Welche „Demokratie“ sollen wir verteidigen? Den Demokratie- und Sozialabbau der letzten Jahre unter Schwarz-Grün? Sollen wir die sogenannte „Demokratie“ der Herrschenden verteidigen, die zunehmende Unterdrückung und Ausbeutung für die Bevölkerung, und speziell auch für die Frauen, bedeutet? Nein! Je mehr demokratische und soziale Grundrechte eingeschränkt werden, desto weiter entfernt ist auch die Emanzipation der Frauen. Es braucht die Verteidigung und den Ausbau der demokratischen Rechte des Volkes, dieser wird jedoch nur im revolutionären Kampf gegen die herrschende Klasse erzwungen werden können.
Nieder mit Patriarchat und Kapital: Für eine revolutionäre Frauenbewegung!
Für kostenlose und flächendeckende Kinderbetreuung!
Gegen Teuerungen – Für die Anhebung der Löhne!
Gegen Aufrüstung und Kriegshetze: Für die Wiederherstellung der Neutralität!
Gegen NATO und EU: Nieder mit dem Imperialismus!
Source: https://www.rotefahne.at/post/8-märz-2024-für-eine-revolutionäre-frauenbewegung
[Menu]#[Before New]#[Next New]
El Fermento Femenino | Revolución Obrera
Author: Revolución Obrera
Description: En el Día Internacional De La Mujer presentamos a nuestros lectores y seguidores: «El Fermento Femenino», una recopilación de biografias de grandes mujeres
Modified Time: 2024-03-08T11:10:48-05:00
Published Time: 2024-03-08T11-06-19-05-00
Section: Emancipación de la mujer
Tags: biografia, Comunismo, emancipación, historia, Mujer
Type: article
Images: 000000.jpeg
En el Día Internacional De La Mujer presentamos a nuestros lectores y seguidores: «El Fermento Femenino», una recopilación de biografias de grandes mujeres del movimiento obrero y del movimiento comunista internacional, que ofrecemos como inspiración para todas las mujeres.
Esperamos que este material sea acogido como referente y documento de cabecera en la formación de las mujeres y hombres revolucionarios que se acercan a la lucha, a la organización y las filas de la Revolución Proletaria Mundial.
Presentación
Hoy, cuando la situación de la mujer, vuelve a pasar por un aciago momento, la biografía de las insignes mujeres luchadoras por la destrucción de este oprobioso sistema, se convierte en brisa fresca ante la exacerbación del carácter reaccionario del imperialismo, que cada día se ensaña más contra el sexo femenino, haciendo de esta sociedad un infierno para las mujeres; castigándolas con el flagelo de la superexplotación, la discriminación, la guerra, el desplazamiento forzado, la violación, el feminicidio y como si fuera poco, su revictimización en los juicios y la impunidad.
Hemos tomado como base para este folleto el trabajo realizado por Ediciones Ave Fénix en el año 2013 y publicado como El Fermento Femenino. Para esta edición, conservamos el título por ser muy apropiado, suprimimos las partes «Las Mujeres Desplazadas» y «Las Mujeres Afrodescendientes» y lo ampliamos en cambio con la inclusión de otras biografías de mujeres destacadas en la lucha; finalmente se le hicieron algunas pequeñas correcciones ortográficas y de estilo.
Estas mujeres tuvieron gran coraza para erigir sobre sus hombros parte de la lucha de clase del proletariado, haciendo realidad no solamente la unidad para la lucha junto a los hombres de nuestra clase, sino además, avanzando en su propia liberación. Como mujeres de vanguardia, se negaron a seguir las orientaciones de las mujeres de la burguesía, reducidas a simples reformas, forjando sus propias orientaciones, las cuales, en cada avance de la lucha de clase del proletariado, se convirtieron en verdaderos hitos por su emancipación.
Cuántas conquistas, cuánto quehacer revolucionario por avanzar en la derrota de nuestro común enemigo hay en la historia de estas heroínas del proletariado y de todas las mujeres, enormes dirigentes que llegaron a comprender no solamente que hombres y mujeres debemos luchar como uno solo, sino que la propia lucha por la liberación de la mujer (incluidas las pertenecientes a la burguesía y la pequeña burguesía), es permanente incluso después de la conquista del poder político por el proletariado.
Inmensos fueron los logros alcanzados por las mujeres socialistas trabajando por la alfabetización de su pueblo, socializando las labores domésticas en beneficio de todas las mujeres de las masas, no solamente para poder vincularse a la producción, sino para poder luchar por la construcción socialista. Y qué decir de la legalización del aborto asistido por el Estado, todavía penalizado o constreñido en muchos países.
Estos y muchos otros logros alcanzaron un profundo arraigo entre las masas cuando el proletariado se repone de la derrota temporal y relativa en Rusia y China, y la revolución empieza a tomar nuevamente su curso, esos pueblos libres de ayer junto a los otros, aprenderán la lección y lucharán sin duda con más ahínco por la gloriosa liberación, avanzando en la lucha de clase del proletariado en muchos aspectos, entre ellos en Colombia, construyendo un fuerte Movimiento Femenino Revolucionario como parte de todo el trabajo hacia la construcción del Partido del Proletariado, empuñando las banderas planteadas en el Programa Inmediato propuesto por la Unión Obrera Comunista (mlm) y que con respecto a la mujer plantea conquistar lo siguiente:
- ¡Protección especial a la mujer y los niños!
- Garantizar el aborto asistido gratuitamente por el Estado
- Medidas de prevención y castigo a todo acto de violencia verbal, psicológica o física.
- Trato especial para las mujeres embarazadas y lactantes.
- Igualdad real de salarios y promoción a los cargos de dirección en todos los ámbitos.
- Empleo para mujeres cabeza de hogar.
- Ampliación de guarderías infantiles públicas diurnas y nocturnas.
Revolución Obrera
Marzo 2024
Source: https://revolucionobrera.com/mujer/fermento-femenino/
[Menu]#[Before New]#[Next New]
pc 8 marzo - ORE 12 Controinformazione Rossoperaia - 8 Marzo proletario, femminista, internazionalista: voci e testi
Author:
Description:
Published Time: 2024-03-08T12-00-00-01-00
Images: 000000.png
Source: https://proletaricomunisti.blogspot.com/2024/03/pc-8-marzo-ore-12-controinformazione.html
[Menu]#[Before New]#[Next New]
EL MOVIMIENTO FEMENINO POPULAR. movimiento generado por el proletariado
Author: Verein der Neuen Demokratie
Description: POR REAL IGUALDAD PARA LA MUJER Solamente la revolución la dará, Estamos por la emancipación de la mujer pero eso es parte de toda la revo...
Published Time: 2024-03-08T14-06-00-01-00
Images:
POR REAL IGUALDAD PARA LA MUJER
Solamente la revolución la dará, Estamos por la emancipación de la mujer pero eso es parte de toda la revolución y es parte de la emancipación del proletariado; por tanto,se drá plenamente en el comunismo, han de venir indudablemente, así dice la tesis, de acuerdo con el marxismo la emancipación de la mujer es parte de la emancipación del proletariado, ahí es cuando habrá la plena igualdad ante la vida,mserán saltos que se darán; es así, el deseo es una cosa, la realidad es otra, lo otro es no ver la realidad, eso es lo que dice el marxismo, no basta pues un decreto, podríamos dar un decreto:
plena igualdad legal, pero no va a ser realizada sino hasta el comunismo la igualdad ante la vida, ese es el hecho. Eso lo distinguió bien Lenin, dijo: “una cosa es igualdad ante la ley, garantizar la igualdad de hombre y mujer, y otra cosa la igualdad ante la vida”, y dijo que el problema es que las mujeres luchen por su propia emancipación y solamente pueden hacerlo dentro de la emancipación del proletariado, no hay otra forma de hacerlo.
DECLARACION DE PRINCIPIOS
Con la aparición de las clases, que marca el comienzo de la explotación, se inició también el peso opresor sobre la mujer; de esclava a sierva, de sierva a obrera. Hasta hoy, donde hay explotadores la mujer está sojuzgada y esta situación sólo puede acabar cuando caigan de raíz las bases clasistas de opresión.
De la esclavitud femenina de ayer a la igualdad formal de hoy median siglos de lucha callada y tenaz o de violencia de masas que arrancaron conquistas en batallas sin cuartel. La sociedad se desarrolla en medio de la lucha de clases y las masas en combate la hacen progresar.
El avance de las mujeres ha sido y es el avance del pueblo. Pero no han sido pasivas beneficiarias, sino hermanas combatientes y luchadoras decididas de la causa de los oprimidos y militantes de primera fila; las trincheras del pueblo en todas partes llevan también las huellas imborrables de su sangre. La mujer no es, como se dice apolítica e indiferente; la mujer es, en especial la del pueblo, combatiente revolucionaria.
Las hijas de las clases oprimidas, obreras, campesinas y trabajadoras han dado gloriosos nombres que engalanan las gestas emancipadoras de las masas: Rosa Luxemburgo y Liu ju-Lan, son ejemplos de la lucha revolucionaria internacional y en nuestro pueblo Micaela Bastidas.
Es que la mujer no es un simple ser pasivo, ni banal adorno doméstico ni apolítico instrumento; la mujer con conciencia de clase es luchadora infatigable y militante decidida.
La mujer peruana también ha sido y es combatiente popular, y como parte de nuestro pueblo, ha combatido junto a él a lo largo de nuestra historia; la lucha de la mujer de nuestra patria tiene su síntesis: Micaela Bastidas.
Las mujeres de hoy sufren opresión y explotación y éstas tienen una causa: la situación semicolonial y semifeudal de nuestro país; situación que al pesar como montañas sobre nuestro pueblo redoblan su peso sobre las masas femeninas del Perú.
En esta sociedad cuyas masas se alzan contra el imperialismo y el feudalismo, las mujeres están tomando emplazamiento de combate y lanzan su claro grito de guerra para unirse al rugiente grito de nuestro pueblo. La lucha de la mujer peruana es parte de la lucha del pueblo oprimido y explotado y sus enemigos son los mismos. Sus luchas comunes y su éxito final incontenible y necesario será también el mismo éxito triunfal y liberador.
Si bien la mujer peruana nunca ha dejado de combatir los tiempos que corren, exigen su participación más amplia y profunda.
Hoy cuando las clases dominantes profundizando el capitalismo dependiente del imperialismo en el país; cuando aplicando concepciones antidemocráticas y verticalistas se apunta a organizar a las masas con moldes corporativistas negadores del principio de la lucha de clases; hoy cuando se propicia la movilización y la organización femenina al margen de la lucha popular y en pro de los dominantes, el MOVIMIENTO FEMENINO POPULAR de Ayacucho reinicia su marcha combatiente y, con clara conciencia de la situación de nuestra patria, se lanza a la lucha por la movilización clasista de la mujer peruana, al servicio de la revolución democrático-nacional.
Esta tarea se cumplirá ciñéndose a principios sustanciales:
- Sólo es posible cumplir un papel revolucionario consecuente y firme siguiendo la invencible luz del Pensamiento de Mariátegui.
- Las masas se liberan a sí mismas y a ellas hay que servir haciéndoles tomar conciencia de su papel creador en la historia.
- En nuestro país las masas a las cuales debemos ir son las obreras y campesinas principalmente, y siempre orientándonos a las más pobres y explotadas
- Para movilizar y organizar es necesario investigar y propagandizar; esto es conocer los problemas concretos de las masas y desarrollar en medio de ellas agitación y propaganda revolucionarias.
- Hay que organizarse en todas las formas que el proletariado ha creado y desarrollado. La mujer debe participar en todas ellas.
- Las mujeres sólo pueden organizarse correctamente si es que lo hacen siguiendo un principio clasista de agrupar a las mujeres partiendo de su posición de clase.
- Sin conciencia política clara y justa no hay alma, esto es seguir consciente y firmemente las leyes de la lucha popular en nuestra patria.
- Partir de las necesidades fundamentales y primarias de las masas para elevar paso a paso, mediante la lucha, la conciencia política, partir de las necesidades y problemas más concretos de las mayorías y elevarlas políticamente.
- La lucha revolucionaria sólo puede triunfar uniéndose todos los pueblos y clases oprimidos, pero lo principal es apoyarse en los propios esfuerzos.
- Bajo estos principios, para cumplir el objetivo de movilización clasista de la mujer peruana, el MOVIMIENTO FEMENINO POPULAR de Ayacucho empeña su esfuerzo, tenacidad y lucha para uniéndose a otros similares, crear y desarrollar el MOVlMIENTO POPULAR de nuestra patria como movimiento generado por el proletariado en las masas femeninas, con tres características: 1) Adherido al Pensamiento de Mariátegui; 2) como organización clasista de masas, y 3) sujeto al centralismo democrático.
1976
MOVIMIENTO FEMENINO POPULAR
Source: https://vnd-peru.blogspot.com/2024/03/el-movimiento-femenino-popular.html
[Menu]#[Before New]#[Next New]
Solidaridad internacionalista en las entrañas de la bestia
Author: Periódico Mural
Categories: INTERNACIONAL
Description: Afirmando que los pueblos del mundo verdaderamente son amigos y los conflictos internacionales son conflictos de interés de los imperialistas, también en las entrañas de la bestia, dentro del “terr…
Modified Time: 2024-03-07T22:30:50+00:00
Published Time: 2024-03-08T14-25-00-00-00
Type: article
Images: 000000.jpeg?w=474 000001.jpg?w=853 000002.jpg?w=724 000003.jpg?w=709
Afirmando que los pueblos del mundo verdaderamente son amigos y los conflictos internacionales son conflictos de interés de los imperialistas, también en las entrañas de la bestia, dentro del “territorio” del imperialismo gringo, continuamente hay expresiones de internacionalismo proletario apoyando a las luchas de Liberación Nacional de los pueblos del mundo.
Tomamos como ejemplo solamente dos expresiones de esto, aunque hay una gran cantidad que podríamos ver. Hay marchas y mítines pro-Palestina, hay luchas en contra de la militarización al interior y exterior como la de la “Ciudad Policíaca” que reportamos recientemente aquí.
Hoy queremos subrayar el auto-sacrificio de Aaron Bushnell. Este joven de apenas 25 años era miembro activo de la Fuerza Aérea norteamericana y decidió de dar su vida de acuerdo a sus principios en lugar de los intereses del imperialismo gringo. Esta es la segunda persona en los últimos tres meses que realiza algo semejante en un acto de protesta. La primera fue una mujer que se inmoló durante una protesta pro-Palestina el pasado 1° de diciembre. Su historia es generalmente mal conocida y censurada; ni su nombre ni estatus de salud fueron publicados. Aaron por otro lado publicó sus razones en una transmisión en vivo diciendo antes de prenderse fuego en frente de la embajada de la entidad sionista: “[…] ya no seré cómplice en genocidio. Voy a realizar un acto de protesta extremo, pero en comparación con lo que el pueblo palestino ha estado experimentando a manos de sus colonizadores no es extremo de ninguna forma. Éste es lo que nuestra clase dominante decidió será normal.” Acto seguido, el digno soldado procede de sacar un líquido inflamable e incendiarse. Mientras se quemaba él seguía gritando “¡Palestina libre!! “¡Palestina libre!”, así hasta caer.
Su actitud es ejemplarizante en cuestiones de auto-abnegación, internacionalismo y espíritu de sacrificio. Las fuerzas de la heroica Resistencia Nacional Palestina también lo reconocen así.
Al respecto, Hamas declaró:
“[…] El gobierno de los EE.UU., Presidente Joe Biden tiene la responsabilidad completa por la muerte de Aaron Bushnell, debido a su política que apoya a la entidad nazi-sionista en su guerra genocida en contra de nuestro pueblo palestino, por él dio su vida para exponer las masacres y la limpieza étnica sionista en contra de nuestro pueblo en la Franja de Gaza.
El piloto heroico Aaron Bushnell va quedar inmortal en la memoria de nuestro pueblo palestino y los pueblos libres del mundo, y como símbolo de solidaridad humanista global con nuestro pueblo y su causa justa.
El incidente trágico que costó al piloto Bushnell su vida es una expresión de la ira creciente entre el pueblo de los EE.UU. quienes rechazan la política del país que contribuye al asesinato y genocidio de nuestro pueblo. Rechazan la violación de los valores humanitarios globales por el gobierno, dando cobertura para garantizar la impunidad de la entidad nazi y sus jefes de castigo y contabilidad.”
El Frente Popular por la Liberación de Palestina (PFLP por sus siglas en inglés), y quien pese a sus limitaciones ideológicas es la fuerza más progresista entre la heroica Resistencia Nacional también subrayó:
“El acto de auto-sacrificio por Palestina de un soldado americano es el más alto sacrificio y medalla, y un mensaje punzante a la administración americana de acabar con su encubrimiento en la agresión. […]
El Frente envía un mensaje a los soldados árabes de tomar este soldado americano, que sacrificó su vida por una causa noble como la causa palestina, como ejemplo y modelo para salir de las trincheras de la espera y la incapacidad, y moverse a las trincheras de la confrontación en apoyo a Palestina y su pueblo que siendo asesinado, sitiado y hambreado en plena vista y oído del mundo, solamente a unos kilómetros de los países árabes y metros de la frontera.”
Los medios monopolistas estadounidenses por su parte están intentando ocultar su sacrificio al declararlo un suicidio, negando su carácter político y de protesta. La embajada sionista por su parte comentó que no tienen heridos, sin hacer mención del fallecido. La reacción del personal de seguridad también es expresiva, apuntando una pistola a él antes de intentar de apagar el fuego más tarde.
Como otro ejemplo está la reciente acción de los compañeros en Austin, Texas, quienes realizaron un mitin en frente de la embajada alemana en solidaridad con los compañeros atacados y detenidos a inicios de enero en Berlín durante una marcha que año con año honra la memoria de los camaradas Lenin, Luxemburgo y Liebknecht (LLL). Tras los hechos, los compañeros alemanes y turcos que formaron el contingente rojo en la marcha con la participación de compañeros de Noruega y Malta, denunciaron el ataque brutal de la policía y la detención política de al menos 16 activistas. El pretexto para la represión fue la pujante solidaridad de algunos contingentes dentro de la marcha con la heroica lucha del pueblo palestino y el uso de la consigna “¡Del rio al mar, Palestina será libre!”, lo cual es calificado por el gobierno imperialista alemán como “apoyo al terrorismo” debido a las prohibiciones de Estado contra todo lo que huela a solidaridad con Palestina. Durante la represión ataque la policía alemana intentó matar a un compañero veterano en el movimiento. La marcha se defendió valerosamente dejando como resultado 21 agentes heridos. A la fecha actual 15 detenidos han sido liberados, pero un compañero aún está como rehén en un calabozo de la reacción.
Ambas muestras de solidaridad e internacionalismo nos permiten ver con esperanza la lucha continuada de las masas progresistas y los verdaderos demócratas, que junto a los comunistas que luchan por reconstituir el Partido de la clase obrera en los EE.UU. no han olvidado que un pueblo que oprime a otro no puede ser libre. Por ello la importancia de ambos ejemplos.
La lucha del pueblo estadounidense contra el gobierno imperialista de los EE.UU. ha dado brillantes muestras de combatividad contra la brutalidad policiaca y el militarismo imperialista, reflejando que la crisis general del imperialismo está agudizándose en todas partes del mundo, incluido Norteamérica, donde también se ve el ascenso de la lucha de clases.
El Presidente Mao nos enseña: “El internacionalismo es el espíritu del comunismo” y las masas lo asumen correctamente con sus acciones dentro de las fauces de la bestia yanqui imperialista.
[Menu]#[Before New]#[Next New]
Θεσσαλονίκη | Μαζική και μαχητική πορεία παρά τις δυσκολίες
Author: ΣΤΕΦΑΝΟΣ
Description:
Labels: διαδηλωση, θεσσαλονικη, ιδιωτικά πανεπιστήμια
Published Time: 2024-03-08T15-00-00-02-00
Images: 000000.jpg 000001.jpg 000002.jpg 000003.jpg
Αν υπολογίσει κανείς ότι η βασική μάζα των αγωνιζόμενων φοιτητών βρίσκονταν στο πανελλαδικό συλλαλητήριο και ότι την προηγούμενη μέρα είχε προηγηθεί διαχωριστική κινητοποίηση και πορεία των συλλόγων που επηρεάζουν και ελέγχουν οι ΚΝΕ-ΑΡΙΣ (στα πλαίσια των «πολύμορφων δράσεων» θα ήταν κακό να συναντηθούν με τους εκπαιδευτικούς που απεργούσαν!), η συγκέντρωση και κυρίως η πορεία ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια ήταν σχετικά μαζική και μαχητική.
Κυριαρχούσε βέβαια το φοιτητικό μπλοκ που πρόσκειται στην αναρχοαυτονομία ενώ το μπλοκ των εκπαιδευτικών ήταν μαζικότερο από τις τελευταίες φορές των «ραντεβού της Πέμπτης». Απόδειξη πως η ντε φάκτο απεργία (με την προσκόλληση μία τρίωρης στάσης των ομοσπονδιών σε αυτή της ΑΔΕΔΥ) διευκόλυνε και ώθησε περισσότερο κόσμο της εκπαίδευσης να κατέβει στο δρόμο.
Οι Αγωνιστικές Κινήσεις εκπαιδευτικών-φοιτητών με όσο δυναμικό διέθεταν λόγω της πανελλαδικής κινητοποίησης, συγκρότησαν δικό τους μπλοκ με πανό και συνθήματα που φώναξαν οι εκπαιδευτικοί που συμμετείχαν στην πορεία γενικότερα.
Source: https://antigeitonies3.blogspot.com/2024/03/blog-post_8.html
[Menu]#[Before New]#[Next New]
MAZIKH H ΠΑΝΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ - ΧΤΥΠΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤ - ΚΟΣΜΟΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΝΕΤΑΙ ΣΤΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ (βιντεο)
Author: Αντίσταση στις γειτονιές!
Description:
Labels: νεολαια
Published Time: 2024-03-08T16-31-00-02-00
Images: 000000.jpg
Η μεγάλη διαδήλωση φοιτητών, εκπαιδευτικών, μαθητών και εργαζόμενων ενάντια στο νόμο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια χτυπήθηκε, μετά από εντολή της κυβέρνησης, από τα ΜΑΤ. Τα μπλοκ των διαδηλωτών ανασυγκροτούνται και συγκεντρώνονται και πάλι στη πλατεία Συντάγματος.
Το μαζικό μπλοκ των Αγωνιστικών Κινήσεων, της Μαθητικής Αντίστασης και των Αγωνιστικών Κινήσεων Εκπαιδευτικών κινήθηκε προς τη Φιλελλήνων και από εκεί προς τη πλατεία όπου βρίσκεται τώρα.
Source: https://antigeitonies3.blogspot.com/2024/03/mazikh-h.html
[Menu]#[Before New]#[Next New]
Governo e militares querem enganar o povo na 'mensagem ao Congresso Nacional de 2024' - A Nova Democracia
Author: Enrico Di Gregorio
Categories: Situação Política
Description: Em texto enviado ao congresso, Lula maquia a economia e oculta troca de cargos. Militares voltaram a fazer exigências e esconderam próprios fracassos.
Link-Section: situacao-politica
Modified Time: 2024-03-08T16:51:04-03:00
Published Time: 2024-03-08T16-51-00-03-00
Sections: Situação Política
Tags: Centrão, Governo Lula, militares
Type: article
Updated Time: 2024-03-08T16:51:04-03:00
Images: 000000.jpg
As diferentes versões da carta enviada por Lula ao Congresso Nacional, como parte do cumprimento da lei que obriga o mandatário federal a prestar contas dos “planos de governo’ no início do ano legislativo, indicam como Lula buscou manobrar o discurso econômico para maquiar a queda da economia em 2024, acatou mais uma vez os pedidos dos militares reacionários e, por fim, quase admitiu expressamente a troca de cargos desenfreada com o “centrão”.
O texto final foi entregue aos parlamentares no início de fevereiro. Antes dele, duas versões foram escritas, com contribuições de todos os ministérios. A primeira foi entregue no dia 23 de dezembro de 2023, outra em 24 de janeiro de 2024.
O jornalista do monopólio de imprensa Estadão Francisco Leali acessou as diferentes versões com o uso da Lei de Acesso à Informação e divulgou trechos em sua coluna do 8 de março. Já o texto final completo, intitulado “Mensagem ao Congresso Nacional de 2024”, está disponível na internet.
Maquiagem econômica
Na economia, a equipe de Lula se esforçou para camuflar ou suprimir deliberadamente os trechos que indicavam uma piora no cenário econômico em 2024.
No primeiro texto, o Ministério da Fazenda fez referências expressas à “desaceleração do crescimento para 2,2%”. Em palavras mais claras: queda da economia em 2,2%. A “queda no consumo das famílias” também foi incluída entre as dificuldades do ano.
Já na versão de janeiro, ambas as partes foram excluídas. Nesse segundo texto, a equipe de Haddad, agora em tom mais inexato, abordou as dificuldades que o País passaria frente ao cenário de crise internacional, expressa nas “turbulências nos mercados financeiros globais” e as “incertezas” da economia chinesa.
A versão foi novamente alterada quanto entregue ao parlamento. No texto final, além da supressão da queda do PIB, a crise chinesa também desapareceu. Em seu lugar, entraram auto-afagos do governo, que insistiu no “crescimento do PIB” em 2023 e a queda dos preços. Malandramente, o governo evitou falar que o PIB foi puxado na maior parte pelo agronegócio – portanto, sem reflexos na melhoria da qualidade da vida do povo – e evitou os preços que aumentaram brutalmente em 2023 e seguirão a crescer em 2024, como o da energia elétrica.
As exigência dos comandantes
Segundo Francisco Leali, os militares reacionários brasileiros iniciaram a redação do seu texto antes mesmo do pedido formal da Casa Civil. Múcio, além de ter acionado todos os setores do Ministério da Defesa para redigir o documento, passou a caneta também para os comandantes das três forças.
Assanhados, os comandantes não pouparam na hora das exigências. Quando a Casa Civil realizou o pedido formal, solicitou que tivesse “cerca de cinco páginas”. Múcio entregou nove. O governo, submisso aos militares reacionários desde que assumiu, manteve a maior parte do documento na íntegra. Dentre as exigências da milicada estão “projetos estratégicos” tanto para o Exército quanto para a Aeronáutica.
Além de pedir, os comandantes também aproveitaram a liberdade criativa para esconder os próprios fracassos de 2023. Dentre as “operações militares de apoio à população brasileira” destacadas por eles está a Operação Yanomami, “com a realização das seguintes ações: i) transporte aéreo de cestas de alimentos; e ii) evacuação aeromédica de indígenas”.
Nem o governo, nem os comandantes, nem Múcio, lembraram-se de citar no relatório que, até junho do ano passado, 50% das cestas não haviam sido entregues. Também evitaram mencionar que o ano fechou com um aumento nas mortes dos Yanomami, talvez justamente pela inoperância dos militares, de um lado, e do governo, de outro.
Acordo com o centrão: mencionado, mas retirado
Outro trecho alterado pelo governo diz respeito ao “centrão”. Lealli revelou que, na primeira versão de dezembro do texto, o governo destacou que buscou “excelência na formação das equipes dos ministérios” e que “a iniciativa busca ainda ampliar a interlocução entre agentes políticos e órgãos governamentais”.
Aqui, a sagacidade voltou a imperar: eleva-se a “excelência nas equipes dos ministérios”, mas nada diz sobre a inserção de André Fufuca (PP-MA) no Ministério dos Esportes somente porque foi a exigência do centrão para a aprovação do arcabouço fiscal. Ou da nomeação, pelos mesmos motivos, de Silvio Costa Filho, pedagogo de formação e político de carreira, na pasta do Ministério de Portos e Aeroportos, criado somente para o “toma-lá-dá-cá”. Será que é essa a tal “interlocução entre agentes políticos e órgãos governamentais”?
Ambas as partes foram suprimidas na versão oficial, o que não significa que a prática da troca de cargos por favores acabará. Só não é conveniente fazer menção explícita à ela.
[Menu]#[Before New]#[Next New]
[Vidéo] Saint-Etienne : Manifestation en soutien à la Résistance Nationale Palestinienne - Nouvelle Époque
Author: Missak Manouchian
Categories: National, Solidarité internationale, Vidéo
Description: Le dimanche 25 février, Nouvelle Epoque a pu couvrir une manifestation de soutien à la Résistance Nationale Palestinienne qui s’est déroulée dans le quartier populaire de Montreynaud. Cette manifestation s’est tenue à l’appel du comité “Gaza United”. Des membre de la LJR ont pris part à cette manifestation, au cours de laquelle ils ont porté […]
Modified Time: 2024-03-08T00:30:53+00:00
Published Time: 2024-03-08T17-00-00-00-00
Type: article
Images: 000000.jpeg 000001.jpeg 000002.jpeg 000003.jpeg 000004.jpeg
000005.jpeg 000006.jpeg 000007.jpeg 000008.jpeg 000009.jpeg
000010.jpeg 000011.jpeg
Le dimanche 25 février, Nouvelle Epoque a pu couvrir une manifestation de soutien à la Résistance Nationale Palestinienne qui s’est déroulée dans le quartier populaire de Montreynaud.
Cette manifestation s’est tenue à l’appel du comité “Gaza United”. Des membre de la LJR ont pris part à cette manifestation, au cours de laquelle ils ont porté la lutte pour la libération de Georges Ibrahim Abdallah, prisonnier communiste et combattant pour la Palestine emprisonné en France.
En effet, à l’attaque de la 40e année de détention de Georges Abdallah, la Campagne Unitaire pour la Libération de Georges Ibrahim Abdallah (CUpLGIA) a appelé à un mois international d’action à partir du 4 mars, avec comme point culminant une manifestation à Lannemezan, devant la prison de haute sécurité dans laquelle le prisonnier politique est enfermé.
[Menu]#[Before New]#[Next New]
SAK:n “lakkopommi” ja kompromissin lähentyminen
Author: lipunkantaja
Categories: Yleinen
Published Time: 2024-03-08T17-55-99
Images: 000000.jpg
“STOP nyt” -mielenosoitus Senaatintorilla torstaina 1.2. Kuva: Ivan Bessedin / IS
Keskiviikkona 6.3. joukko SAK:laisia liittoja ilmoitti mittavista toimista, jotka lehdistö on nimennyt “lakkopommiksi” tai “lakkomoukariksi” tai muulla yhtä vinhalla nimellä. Toisin kuin aiemmat lakkotoimet, ilmoitetut toimet kestävät peräti kaksi viikkoa (11.3.–24.3.) kohdistuvat hyvin keskitetysti Suomen vientiteollisuuteen. Samaan aikaan SAK tarjoaa entistä avoimemmin kompromissia.
Lakkotaktiikka
Lakkoja ovat ilmoittaneet SAK:laiset Auto- ja kuljetusalan työntekijäliitto AKT, Julkisten ja hyvinvointialojen liitto JHL, Teollisuusliitto, Sähköliitto, Rakennusliitto ja Palvelualojen ammattiliitto PAM sekä STTK:lainen Ammattiliitto Pro. SAK kertoo tiedotteessaan: “Toimet kohdistuvat vientiin ja tuontiin satamissa ja raiteilla. Mukana on myös suuria teollisuuslaitoksia sekä jakeluterminaaleja. Avainalojen lakkojen piirissä on noin 7 000 työntekijää.” Näistä 7 000 työntekijästä 4 000 on Teollisuusliiton piirissä.
Tämä on suuressa kontrastissa aiempiin. Teollisuusliitolla on esimerkiksi vain 11 lakkokohdetta. Vertailun vuoksi helmikuun puolivälissä lakonalaisia toimipaikkoja oli 753 kappaletta, ja lakko kosketti Teollisuusliiton mukaan noin 60 000 teollisuuden työntekijää.
Lakon ytimessä on kolme liittoa: Teollisuusliitto, jonka tontille kuuluvat 11 tuotantolaitosta (neljän yrityksen: Nesteen, Okmeticin, Outokummun ja SSAB:n tehtaat), sekä AKT, joka sulkee kauppasatamat, ja JHL, jonka lakko koskee tavaroiden kulkua raiteilla. Muut liitot näyttelevät hyvin avustavaa ja toissijaista roolia. Esimerkiksi PAM on ilmoittanut, että se “tukee lakkoja ja on päättänyt, että myös palvelualojen työntekijät ovat lakossa näiden liittojen lakkokohteissa”. Pienemmän lakkotaakan kantavat liitot avustavat suuremman taakan kantavia liittoja myös rahallisesti.
Kahden viikon lakko kuulostaa väkevältä ponnistukselta, mitä mielikuvaa tukee siitä käytetty vauhkoontunut retoriikka osassa porvarillista lehdistöä sekä hallituksen ja porvariliittojen suusta. Mutta itse asiassa se ei ole niin dramaattista.
Elinkeinoelämän keskusliitto EK kertoo, että ilmoitettujen lakkojen hintalappu tulee sen arvion mukaan olemaan 320 miljoonaa euroa. Helmikuussa järjestetyn edellisen lakkokierroksen hintalapuksi se oli arvioinut 380 miljoonaa, summaten samalla, että siihen asti ilmoitettujen lakkojen yhteissumma nousee lähes miljardiin. Toisin sanoen hintalapun osalta uusin lakkokierros on EK:n arvioiden mukaan yrityksille kevyempi.
Myös työntekijäpuolella laskettuna isku on maltillisempi. Kaikkien alojen osalta laskettuna luvut menevät epätarkemmiksi ja laskut monimutkaisemmiksi, joten pelkistämme Teollisuusliittoon, joka on ollut tärkeimpiä liittoja kaikissa vaiheissa. Jos 4 000 ihmistä on lakossa 10 päivää (sillä työviikon pituus on 5, ei 7 päivää), lakon vuoksi menetetään yhteensä 40 000 työpäivää. Viime kierroksella teollisuudessa oli 3-päiväinen lakko, jonka piirissä oli 60 000 työntekijää – työpäivinä puhuttiin siis 180 000 työpäivästä (joskaan lakot eivät tietenkään ole toutuneet tai tule toteututumaan tuossa laajuudessa). Tällaisella matematiikalla viime lakkokierroksen Teollisuusliiton lakot olivat 4,5 kertaa isompia kuin tulevan kierroksen.
Hyvin paljon puhuvaa on, että SAK:n ja STTK:n torstaina 1.2. järjestämään “STOP nyt” -mielenosoitukseen osallistui 13 000 henkeä, kun nyt lakko (tai ainakin sen “avainalat”) käsittää vain 7 000 henkeä.
Epäilemättä eräs motiivi voi olla raha. Viime kierroksella Teollisuusliitto maksoi jäsenilleen 100 euron suuruista lakkoavustusta. 180 000 työpäivää tekisi siis 18 miljoonaa euroa. Nyt Teollisuusliitto on ilmoittanut, että se maksaa 166 euroa jokaiselta 14 päivältä, joten 4 000 hengelle se tekisi reilu 9 miljoonaa. Toisin sanoen Teollisuusliiton maksamat lakkoavustukset tippuvat puoleen viime kierrokselta. Tässäkin mielessä liittojen toimet ovat siis maltillisempia.
Siten tuoreimmissa lakoissa nähdään liittojen osalta perääntymisliikettä samalla, kun lakot keskitetään vientiteollisuuteen, jota porvarilliset taloustieteilijät pitävät Suomen talouden veturina (marxilaisuuden mukaan tämä on enintään osatotuus, sillä imperialismissa finanssipääomalla on hallitseva asema muihin pääoman muotoihin verrattuna).
Mutta on kaukana marxilaisuudesta, jos tuijotetaan sitä seikkaa, että lakot näyttävät kohdistetun vallan nerokkaan taktisesti sinne, missä ne oletetusti tuntuisivat eniten. Marxilainen taktiikka ei perustu siihen, että pieni määrä ihmisiä tekee jonkun ovelan liikkeen, vaan se perustuu joukkojen mobilisoimiseen. Ja nimenomaan joukot, syvimmät ja laajimmat joukot, on tässä vaiheessa täysin rajattu lakkojen ulkopuolelle. Lakkokohteet ovat sellaisia, joissa työläisaristokratian osuus on kaikkein suurin. Onko tämä vahvuuden vai heikkouden merkki?
Muistakaamme, miten Lenin siteeraa Engelsiä ja asettaa vastakkain heikon, laskevan työläisaristokratian ja vahvan, nousevan pohjakerroksen: “Vuoden 1890 huhtikuun 19 plle päivätyssä kirjeessä: “liike (työväenluokan liike Englannissa) edistyy pintakerrosta alempana ja tempaa mukaan yhä laajempia kerroksia ja sitä paitsi enimmäkseen alimpien (kursivointi Engelsin) joukkojen keskuudesta, jotka tähän asti ovat olleet paikallaan, eikä ole enää kaukana se päivä, jolloin nuo joukot löytävät itsensä, jolloin niille selviää, että nimenomaan ne itse ovat tuo jättiläismäinen liikkeellepaneva joukkot.” Vuoden 1891 maaliskuun 4 pnä: “satamatyöläisten hajonneen liiton epäonnistuminen, “vanhat”, konservatiiviset trade unionit, jotka ovat rikkaita ja juuri sen vuoksi arkoja, jäävät yksin taistelukentälle”… Syyskuun 14 pnä 1891: trade unionien Newcastlen kongressissa voitettiin vanhat unionistit, 8-tuntisen työpäivän vastustajat, “porvarillisetkin lehdet tunnustavat porvarillisen työväenpuolueen tappion” (kursivointi kaikkialla Engelsin)…” (Imperialismi ja sosialistisen liikkeen hajaannus). Ja niin edelleen, ja niin edelleen.
Tässä yhteydessä haluamme muistuttaa Punalipun helmikuisesta johtopäätöksestä: “Kun Orpon hallitus ja ammattiliitot menevät neuvottelupöytään ja saavuttavat kompromissiin, kyse on samanlaisesta kompromissista kuin Sipilän kiky-sopimus – toisin sanoen sopimus työväenluokkaa vastaan, joka liittojen täytyy esittää valheellisena “torjuntavoittona”. Tätä varten ja osana yleisempää funktiotaan keltaisten ammattiliittojen täytyy murentaa joukkojen optimismi, voitonusko ja luottamus omiin voimiin. Tämä psykologinen operaatio on jo käynnissä täydellä vauhdilla, kun yleislakkoa tai yleensä vain kovempaa linjaa vaativille työläisille uskotellaan liittopomojen toimesta, että kovemmat otteet heikentävät asemaa.”
Juuri tämä joukkojen pasifisoiminen näyttäytyy SAK:n lakkotaktiikassa entistä selvemmin.
SAK:n kompromissiesitys
Tiistaina julkaisemassaan tiedotteessa SAK luettelee 5 esimerkkiä asioista, joista se on ollut valmis neuvottelemaan hallituksen kanssa. Julkistamisen yhteydessä SAK:n puheenjohtaja Jarkko Eloranta kertoo SAK:n käyneen kulissien takana keskusteluita hallituksen kanssa, ja että näissä keskusteluissa “olemme tulleet reilusti yli Pitkänsillan vastaan hallituksen tavoitteita, mutta siellä ei ole ollut halua jatkaa keskusteluja eikä myöskään kompromissiajatuksissa mennä sen pidemmälle”.
Tietenkään emme voi tietää, mitä SAK ja hallitus ovat keskustelleet kulissien takana, kunnes joskus, kenties vuosien päästä, joku keskusteluissa läsnä ollut muistelee asioita julkisuuteen. Mutta tiedämme mitkä viisi asiaa SAK itse haluaa kertoa: 1. ansiosidonnaisen leikkausten lievennys tietyille ryhmille; 2. sen toteaminen, että paikallisen sopimisen voi tehdä ensisijassa luottamusmies ja toissijassa luottamusvaltuutettu tai koko henkilöstö, mutta ei “muu”; 3. paikallisen sopimisen sääntelyä varsinkin niissä yrityksissä, joissa ei ole ammattiliiton edustajaa; 4. ei aikuiskoulutustuen lakkauttamista; 5. poliittisten lakkojen vieminen työtuomioistuimen suhteellisuusarvioinnin piiriin.
Millaisesta kompromissista nämä kertovat? Aloitetaan helpoimmasta eli toisesta esimerkistä – työministeri Arto Satonen (kok) kertoi samana iltana A-Studiossa, että “muu” on poistettu paikallisesta sopimisesta (onko väite totta, nähdään, kun esitysluonnos annetaan eduskunnalle ja sitä kautta julkisuuteen; tällä hetkellä se on lausuntokierroksella). Kolmannessa esimerkissä on puolestaan kysymys ennen kaikkea keltaisten liittokeskusten intressien turvaamisesta joukkojen kahlitsemiseksi. Neljäs esimerkki liittyy niin ikään liittojen erikoisintresseihin, sillä aikuiskoulutustuesta huolehtii ammattiliittojen ja porvariliittojen yhteinen Työllisyysrahasto; tämä on eräs suomalaiseen ammatilliseen korporativismiin liittyvä yksityiskohta. Viidennessä esimerkissä on myös kyse samasta, sillä itse asiaa – poliittisten lakkojen rajoittamista – se ei muuta, vaan ainoastaan instanssia, joka tästä päättää; Työtuomioistuin on SAK:lle mieleen, sillä sen 16 jäsenestä 4 on porvariliittojen ja 4 ammattiliittojen nimittämiä, kun taas hallitus haluaa, että lakkoja rajoitetaan lailla eikä korporatiivisella tuomioistuimella.
Siten viidestä esimerkistä yksi voitaneen kuitata pois asiana, jossa hallitus on suostunut kompromissiin, ja kolme ovat sellaisia, joissa SAK puolustaa omia korporatiivisia intressejään, yrittäen kuitenkin naamioida tämän joksikin “yleiseksi eduksi”. Esimerkiksi aikuiskoulutustuki on osa laajempaa koulutuspoliittista kysymystä, jonka Punalippu on asettanut kontekstiinsa esittäen seuraavan kiteytyksen: “Suomalainen imperialismi pyrkii suurten kaupunkien johdolla uuden teknologian eturintamaan yhteydessä riiston kasvuun joukkojen elintason heiketessä kaikkialla.” Tämä – mutta SAK:lle tärkeintä on sen yhdessä porvariliittojen kanssa hoitama aikuiskoulutustuki.
Nopealla vilkaisulla näyttäisi, että ensimmäisessä esimerkissä SAK kuitenkin todellakin asettuisi syvimpien ja laajimpien joukkojen puolelle, sillä se selittää: “Ansiosidonnaisen työttömyysturvan leikkauksia on lievennettävä pienipalkkaisille, lapsiperheille ja ikääntyneille työttömille.” Ensinnäkin tämäkin hieno kompromissi sallii hallituksen iskeä lueteltuihin ryhmiin, sillä “tämä voidaan toteuttaa esimerkiksi siirtämällä päivärahan porrastusta myöhemmäksi, palauttamalla lapsikorotukset osittain ja helpottamalla ikääntyneiden mahdollisuuksia uusia ansiopäivärahaoikeutensa”. Toistakaamme: “siirtämällä myöhemmäksi”, “palauttamalla osittain”, “helpottamalla mahdollisuuksia”. Tämä tarkoittaa, että SAK hyväksyy näihin kohdistuvat leikkaukset, mutta toivoo, että ne kohdistuisivat edes hieman lievemmin noihin ryhmiin.
Mutta vielä kiinnostavampaa on, että SAK tarttuu tuohon, hiukan ehkä populistisestikin valittuun asiaan, kun hallitus itse on hallitusohjelmassaan lausunut oman läpitaantumuksellisen työmarkkinapoliittisen johtoajatuksensa näin kirkkaasti: “Työkykyisen ja työikäisen velvollisuus on osallistua työmarkkinoille ja tehdä voitavansa työkykynsä ja työmarkkina-asemansa parantamiseksi.” Ja SAK tarttuu yhteen lillukanvarteen tai oikeammin pieneen yksityiskohtaan lillukanvarresta!
Lenin on opettanut tekemään eron kompromissien ja kompromissien välillä: “Jokaisella proletaarilla on kokemusta lakoista, kokemusta vihattujen sortajien ja riistäjien kanssa tehdyistä “kompromisseista”, jolloin työläisten on pitänyt ryhtyä työhön joko saamatta aikaan mitään parannuksia tai myöntyen vaatimustensa osittaiseen tyydyttämiseen. Joukkotaistelu ja luokkavastakohtien jyrkkä kärjistyminen nykyaikana auttaa jokaista proletaaria huomaamaan, missä suhteessa kompromissi, johon objektiiviset olosuhteet pakottavat (kun lakkolaisten kassa on köyhä, kun ei saada apua muualta, kun lakkolaiset ovat perin nälkiintyneitä ja nääntyneitä) ja joka ei vähennä hitustakaan tuollaisen kompromissin tehneiden työläisten uskollisuutta vallankumoukselle ja heidän valmeuttaan jatkaa taistelua, missä suhteessa sellainen kompromissi eroaa petturien tekemästä kompromissista, petturien, jotka puolustelevat objektiivisilla syillä itsekästä omanedun tavoitteluaan (myös lakonrikkurit tekevät “kompromissin”!), pelkuruuttaan, nöyrää haluaan palvella kapitalisteja ja sitä, että he ovat helposti kapitalistien peloteltavissa, suostuteltavissa, lahjottavissa ja imarreltavissa…” (“Vasemmistolaisuus” lastentautina kommunismissa). Lienee selvää, kummanlaatuisena kompromissina me pidämme SAK:n ajamaa kompromissia.
Kohti kompromissia?
Kaikkiin SAK:n kompromissiesityksiin hallitus ei tule suostumaan, ja kieltämättä se olisikin outo kompromissi, jos SAK saisi oman kompromissiesityksensä sellaisenaan läpi.
Huomattavaa on kuitenkin, että Satonen jättää oven auki kompromisseille. Tiistaina 5.3. A-Studion toimittaja kysyi häneltä: “Eloranta haluaisi sinne [perjantain kolmikantakeskusteluun] muitakin asioita [kuin palkkamallin]. Onko tämä nyt sitten vain teatteria? Onko teillä jonkinlaisia myönnytyksiä tai vastaantuloa?”
Tähän työministeri vastasi: “No niin kuin sanoin, niin kyllähän tässä yksityiskohtia tietysti myös paikallisen sopimisen osalta. Niin lopullinen hallituksen esitys on vielä tekemättä. Että siinä on tietysti joitain yksityiskohtia varmasti, mitä voidaan katsoa. Nämä tietysti – työrauha, työttömyysturva –, kun ne on jo eduskunnan käsittelyssä, niin silloin ollaan jo aika pitkällä ja silloin eduskunta on se, joka sanoo sen viimeisen sanan.”
Noilla sanoilla tiukkaa ja periksiantamatonta linjaa tähän asti täysin horjumatta esittänyt Satonen sanoo, että paikallisesta sopimisesta voidaan katsoa joitain yksityiskohtia eli – suomeksi – tehdä kompromissi.
Torstaina 7.3., Satonen väläytti eduskunnan kyselytunnilla useaan otteeseen, että jos vientivetoisesta palkkamallista päästäisiin sopuun, paikallisen sopimisen työntekijäedustavuutta voitaisiin avata. Tämä on peilikuva SAK:n vaatimuksesta, että hallituksen on tultava vastaan paikallisesta sopimisesta, jotta se suostuu neuvottelemaan palkkamallista. Siten julkisessa keskustelussa hahmottuu jo, että osapuolet ovat valmiita keskustelemaan samoista asioista vastavuoroisia kompromisseja tehden.
Samassa yhteydessä työministeri on myös väläyttänyt, että työelämä- ja tasa-arvovaliokunnassa voitaisiin tehdä hienosäätöä esimerkiksi paikalliseen sopimiseen. On tyypillistä, että valiokunnissa tehdään muutoksia hallituksen lakiesityksiin. Kätkemällä vastaantulonsa valiokuntakäsittelyyn hallitus voisi tehdä myönnytyksiä ammattiliitoille ilman, että se menettää kasvojaan tai tunnustaa perääntymistään. Jos joku tuosta rohkenisi arvostellen huomauttaa, hallitus voisi jälleen piilotella “parlamentaristisuutensa” takana, johon se on niin rakastanut vedota vastustaessaan ammattiliittojen “ulkoparlamentaarista vaikuttamista”. Kun myönnytys muodollisesti tapahtuu valiokunnassa, hallituksen ei tarvitse esittää taipuneensa SAK:lle. Siten tämä olisi sopiva muoto asian hoitamiseksi.
Valiokunnassa tehtävän kompromissin mahdollisuutta omalta osaltaan lisää sekin, että työelämä- ja tasa-arvovaliokunnan varapuheenjohtaja on SAK:n entinen puheenjohtaja Lauri Lyly (sd), joka on paitsi hyvin kokenut neuvottelija liittotaustansa vuoksi, myös se nimenomainen ay-liikkeen veteraanijohtaja, joka luotsasi SAK:n allekirjoittamaan kiky-sopimuksen.
Edelleen, Teollisuusliiton varapuheenjohtaja Turja Lehtonen on puolestaan sanonut keskiviikon 6.3. A-Studiossa, että jos aito neuvotteluprosessi lähtee käyntiin, lakkoja voidaan lykätä.
Eri suunnilla esitetään hyvin kompromissihaluista. Hallituksen puolella eräs kysymys voi olla nimenomaan tarve saada kaksikantainen (ammattiliittojen ja porvariliittojen välinen) ratkaisu palkkamalliin, sillä tämän vieminen lainsäädäntöön on tiettävästi käynyt hiukan haastavaksi, ja Satonen on toistuvasti painottanut, että hän pitää palkkamalliin parhaana ratkaisuna kaksikantaista ratkaisua.
Samoin liittojen puolelta on paljon toiveita neuvotteluihin tuosta asiasta. Pääministeri Petteri Orpo kutsui kolmikantakeskustelun koolle perjantaiksi sen jälkeen, kun keskustelut asiasta olivat jo kariutuneet. Palaaminen keskustelupöytään tapahtuu Opettajien ammattijärjestö OAJ:n pyynnöstä. OAJ ei kannata hallituksen ajamaa vientivetoista palkkamallia. Se haluaa keskustella, jotta löytyisi sille edullisempi ratkaisu.
Liittojen kesken kysymyksestä on merkittäviä erimielisyyksiä, muistaen, että vientiliittojen johtajat, erityisesti Teollisuusliiton johto, kannattavat vientivetoista palkkamallia, koska se lisää niiden valtaa työmarkkinoilla. Sen sijaan esimerkiksi JHL:n edellinen puheenjohtaja Päivi Niemi-Laine joutui eroamaan jouduttuaan SAK:n edustajistossa vähemmistöön palkkamallin vastustamisessa. Voi olla, että kompromissi palkkamallin suhteen on vientivetoinen palkkamalli joillain hienosäädöillä, jotka mahdollistavat joillekin julkisen sektorin työntekijöille joskus yleisen linjan ylittävät palkankorotukset joillain reunaehdoilla.
Paikallisen sopimisen osalta kompromissiksi voi löytyä sanamuoto, joka suosii liittojen valtaa työpaikoilla työrauhan takaajana.
Tällä hetkellä näyttää, että edellytykset ja tarve kompromissille ovat olemassa tai ovat hyvin lähellä, mutta samalla todellista tietoa asioista on vain niillä, jotka ovat osallistuneet kulissien takana käytyihin keskusteluihin. Ei ole mahdotonta, että hallitus ajaa paikallisen sopimisenkin läpi ilman tämän suurempia kompromisseja, ja odottaa, että liitot tulevat pakon ajamina neuvottelupöytään palkkamallista – varsinkin SAK:laisille liitoille se tulisi olemaan nöyryyttävää, sillä ne ovat julistaneet, etteivät suostu neuvottelemaan pelkästä palkkamallista.
Lopuksi
Haluamme lopuksi vahvistaa jälleen sen, mitä Punalippu on lausunut heti hallitusohjelman julkaisemisen jälkeen 17.6.2023 asiakirjassaan “Vallankumoukselliseen taisteluun Orpon hallitusta vastaan”:
“Hallitus aikoo myös voimakkaalla kädellä kehittää korporativismia. Lähtökohdaksi hallitusohjelma ilmoittaa: “Suomen pitkän tähtäimen kilpailukyvyn vahvistamiseksi hallitus vahvistaa vientivetoista työmarkkinamallia”. Tämän painostamiseksi työriitojen sovittelulakiin kirjataan, että “palkantarkastusten yleistä linjaa ei voida ylittää valtakunnansovittelijan toimistosta tai sovittelulautakunnan toimesta annettavalla sovintoehdotuksella”. Paikallista sopimista kehitetään lujalla kädellä, ja hallitus tahtoo edistää “työrauhaa”.
Paikallisen sopimisen perusperiaate ohjelmassa on: “Hallituksen tahtotila on, että paikallinen sopiminen on yhdenvertaisesti mahdollista kaikissa yrityksissä riippumatta siitä, kuuluuko yritys työnantajaliittoon tai millainen työntekijöiden edustusjärjestelmä yrityksessä on.” Korporatiivinen järjestelmä ammattiliittoineen ja porvariliittoineen pysyy yleisenä kehikkona muun muassa tes-järjestelmän kautta, jossa ammattiliittoja kahlitaan sitomalla sovintoesitykset “yleiseen linjaan”; paikallista sopimista kehitetään sen rinnalla ja täydennyksenä. Tutkimusten mukaan paikallisen sopimisen lisääminen saattaa tosin kasvattaa jonkin verran keskipalkkoja, mutta tämä kätkee sisälleen palkkaerojen kasvun, kun ylimmät palkat nousevat ja alimmat laskevat, lisäten siten työläisten jakaantumista suhteellisen etuoikeutettuihin ja entistä sorretumpiin. Paikallisen sopimisen osana poistetaan myös “luottamusmieslukko”, millä pyritään paitsi helpottamaan paikallisesti sovittuja heikennyksiä työläisille, myös esimerkiksi yt-menettelyä.”
Ja: “Kun lakko-oikeus rajataan niin suppeaksi, kuin se on mitenkään mahdollista esimerkiksi Kansainvälisen työjärjestön (ILO) sopimuksen mukaan, ja päälle tulee sovintoehdotusten sitominen “yleiseen linjaan” ja “paikalliseen sopimiseen” liittyvät mekanismit, voidaan hyvällä syyllä katsoa, että suomalaista korporativismia voimistetaan hyvin mittavasti. Ammattiliitot alkavat entistä enemmän muistuttaa “Työrintamaa” 30-luvun Saksasta, jotta ne toteuttaisivat paremmin tarkoitustaan luokkataistelun hillitsemiseksi. Samalla työelämä kehittyy entistä “prekaarisempaan” suuntaan, kun reaalipalkat heikkenevät ja riisto voimistuu sekä työntekijöiden liikkuvuus ja työmarkkinoiden joustavuus kasvaa.”
Nämä ovat epäilemättä olleet oikeita arvioita.
Source: https://punalippu.noblogs.org/post/2024/03/08/sakn-lakkopommi-ja-kompromissin-lahentyminen/
[Menu]#[Before New]#[Next New]
pc 8 marzo-MFPR: scioperi, tante iniziative nelle città, dalle lavoratrici alle studentesse, in solidarietà con le donne palestinesi e con le donne protagoniste delle guerre popolari come le compagne dell'India, per la Rivoluzione che rovesci patriarcato, governi e sistema imperialista!
Author: prolcomra
Description: da Controinformazione rossoperaia dell'8 marzo L'8 Marzo è cominciato già da questa notte, dalle fabbriche, dalle operaie, spesso immigrate...
Published Time: 2024-03-08T19-23-00-01-00
Images: 000000.JPG
da Controinformazione rossoperaia dell'8 marzo
L'8 Marzo è cominciato già da questa notte, dalle fabbriche, dalle operaie, spesso immigrate, che hanno risposto già con con forza e con lo sciopero che oggi, nei vari turni, ci sarà in alcune fabbriche.
L'8 Marzo sta proseguendo nelle varie città, prima di tutto con il ruolo delle lavoratrici che, oltre che scioperando, stanno facendo presidi e raccogliendo anche tutte le le donne che dicono basta, che si ribellano.
Lo stesso le studentesse questa mattina in alcune grandi città come Milano, Roma, ecc...stanno lottando insieme alle lavoratrici della scuola. Così le precarie delle cooperative sociali che rischiano costantemente di non avere più il lavoro, con salari bassissimi, in tante città anche questa mattina stanno facendo presidi contro le Istituzioni responsabili in generale prima di tutto di questa condizione di precarietà.
Poi ci saranno altre manifestazioni, altri cortei nel pomeriggio.
È una giornata nostra, è una giornata delle donne che si ribellano, è una giornata delle donne che vogliono scatenare la loro furia per un cambiamento totale, una Rivoluzione che sia una "Rivoluzione - come diciamo- dalla terra al cielo”
Lo sciopero delle donne, le mobilitazioni, tante, varie, che si stanno tenendo oggi, si articolano intorno in particolare a due appelli: l'appello che riguarda tutte le varie realtà delle varie città, che è l'appello di Non Una Di Meno che, dopo la grande manifestazione del 25 novembre a Roma, ha portato a quest'altra giornata con un appello che in grande parte condividiamo e di cui poi leggeremo alcuni pezzi.
L'altro appello è il nostro, è l'appello del Movimento Femminista Proletario Rivoluzionario che unisce con l'azione concreta, in particolare verso le fabbriche e le operaie, le lavoratrici con le donne palestinesi.
Leggiamo appunto alcuni pezzi di questi appelli.
Nell'appello di Non Una Di Meno si dice che le donne hanno la responsabilità di fermare l'onda nera che ci vuole più razziste, più individualiste, più povere con meno diritti. Nello stesso tempo dice che la potenza del 25 novembre vuole riversarsi in questo 8 Marzo con il blocco della produzione e della riproduzione, e nel chiedere al governo quanto valgono le vite di tutte quelle soggettività che non rientrano nel progetto Dio/Patria/famiglia.
E quindi in questo appello, giustamente, viene attaccato tutto il governo Meloni che tratta i femminicidi, la violenza maschile, come problema securitario e quindi mostra come l'ascesa delle destre nel mondo abbia reso ancora più dure le politiche femministe, razziste, nazionaliste che alimentano sfruttamento e violenza. Quindi poi fa una sintesi della condizione della maggioranza delle donne: le donne hanno salari più bassi, lavori più precari, pensioni da fame, subiscono maggiormente i tagli al welfare e alla scuola, che ricadono doppiamente su di loro e sul carico del lavoro di cura.
Una delle parole d'ordine, slogan, che l'appello di Non Una Di Meno porta avanti, sono da un lato lo sciopero dell’8 Marzo contro la violenza patriarcale e dall'altro “se le nostre vite, il nostro lavoro non valgono, noi scioperiamo”.
Noi pensiamo che quest'anno da parte di Non Una Di Meno ci sia una posizione più chiara, di lotta contro il governo che porta avanti la posizione soprattutto delle donne lavoratrici.
Nel nostro appello noi diciamo che le lavoratrici in maniera indomita, nonostante gli attacchi, i ricatti sul lavoro, le minacce, il clima sempre più pesante, discriminatorio che c'è sui posti di lavoro anche quest'anno non si sono fermate, hanno continuato a lottare dicendo “nessuno può schiacciarci, nessuno può attaccare la nostra dignità e per questo scioperiamo”.
Quindi sono in primis le lavoratrici che prendono nelle loro mani una lotta perché tutta la vita deve cambiare.
Nell'appello viene scritto: “il governo Meloni concede tutto ai padroni e chiacchiere, elemosina alle donne lavoratrici. Meloni risponde ai femminicidi, stupri, che stanno aumentando con più polizia nei quartieri, decreti securitari, mentre i suoi squallidi, odiosi ministri, offendono le donne. Questo governo vuole toglierci ogni diritto, prima di tutto il diritto d'aborto, perché noi dovremmo servire solo a fare più figli per darne carne fresca da sfruttare ai padroni e per la patria, per le guerre, addossandoci così anche tutto il lavoro di cura in famiglia, mentre peggiora la sanità.
Un governo razzista che dà sofferenza e morte alle nostre sorelle immigrate. Un governo che vuole educare nelle scuole perfino i bambini a fare la guerra, inculcando un humus nazionalista di sopraffazione. Questo è fascista! E questo fascismo del governo Meloni alimenta un moderno patriarcalismo di maschi odiosi che reagiscono uccidendo, aumentando sempre più, in maniera veramente orribile, i femminicidi, uccidendo quando le donne non vogliono essere sottomesse, vogliono rompere i legami oppressivi.
E allora proprio le lavoratrici che stanno insieme, comprendono l'arma della lotta dell'unità, che non ci sono condizioni individuali private ma sociali, di classe, frutto di questa società capitalista, le lavoratrici devono prendere in mano una lotta collettiva non solo per difendersi dagli attacchi di padroni e governo, ma per cambiare tutta la loro vita, la vita della maggioranza delle donne, per cambiare questo mondo.
Per questo diciamo alle operaie, alle lavoratrici, siate audaci, orgogliose, più determinate su tutto. Se noi donne lo facciamo, se diventiamo “pericolose”, la forza di governo/padroni/Stato può essere incrinata e poi…. poi…. rovesciata con la Rivoluzione proletaria di tutti gli sfruttati e oppressi, in cui le donne, per la loro condizione, subiscono non una oppressione, ma l'oppressione senz'altro, un'oppressione totale e portano una marcia in più.
Ma in questo 8 Marzo, insieme alla centralità dello sciopero delle donne, della condizione, delle lotte delle lavoratrici e operaie, l'altro aspetto centrale è la solidarietà alle donne palestinesi.
Nell'appello di Non Una Di Meno questo viene posto come aspetto importante, la bandiera palestinese è presente fin dal volantino di convocazione. Nell'appello si dice: “La guerra, il genocidio e il colonialismo sono l'espressione massima del sistema patriarcale. E noi ci schieriamo al fianco delle donne palestinesi che lottano per la propria esistenza e autodeterminazione. E reclamiamo l'immediato cessate il fuoco su Gaza. Con la Palestina nel cuore”.
Nelle iniziative che già da questa notte abbiamo fatto verso le fabbriche, verso le operaie e in tutti i posti di lavoro, è stato centrale l'appello alla solidarietà da parte delle lavoratrici alle donne palestinesi.
Nel nostro appello diciamo che in questo 8 Marzo “va tutta la nostra solidarietà alle donne palestinesi massacrate, affamate in decine di migliaia, che vedono i loro bambini uccisi dalle bombe e da fame, sete, mancanza di medicinali, donne che non possono partorire negli ospedali bombardati, che abortiscono per strada. Ma sono anche donne che trasformano il loro immenso dolore in forza, in resistenza. E quindi noi diamo un sostegno incondizionato alle donne palestinesi, alla resistenza del popolo palestinese, contro l'azione criminale genocidia di Israele, contro le guerre che gli Stati imperialisti, compreso l'imperialismo italiano, stanno portando avanti in tante parti del mondo.
E diciamo anche che c'è un legame tra noi e le donne palestinesi, questo legame deve diventare più concreto e forte. E il governo Meloni, i padroni del nostro paese che costruiscono le armi, che mandano sostegno al genocidia Netanyahu, questi sono ugualmente complici e responsabili dei massacri in Palestina. Questi mostri non solo usano le nostre vite per i loro profitti, i loro piani reazionari, razzisti, repressivi per impedire la libertà di noi donne, ma vogliono schiacciare il popolo palestinese.
Per questo la lotta delle donne palestinesi è la nostra lotta.
Viva quindi un 8 Marzo proletario e internazionalista, quest'anno ancora più proletario e internazionalista!
In questo 8 Marzo abbiamo delle compagne in meno che ci hanno lasciato. Però queste compagne nell'8 Marzo vivono in tutte le nostre lotte e nell'8 Marzo saranno anche loro fianco a fianco nelle iniziative, nelle manifestazioni.
In particolare vogliamo ricordare tre compagne.
La compagna di Taranto, Concetta Musio, la compagna che è stata sempre attiva, stimolante anche nelle idee, nelle proposte, nel Movimento Femminista Proletario Rivoluzionario, sempre presente nelle lotte, nelle iniziative dello Slai Cobas per il sindacato di classe. Questa compagna ci ha lasciato il 20 Febbraio, l'ultima sua presenza - era malata già da tempo, però appena poteva veniva alle manifestazioni - è stata per la Palestina a novembre, in un presidio a Taranto. Ma riteniamo che la maniera più giusta per ricordarla sia attraverso le sue parole. Proprio in occasione di un 8 Marzo lei scriveva:
“Tocca a noi femministe, lavoratrici, disoccupate, migranti, lottare ed essere l'avanguardia del movimento di liberazione delle donne. Le discriminazioni non sono state spazzate via, soprattutto nel mondo del lavoro dove le donne restano una maggioranza oppressa, con disparità, ingiustizie, vessazioni e violenze sia nei posti di lavoro che nelle mura domestiche. Sappiamo bene che la strada è in salita, ma determinate come siamo, combattive come siamo, non molleremo certo. E quindi la giornata dell'otto Marzo non deve essere fine a se stessa. Abbiamo la necessità di fare di più, di fare azioni forti che facciano sentire veramente la nostra voce e che diano una svolta veramente rivoluzionaria.”
E proprio la Rivoluzione, la certezza e fiducia nella possibilità, necessità, della Rivoluzione che Concetta portava sempre nelle sue attività con compagne e compagni con cui lottava.
L'altra compagna che purtroppo è morta, che ci ha lasciato poco tempo fa, è la compagna Anna di Amazora. Leggiamo anche qui un testo che le sue compagne di Bologna ci hanno inviato per questo 8 Marzo. “Care compagne, dopo la morte della nostra compagna Anna, ci rialziamo. In questo 8 Marzo ribadiamo la nostra solidarietà incondizionata alle donne e alla resistenza del popolo palestinese che lottano contro lo Stato assassino israeliano. Quei perseguitati di ieri che si sono trasformati in persecutori, che dal ‘48 provano a portare avanti la polizia etnica, occupando militarmente, devastando, torturando, incarcerante ed uccidendo i palestinesi. Siamo al fianco di quel popolo che malgrado tutto ciò, non si spezza e non si arrende. Contro lo Stato di tutte le latitudini, con le sue frontiere e galere che mantengono in piedi questo sistema che semina morte e miseria. Con Anna nel cuore, Palestina libera dal fiume fino alla morte.
Infine ci ha lasciato una terza compagna, la compagna Rosa di Milano. Rosa Calderazzi era di Taranto, amava molto la sua terra e spesso ci tornava, ma è a Milano che lei è diventata una compagna attiva militante. Dal 1968, dalla grande stagione del ‘68, ha cominciato la sua lotta sia come donna, sia come lavoratrice e sia come militante. La sua lotta nel ‘68 è stato il periodo sicuramente più fecondo perché era pieno della necessità della Rivoluzione, al di là delle scelte organizzative, politiche, fatte, ma ciò che la muoveva era la lotta per la Rivoluzione. Poi la compagna Rosa a Milano ha dato il suo contributo in tante altre mobilitazioni, in tante altre associazioni. In particolare, negli ultimi anni era molto attiva in Non Una Di Meno e nella Casa delle donne di Milano. Ma nello stesso tempo, nella sua libertà, lei faceva tanto altro, girava il mondo per conoscere, per comprendere e quindi riportava questo mondo, il mondo delle persone prima di tutto, attraverso le fotografie, in Italia. Le piaceva ballare, le piaceva vivere. Per questo al saluto che abbiamo dato a questa compagna il 2 Marzo a Milano, al cimitero di Lambrate, sono venute circa 150 persone, soprattutto donne, e ognuna ha portato un aspetto di quello che era questa compagna e quindi insieme, mettendo insieme tutte gli aspetti, è venuta fuori una compagna, una figura che ci ha lasciato purtroppo, ma che anche essa rimarrà con noi e in questo 8 Marzo anch'essa sfilerà con noi.
L'8 Marzo è una giornata internazionale/internazionalista, in cui tutte le donne di ogni paese di tutto il mondo lottano.
Noi oggi vogliamo in particolare evidenziare la lotta che portano avanti le compagne indiane, le donne indiane con la Guerra di popolo. Da loro ci è pervenuto un appello, un comunicato, rivolto anche a tutte le donne che oggi lottano, che scendono nelle piazze. È un comunicato dell'organizzazione delle donne adivasi Bastar. Di questo ora leggiamo alcuni stralci. Questo comunicato è intitolato “lottiamo per seppellire il Patriarcato, per l'emancipazione femminile”. Riportiamo alcune parti.
“Ora siamo sotto il gioco di due mostruosi terrori: il Patriarcato Bramanico è una peculiare indiana stanza degli orrori in una società semicoloniale e semifeudale dove le donne sono costrette a vivere in questa stanza degli orrori. Le donne affrontano moltitudini di sfruttamento economico ed extra economico che rimane impunito e la dominazione maschile fa da barriera alla vista generale della società….. in un paese socialmente ed economicamente arretrato come l'India, le donne della classe operaia, le contadine, le donne delle caste, delle comunità oppresse sono le più sfruttate della società. Lo sfruttamento economico e sociale rimane parte integrante per le donne in India. Questo sfruttamento delle donne viene perpetrato con il pretesto della democrazia e della emancipazione delle donne. Ma le donne sono visibili in ogni lotta, sia nelle Aganwaty, sia nel Kachemire, nel Manipur contro la violenza delle forze terroriste indutva sostenute dallo Stato indiano, sia le donne tribali che stanno combattendo contro l'aziendalizzazione e la militarizzazione nelle aree forestali dell'India centrale. Nelle proteste contadine, nella lotta contro il fascismo indutva, nella lotta contro l'imperialismo, le donne sono il nocciolo di tutti questi movimenti. Queste sono tutte lotte di classe e senza lotte di classe contro il feudalesimo, la borghesia burocratica, compredora e l'imperialismo, non ci può essere emancipazione femminile. Negli ultimi quattro decenni, le donne di Dandakryana hanno lottato contro il furto e il saccheggio delle risorse naturali da parte delle classi dei padroni. Le classi dominanti indiane, con l'appoggio dei padroni imperialisti, hanno dispiegato migliaia di forze militari nella giungla, insieme a carri armati, droni militari, elicotteri e altri meccanismi di guerra. Ma le donne stanno spezzando le catene del patriarcato con nuove pratiche culturali democratiche. Il movimento delle donne di Dandakryana stanno creando un nuovo capitolo nella storia rivoluzionaria.”
Source: https://proletaricomunisti.blogspot.com/2024/03/pc-8-marzo-mfpr-scioperi-tante.html
[Menu]#[Before New]#[Next New]
Άγριος ξυλοδαρμός νεαρού άνδρα αραβικής καταγωγής από ισραηλινούς φασίστες οπαδούς στο Σύνταγμα.
Author: Αντίσταση στις γειτονιές!
Description:
Labels: ΑΙΧΜΕΣ, παλαιστινη, πολιτικη
Published Time: 2024-03-08T20-53-00-02-00
Images: 000000.png
Η μαζική κατακραυγή των λαών ενάντια στα διαρκή εγκλήματα του Ισραηλινού κράτους και την γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού στη Γάζα έχει πιέσει τους σιωνιστές φασίστες με αποτέλεσμα όπου βρεθούν να βγάζουν την λύσσα τους απέναντι στην αλληλεγγύη στην Παλαιστινιακή Αντίσταση. Είναι πρόκληση για τον Ελληνικό λαό, που έχει δείξει μαζικά την αντίθεση του στη σφαγή που πραγματοποιείται εδώ και 5 μήνες , η συγκεκριμένη επίθεση. Ο λαός να ξαναβγεί στους δρόμους για την Παλαιστίνη , να διαδηλώσει ενάντια στην εμπλοκή της χώρας μας στην γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού και ενάντια στις ΗΠΑ –ΕΕ που στηρίζουν το σιωνιστικό κράτος δολοφόνο.
ΜΚ
Source: https://antigeitonies3.blogspot.com/2024/03/blog-post_11.html
[Menu]#[Before New]#[Next New]
Aktiviteter for 8. marts
Author: socialistiskrevolution
Categories: Uncategorized
Description: I år blev den 8. marts, Arbejdende Kvinders Internationale Kampdag, markeret flere steder i landet i protester imod patriarkatet og i antiimperialistisk solidaritet. Aalborg: I Aalborg blev en demo…
Modified Time: 2024-03-08T21:11:55+00:00
Published Time: 2024-03-08T21-10-47-00-00
Type: article
Images: 000000.png?w=1024 000001.png?w=1024 000002.png?w=1024 000003.jpg?w=1024 000004.jpg?w=1024
000005.jpg?w=1024 000006.jpg?w=1024 000007.jpg?w=1024 000008.jpg?w=1024 000009.jpg?w=1024
000010.jpg?w=1024 000011.jpg?w=1024 000012.jpg?w=1024
I år blev den 8. marts, Arbejdende Kvinders Internationale Kampdag, markeret flere steder i landet i protester imod patriarkatet og i antiimperialistisk solidaritet.
Aalborg:
I Aalborg blev en demonstration for 8. marts arrangeret af fagforeningerne. Aktivister fra Antiimperialistisk Kollektiv deltog også med et banner imod militariseringen af staten. Banneret havde parolerne »Nej til kvindelig værnepligt!«, »Ophæv værnepligten for alle!«, »For en rød klasselinje i Kvindebevægelsen!« og »Imod imperialisme og patriarkat!«. Flere løbesedler i solidaritet med de kæmpende kvinder i Palæstina og i Folkekrigene i Peru, Indien, Tyrkiet og Filippinerne blev også delt ud.
København:
En demonstration blev afholdt i København i anledning af Arbejdende Kvinders Internationale Kampdag med et særligt fokus på kvinderne som kæmper i antiimperialistiske kampe, især i Palæstina. Flere taler blev holdt i solidaritet med de kæmpende kvinder og afslørede også de patriarkalske forhold, som bourgeoisiet forsøger at dække over i det borgerlige danske samfund.
Demonstrationen startede fra den Røde Plads og fortsatte til Blågårdsplads. Hunredvis af fakler, der symoboliserede kvindernes kamp og krav blev båret ned af Nørrebrogade. Et banner med parolerne »Kvinder, kæmp og gør modstand!« og »Imod imperialisme og patriarkat blev kunne også ses under demonstrationen«. Kampråb som »Styrk den internationale solidaritet!«, »Alle i Gaza har ret til liv!«, »Viva viva Palæstina!« og »Krig mod krig, kamp mod stat, imperialisme og patriarkat!« blev også råbt.
Da demonstrationen var ankommet til det proletariske nabolag Blågården hang flere masser palæstinensiske faner ud fra deres vinduer og bifaldte demontrationen.
Ledende op til 8. marts blev en dazibao også hængt op i det proletariske nabolag Blågården ved Folkets Park. Dazibaoen havde parolen »Proletarisk Feminisme for kommunisme!«.
Source: https://socialistiskrevolution.wordpress.com/2024/03/08/aktiviteter-for-8-marts/
[Menu]#[Before New]#[Next New]
ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ ΣΗΜΑΙΑ Σάββατο 9 Μάρτη 2024 • φ.958 | Το ποτάμι πίσω δε γυρνά! Εργαζόμενοι - Αγρότες - Φοιτητές να συνεχίσουν την πάλη τους!
Author: Αντίσταση στις γειτονιές!
Description:
Labels: αριστερα, πολιτικη, Προλεταριακή Σημαία
Published Time: 2024-03-08T21-22-00-02-00
Images: 000000.jpg
Έχει γίνει σαφές ότι η ογκούμενη λαϊκή οργή από την άθλια κοινωνική κατάσταση, την ακρίβεια, τη διευρυνόμενη φτώχεια και ανεργία, τα ασταμάτητα κύματα της αντιλαϊκής επίθεσης και τις συνέπειές τους στους όρους δουλειάς, σπουδών, περίθαλψης και της ίδιας της ζωής των μαζών, θα γεννάει διαρκώς διαθέσεις για πάλη και αγώνα. Αυτό ήταν που αποδείχτηκε και στις περσινές μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις μετά από το έγκλημα του συστήματος στα Τέμπη, που αποτέλεσε τη θρυαλλίδα για να ξεσπάσει η αγανάκτηση που συσσωρευόταν «υπογείως» για χρόνια. Και όπως αποδείχτηκε εκκωφαντικά από τα πρόσφατα γεγονότα, ο λαός και η νεολαία κάθε άλλο παρά διατεθειμένοι είναι να ξεχάσουν και να δώσουν συγχωροχάρτι στους πραγματικούς υπαίτιους του εγκλήματος. Κάτι τέτοιο ισχύει, ακόμα και αν η οργή τους για την ώρα εκτρέπεται στις εκατομμύρια διαδικτυακές υπογραφές για την «άρση της ασυλίας» και τη «συνταγματική αναθεώρηση», οι οποίες, ανεξαρτήτως των προθέσεων των συμμετεχόντων, καταφέρνουν μόνο να αποπροσανατολίζουν και να συσκοτίζουν τον δρόμο του αγώνα ενάντια στο υπεύθυνο για τα αμέτρητα εγκλήματα σε βάρος της ζωής σύστημα της εκμετάλλευσης και τις πολιτικές του. Παράλληλα, στην κατεύθυνση της πλήρους συγκάλυψης φαίνεται να κινείται η κοινοβουλευτική διαδικασία της εξεταστικής επιτροπής, που πριν από λίγο καιρό εμφανιζόταν ως μεγάλη επιτυχία από το ΚΚΕ, το οποίο είχε δώσει τον νυν υπέρ πάντων αγώνα του για να υιοθετηθεί ως πρότασή του από τα αστικά κόμματα, αφού προηγουμένως είχε φροντίσει στη σύσκεψη στο Σπόρτινγκ να κηρύξει τη λήξη των κινητοποιήσεων για το θέμα, ενόψει της «μητέρας των μαχών», των βουλευτικών εκλογών που τότε πλησίαζαν.
Όσο δεν καταγράφονται, λοιπόν, πραγματικά βήματα συγκρότησης, ενοποίησης, αναβάθμισης της πάλης, τόσο οι δυνάμεις του συστήματος θα αξιοποιούν τον αρνητικό ταξικό-πολιτικό συσχετισμό για να προωθούν την επίθεσή τους. Η αλήθεια αυτή είναι που αποτυπώνεται στην αποφασιστικότητα της κυβέρνησης της ΝΔ να προχωρήσει το νομοσχέδιο Πιερρακάκη για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, να μην υποχωρήσει από τα «ιερά και όσια» της «δημοσιονομικής σταθερότητας» μπροστά στις αγροτικές διεκδικήσεις, ενώ τα χωράφια πλημμύρισαν ξανά με λίγες βροχές και οι αποζημιώσεις και τα έργα που έχουν εξαγγελθεί εδώ και μήνες παραπέμπονται στις καλένδες, να συνεχίσει να ανοίγει ακάθεκτη μια σειρά από μέτωπα, όπως με την πρόσφατη κοινή υπουργική απόφαση για τη λειτουργία απογευματινών χειρουργείων στα νοσοκομεία και την περαιτέρω εμπορευματοποίηση του κοινωνικού αγαθού της υγείας.
Η ικανότητα, βέβαια, της κυβέρνησης να υλοποιεί την αντιλαϊκή της ατζέντα σε όλους τους τομείς, καθώς και η στήριξη που απολαμβάνει ακόμα από τα βασικά κέντρα εξουσίας μέσα και έξω από τη χώρα, κάθε άλλο παρά σηματοδοτούν και κάποια δυνατότητά της να πείθει τα πλατιά λαϊκά στρώματα προκειμένου να αποδεχτούν την πολιτική της. Γι’ αυτό και η κυβέρνηση, αλλά και το «όλο σύστημα» φροντίζουν συνεχώς να υπενθυμίζουν ότι η επίθεση θα περάσει «δια πυρός και σιδήρου», με ολοένα και μεγαλύτερη ένταση της φασιστικοποίησης της δημόσιας και πολιτικής ζωής, με διώξεις σε αγωνιστές, με σύρσιμο σωματείων στα δικαστήρια, με τον ταξικό συνδικαλισμό στην παρανομία από τους νόμους Χατζηδάκη-Γεωργιάδη, με τρομοκρατία και στοχοποίηση της νεολαίας που παλεύει, με τον Μητσοτάκη να φτάνει μάλιστα να κάνει δηλώσεις για την ανάγκη να γίνουν αλλαγές στους πειθαρχικούς κανονισμούς των ΑΕΙ, έτσι ώστε να ανοίξει ο δρόμος για διαγραφές φοιτητών που συμμετέχουν στις καταλήψεις.
συνέχεια εδώ
Διαβάστε στο φύλλο 958 που κυκλοφορεί το Σάββατο 9 Μάρτη 2024
Περιεχόμενα του φύλλου εδώ
Κυριότερα άρθρα
Το ποτάμι πίσω δε γυρνά!
Εργαζόμενοι - Αγρότες - Φοιτητές να συνεχίσουν την πάλη τους!
Η Παλαιστίνη στα ματωμένα σχοινιά της σφαγής και του λιμού!
Κάτω οι δολοφόνοι σιωνιστές και το βάρβαρο κράτος τους, φυλάκιο των ΗΠΑ!
Οι ένοχοι κουκουλώνουν το έγκλημα στα Τέμπη
Να μην τους το επιτρέψουμε!
Οι υγειονομικοί και όλος ο λαός πρέπει να παλεύουμε για τα δικαιώματά μας, όχι για ρεφορμιστικές αυταπάτες!
Συνέντευξη με τους απεργούς εργαζόμενους της Teleperformance
Νίκη στον δίκαιο αγώνα των εργαζομένων στα τηλεφωνικά κέντρα!
ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ στηρίζουν τη δημιουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων και παριστάνουν την «αντιπολίτευση»
Η συνδιάσκεψη της «Νέας Αριστεράς» και η επιστροφή της «αρχαίας σκουριάς»
ΣΥΡΙΖΑ
Κάτι σαν συνέδριο με έντονο συστημικό - δεξιό αποτύπωμα
ΚΕΝΤΡΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΠΩΛΗΣΗΣ
ΑΘΗΝΑ
Βιβλιοπωλείο-Καφέ Εκτός των Τειχών Γραβιάς 10-12 Εξάρχεια
Στέκι Απέναντι Μιλτιάδου 3 Δάφνη
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Σφεντόνα χώρος νεολαίας και πολιτισμού, Συγγρού 24, 2ος όροφος
ΓΙΑΝΝΕΝΑ
Αριστερό Στέκι Νεολαίας Κουγκίου 23
ΞΑΝΘΗ
Ρωγμή Αριστερός χώρος σκέψης και δράσης, Μ.Βόγδου 20
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ζάλο Αριστερός χώρος πολιτικής και πολιτισμού, Χαριλάου Τρικούπη 21
ΠΑΤΡΑ
Ανάστροφα Στέκι νεολαίας και εργαζομένων, Πουκεβίλ 2
Source: https://antigeitonies3.blogspot.com/2024/03/9-2024-958.html
[Menu]#[Before New]#[Next New]
pc 8 marzo - La resistenza non è reato, Anan Yaeesh dev'esser liberato! Presidi sotto il carcere di Terni il 10 e a L'Aquila davanti al Tribunale il 12
Author:
Description: A Terni A L'Aquila “ Grazie per tutto quello che state facendo per me e per la Palestina, voi siete la nostra voce e siete parte della no...
Published Time: 2024-03-08T22-34-00-01-00
Images: 000000.jpg 000001.jpg 000002.jpg 000003.jpg
A Terni
A L'Aquila
“Grazie per tutto quello che state facendo per me e per la Palestina, voi siete la nostra voce e siete parte della nostra lotta. Nonostante noi siamo sotto attacco siamo liberi, come voi che lottate per la libertà” (AnanYaeesh dal Carcere di Terni, 23/02/2024)
Da oltre un mese Anan Yaeesh, cittadino palestinese residente a L'Aquila , è recluso nel carcere di Terni senza accuse né processo. Su di lui pesa una richiesta di estradizione da parte di Israele, accolta dal ministro della giustizia Nordio e tradotta dalla Corte di Appello di L’Aquila nella misura cautelare più restrittiva: la detenzione carceraria.
L'avvocato di Anan nei giorni scorsi ha presentato ricorso di scarcerazione alla Corte d'Appello dell’Aquila, che si riunirà di nuovo il 12 marzo per discutere la revoca della misura cautelare. Per quella data abbiamo quindi deciso di organizzare un sit-in davanti al Tribunale in Via XX Settembre dalle ore 11.
Anan è nato e cresciuto a Tulkarem, nella Cisgiordania occupata, dove ha scontato oltre 4 anni nelle carceri dell’occupazione e subìto un agguato da parte delle forze speciali sioniste per la sua attività politica nel contesto della Seconda Intifada. Israele lo accusa di terrorismo, ma la sua vera colpa è di essersi opposto ai soprusi dell'esercito occupante in difesa del campo profughi dove risiedeva.
Anan è un perseguitato politico e da 5 anni gode infatti della protezione speciale in Italia, perché in Israele i diritti umani per i palestinesi non esistono. I sionisti li definiscono bestie da sterminare, “animali umani”, come ha detto Yoav Gallant, Ministro della Difesa israeliano, e nei loro confronti si applica la giurisdizione militare, così come sono militari le carceri dove vengono reclusi anche gli ebrei e le ebree che, per obiezione di coscienza, si rifiutano di sparare sui palestinesi.
Numerose sono infatti le condanne internazionali riguardo le frequenti violazioni dello stato di diritto e dei diritti umani a danno dei cittadini palestinesi.
Come cittadini aquilani e abruzzesi invitiamo tutte e tutti a mobilitarsi, consci che una sua eventuale estradizione in Israele lo esporrebbe a serio rischio di tortura, sparizione, assenza totale di diritti, processi farsa. Soprattutto in questo preciso momento storico, in cui lo Stato di Israele si trova davanti alla Corte Internazionale di Giustizia perché accusato di genocidio, con oltre 30.000 morti, di cui la maggior parte civili e a seguito dei rapporti presentati dalle organizzazioni internazionali sulle inumane condizioni di detenzione e tortura nelle carceri israeliane.
La stessa Corte Internazionale di Giustizia e l’ONU hanno definito Israele "Stato occupante", che oltre a scacciare con la forza e la violenza i palestinesi dai loro territori, pratica un sistema di apartheid verso i cittadini arabi che ricorda il terribile Stato del Sudafrica dei decenni passati.
Saremo quindi presenti martedì 12 marzo, dalle ore 11, davanti al Tribunale di L'Aquila in Via XX Settembre, confidando in una totale revisione della sentenza di carcerazione preventiva, per la libertà di questo nostro fratello che vuole vivere e lavorare nella nostra città.
Rivendichiamo il diritto alla vita per il popolo palestinese e i suoi esuli.
Promuove il Coordinamento aquilano per la Palestina
Prime adesioni:
Unione Democratica arabo-palestinese, Giovani Palestinesi d'Italia,
Yousef Salman (Presidente comunità palestinese Roma e Lazio),
Raniero La Valle (Pace-Terra-Dignità), Usb Abruzzo/Molise, Cobas
Abruzzo, CGIL Abruzzo/Molise, Sinistra Italiana, Potere al Popolo
Abruzzo, Partito della rifondazione comunista, L'Aquila Coraggiosa,
Anpi, Anppia, Circolo Arci Querencia L'Aquila, Associazione donne
TerreMutate, solidali abruzzesi con Anan Yaeesh.
Source: https://proletaricomunisti.blogspot.com/2024/03/pc-8-marzo-la-resistenza-non-e-reato.html
[Menu]#[Before New]#[Next New]
SELAM OLSUN EMEK VE ÖZGÜRLÜK MÜCADELESİ‘NİN MEŞALESİNİ YAKAN KADINLARA!
Author: muhabirhasan
Categories: Avrupa, Haberler, Manset, YENİ KADIN
Description: 8 mart 1857 yılında, New York'ta tekstil işçisi kadınlar, düşük ücretler, uzun çalışma saatleri ve i...
Link-Section: yeni-kadin
Published Time: 2024-03-08T99-99-95
Type: article
Images: 000000.png
8 mart 1857 yılında, New York’ta tekstil işçisi kadınlar, düşük ücretler, uzun çalışma saatleri ve insanlık dışı
çalışma koşullarına karşı, grevle karşılık vermişlerdir. Bu grevi kırmak için, çıkarılan yangında, 129 kadın işçi
yakılarak öldürülmüştür. Kadın işçilerin bu onurlu direnişi aynı zamanda tüm dünyada kadınların hak, özgürlük ve
eşitlik mücadelesinin bir simgesi olmuştur.
1910 yılında Kopenhag’da toplanan Uluslararası Sosyalist Kadınlar Konferansı’nda Clara Zetkin, senenin bir
gününün kadınların mücadelesine atfedilerek, “Uluslararası Dünya Kadınlar Günü” olarak anılmasını önerdi. İlk
yıllarda farklı tarihlerde gerçekleşen anmalar, 1921’de Moskova’da toplanan 3. Uluslararası Kadınlar
Konferansında tarih, 8 Mart olarak netleştirildi. “8 Mart” olmasının nedeni 1857’de New York’taki fabrika
yangınında yaşamlarını yitiren tekstil işçisi kadınların ve 8 Mart 1917’de “Ekmek isteriz ama Gül de!” diyerek Rus
çarına karşı ayaklanarak devrimin kıvılcımlarını çakan tekstil işçisi Petrograd kadın işçilerin direnişlerine atıfta
bulunmaktı,Öz olarak ise; emekçi kadınların mücadelelerinin ve mücadelelerde yaşamlarını yitirenlerin anılması
olarak kabul edildi ve “8 Mart, Uluslararası Emekçi Kadınlar Günü”olarak netleştirildi.
114 yıl sonra da biz kadınlar, emek ve hak arama mücadelemize, Özgürlük mücadelesinin meşalesini yakan
kadınların emek ve hak arama direnişlerini sahiplenerek devam ediyoruz.
Dünyada emperyalist savaşların, ırkçılığın, sömürünün, yoksullaşmanın, cinsiyet ayrımcılığının üst boyutta
yaşandığı ve kadınların sesine, gücüne her zamankinden daha fazla gereksinim duyulduğu bir dönemde
kadınlara yönelik taciz, şiddet, cinayet vakaları artmıştır. Son yıllarda yeryüzünün her karesinde yaşanan
savaşlar binlerce insanın hayatına mal oldu. Milyonlarca insan, yaşanan bu savaşlar başta olmak üzere kuraklık,
geleceksizlik ve doğal felaketlerden kaynaklı yaşam alanlarını terk etmek zorunda kalmıştır. Göç yollarında
yaşamlarını yitiren yüzbinlerce insanın yanı sıra, tüm zorluklara rağmen Avrupa ülkelerine gelebilenler ise; ırkçı
ve ayrımcı muameleye maruz kalmaktadır.
Savaşın, yoksulluğun, sömürünün olduğu yerlerde adalette yoktur ve bunun bedelini de en fazla kadınlar, LGBTİ
+ lar, çocuklar ödemektedir. Mültecilerin çoğunu oluşturan kadınlar, şiddete tecavüze maruz kalmakta, ucuz iş
gücü, meta olarak görülmekte, kapitalizmin ihtiyaçlarına bağlı olarak ucuz emek ve kutsanmış annelik arasında
gidip gelmekte, gebelik ve analık halinde nerdeyse cezalandırılmakta, ekonomik krizlerde işten ilk çıkarılan
olmaktadırlar.
Biz Kadınlar biliyoruz ki; egemen sınıfın çıkarlarına hizmet eden cinsiyet ayrımcılığı çözülmeden özgür, eşit bir
toplum oluşması mümkün değildir. 8 Mart’lar kadınların sosyal, ekonomik ve siyasal hakları için mücadele ettiği,
eşit işe eşit ücret talebinin yükseldiği, kadınlar için daha fazla yoksulluk, açlık, sefalet, şiddet, katliam ve göç
anlamına gelen savaş bütçelerine “hayır” diye haykırdığı, kadınlara ve LGBTİ+ bireylere uygulanan ayrımcılığa
öfkenin yükseldiği, “8 Mart tüm çalışan emekçi kadınlar için ücretli tatil günü olmalıdır” gibi haklı taleplerin
haykırıldığı günün adıdır.
YAŞASIN 8 MART ULUSLARARASI EMEKÇİ KADINLAR GÜNÜ!
KADINLAR BİRLİKTE GÜÇLÜ!
JİN,JİYAN,AZADİ
KADIN, YAŞAM, ÖZGÜRLÜK!
[Menu]#[Before New]#[Next New]
ATİF 41. Kongresine Çağrı Yaptı
Author: muhabirmehmet
Categories: Avrupa, Haberler, Manset
Description: HABER MERKEZİ|08.03.2024| ATİF (Almanya Türkiyeli İşçiler Federasyonu) bir çağrı yayınlayarak 41. Ge...
Link-Section: haberler
Published Time: 2024-03-08T99-99-96
Type: article
Images: 000000.jpg
HABER MERKEZİ|08.03.2024| ATİF (Almanya Türkiyeli İşçiler Federasyonu) bir çağrı yayınlayarak 41. Genel Kurulu’na çağrı yaptı. Çağrı şu şekilde;
“Almanya’da içinde bulunduğumuz ekonomik krizle birlikte gelişen sağcı yönelimler, savaş yatırımları ve emperyalist paylaşım savaşlarına karşı birlikte sağlam ve kalıcı duruş sergilememiz gerekiyor. Almanya’da yaşayan göçmen emekçilerin bu süreçte kongremizde sunacağı politik alternatif düşünceler çok önemlidir.
Bu bakışla tüm üyelerimizi ve göçmen emekçileri 41. Genel Kurulumuza katılmaya, birlikte fikir üretmeye ve birlikte mücadele etmeye çağırıyoruz!”
Genel Kurulun, 16 Mart 2024 günü Saat: 11:00’de Saalbau Depot Oberrad – Offenbacher Land Str.357 60599 Frankfurt am Main adresinde gerçekleştirileceğinin de belirtildiği açıklama, “tüm üye ve dostlarımızın katılımını bekliyoruz” denilerek sonlandırıldı.
Source: https://www.atik-online.net/blog/atif-41-kongresine-cagri-yapti
[Menu]#[Before New]#[Next New]
SELAM OLSUN EMEK VE ÖZGÜRLÜK MÜCADELESİ‘NİN MEŞALESİNİ YAKAN KADINLARA!
Author: muhabirhasan
Categories: Avrupa, Haberler, Manset, YENİ KADIN
Description: 8 mart 1857 yılında, New York'ta tekstil işçisi kadınlar, düşük ücretler, uzun çalışma saatleri ve i...
Link-Section: haberler
Published Time: 2024-03-08T99-99-97
Type: article
Images: 000000.png
8 mart 1857 yılında, New York’ta tekstil işçisi kadınlar, düşük ücretler, uzun çalışma saatleri ve insanlık dışı
çalışma koşullarına karşı, grevle karşılık vermişlerdir. Bu grevi kırmak için, çıkarılan yangında, 129 kadın işçi
yakılarak öldürülmüştür. Kadın işçilerin bu onurlu direnişi aynı zamanda tüm dünyada kadınların hak, özgürlük ve
eşitlik mücadelesinin bir simgesi olmuştur.
1910 yılında Kopenhag’da toplanan Uluslararası Sosyalist Kadınlar Konferansı’nda Clara Zetkin, senenin bir
gününün kadınların mücadelesine atfedilerek, “Uluslararası Dünya Kadınlar Günü” olarak anılmasını önerdi. İlk
yıllarda farklı tarihlerde gerçekleşen anmalar, 1921’de Moskova’da toplanan 3. Uluslararası Kadınlar
Konferansında tarih, 8 Mart olarak netleştirildi. “8 Mart” olmasının nedeni 1857’de New York’taki fabrika
yangınında yaşamlarını yitiren tekstil işçisi kadınların ve 8 Mart 1917’de “Ekmek isteriz ama Gül de!” diyerek Rus
çarına karşı ayaklanarak devrimin kıvılcımlarını çakan tekstil işçisi Petrograd kadın işçilerin direnişlerine atıfta
bulunmaktı,Öz olarak ise; emekçi kadınların mücadelelerinin ve mücadelelerde yaşamlarını yitirenlerin anılması
olarak kabul edildi ve “8 Mart, Uluslararası Emekçi Kadınlar Günü”olarak netleştirildi.
114 yıl sonra da biz kadınlar, emek ve hak arama mücadelemize, Özgürlük mücadelesinin meşalesini yakan
kadınların emek ve hak arama direnişlerini sahiplenerek devam ediyoruz.
Dünyada emperyalist savaşların, ırkçılığın, sömürünün, yoksullaşmanın, cinsiyet ayrımcılığının üst boyutta
yaşandığı ve kadınların sesine, gücüne her zamankinden daha fazla gereksinim duyulduğu bir dönemde
kadınlara yönelik taciz, şiddet, cinayet vakaları artmıştır. Son yıllarda yeryüzünün her karesinde yaşanan
savaşlar binlerce insanın hayatına mal oldu. Milyonlarca insan, yaşanan bu savaşlar başta olmak üzere kuraklık,
geleceksizlik ve doğal felaketlerden kaynaklı yaşam alanlarını terk etmek zorunda kalmıştır. Göç yollarında
yaşamlarını yitiren yüzbinlerce insanın yanı sıra, tüm zorluklara rağmen Avrupa ülkelerine gelebilenler ise; ırkçı
ve ayrımcı muameleye maruz kalmaktadır.
Savaşın, yoksulluğun, sömürünün olduğu yerlerde adalette yoktur ve bunun bedelini de en fazla kadınlar, LGBTİ
+ lar, çocuklar ödemektedir. Mültecilerin çoğunu oluşturan kadınlar, şiddete tecavüze maruz kalmakta, ucuz iş
gücü, meta olarak görülmekte, kapitalizmin ihtiyaçlarına bağlı olarak ucuz emek ve kutsanmış annelik arasında
gidip gelmekte, gebelik ve analık halinde nerdeyse cezalandırılmakta, ekonomik krizlerde işten ilk çıkarılan
olmaktadırlar.
Biz Kadınlar biliyoruz ki; egemen sınıfın çıkarlarına hizmet eden cinsiyet ayrımcılığı çözülmeden özgür, eşit bir
toplum oluşması mümkün değildir. 8 Mart’lar kadınların sosyal, ekonomik ve siyasal hakları için mücadele ettiği,
eşit işe eşit ücret talebinin yükseldiği, kadınlar için daha fazla yoksulluk, açlık, sefalet, şiddet, katliam ve göç
anlamına gelen savaş bütçelerine “hayır” diye haykırdığı, kadınlara ve LGBTİ+ bireylere uygulanan ayrımcılığa
öfkenin yükseldiği, “8 Mart tüm çalışan emekçi kadınlar için ücretli tatil günü olmalıdır” gibi haklı taleplerin
haykırıldığı günün adıdır.
YAŞASIN 8 MART ULUSLARARASI EMEKÇİ KADINLAR GÜNÜ!
KADINLAR BİRLİKTE GÜÇLÜ!
JİN,JİYAN,AZADİ
KADIN, YAŞAM, ÖZGÜRLÜK!
[Menu]#[Before New]#[Next New]
Strasbourg’da 8 Mart Yürüyüşü
Author: muhabirmehmet
Categories: Avrupa, Haberler, Manset
Description: STRASBOURG|08.03.2024|Fransa'nın Strasbourg kentinde içlerinde Yeni Kadın'ın da olduğu kadın örgütle...
Link-Section: haberler
Published Time: 2024-03-08T99-99-98
Type: article
Images: 000000.jpg 000001.jpg 000002.jpg 000003.jpg
STRASBOURG|08.03.2024|Fransa’nın Strasbourg kentinde içlerinde Yeni Kadın’ın da olduğu kadın örgütleri tarafından 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü için bir yürüyüş düzenlendi. Saat 17.00’de Kleber Meydan’ın da başlayan yürüyüş boyunca, güncel siyasal gelişmelere ve kadın mücadelesine yönelik sloganlar atıldı. Özellikle Siyonist İsrail devletinin Filistin’e yönelik soykırımcı saldırılarına karşı sloganlar dikkat çekti. Yürüyüş sonunda yapılan konuşmalarda, patriarkal sistemin kadına yönelik politikaları protesto edilirken, Fransa’da kadına yönelik şiddete dikkat çekildi. Strasbourg Adliyesi önünde yapılan konuşmaların ardından sloganlarla eylem sona erdirildi. Ayrıca yürüyüş boyunca Yeni Kadın’ın çıkartmış olduğu fransızca bildiri dağıtıldı.
Source: https://www.atik-online.net/blog/strasbourgda-8-mart-yuruyusu
[Menu]#[Before New]#[Next New]
Schwenningen’de 8 Mart Etkinliği
Author: muhabirmehmet
Categories: Avrupa, Haberler, Manset
Description: SCHWENNİNGEN|08.03.2024|Her yıl olduğu gibi bu yıl da Villingen – Schwenningen 8 Mart Platformu olar...
Link-Section: haberler
Published Time: 2024-03-08T99-99-99
Type: article
Images: 000000.jpg
SCHWENNİNGEN|08.03.2024|Her yıl olduğu gibi bu yıl da Villingen – Schwenningen 8 Mart Platformu olarak, hazırlıklar Ocak ayında başladı. Bu yılın şiarı “Eşit Ücret, Karar Hakkı ve Gül İstiyoruz” olarak belirlenmişti. Kadınların istediği, “eşit ücret ve kendi hayatlarıyla ilgili karar hakkının” yanı sıra “gül” ile ifade edilen elbet “yaşanası güzel bir dünya” idi.
Aylardır sürdürülen hazırlıklardan sonra bugün (8 Mart Cuma) saat 16.30’da Schwenningen Markplatz’da toplanıldı.Kürtçe ve Almanca marşlar ve türküler eşliğinde mitingin startı verilmiş oldu. Ortak hazırlanan bildiri okundu. “Eşit ücret, kendi kaderimizi tayin hakkı ve bunun yanında güller için mücadele ediyoruz!” diye başlayan bildiri; “. “Geleneksel kadın meslekleri ve kadın işleri, daha da güvencesiz çalışma koşulları için taşeronlaştırılıyor ve zaten son derece stresli olan çalışma hayatı daha da kötüleşiyor. Bu durumdan özellikle yabancı ve göçmen kadın meslektaşlar daha fazla etkilenmektedir. Ülkedeki durum, güvensizliğin ve gelecek kaygısının, ırkçılığın, baskı ve sömürünün giderek daha fazla körüklendiğini gösteriyor. Günah keçileri olarak gösterilen göçmen ve mülteciler, kapitalist krizin suçluları olarak etiketlenmekte ve AfD’den diğer sistem partilerine kadar çeşitli söylemler ve yöntemlerle göçmen ve mültecilerin sınır dışı edilmeleri, sözde bir “çözüm” olarak gündemde tutulmaktadır.
AfD ve diğer düzen partileri sözde krizi çözme adına, kadınlara ve aileye ilişkin gerici ve ataerkil politikalarıyla, biz kadınlara ve queer bireylere, bedenlerimiz üzerinde kendi kaderimizi tayin hakkımıza doğrudan saldırmaktadırlar.” diye devam ederken, Almanya’da yerli ve göçmen kadınların gerçek sorunlarını dile getiriyorlardı.Akabinde sloganlar eşliğinde çarşı merkezine doğru yürüyüşe geçildi. Yol boyunca atılan sloganlar eşliğinde eylemin bitiş noktasına gelindiğinde, kısa bir konuşma daha yapılarak bir dahaki etkinliklerde buluşmak üzere eylem sona erdi.
Source: https://www.atik-online.net/blog/schwenningende-8-mart-etkinligi
[Menu]#[Before New]#[Next New]
Οι μαζικές απεργιακές κινητοποιήσεις στις 28 Φλεβάρη αναδεικνύουν δυνατότητες και καθήκοντα - ΚΚΕ(μ-λ)
Author: ΚΚΕ(μ-λ)
Categories:
Description: Η απεργία της 28ης Φλεβάρη, λοιπόν, αποτελεί σημαντική παρακαταθήκη και προστίθεται στις λαϊκές κινητοποιήσεις των τελευταίων μηνών. Αποτύπωσε την οργή και την αγανάκτηση, αλλά και τη διάθεση αντίστασης και διεκδίκησης με όρους μαζικού κινήματος, πλατιών λαϊκών μαζών απέναντι στην πολιτική του συστήματος.
Published Time: 2024-03-09T99-99-91
Tags: ps955
Type: article
Images: 000000.jpeg?anchor=center&mode=crop&width=900&rnd=133543255442100000
Ιδιαίτερα μαζικές ήταν οι απεργιακές συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις σ’ όλη τη χώρα στις 28 του Φλεβάρη. Πολλές χιλιάδες εργαζόμενοι, τόσο απ’ το δημόσιο, όσο και απ’ τον ιδιωτικό τομέα, παρά την απουσία απεργιακού καλέσματος απ’ την ξεπουλημένη ΓΣΕΕ, έδωσαν τη μάχη της απεργίας στη δουλειά τους και ξεχύθηκαν στους δρόμους, εκφράζοντας τις αγωνιστικές διαθέσεις τους ενάντια στην ασφυκτική καθημερινότητα που αντιμετωπίζουν, αποτέλεσμα της βάρβαρης αντεργατικής-αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης και του κεφαλαίου. Η μαζική έκφραση της οργής και της δυσαρέσκειας του κόσμου της δουλειάς τη μέρα της απεργίας πήρε ώθηση βεβαίως απ’ τις μαζικές και δυναμικές κινητοποιήσεις που βρίσκονταν σε εξέλιξη όλο το προηγούμενο διάστημα απ’ την πλευρά των φοιτητών και των αγροτών. Παράλληλα, όπως φάνηκε και τις τελευταίες μέρες πριν την απεργία, η επέτειος του ενός χρόνου απ’ το έγκλημα στα Τέμπη και το κλίμα οργής που έχει προκαλέσει η προκλητική επιχείρηση συγκάλυψης των ευθυνών του συστήματος και των διαχειριστών του, έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη μαζικοποίηση των απεργιακών κινητοποιήσεων.
ΑΘΗΝΑ
Γέμισε απεργούς και νεολαία το κέντρο της Αθήνας. Η Ταξική Πορεία, οι Αγωνιστικές Κινήσεις εκπαιδευτικών και φοιτητών και η Μαθητική Αντίσταση συμμετείχαν στη συγκέντρωση στα Χαυτεία, μαζί με συλλογικότητες της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και σωματεία. Τα μπλοκ τους ήταν ιδιαίτερα μαζικά και με παλμό κατευθύνθηκαν προς το Σύνταγμα, αναδεικνύοντας την ανάγκη υπεράσπισης των εργασιακών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και καταγγέλλοντας το έγκλημα στα Τέμπη. Η παρουσία των δυνάμεων καταστολής, ιδιαίτερα γύρω απ’ τα μπλοκ των Χαυτείων, ήταν ιδιαίτερα προκλητική. Η Ταξική Πορεία, το διάστημα πριν την απεργία, προσπάθησε ν’ αναδείξει την ανάγκη μαζικοποίησης της, με παρεμβάσεις σε χώρους εργασίας, συζητήσεις με εργαζόμενους, αλλά και με την κεντρική εκδήλωση που πραγματοποίησε στο «Εκτός των Τειχών».
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Χιλιάδες απεργοί και στη Θεσσαλονίκη, παρά την κατάπτυστη στάση του ΕΚΘ που κήρυξε την τελευταία στιγμή μια 4ωρη στάση εργασίας. Κόντρα στη συνδικαλιστική ηγεσία, αλλά και την εργοδοτική τρομοκρατία, πολλοί εργαζόμενοι απέργησαν, με κάλυψη απ’ τα κλαδικά σωματεία τους. Η Ταξική Πορεία κι οι Αγωνιστικές Κινήσεις συμμετείχαν στη συγκέντρωση στην Καμάρα με μαζικά και συγκροτημένα μπλοκ. Προκλητική κι εδώ η στάση της αστυνομίας. Η Ταξική Πορεία συμμετείχε το πρωί σε απεργιακές συγκεντρώσεις σωματείων, όπως της Τeleperformance, ενώ τις προηγούμενες ημέρες πραγματοποίησε παρεμβάσεις σε χώρους δουλειάς.
ΓΙΑΝΝΕΝΑ
Εργαζόμενοι, φοιτητές και αγρότες μαζικοποίησαν τα απεργιακά ραντεβού στο κέντρο, παρά την προσπάθεια της συνδικαλιστικής ηγεσίας να κρατήσει τις διαδικασίες των εργαζομένων ξεκομμένες απ’ την πάλη του φοιτητικού και αγροτικού κινήματος της πόλης. Μαζικά ήταν τα μπλοκ της Ταξικής Πορείας και των Αγωνιστικών Κινήσεων.
ΠΑΤΡΑ
Απ’ τις μαζικότερες απεργιακές συγκεντρώσεις των τελευταίων ετών. Η Ταξική Πορεία κι οι Αγωνιστικές Κινήσεις με διακριτά μπλοκ ξεκίνησαν απ’ το Παράρτημα, μαζί με σωματεία, φοιτητικούς συλλόγους και εργατικές συλλογικότητες, και κατευθύνθηκαν προς την κατάμεστη πλατεία Όλγας.
ΧΑΝΙΑ
Πλαισιωμένο με σημαντικό πλήθος συναγωνιστών ήταν το μπλοκ της Πρωτοβουλίας Αντίστασης που προσπάθησε ν’ αναδείξει την ανάγκη δυναμώματος των αντιστάσεων των εργαζόμενων, της νεολαίας και συνολικά, του λαού. Είχαν προηγηθεί παρεμβάσεις στο νοσοκομείο και σε χώρους δουλειάς, με κάλεσμα στην απεργία.
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Παρά την απεργοσπαστική στάση του Εργατικού Κέντρου Ηρακλείου, σημαντική ήταν η μαζική παρουσία εργαζόμενων στην απεργία, αναδεικνύοντας τις αγωνιστικές διαθέσεις τους. Μαζικό και μαχητικό το μπλοκ της Ταξικής Πορείας στη διαδήλωση. Την προηγούμενη μέρα είχε προηγηθεί πλατιά παρέμβαση στην πλατεία Λιονταριών, με πανό και ντουντούκα για προπαγάνδιση της απεργίας.
ΞΑΝΘΗ
Μεγάλη ήταν η συμμετοχή, ιδιαίτερα από εργαζόμενους του δημόσιου τομέα, αλλά κι από φοιτητές και μαθητές. Η μαζική παρουσία νεολαίας έχει ιδιαίτερη σημασία, πόσο μάλλον στη σημερινή φάση αναβρασμού και έντονων διεργασιών στο εσωτερικό της. Η Ταξική Πορεία κι εδώ είχε αρκετά μαζική παρουσία.
Αντίστοιχες εικόνες μαζικών απεργιακών κινητοποιήσεων καταγράφηκαν σ’ ολόκληρη τη χώρα. Στη Λάρισα, τα Τρίκαλα, τη Σάμο, την Κόρινθο, τον Βόλο, την Αλεξανδρούπολη και αλλού, οι εργαζόμενοι έδωσαν πλατιά τη μάχη της απεργίας.
Η μαζική συμμετοχή αναζητά συνέχεια
Η απεργία της 28ης Φλεβάρη, λοιπόν, αποτελεί σημαντική παρακαταθήκη και προστίθεται στις λαϊκές κινητοποιήσεις των τελευταίων μηνών. Αποτύπωσε την οργή και την αγανάκτηση, αλλά και τη διάθεση αντίστασης και διεκδίκησης με όρους μαζικού κινήματος, πλατιών λαϊκών μαζών απέναντι στην πολιτική του συστήματος. Η συμπλήρωση ενός χρόνου απ’ τα Τέμπη, σε συνδυασμό με τις σχετικές προκλήσεις και την κοροϊδία των κυβερνητικών επιτελείων και των κρατικών μηχανισμών, υπενθύμισε την πλήρη απαξίωση της ζωής του λαού και τα δολοφονικά χαρακτηριστικά της πολιτικής που ακολουθεί το σύστημα. Η λαϊκή δυσαρέσκεια όμως δεν περιορίζεται σ’ αυτό το μαζικό έγκλημα.Εδράζεται στη συνολική βάρβαρη πολιτική που τσαλαπατά δικαιώματα, ισοπεδώνει κατακτήσεις και καταδικάζει τον κόσμο της δουλειάς στη φτώχεια και την εξαθλίωση καθημερινά. Τη «σύνδεση» των ζητημάτων έκαναν οι δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι που συμμετείχαν στην απεργία, παρά τον -σε μεγάλο βαθμό- μονοθεματικό και επετειακό χαρακτήρα που προσπάθησαν να της δώσουν οι κυρίαρχες δυνάμεις. Και οπωσδήποτε οι αγώνες της νεολαίας και των αγροτών τροφοδότησαν τη μαζικότητα των απεργιακών κινητοποιήσεων.
Παραμένει όμως η ανάγκη των εργαζόμενων να βγουν στο προσκήνιο προβάλλοντας και τις εργατικές διεκδικήσεις. Η οργή που βράζει παραμένει ν’ αναζητά αγωνιστική διέξοδο, τόσο γιατί δεν την βρήκε στο κοινό μέτωπο που ήταν (και συνεχίζει να είναι) αναγκαίο με τη νεολαία και τους αγρότες, όσο και γιατί τα προβλήματα συνεχίζουν να διογκώνονται.
Η ακρίβεια έχει διαλύσει το εργατικό εισόδημα. Ο γενικός πληθωρισμός διατηρείται στο 3,2%, ποσοστό από μόνο του σημαντικό. Για τα λαϊκά στρώματα όμως, η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη, με τις τιμές στα τρόφιμα ν’ αυξάνονται με σχεδόν διπλάσιο ρυθμό, ενώ και το κόστος της στέγασης έχει εκτοξευτεί. Οι τιμές των ακινήτων, που αυξήθηκαν περίπου 40% μέσα σε 4 χρόνια, σε συνδυασμό με τα ψηλά επιτόκια των στεγαστικών δανείων, κάνουν την αγορά σπιτιού όνειρο θερινής νύχτας. Την ίδια ώρα, τα ενοίκια έχουν αυξηθεί ακόμα περισσότερο σε πολλές περιοχές, δημιουργώντας ένα άλυτο πρόβλημα για την πλειοψηφία των εργαζόμενων. Σ’ αυτά έρχεται να προστεθεί η περιστολή σε κυριολεκτικά κάθε πλευρά των κοινωνικών λεγόμενων παροχών. Ο λαός καλείται να βάζει πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη για περίθαλψη, για εκπαίδευση των παιδιών του, για οτιδήποτε έχει ανάγκη, ενώ λαμβάνει ολοένα λιγότερα, τόσο σε επίπεδο επιδομάτων και οικονομικής στήριξης όσο και σε επίπεδο πρόσβασης και ποιότητας υπηρεσιών.
Η κυβερνητική πολιτική προκαλεί και πολλαπλασιάζει τα προβλήματα, παρά την προκλητική της προσπάθεια να παρουσιάσει το αντίθετο.Τα στημένα σόου στα σουπερμάρκετ και τα εντυπωσιακά τηλεοπτικά γραφικά σχετικά με τις μειώσεις τιμών στα απορρυπαντικά και μερικά ακόμα προϊόντα (ακόμα κι αν παραβλέψουμε ότι έτσι κι αλλιώς αυτά πωλούνταν μέσω προσφορών και πιθανά οι πραγματικές τους τιμές να έχουν αυξηθεί), δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα. Αν μη τι άλλο, υπενθυμίζουν ότι το πολιτικό προσωπικό της χώρας, με τη συμβολή των ΜΜΕ της άρχουσας τάξης, δεν έχει καμία συστολή να κοροϊδεύει απροκάλυπτα τον λαό. Παρόμοια κοροϊδία αποτελούν οι όποιες κινήσεις στο ζήτημα της κατοικίας. Επιδοτήσεις που αφορούν ελάχιστους και ελάχιστα ή με προϋποθέσεις που τελικά εξαιρούν όσους έχουν ανάγκη, και«εργαλεία προστασίας της πρώτης κατοικίας» που είτε δεν ισχύουν στην πράξη είτε καταλήγουν στη «δυνατότητα επαναμίσθωσης» δηλαδή την πληρωμή ενοικίου για τα ίδια τους τα σπίτια απ’ όσους τα έχασαν. Και μάλιστα όλα αυτά διαφημίζονται έντονα και «πανηγυρικά», «ξεχνώντας» ότι απ’ τη μια αναδεικνύουν τη δεινή θέση στην οποία βρίσκεται ο λαός και απ’ την άλλη δεν είναι παρά κουτσουρεμένα αντίγραφα παροχών που υπήρχαν για χρόνια αλλά καταργήθηκαν βίαια (όπως ήταν για παράδειγμα τα προγράμματα του πάλαι ποτέ Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας).
Στο ίδιο πνεύμα παρουσίασης σαν «λύσης» μιας κατάστασης που απλά βαφτίζει διαφορετικά το πρόβλημα που παραμένει, κινούνται οι κυβερνητικές δηλώσεις περί επιτάχυνσης κατά έναν μήνα της αύξησης του κατώτατου μισθού. Ακόμα κι αν «θα έχει μπροστά το 8» (όπως δήλωσε ο Χατζηδάκης κι ο Σπανάκης), η ουσία παραμένει ότι καθ’ αυτός ο κατώτατος είναι πολύ χαμηλός, όπως είναι και το σύνολο των μισθών που άλλωστε δεν επηρεάζονται απ’ τη μεταβολή του. Οι τριετίες επί του κατώτατου, για τις οποίες η κυβέρνηση σήκωσε πολλή σκόνη το προηγούμενο διάστημα, έτσι κι αλλιώς «σβήνουν» την προϋπηρεσία 12 χρόνων, αλλά και το «ταβάνι» τους καταλήγει το πολύ σε μία τριετία μέχρι το 2027, καθώς ο γενικός κανόνας για πάγωμα όσο η ανεργία είναι πάνω απ’ το 10% παραμένει σε ισχύ από 1/1/2027 και η αναθεώρηση των ποσοστών ανεργίας που είχε αρχικά ανακοινώσει η ΕΛΣΤΑΤ οδήγησε και τον επίσημο δείκτη σε διψήφιο ποσοστό. Οι δε «υποσχέσεις» για διπλασιασμό του μέσου μισθού βρίσκονται εντελώς στον αέρα.
Η μόνη ειλικρινής τοποθέτηση απ’ την πλευρά του συστήματος είναι αυτή που λέει ότι «όποιος δεν βγαίνει, να πιάσει (κι άλλη) δουλειά». Και είναι κοινή απέναντι σε εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα, δημόσιους υπαλλήλους, αγρότες, συνταξιούχους, φοιτητές, μαθητές. Το σύστημα δεν αναγνωρίζει κανένα δικαίωμα του λαού σε αξιοπρεπή ζωή. Δεν δεσμεύεται ούτε καν για τη διασφάλιση της ζωής του. Στην πραγματικότητα, ο λαός κι οι εργαζόμενοι παλεύουν για την επιβίωση μέσα σ’ ένα καθεστώς ολοένα μεγαλύτερης ανασφάλειας, το οποίο η κυβερνητική πολιτική κάνει ακόμα χειρότερο.Η όξυνση του ανταγωνισμού των ιμπεριαλιστών έχει αναδείξει πολύ σοβαρές συνέπειες και για τον δικό μας λαότα τελευταία δύο χρόνια, ενώ το μέλλον διαγράφεται πολύ πιο ζοφερό καθώς η αντιπαράθεση όχι απλά συνεχίζεται αλλά ανεβαίνει επίπεδα. Σ’ ένα τέτοιο πλαίσιο, ακόμα κι αυτή η κυβερνητική «παρότρυνση» βρίσκεται στον αέρα, καθώς το ενδεχόμενο να μη βρίσκει καμία δουλειά όποιος αναζητά είναι όλο και πιο πιθανό. Και είναι σίγουρο ότι η κυβερνητική πολιτική θα συνεχίσει να διαλύει και το όποιο πλέγμα προστασίας έχει απομείνει.
Κόντρα στην υπονόμευση πρέπει να συγκροτηθούν οι εργατικοί αγώνες
Μοναδική πραγματική διέξοδος για τους εργαζόμενους είναι ο συλλογικός αγώνας αντίστασης στην αντεργατική πολιτική και διεκδίκησης των δικαιωμάτων τους. Με προμετωπίδα την πάλη για πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς ώστε να καλύπτουν το κόστος της ζωής. Για συλλογικές συμβάσεις που θα κατοχυρώνουν τις αυξήσεις για όλους τους εργαζόμενους και θα βελτιώνουν τους όρους δουλειάς. Για πραγματική αύξηση του επιδόματος ανεργίας και για ολόκληρο το διάστημα της ανεργίας. Για δουλειά και ζωή με δικαιώματα. Αγώνας που απαιτεί πρώτα απ’ όλα ανάδειξη των εργατικών διεκδικήσεων και κλιμάκωση των κινητοποιήσεων. Κόντρα στις διαθέσεις των συνδικαλιστικών ηγεσιών, που αποδεικνύουν ότι κινούνται προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Απ’ τη μια, η ΓΣΕΕ δεν έβγαλε καν απεργιακό κάλεσμα. Συμπληρώνει άλλωστε έναν χρόνο που δεν έχει πάρει την παραμικρή απόφαση για απεργία:ούτε απέναντι στον νόμο Γεωργιάδη, ούτε ενάντια στον αντιλαϊκό προϋπολογισμό, ούτε για τους μισθούς και την ακρίβεια, ούτε για την περίθαλψη και την κοινωνική ασφάλιση, ούτε για την παιδεία, ούτε… Έχει αναλάβει ανοιχτά, στο πλευρό του συστήματος, τον ρόλο του θαψίματος κάθε αγωνιστικής διάθεσης, της καλλιέργειας απογοήτευσης και ηττοπάθειας, της παρεμπόδισης κάθε προσπάθειας συγκρότησης εργατικών αγώνων. Και αντιλαμβάνεται πολύ καλά την κρισιμότητα αυτού του ρόλου καθώς η αγανάκτηση συσσωρεύεται, τα αδιέξοδα μεγαλώνουν, η κυβερνητική προπαγάνδα αποκαλύπτεται, οι αυταπάτες για «διαφορετική» διαχείριση του συστήματος της εκμετάλλευσης καταρρέουν. Η απόφασή της -στα τέλη Γενάρη- για απεργία στις 17 Απρίλη εντάσσεται στις απαιτήσεις του ρόλου, που δεν είναι και απλές, αφού οι περιπτώσεις «παράκαμψής» της σίγουρα προβληματίζουν για την αποτελεσματικότητά της να κρατάει τους εργαζόμενους στο περιθώριο. Με την ελπίδα, πιθανά σε συνεννόηση με την κυβέρνηση, ότι η αύξηση του κατώτατου νωρίτερα θα λειτουργήσει υπονομευτικά, είναι βέβαιο ότι θα κάνει ό,τι μπορεί ώστε ακόμα κι αυτή η απεργία που έχει καλέσει να είναι περιορισμένης και ελεγχόμενης εμβέλειας.
Απ’ την άλλη, το ΠΑΜΕ κι οι υπόλοιπες δυνάμεις που -επίσης στα τέλη Γενάρη- έβαλαν την κατεύθυνση για απεργία στις 28 Φλεβάρη, έκαναν ό,τι περνούσε απ’ το χέρι τους για να μη συναντηθούν οι εργαζόμενοι με τις φοιτητικές και τις αγροτικές κινητοποιήσεις στη φάση της ανάπτυξής τους. Και, ακόμα περισσότερο, να μην αναδειχτούν οι εργατικές διεκδικήσεις και να μη συνενωθούν σ’ ένα κοινό αγωνιστικό μέτωπο ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική. Το κάλεσμα για τις 28/2, χωρίς κανένα άλλο, αντικειμενικά έβαζε τα εργατικά ζητήματα σε δεύτερο πλάνο, κατεύθυνση που ενισχύθηκε απ’ την απουσία ουσιαστικών διεργασιών στα σωματεία.
Παρά τις διαθέσεις των κυρίαρχων δυνάμεων, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι είναι εδώ, είναι καθημερινά και οδηγούνται σε ακόμα χειρότερη κατεύθυνση όσο η κυβερνητική πολιτική προχωράει κι η εργοδοτική αυθαιρεσία δεν συναντά μαζικές αντιστάσεις. Και δεν μπορούν να «περιμένουν» ούτε τα κυβερνητικά παραμύθια, ούτε τις επόμενες κάλπες. Απαιτούν δουλειά για την ανάδειξη των αναγκών και των δικαιωμάτων των εργαζόμενων, κόντρα στα «όρια» που παρουσιάζει το σύστημα. Απαιτούν συγκρότηση αντιστάσεων και μαζικών αγώνων, κόντρα στα εμπόδια που βάζει το σύστημα. Αυτή την αναγκαιότητα προσπάθησε να υπηρετήσει η πρόταση της Ταξικής Πορείας, τον Γενάρη, για εργατική κινητοποίηση απ’ τις αρχές του Φλεβάρη, η οποία όμως συνάντησε από δυνάμεις που αναφέρονται στο εργατικό κίνημα έναν συνδυασμό ηττοπάθειας, αδυναμίας αλλά και αυταπατών για το ρόλο των συνδικαλιστικών ηγεσιών και ειδικά του ΠΑΜΕ. Η αναγκαιότητα παραμένει, η απεργία στις 28 Φλεβάρη επιβεβαίωσε ότι ο κόσμος της δουλειάς την αναζητά. Βασικό καθήκον η ενίσχυση, σε όλα τα επίπεδα, των εργατικών αντιστάσεων που τακτικά ξεσπούν και υπογραμμίζουν την ανάγκη και τη δυνατότητα ενεργοποίησης των αστείρευτων λαϊκών δυνάμεων.
[Menu]#[Before New]#[Next New]
Κάτι σαν συνέδριο με έντονο συστημικό - δεξιό αποτύπωμα - ΚΚΕ(μ-λ)
Author: ΚΚΕ(μ-λ)
Categories: ΣΥΡΙΖΑ
Description: Συνηθίζεται στα συνέδρια πολιτικών κομμάτων η… πολιτική συζήτηση. Με βάση αυτήν, ο καθένας (αυτο)προσδιορίζεται. Είναι το μόνο που δεν έγινε στο πρόσφατο 4ο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ! Ο λόγος είναι πλέον εξόφθαλμος: το «νέο κόμμα» που θα προκύψει από το εξαγγελθέν καταστατικό συνέδριο (το είπαν και «επανίδρυσης») το προσεχές φθινόπωρο δεν θα έχει (με το ίδιο ή άλλο όνομα) ούτε καν σχέση με αυτό που ήδη υπάρχει.
Published Time: 2024-03-09T99-99-92
Tags: ps955
Type: article
Images: 000000.jpg?anchor=center&mode=crop&width=900&rnd=133543255563370000
Συνηθίζεται στα συνέδρια πολιτικών κομμάτων η… πολιτική συζήτηση. Με βάση αυτήν, ο καθένας (αυτο)προσδιορίζεται. Είναι το μόνο που δεν έγινε στο πρόσφατο 4ο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ! Ο λόγος είναι πλέον εξόφθαλμος: το «νέο κόμμα» που θα προκύψει από το εξαγγελθέν καταστατικό συνέδριο (το είπαν και «επανίδρυσης») το προσεχές φθινόπωρο δεν θα έχει (με το ίδιο ή άλλο όνομα) ούτε καν σχέση με αυτό που ήδη υπάρχει. Αυτό που σήμερα δεξιοποιείται όλο και περισσότερο προβάλλει ανοιχτά τον αστικό του χαρακτήρα και μετέρχεται θέσεων και πρακτικών που αποτελούν κυνική δυσφήμιση και προβοκάτσια απέναντι στο κόσμο της Αριστεράς.
Έπεσε αυλαία, λοιπόν, σε ένα συνέδριο με ακαθόριστο αριθμό συνέδρων(!), με προσωπικούς κλακαδόρους του Κασσελάκη να έχουν καταλάβει το μεγαλύτερο χώρο (όπως καταγγέλθηκε από εσωκομματικούς αντιπάλους), με ανυπαρξία πολιτικής συζήτησης, με αντεγκλήσεις και «παρ’ ολίγον» απόφαση για νέες εκλογές για ανάδειξη προέδρου, αλλά και με αιωρούμενη απειλή για νέα ή και νέες διασπάσεις-αποχωρήσεις.
Όμως, το πολιτικό προσωπικό που κατοικοεδρεύει στο κόμμα της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης, μια πολιτική δύναμη του αστισμού, του οπορτουνισμού και του αντικομμουνισμού, τα «κατάφερε». Επανεμφανίζεται ως «ενωμένο» και διεκδικεί την εκλογική του άνοδο στις προσεχείς ευρωεκλογές, με τον πήχη από τον πρόεδρό του να ανέρχεται σε τουλάχιστον 17%, επαναφέροντας στη μνήμη μας τον γνωστό εκλογικό στόχο του ρεφορμιστικού ΚΚΕ της 10ετίας του 1980, που είχε συνδεθεί μάλιστα με την κακόφημη «πραγματική αλλαγή». Σημεία των καιρών…
Το ζήτημα είναι, βέβαια, σε τι ακριβώς διαφωνούν όλοι αυτοί. Στα μεγάλα ζητήματα που αφορούν το λαό και τη χώρα μας, μια χαρά ενωμένοι ήταν την περίοδο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και «υπεύθυνη αντιπολίτευση» έκαναν κατά την πρώτη τετραετία Μητσοτάκη και συνεχίζουν να ασκούν. Προς τι, άραγε, ο αλληλοσπαραγμός; Είναι φανερό ότι κοιλοπονά ο δεύτερος αστικός πυλώνας και έχει σοβαρό πρόβλημα το πολιτικό σύστημα λόγω μη λειτουργίας ενός κλασικού δικομματισμού στη χώρα μας. Εδώ βρισκόμαστε, επομένως, με την προσπάθεια (ανα)δημιουργίας και προβολής μιας συστημικής εναλλακτικής διαχειριστικής λύσης να οδηγεί τις κινήσεις και εντός ΣΥΡΙΖΑ. Κάτι που «έπιασε» το καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα και, στην πρώτη μετασυνεδριακή δημοσκόπηση, τον εμφανίζει να «πιάνει» ή και να ξεπερνά το ΠΑΣΟΚ! Είναι αποκαλυπτική η αγωνία των κέντρων εντός και κυρίως εκτός της χώρας.
Οι χειρισμοί που έγιναν στο προσκήνιο και το παρασκήνιο στο προαναφερόμενο συνέδριο-παρωδία ήταν όντως απίστευτοι. Οι «παίκτες» άλλαζαν γραμμή με ιλιγγιώδη ταχύτητα, παίρνοντας πίσω ακόμη και αυτό που μόλις είχαν εκστομίσει. Είναι, άλλωστε, γνωστή η «ευλυγισία» αυτού του πολιτικού χώρου, που έχει κάνει «διατριβή», από την εποχή του πάλαι ποτέ ΚΚΕεσωτερικού, το να προσαρμόζεται στις απαιτήσεις και στους ανέμους που φυσούν στο κοινωνικό σύστημα της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης. Όσο για την «αμεσοδημοκρατία» Κασσελάκη, αυτή είναι μια μεγάλη απάτη, μιας και όλα τα δεδομένα μαρτυρούν ένα κόμμα άκρως αρχηγικό όπου τον βασικό ρόλο παίζουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και όχι κάποιες πολιτικές-κομματικές διαδικασίες. Κάποιοι μιλάνε για ένα κομματικό πρότυπο «πολιτικής τής απολιτικής», φερμένο όπως κι ο σημερινός αρχηγός, από πού αλλού, από τις ΗΠΑ. Μπορείς να συζητάς επί ώρες και επί μέρες χωρίς να λες τίποτα!
Η παρέμβαση Τσίπρα λίγο πριν από την έναρξη του συνεδρίου, που μονοπώλησε την εξέλιξή του, αν και είναι φανερό από την έκβασή της ότι αποτέλεσε ένα σοβαρό στραπατσάρισμα του γοήτρου του, κινείται στην ίδια κατεύθυνση με την σημερινή υπαρξιακή αγωνία του κόμματος αυτού. Δοκιμασμένος στα δύσκολα για την άρχουσα τάξη από την πίεση των ιμπεριαλιστών-ληστών και τη μαζική κινηματική παρουσία-πίεση των λαϊκών στρωμάτων, κατέθεσε τη διαθεσιμότητά του να «συνεισφέρει» - έστω και μ’ αυτόν, προς ώρας, τον τρόπο - στο «ξεπέρασμα» του προβλήματος εναλλακτικής αστικής διαχείρισης του συστήματος και ίσως του κόμματός του. Η μη υιοθέτηση της πρότασής του, ωστόσο, δείχνει ότι ο Κασσελάκης (παρά και τη δική του κωλοτούμπα) ελέγχει τα πράγματα. Ένα, πάντως, πρέπει να είναι ξεκάθαρο: δεν υπάρχει ψήγμα αριστερο(φρο)σύνης στα κόλπα και τα τερτίπια που έγιναν. Το όλο και δεξιότερο πολιτικό σκηνικό που διαμορφώνεται τα τελευταία χρόνια και στον τόπο μας απαιτεί νέες δεξιότερες μετατοπίσεις απ’ όλους. Η εποχή τού «βγάζω φλας αριστερά και στρίβω δεξιά» δεν μπορεί να γίνεται πλέον ανεκτή από τους εντός κι εκτός της χώρας πραγματικούς κατόχους της πολιτικής εξουσίας. Μόνο ο δρόμος της προσαρμογής παραμένει σε αστούς πολιτικούς που ευελπιστούν να παραμείνουν ως επιλογή έστω εν εφεδρεία.
Οι «διευκρινίσεις» που φρόντισε εσκεμμένα να δώσει ο πρώην πρωθυπουργός στο συνέδριο της «Καθημερινής» δεν αφήνουν κανένα περιθώριο παρερμηνείας: αν θέλουν ο ίδιος και ο ΣΥΡΙΖΑ να έχουν μέλλον, θα πρέπει να απαρνηθούν το «αμαρτωλό» παρελθόν, να καταθέσουν τα ανάλογα διαπιστευτήρια εκεί που πρέπει αλλά και δημόσια και να διαβεβαιώσουν έμπρακτα ότι δεν υπάρχει καμιά περίπτωση επανάληψης. Αυτό έκανε το ίδιο το συνέδριο και κάνει όλο το σημερινό πολιτικό απαράτ της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Η πρόταση πρόσκαιρης διεξόδου από την εκ νέου διαφαινόμενη εσωστρέφεια των Φάμελλου, Παππά και Γ. Τσίπρα στάθμισε έναν και μόνο παράγοντα, που δεν είναι άλλος από τις επερχόμενες ευρωεκλογές. Το αν πριν, κατά ή μετά από αυτές θα ξαναβγούν τα «μαχαίρια» είναι ανοικτό. Αναμφίβολα, πάντως, η επίθεση Πολάκη στον Α. Τσίπρα για το «meacoulpa» έχει ως βάση της την εκτίμηση ότι το «κεφάλαιο» Τσίπρας επί του παρόντος θα παραμείνει στα μετόπισθεν του αστισμού και ότι η ομάδα Κασσελάκη θα συνεχίσει να ελέγχει τα πράγματα. Οι αριβίστες, σαν και του λόγου του, πάντα «ποντάριζαν» στο άλογο που θεωρούσαν ότι θα έβγαινε πρώτο.
Και τα μέλη; Αυτά είναι «όπως πρέπει» για την ηγεσία όταν παραμένουν «γλάστρες». Να παρακολουθούν τα τεκταινόμενα στα ανώτερα πατώματα του κόμματός τους και να εκφράζονται διά βοής (!) επευφημώντας τον αρχηγό. Το «δίνουμε φωνή στα μέλη» και το «πάρτε τον ΣΥΡΙΖΑ στα χέρια σας» του προέδρου ηχεί ως κακόγουστη φάρσα. Η ηχηρή παράκαμψή τους ακόμη και μέσα στο συνέδριο δίνει ένα ακόμη έναυσμα συνειδητοποίησης σε τι κόμμα βρίσκονται.
Σε συνέχεια της κατάρρευσης των εκλογικών-κοινοβουλευτικών αυταπατών σε πλατύ κόσμο της Αριστεράς, είναι αναγκαίο αυτός ο κόσμος, με ό,τι αριστερό του έχει απομείνει - γιατί έχει πάθει μεγάλη ζημιά δεκαετίες τώρα - να επανατοποθετήσει την παρουσία του στο κίνημα που είναι αναγκαίο και μπορεί να υπάρξει. Ένα κίνημα αντίστασης και διεκδίκησης, στην προοπτική αναμέτρησης με τις δυνάμεις του συστήματος. Ένα κίνημα που, μέσα στο καμίνι της ταξικής πάλης, θα δίνει όλα εκείνα τα υλικά που είναι απαραίτητα στα πολιτικά υποκείμενα που θέλουν και μπορούν να ξαναθέσουν το ζήτημα της επαναστατικής προοπτικής!
Source: https://www.kkeml.gr/ps958/kati-san-synedrio-me-entono-systhmiko-deksio-apotypwma/
[Menu]#[Before New]#[Next New]
Η συνδιάσκεψη της «Νέας Αριστεράς» και η επιστροφή της «αρχαίας σκουριάς» - ΚΚΕ(μ-λ)
Author: ΚΚΕ(μ-λ)
Categories:
Description: Πραγματοποιήθηκε από 1 εως 3 Μάρτη η Συνδιάσκεψη της «Νέας Αριστεράς», του σχηματισμού που συγκροτήθηκε από βουλευτές και στελέχη που αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ μετά την εκλογή του Στ. Κασσελάκη στην ηγεσία του.
Published Time: 2024-03-09T99-99-93
Tags: ps955
Type: article
Images: 000000.jpg?anchor=center&mode=crop&width=900&rnd=133543255450700000
Πραγματοποιήθηκε από 1 εως 3 Μάρτη η Συνδιάσκεψη της «Νέας Αριστεράς», του σχηματισμού που συγκροτήθηκε από βουλευτές και στελέχη που αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ μετά την εκλογή του Στ. Κασσελάκη στην ηγεσία του. Με κεντρικό σύνθημα της συνδιάσκεψης «η πολιτική επιστέφει», τα στελέχη του νέου κόμματος στις τοποθετήσεις τους, καθώς και στις αποφάσεις που ψηφίστηκαν, επιχείρησαν να δώσουν τα βασικά χαρακτηριστικά του φορέα, με πολλές αναφορές στην «Αριστερά του 21ου αιώνα» που θέλουν να εκπροσωπήσουν.
Από τις τοποθετήσεις σχεδόν όλων των στελεχών που διετέλεσαν υπουργοί της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ (δεν ήταν και λίγοι) απουσίαζε κάθε κριτική αναφορά στο κυβερνητικό έργο της «πρώτης φοράς αριστεράς». Στις (αυτ)απάτες που καλλιέργησε, στο μνημόνιο που ψήφισε, στην αντιλαϊκή-αντεργατική πολιτική που εφάρμοσε, στις δεσμεύσεις και την υποταγή σε ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ. Είναι προφανές ότι για την ηγεσία και τα στελέχη αυτού του κόμματος, η ιστορία της «πολιτικής αντιπαράθεσης» μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ για τον προσανατολισμό του αρχίζει από το… 2019, όταν χάνει τις εκλογές και περνάει στην αντιπολίτευση. Αλλά ακόμη και τότε και παρά την όλο και πιο δεξιά μετατόπισή του με κατεύθυνση την «κεντροαριστερά» της κυβερνητικής διαχείρισης, στο πλαίσιο του συστήματος της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης και της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, δεν υπήρξε κάποια ουσιαστική αμφισβήτηση, παρά μόνο σκόρπιες κριτικές και γκρίνιες. Έπρεπε να έρθουν οι διπλές εκλογές του καλοκαιριού του 2023 και η εκλογική συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ, που έφερε και την παραίτηση Τσίπρα, για να ανακαλύψουν ότι έπρεπε να συζητήσουν για τον προσανατολισμό του. Και ήταν αυτά τα στελέχη που κατά τα άλλα είναι ενάντια στα «αρχηγικά κόμματα» τα οποία δεν έχουν σχέση με την αριστερά, που προώθησαν το σχήμα πρώτα εκλογή νέου αρχηγού στον ΣΥΡΙΖΑ και μετά συνέδριο θέσεων και αυτοκριτικής αποτίμησης. Μόνο που τους προέκυψε… Κασσελάκης και αυτό η «αριστεροσύνη» τους δεν μπορούσε να το αντέξει. Μπόλικη υποκρισία.
Έτσι, λοιπόν, αποφάσισαν την «επιστροφή στις ρίζες» του ΣΥΝ, που λέει και ο Ν. Φίλης, ο οποίος προσδιόρισε και τον ιδεολογικό-πολιτικό χαρακτήρα, το όραμα, του νέου σχηματισμού, λέγοντας: «Χρειάζεται πνεύμα δημοκρατικής λειτουργίας και όραμα -και αυτό είναι σοσιαλισμός με ελευθερία, δημοκρατία και σεβασμό στο περιβάλλον». Για να πάρει την σκυτάλη ο Δ. Βίτσας και να ανεβάσει πιο ψηλά τον «πήχη» λέγοντας: «Τελικός στόχος μας είναι ο κομμουνισμός, δεν είναι ο σοσιαλισμός με δημοκρατία και ελευθερία. Αυτός είναι ο ενδιάμεσος στόχος».
Πέρα από τις «σοσιαλιστικές» και «κομμουνιστικές» διακηρύξεις βασικών στελεχών της «Νέας Αριστεράς», ας δούμε και το άμεσο σχέδιο δράσης που παρουσίασε στη συνδιάσκεψη ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας Αλ. Χαρίτσης. Με κοινό τίτλο «Μας αξίζει» αναφέρθηκαν οι άξονες για: «1. Ζωή χωρίς ακρίβεια, 2. Κράτος σύμμαχος του πολίτη, 3. Οικονομία προς όφελος των πολλών, 4. Ουσιαστική κλιματική μετάβαση, 5. Μία κοινωνία με ένα σπίτι για όλους, 6. Μία Ελλάδα σταθερότητας και ειρήνης, 7. Μία χώρα με δικαιώματα και δημοκρατία».
Στο πλαίσιο της συνδιάσκεψης συζητήθηκαν και τα θέματα της «εξωτερικής πολιτικής», όπου το κείμενο στο οποίο κατέληξε η αντίστοιχη επιτροπή αναφέρει: «Στην εξωτερική πολιτική, η υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας, ο σεβασμός του Διεθνούς Δικαίου, η ειρήνη, η σταθερότητα και η συνεργασία στη γειτονιά μας αποτελούν θεμελιώδεις αρχές στην ιστορία της ελληνικής Αριστεράς που εμπνέουν το παρόν και το μέλλον μας. Από το πρόσφατο παρελθόν μας κρατάμε την πολύτιμη κληρονομιά της Συμφωνίας των Πρεσπών, που αποτέλεσε τομή στην ελληνική εξωτερική πολιτική και μία από τις πλέον εμβληματικές πράξεις των κυβερνήσεων του ΣΥΡΙΖΑ. Το “πνεύμα των Πρεσπών” διαπερνά το σύνολο των θέσεών μας για την εξωτερική πολιτική και στεκόμαστε αυτοκριτικά απέναντι στο γεγονός πως δεν αντιταχθήκαμε πάντα επαρκώς σε εθνικιστικές αποκλίσεις. Η “Νέα Αριστερά” θα προχωρήσει αταλάντευτα με βάση την αρχή πως Αριστερά και εθνικισμός δεν συμβιβάζονται». Και συνεχίζει με τα εξής: «…τάσσεται σταθερά υπέρ της Ευρωπαϊκής ενοποίησης και της ενεργού συμμετοχής της Ελλάδας σ’ αυτήν… Η “Νέα Αριστερά” ανήκει στις δυνάμεις του αριστερού ευρωπαϊσμού. Αγωνιζόμαστε για μια ριζική στροφή της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης… Είμαστε αντίθετοι σε βήματα που προωθούν την παραπέρα υποταγή της ΕΕ στις ΗΠΑ ή και μετατρέπουν την Ένωση σε ένα παράρτημα του ΝΑΤΟ».
Η «αυτοκριτική» της ηγεσίας της «Νέας Αριστεράς» για τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν έχει να κάνει με το ότι αναπτύχθηκαν σε όλη τη χώρα βάσεις των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, δεν αφορούσε τη συγκρότηση αντιδραστικών αξόνων με Ισραήλ-Αίγυπτο, δεν είχε να κάνει με την ενίσχυση των ΝΑΤΟ-ΕΕ στα Δυτικά Βαλκάνια, εξάλλου η «συμφωνία των Πρεσπών ήταν εμβληματική», αλλά είχε να κάνει με το ότι δεν «αντιτάχθηκαν επαρκώς σε εθνικιστικές αποκλίσεις»!
Ενώ η υποταγή και η ενίσχυση των δεσμών της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης τι είναι; Μήπως διεθνισμός…;
Και φυσικά, καμία έστω αναφορά για έξοδο από το ΝΑΤΟ και απομάκρυνση των αμερικάνικων βάσεων από τη χώρα.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι με βάση όλα τα παραπάνω είμαστε αντιμέτωποι με έναν πολιτικό σχηματισμό που μόνο «νέος» δεν είναι. Κουβαλάει πάνω του όλη την «αρχαία σκουριά» ενός ρεφορμιστικού ρεύματος που ανακυκλώνει συνεχώς και σε «νέες» εκδόσεις τις μικροαστικές αυταπάτες του. Θέλει «σοσιαλισμό» και «κομμουνισμό» χωρίς να θίξει κανένα βάθρο της καπιταλιστικής-ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας, χωρίς συγκρούσεις και ανατροπές, μία ειρηνική πορεία μετεξέλιξης του συστήματος μέσα από συνεχείς μετασχηματισμούς του.
Πρέπει να ομολογήσουμε ότι αποτελούν τους πιο συνεπείς θιασώτες της θεωρίας περί της «ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων» που θα «ξεφλουδίσουν» το σύστημα για να ξεπροβάλλει ο σοσιαλισμός-κομμουνισμός, σε σχέση με τις άλλες «αριστερές» παραλλαγές της, που ευδοκιμούν στο ΚΚΕ και σε οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς.
Το βασικό ζήτημα με αυτό τον χώρο είναι ότι δεν έχει την παραμικρή επιφύλαξη, όταν το σύστημα τον χρειαστεί, να γίνει οργανικό κομμάτι της επίθεσης ενάντια στον εργαζόμενο λαό, το έχει αποδείξει άλλωστε. Ταυτόχρονα και σε σχέση με το προηγούμενο, οι υπηρεσίες που προσφέρει στο σύστημα είναι πολλαπλές, προβοκάροντας κάθε έννοια της Αριστεράς, σπέρνοντας σύγχυση και εγκλωβίζοντας κόσμο σε λογικές υποταγής και ήττας. Και από την άποψη αυτή, ένας τέτοιος πολιτικός σχηματισμός είναι αρκετά χρήσιμος για το ντόπιο κεφαλαιοκρατικό σύστημα, αλλά και για τους επικυρίαρχους ιμπεριαλιστές, τους οποίους όχι μόνο δεν αντιστρατεύεται αλλά υποτάσσεται σε αυτούς. Ιδιαίτερα σήμερα που το ρήγμα που χωρίζει το σύστημα με τον εργαζόμενο λαό και τη νεολαία συνεχώς μεγαλώνει και εκφράζεται μαζικά στους δρόμους, όπως στην απεργία της 28ης Φλεβάρη, στις φοιτητικές και τις αγροτικές κινητοποιήσεις, τέτοια «αναχώματα» της λαϊκής οργής είναι πολλαπλά χρήσιμα.
Source: https://www.kkeml.gr/ps958/h-syndiaskepsh-ths-neas-aristeras-kai-h-epistrofh-ths-arxaias-skourias/
[Menu]#[Before New]#[Next New]
ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ στηρίζουν τη δημιουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων και παριστάνουν την «αντιπολίτευση» - ΚΚΕ(μ-λ)
Author: ΚΚΕ(μ-λ)
Categories:
Description: Ποιος δεν θυμάται τον Αλέξη Τσίπρα να δηλώνει προεκλογικά ότι «αν υπήρχε η δυνατότητα να έχεις στην Ελλάδα ξέχωρα από το κράτος πανεπιστήμια τύπου Χάρβαρντ, εγώ είμαι έτοιμος να το συζητήσω»;
Published Time: 2024-03-09T99-99-94
Tags: ps955
Type: article
Images: 000000.jpg?anchor=center&mode=crop&width=900&rnd=133543265196500000
Ποιος δεν θυμάται τον Αλέξη Τσίπρα να δηλώνει προεκλογικά ότι «αν υπήρχε η δυνατότητα να έχεις στην Ελλάδα ξέχωρα από το κράτος πανεπιστήμια τύπου Χάρβαρντ, εγώ είμαι έτοιμος να το συζητήσω»; Πώς να ξεχάσει κανείς τις προεκλογικές συνεντεύξεις του Στέφανου Κασσελάκη, όπου μιλούσε με τα καλύτερα λόγια υπέρ των υποτροφιών για σπουδές σε ιδιωτικά πανεπιστήμια ή την υποψήφια βουλευτή Βορείου Τομέα του ΣΥΡΙΖΑ κα. Λινού, που στην ερώτηση αν πρέπει να ιδρυθούν ιδιωτικές σχολές απαντούσε «εξαρτάται»; Και βέβαια, χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Π. Παππά, ο οποίος στήριξε δημόσια τα σχέδια ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα, λέγοντας σε συνέντευξή του ότι «είμαστε η μόνη ίσως από τις δυτικές χώρες που δεν έχουν ιδιωτικά πανεπιστήμια» και ότι «η επαναδιατύπωση του άρθρου 16 είναι μια συζήτηση που πρέπει να γίνει».
Συζήτησαν, λοιπόν, αυτές τις μέρες, εν μέσω του μεγαλύτερου φοιτητικού κινήματος της τελευταίας δεκαπενταετίας, τα… think tank του ΣΥΡΙΖΑ και αποφάνθηκαν ότι το νομοσχέδιο Πιερρακάκη είναι… προβληματικό. Και τα κυριότερα προβλήματα που εντόπισαν είναι η αντισυνταγματικότητά του και το ότι επιτρέπει την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων που «επί της ουσίας δεν θα κάνουν έρευνα» (!).
Και βέβαια, κανένα πρόβλημα δεν είχαν με το επίμαχο άρθρο 58 του νομοσχεδίου, που εισάγει για πρώτη φορά δίδακτρα στα προπτυχιακά προγράμματα των δημοσίων πανεπιστημίων για τους αλλοδαπούς φοιτητές. Άλλωστε, αξέχαστος θα μείνει και ο βουλευτής Ηρακλείου του ΣΥΡΙΖΑ, Χ. Μαμουλάκης, που τόλμησε πρόσφατα να ξεστομίσει εν μέσω μαζικών διαδηλώσεων ότι: «Αν χρειαστεί… να μπουν δίδακτρα στα δημόσια πανεπιστήμια, ως έσχατη λύση». Αυτό καμία εντύπωση δεν προξενεί, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ υπηρέτησε πιστά την πολιτική των ταξικών φραγμών στις σπουδές και βέβαια, με τον νόμο Γαβρόγλου ήταν αυτός που εισήγαγε τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά, κάνοντας το μεγάλο βήμα για τη διάλυση του δωρεάν χαρακτήρα των ανώτατων σπουδών.
Οι πολιτικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ είναι στην ίδια ρότα με αυτές της κυβέρνησης και των ιμπεριαλιστών ΗΠΑ-ΕΕ και οι δηλώσεις των στελεχών του το μαρτυρούν συνεχώς.
Συνοψίζοντας, ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει τα «(καλά) ιδιωτικά πανεπιστήμια», αλλά τώρα είναι η ώρα να παραστήσει την αντιπολίτευση κάτω από την πίεση του φοιτητικού κινήματος. Στο ίδιο πνεύμα κινείται και ο πολιτικός του απόγονος, το ΜΕΡΑ25, καθώς στο προεκλογικό ντιμπέιτ του Μαΐου ο Βαρουφάκης δήλωνε ότι «καλά ιδιωτικά πανεπιστήμια υπάρχουν μόνο στις ΗΠΑ», συμβάλλοντας στη συζήτηση περί «καλών» και «κακών» ιδιωτικών πανεπιστημίων.
Μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η τοποθέτηση του ΠΑΣΟΚ, που ως παλαιότερο και πιο «έμπειρο» κόμμα της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης και της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, δεν επιχειρεί να καμουφλάρει την πρόθεσή του να στηρίξει την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα και προσπαθεί να αιτιολογήσει τη στάση του απέναντι στο νομοσχέδιο Πιερρακάκη. Ο Νίκος Ανδρουλάκης δήλωνε τον περασμένο Ιούνιο ότι «αν εδώ συζητάμε για ένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο όπως τα μεγάλα πανεπιστήμια στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ, είμαστε θετικοί, δεν θα μπούμε εμπόδιο, αρκεί να πληροί υψηλά ακαδημαϊκά πρότυπα». Ή αλλιώς, όπως ξεκαθαρίζει σε όλους τους τόνους: «διαχρονική προγραμματική θέση του κόμματός μας είναι η ίδρυση μη κρατικών μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων με αναθεώρηση του άρθρου 16». Ιδού, λοιπόν, η αντιπολίτευση που ασκεί το ΠΑΣΟΚ:
Επικαλείται την «αντισυνταγματικότητα» του νομοσχεδίου Πιερρακάκη, από τη σκοπιά του ότι θα έπρεπε πρώτα να αναθεωρηθεί το άρθρο 16 και μετά να ιδρυθούν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Με λίγα λόγια, το ΠΑΣΟΚ θέλει άμεση αναθεώρηση, όχι παράκαμψη του άρθρου 16. Παράλληλα, ζητάει αυστηρότερα κριτήρια ποιότητας, «μη-κερδοσκοπικό χαρακτήρα» και μιαν «άλλη αξιολόγηση», κρίνοντας ότι η ΕΘΑΑΕ είναι ανεπαρκής, γιατί έχει… μεγάλο φόρτο δουλειάς. Ζητάει περισσότερη χρηματοδότηση στα δημόσια πανεπιστήμια, κλείνοντας το μάτι σε διαχρονικούς του συμμάχους στα υψηλά πατώματα της ακαδημαϊκής ελίτ (πρυτάνεις, μεγαλοκαθηγητές) ως είθισται. Διαφωνεί με την αλλαγή του συστήματος εισαγωγής στις πανελλήνιες εξετάσεις. Προτείνει καλύτερη διασπορά των ιδιωτικών πανεπιστημίων, για να μοιραστεί η πίτα και στην επαρχία, όπου έχει κατά τόπους στηρίγματα. Θέλει να υπάρξει μια «σοβαρή δέσμευση μακροχρόνιας παραμονής των ξένων παραρτημάτων στη χώρα», ώστε να μην μείνουν οι εισακτέοι φοιτητές «ξεκρέμαστοι», αν τυχόν το πανεπιστήμιο αποφασίσει ξαφνικά να φύγει (!).
Με λίγα λόγια, η ένσταση του ΠΑΣΟΚ συμπυκνώνεται στη δήλωση του Ανδρουλάκη ότι «έχει ολοκληρωμένη πρόταση για τη σωστή λειτουργία των ιδιωτικών πανεπιστημίων» και δε συμβιβάζεται με μια «επίφοβη παράκαμψη» του άρθρου 16. Τάσσεται, λοιπόν, ανοιχτά υπέρ του ιστορικότερου χτυπήματος στη δημόσια δωρεάν εκπαίδευση στην Ελλάδα και το πρόβλημά του είναι ότι η κυβέρνηση «δεν το κάνει καλά».
Το ΠΑΣΟΚ, το οποίο ξεκίνησε από το ότι «δεν σταθεί εμπόδιο στα ιδιωτικά πανεπιστήμια» για να φτάσει ως την καταψήφιση του νομοσχεδίου στη Βουλή, χρειάστηκε να διανύσει μια απόσταση που κοστίζει στο εσωτερικό του.
Έτσι, τα επεισόδια στην κοινοβουλευτική ομάδα δίνουν και παίρνουν, με περιπτώσεις όπως της Γιαννακοπούλου και του Κωνσταντινόπουλου, που κατηγορούν την ηγεσία ότι παραβιάζει βασικές αρχές του κόμματος, για να ψαρέψει ψήφους. Έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα.
Με δεδομένο ότι την προηγούμενη τετραετία, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ υπερψήφισαν το 70-80% των νομοσχεδίων που έφερε η Νέα Δημοκρατία στη Βουλή και η εικόνα αυτή παραμένει αναλλοίωτη μετά τις εκλογές του Ιουνίου, που επικύρωσαν την καθήλωση και των δύο στην «τρίτη θέση», αποτελεί στοίχημα πολιτικής επιβίωσης η αναζήτηση σημείων διαφοροποίησης από την κυβέρνηση. Το νομοσχέδιο Πιερρακάκη προσφέρεται ως ευκαιρία, έχοντας βρει απέναντί του την πλατιά αντίθεση της νεολαίας και των φτωχότερων λαϊκών στρωμάτων. Η ουσία του πολιτικού αδιεξόδου στο οποίο βρίσκονται τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο και το ΠΑΣΟΚ, είναι ότι στις σημερινές συνθήκες έντασης της εξάρτησης και της επίθεσης και όξυνσης όλων των αντιθέσεων, καμία «άλλη διαχείριση» δεν έχει έδαφος να σταθεί. Μόνο μέσα από την πάλη τους μπορούν οι φοιτητές και ο λαός να πετάξουν από την πλάτη τους αυτή τη «σαβούρα» που εμπαίζει ανοιχτά και θολώνει συνειδήσεις.Τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αστικά κόμματα, που υπηρέτησαν πιστά την πολιτική της εξάρτησης, της βαρβαρότητας και των ταξικών φραγμών στην παιδεία από κυβερνητικές θέσεις και οι σημερινές αντιπολιτευτικές τους ακροβασίες είναι τουλάχιστον φαιδρές.
[Menu]#[Before New]#[Next New]
Νίκη στον δίκαιο αγώνα των εργαζομένων στα τηλεφωνικά κέντρα! - ΚΚΕ(μ-λ)
Author: ΚΚΕ(μ-λ)
Categories: Συνέντευξη με τους απεργούς εργαζόμενους της Teleperformance
Description: Εδώ και έναν μήνα οι εργαζόμενοι στηνTeleperformance, και ιδιαίτερα μέλη της τυνησιακής κοινότητας, έχουν ξεκινήσει έναν σημαντικό αγώνα διεκδικώντας αυξήσεις στους μισθούς, κατάργηση της visa ειδικού σκοπού και συλλογικές συμβάσεις.
Published Time: 2024-03-09T99-99-95
Tags: ps955
Type: article
Images: 000000.jpg?anchor=center&mode=crop&width=900&rnd=133543260556570000
Εδώ και έναν μήνα οι εργαζόμενοι στηνTeleperformance, και ιδιαίτερα μέλη της τυνησιακής κοινότητας, έχουν ξεκινήσει έναν σημαντικό αγώνα διεκδικώντας αυξήσεις στους μισθούς, κατάργηση της visa ειδικού σκοπού και συλλογικές συμβάσεις. Παρά τις πιέσεις, τις απειλές και τους εκβιασμούς που έχει εξαπολύσει η εργοδοσία όλο αυτό το διάστημα, οι εργαζόμενοι δεν υποχωρούν μέχρι να ικανοποιηθούν τα δίκαια αιτήματά τους, ενώ έχουν συμπαρασύρει και εργαζόμενους από άλλα τηλεφωνικά κέντρα όπως η Webhelp, η TTEC, η Foundever, όπου επικρατούν οι ίδιες εργασιακές συνθήκες.
Μέσα σε διάστημα ενός μήνα, οι εργαζόμενοι ίδρυσαν δύο επιχειρησιακά σωματεία στην Teleperformance και την WEBHELP και πραγματοποίησαν δύο απεργίες με την πρωτοφανή συμμετοχή χιλιάδων εργαζομένων (συνολικά 4.000). Η Teleperformance, έπειτα απ’ αυτές τις εξελίξεις, αντεπιτέθηκε κάνοντας μήνυση στο ΣΕΤΗΠ, το κλαδικό σωματείο, αξιοποιώντας τον νόμο Χατζηδάκη σχετικά με το ΓΕΜΗΣΟΕ και αμφισβητώντας πλέον ανοιχτά τη δυνατότητά του να διαπραγματευτεί συλλογική σύμβαση εργασίας. Επιπλέον, ανακοίνωσε ότι θα δώσει ως αύξηση το γελοίο ποσό των 50 ευρώ μικτά και αυτά υπό προϋποθέσεις και αστερίσκους, προκαλώντας ακόμα μεγαλύτερη οργή στους εργαζόμενους. Έπειτα απ’ αυτές τις αισχρές ενέργειες της εργοδοσίας, οι εργαζόμενοι απαντούν με νέα 24ωρη απεργία στις 13/3, και μάλιστα η απεργία ξεπερνά τα σύνορα της Ελλάδας αφού θα συμμετέχουν κι οιεργαζόμενοι απ’ τη Γαλλία!
Οι εξελίξεις στον αγώνατων εργαζομένων στα τηλεφωνικά κέντρα επηρεάζουν όλο τον κλάδο αλλά και όλους τους εργαζόμενους της χώρας, καθώς οι συγκεκριμένες εταιρίεςαπασχολούν δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους πανελλαδικά. Η νίκη του αγώνα τους είναι σίγουρο ότι θα επιφέρει πολλές ανακατατάξεις στον υπάρχοντα συσχετισμό και θα αποτελέσει έναυσμα για το ξέσπασμα καινούριων αγώνων.
Παρακάτω παρατίθενται κομμάτια απ’ τη συνέντευξη που παραχώρησαν στην Ταξική Πορεία τρία μέλη της τυνησιακής κοινότηταςκαι προσφέρουν μια εικόνα σχετικά με τα πρώτα βήματα του αγώνα τους, τα αιτήματα και τις κατευθύνσεις τους. Ολόκληρη η συνέντευξη είναι διαθέσιμη εδώ.
1.Ποια ήταν τα πρώτα βήματα αυτού του αγώνα και ποιοι οι παράγοντες που σας έκαναν να μαζέψετε υπογραφές διεκδικώντας αυξήσεις στους μισθούς;
Nour:
Το πρώτο βήμα ήταν να αναλύσουμε την παρούσα θέση μας σε ό,τι αφορά τους μισθούς και τα εργασιακά μας δικαιώματα στην εταιρεία. Η συλλογή υπογραφών ξεκίνησε από το Facebook και ένα συνάδελφο, τον Τ. και στη συνέχεια μάζεψε πάνω από 760 υπογραφές. Ο αγώνας αυτός έφερε κοντά εργαζόμενους οι οποίοι μοιράζονταν τις ίδιες ανησυχίες και την ίδια απογοήτευση. Αργότερα, ο Τ. πρότεινε να απευθυνθούμε στο ΣΕΤΗΠ που μας βοήθησε και μας καθοδήγησε σε ό,τι αφορά την πορεία που θα ακολουθούσαμε για να απαιτήσουμε δικαιοσύνη από την εταιρεία.
Sami:
Αρχικά επεδίωξα ενεργά την ατομική διαπραγμάτευση για δίκαιη αποζημίωση και σύμβαση αορίστου χρόνου, ειδικά αφού ήρθα αντιμέτωπος με αυξανόμενες ευθύνες αλλά στάσιμο μισθό. Παρά τις προσπάθειες όλων μας να ανοίξουμε διάλογο με την εργοδοσία, αντιμετωπίσαμε σταθερή αντίσταση με απορριπτικές απαντήσεις που έδειχναν πλήρη αδιαφορία για τις ανησυχίες μας. Αυτά τα συστημικά ζητήματα μας ώθησαν να δράσουμε και παρακίνησαν την διακίνηση ενός υπομνήματος που είχε απήχηση σε ένα μεγάλο φάσμα συναδέλφων, αντανακλώντας ένα κοινό αίσθημα εκνευρισμού και απογοήτευσης.
2.Ποια είναι τα αιτήματά σας και γιατί;
Nour:
Το βασικό μας αίτημα από τη διοίκηση της Teleperformance είναι δίκαιοι μισθοί που να αντανακλούν την αξία της δουλειάς μας καθώς και το κόστος ζωής. Είμαι εργαζόμενος της εταιρείας εδώ και 6.5 χρόνια χωρίς καμία αύξηση, παρά τον πληθωρισμό που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα που έχει επηρεάσει τα ενοίκια, τα τρόφιμα και άλλα βασικά καθημερινά έξοδα. Είναι σημαντικό επίσης να τονίσουμε ότι η πλειοψηφία από εμάς έχουν ορισμένου χρόνου συμβάσεις. Αυτό εντείνει την αβεβαιότητα και την αστάθεια στο καθεστώς εργασίας μας. Στην πρώτη μας συνάντηση με το ΣΕΤΗΠ προέκυψαν και άλλα συλλογικά αιτήματα.
3.Πιστεύετε ότι οι δύο απεργίες στις 8 και τις 19 Φεβρουαρίου ήταν επιτυχείς;
Sami:
Οι δύο απεργίες στις 8 και 19 Φεβρουαρίου σηματοδότησαν σημαντικά ορόσημα στον συλλογικό μας αγώνα, και λειτούργησαν ως παραδειγματική μετατόπιση στην ενδυνάμωση των εργαζομένων και της αλληλεγγύης. Οι απεργίες κατάφεραν να διαλύσουν χρόνιους φόβους για αντίποινα και ενθάρρυναν μεγάλο αριθμό εργαζομένων να εκφράσουν ανοιχτά τη δυσαρέσκειά τους.
S.B.:
Οι απεργίες ήταν μια τεράστια επιτυχία, ειδικά με τη γνώση ότι η εργοδοσία δεν περίμενε ποτέ πως κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί. Είναι η πρώτη φορά που εργαζόμενοι απεργούν τόσο μαζικά σε αυτές τις εταιρείες, και φυσικά δεν θα είναι η τελευταία. Η διοίκηση διαφημίζει ότι οι πόρτες της είναι ανοιχτές για τους εργαζόμενους (κάτι που φυσικά δεν ισχύει) αλλά τώρα θα καταργήσουμε τις πόρτες εντελώς και θα τους κάνουμε να μας ακούσουν.
4.Πώς αποπειράθηκε η εργοδοσία να εκφοβίσει τους εργαζομένους με σκοπό να τους πιέσει να μη συμμετέχουν στον αγώνα που έχει ξεσπάσει;
Nour:
Η εργοδοσία προσπαθεί να εκφοβίσει τους εργαζόμενους με το να παραπληροφορεί σχετικά με τη νομιμότητα του ΣΕΤΗΠ, προσπαθώντας να σπείρει την αμφιβολία. Παρ’ όλα αυτά παραμένουμε ενωμένοι στον σκοπό μας και αρνούμαστε να τρομοκρατηθούμε και να σωπάσουμε! Δε θα μας αποτρέψουν αυτές οι τακτικές και θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για τα εργασιακά μας δικαιώματα!
Sami:
Οι προσπάθειες της εργοδοσίας να αποτρέψουν τη συμμετοχή εργαζομένων στον αγώνα που βρίσκεται σε εξέλιξη χαρακτηρίστηκαν από παραπληροφόρηση και εξαναγκασμό. Κάποια μέλη της διοίκησης κατέφυγαν στη διάδοση αβάσιμων φημών σε ό,τι αφορά τη νομιμότητα των απεργιών και τις πιθανές επιπτώσεις για τους εργαζόμενους που συμμετέχουν σε αυτές. Παρ’ όλα αυτά αυτές οι τακτικές οδήγησαν στην ενίσχυση της αποφασιστικότητας και της ενότητας των εργαζομένων στον αγώνα για δικαιοσύνη!
5.Τι έχετε να πείτε στους εργαζόμενους που ενδεχομένως φοβούνται να συμμετέχουν στις απεργίες;
Nour:
Σε όποιον εργαζόμενο φοβάται να συμμετέχει θέλω να τονίσω το εξής: δεν είναι κανείς μόνος του σε αυτό. Η συμμετοχή σου είναι αναγκαία για την εξασφάλιση της συλλογικής μας επιτυχίας. Το ΣΕΤΗΠ έχει στήσει ένα απεργιακό ταμείο που μπορεί να βοηθήσει αν η απώλεια του μεροκάματου είναι κάτι που κρατά κάποιον από το να απεργήσει.
Sami:
Στους εργαζόμενους που είναι διστακτικοί να συμμετέχουν στις απεργίες εξαιτίας φόβου, καταλαβαίνω τις ανησυχίες σας και αναγνωρίζω τον φυσικό φόβο που σχετίζεται με την αμφισβήτηση του status quo. Παρ’ όλα αυτά, είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι η συλλογική δράση είναι αναγκαία για να επιφέρει ουσιαστική αλλαγή.
6.Ποια είναι η άποψή σας για την αγωγή της Teleperformance ενάντια στο ΣΕΤΗΠ;
Nour:
Η μήνυση της Teleperformance ενάντια στο ΣΕΤΗΠ είναι μία ξεκάθαρη προσπάθεια να καταστείλει το δικαίωμά μας να οργανωθούμε και να υποστηρίξουμε δίκαιη αντιμετώπιση στον χώρο εργασίας μας. Απορρίπτουμε όλες τις απόπειρες εκφοβισμού από την εργοδοσία και παραμένουμε σταθεροί στη δέσμευσή μας να παλέψουμε για μισθούς και δικαιώματα! Δεν πρόκειται να υποχωρήσουμε!
7.Πώς βλέπετε την εξέλιξη αυτού του αγώνα προοπτικά και ποια βήματα θεωρείτε αναγκαία ούτως ώστε να είναι νικηφόρος;
Nour:
Η εξέλιξη του αγώνα μας εξαρτάται από τη συνεχή μας ενότητα, αποφασιστικότητα και ανθεκτικότητα απέναντι στις αντιξοότητες. Πρέπει να παραμένουμε οργανωμένοι και επικεντρωμένοι στους στόχους μας, παρά τις προσπάθειες της εργοδοσίας να εκτροχιάσει τις προσπάθειές μας. Προχωρώντας θα πρέπει να κλιμακώσουμε τις δράσεις μας, με τη συνέχεια των απεργιών και με συλλογικές διαπραγματεύσεις με την εργοδοσία. Η νίκη απαιτεί επιμονή και αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζομένων, καθώς και μια δέσμευση η εργοδοσία να είναι υπόλογη για τις πράξεις της.
Sami:
Όσο προχωράμε σε αυτό τον αγώνα, είναι αναγκαίο να διατηρήσουμε την ορμή και την αλληλεγγύη μας αλλά και να αναγνωρίζουμε τις δυσκολίες που υπάρχουν στην αντιπαράθεση με μία μεγάλη εταιρεία. Το ξεπέρασμα του φόβου και η κατάρριψη τυχόν παρανοήσεων σε ό,τι αφορά τα εργασιακά μας δικαιώματα είναι βασικά βήματα για να πετύχουμε τους στόχους μας. Πρέπει να παραμείνουμε σταθεροί στα αιτήματά μας και να αναγνωρίσουμε ότι η ουσιαστική αλλαγή πολλές φορές απαιτεί επιμονή και θυσίες. Με το να είμαστε ενωμένοι και να διεκδικούμε τη συλλογική μας ευημερία μπορούμε να στρώσουμε το δρόμο για ένα καλύτερο και πιο δίκαιο μέλλον για όλους τους εργαζόμενους.
Source: https://www.kkeml.gr/ps958/nikh-ston-dikaio-agwna-twn-ergazomenwn-sta-thlefwnika-kentra/
[Menu]#[Before New]#[Next New]
Οι υγειονομικοί και όλος ο λαός πρέπει να παλεύουμε για τα δικαιώματά μας, όχι για ρεφορμιστικές αυταπάτες! - ΚΚΕ(μ-λ)
Author: ΚΚΕ(μ-λ)
Categories:
Description: Οι εποχές που ζούμε μπορούν να θεωρηθούν οι πιο άγριες των τελευταίων δεκαετιών. Το βάθος κι η ένταση της επίθεσης του ιμπεριαλιστικού συστήματος ενάντια στους λαούς όλου του πλανήτη χαρακτηρίζεται από έναν λυσσαλέο ρεβανσισμό.
Published Time: 2024-03-09T99-99-96
Tags: ps955
Type: article
Images: 000000.jpg?anchor=center&mode=crop&width=900&rnd=133543260615970000
Οι εποχές που ζούμε μπορούν να θεωρηθούν οι πιο άγριες των τελευταίων δεκαετιών. Το βάθος κι η ένταση της επίθεσης του ιμπεριαλιστικού συστήματος ενάντια στους λαούς όλου του πλανήτη χαρακτηρίζεται από έναν λυσσαλέο ρεβανσισμό. Σε συνθήκες βαθιάς, δομικού τύπου κρίσης του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος, το οποίο, ενώ σπαράσσεται από τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς σε πολύ επικίνδυνο για την ανθρωπότητα επίπεδο, την ίδια στιγμή είναι σταθερά προσανατολισμένο στην αρπαγή και το τσάκισμα κατακτήσεων και δικαιωμάτων από τους λαούς. Το μίσος του παγκόσμιου καπιταλισμού για την περίοδο της νικηφόρας σοσιαλιστικής επανάστασης και των λαϊκών αγώνων που αυτή ενέπνευσε και με τη λάμψη της καθοδήγησε σαν φάρος, βρίσκει έδαφος στις τωρινές συνθήκες υποχώρησης και ήττας του κομμουνιστικού κινήματος και αποσυγκρότησης των λαϊκών κινημάτων παγκόσμια. Κατακτήσεις και δικαιώματα στο πεδίο των κοινωνικών παροχών και πιο συγκεκριμένα στο ζήτημα της υγειονομικής περίθαλψης αποκτήθηκαν στη μεταπολεμική Ευρώπη σε μια σειρά ιμπεριαλιστικές μητροπόλεις. Οι ιμπεριαλιστικές αστικές τάξεις των ευρωπαϊκών κρατών, βγαίνοντας από τον μεγάλο πόλεμο νικητές ναι μεν, αλλά έχοντας να διαχειριστούν τη δική τους φυσιογνωμία και ανασυγκρότηση στην μεταπολεμική συγκυρία καθώς και το αντίπαλο δέος του αδιαμφισβήτητου νικητή, της ΕΣΣΔ, και της κοινωνικής και πολιτικής πίεσης που τους ασκούσαν οι εργατικές τάξεις των χωρών τους, συγκρότησαν ποιοτικά συστήματα υγειονομικής περίθαλψης με δωρεάν χαρακτήρα για τους πολίτες τους ως απάντηση τόσο μιας τάξης που αναλαμβάνει την ευθύνη της διαχείρισης του αστικού κράτους και των υποχρεώσεων που απορρέουν, όσο (πάντα με τη σημαντική βοήθεια της σοσιαλδημοκρατίας) και προς Ανατολάς.
Έγιναν αυτά τα πράγματα στην Ελλάδα του 1950, του ’60 ή του ’70; Ε, καμία σχέση!... Η αστική τάξη της μετεμφυλιακής Ελλάδας ασχολούταν με την εδραίωση του κράτους – παρακράτους των δωσίλογων, την εμπέδωση των δεσμών εξάρτησης με τον νεόκοπο και πολλά υποσχόμενο αμερικάνικο ιμπεριαλισμό στο έδαφος των μεταπολεμικών δεδομένων και κυρίως με τους διωγμούς, την κατασυκοφάντηση και την εξόντωση των πραγματικών ελευθερωτών της χώρας από το ναζιφασισμό, τους κομμουνιστές και τους λαϊκούς αγωνιστές που πλαισίωσαν τις τάξεις του ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, ΔΣΕ. Οι εποχές βίας, νοθείας και τρομοκρατίας δεν άφησαν τίποτα το θετικό για τον λαϊκό παράγοντα ούτε καν στην κατεύθυνση οικοδόμησης του αστικού κράτους.
Και ενώ ήταν πλέον ορατά τα σημάδια της υποχώρησης της πάλης των τάξεων και του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος στο πλαίσιο της παλινόρθωσης του καπιταλισμού στην ΕΣΣΔ και της ρεβιζιονιστικής στροφής του ΚΚ Κίνας, ήρθε το «μάννα εξ ουρανού» στη χώρα και συγκεκριμένα στις 4/10 /1983 η σοσιαλδημοκρατική εκδοχή της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ (με πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Κων/νο Καραμανλή) ψήφισε τον νόμο 1397 του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Η εκτίμησή μας ήταν και παραμένει ότι το ΕΣΥ αποτέλεσε αποτύπωση του συμβιβασμού μεταξύ μερίδων του μεγαλοαστικού κατεστημένου στον χώρο της υγείας που παραδοσιακά δραστηριοποιούνταν στην ιδιωτική περίθαλψη, των «νέων τζακιών» που το ΠΑΣΟΚ αποτέλεσε τον στυλοβάτη τους και μιας κοινωνίας κακοποιημένης, αγανακτισμένης από τις δεκαετίες διακυβέρνησης του κράτους της Δεξιάς, ενός λαού που διψούσε για δικαίωση αλλά και δικαιοσύνη. Και μπορεί ο κοινωνικός συμβιβασμός να ευνόησε τα δύο πρώτα μέρη με τρόπο διαχρονικό και ουσιαστικό, για τον λαό όμως η φούσκα του ΕΣΥ μέσα στις επόμενες δεκαετίες θα ξεφούσκωνε και θα έμενε άδειο κουφάρι.
Όσα συνέβησαν τη δεκαετία του 1980 έγιναν με προσανατολισμό την συμπόρευση ει δυνατόν με τις δυτικοευρωπαϊκές χώρες και την ανάγκη εκσυγχρονισμού ενός κράτους, ο ρόλος του οποίου μέχρι τότε εξυπηρετούσε σχεδόν αποκλειστικά την καταστολή του λαϊκού κινήματος της εποχής της μεταπολίτευσης και την εξασφάλιση της διαιώνισης της ντόπιας πλουτοκρατίας. Ο ρόλος του κράτους ως όργανο κυριαρχίας, ελέγχου και επιβολής των συμφερόντων της αστικής τάξης και του μεγάλου κεφαλαίου στις σχέσεις υποτέλειας με το ξένο κεφάλαιο, ΕΟΚ και ΗΠΑ (και στα πλαίσια του «κοινωνικού συμβολαίου» με τον ρόλο των μεσοστρωμάτων να διαμορφώνεται σε κοινωνικό ιστό στήριξης του ΠΑΣΟΚ), απαιτούσε την στελέχωση αυτής της υπαλληλίας στον Δημόσιο (Κρατικό) Τομέα που θα διαμορφώσει μέχρι και τις μέρες μας, 40 χρόνια μετά, τη δεξαμενή των καρεκλοκένταυρων συνδικαλιστών – εργατοπατέρων. Το ΕΣΥ του ΠΑΣΟΚ αποτέλεσε ίσως το καλύτερο φυτώριο αυτών των φυντανιών. Είναι τυχαίο που στην καρέκλα του προέδρου της ΠΟΕΔΗΝ, μιας από τις μεγαλύτερες ομοσπονδίες του δημόσιου τομέα, κάθεται πάντα ΠΑΣΟΚος σε αντίφαση με το τι συμβαίνει με τα ποσοστά και την επιρροή του ΠΑΣΟΚ στην κοινωνία;
Με βάση αυτή την ιστορική διαδρομή, σήμερα οι δυνάμεις της ρεφορμιστικής αριστεράς στο σύνολό τους και σε αγαστή σύμπνοια με τις κυρίαρχες στον κλάδο δυνάμεις του αστισμού (ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ) αναγάγουν σε πανάκεια τη «διάσωση του ΕΣΥ» και την «υπεράσπιση του αποκλειστικά δημόσιου χαρακτήρα της περίθαλψης». Γι’ αυτή την πολιτική αντίληψη, οι εργαζόμενοι πρέπει να στοχεύουν στη διατήρηση ενός μοντέλου και την υπεράσπιση του αστικού κράτους. Το δεύτερο συμπυκνώνει την κοσμοθεωρία των απανταχού ρεφορμιστών: το κράτος είναι ένας θεσμός αταξικός φυσικά που προσφέρεται προς αξιοποίηση ως ουδέτερο πεδίο διεξαγωγής της ταξικής πάλης.Τα δε εργαλεία της εργατικής τάξης για να το «αλώσουν» είναι οι «άλλοι θεσμοί» και οι «διαρθρωτικές αλλαγές» που θα επιφέρει η συμμετοχή των εργαζομένων μέσα σ’ αυτούς ( βλ. συνδιοίκηση, αιρετοί κλπ). Μέχρι της τελικής πτώσης και αυτοαναίρεσης του κράτους!!!
Όσο για το ΕΣΥ, το δημόσιο ΕΣΥ, φάνηκε από την αρχή η προνομιακή του σχέση με το ιδιωτικό κεφάλαιο στον τομέα των προμηθειών, εξοπλισμού και φαρμάκου και πλέον στις μέρες μας κανοναρχείται από εργασιακές σχέσεις ιδιωτικού τομέα. Στην ήδη διαμορφωμένη πορεία από τη διακυβέρνηση των προηγούμενων, μηδέ του ΣΥΡΙΖΑ εξαιρουμένου, η τωρινή κυβέρνηση της ΝΔ βαθαίνει τη σχέση αυτή με το ιδιωτικό κεφάλαιομε πιο προνομιακό τρόπο. Μαζί με το χτύπημα στα συνδικαλιστικά δικαιώματα, τον θεσμό των managers–διοικητών από το 2001, την εισαγωγή όλο και πιο έντονα ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων στην οικονομική και διοικητική διαχείριση των νοσοκομείων με πρόσφατα τα DRGs, όλα αυτά που διαμορφώθηκαν σε μια μεγάλη πορεία από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, αυτά αποτελούν το ΕΣΥ. Σ’ αυτά προστίθενται αυτές τις μέρες η επίσημη κατάργηση του ΔΩΡΕΑΝ και η εκβιαστική αμοιβή αν θέλει ο άρρωστος να γίνει καλά, καθώς και η απροσχημάτιστη παρουσία ιδιωτών γιατρών μέσα στα νοσοκομεία. Κι αυτά μέσα στο ΕΣΥ. Σκοπεύει η αστική τάξη και η κυβέρνηση της ΝΔ να ιδιωτικοποιήσει ή και να καταργήσει τη δημόσια περίθαλψη; Η απάντηση είναι ΟΧΙ. Καμιά αστική τάξη ως συλλογικός καπιταλιστής δεν έχει αναχωρήσει από το ρόλο της. Ο οποίος είναι διπλός: και ως προς τη διαμόρφωση του «οργανωμένου» και «σύγχρονου» καπιταλισμού και προς τον πλουτισμό μέσω του δημόσιου χρήματος των ιδιωτών του χώρου.
Είναι ένα άλλο ΕΣΥ; Είναι. Πιο εχθρικό τόσο στο λαό όσο και τους υγειονομικούς; Ναι. Είμαστε στην εποχή της ρεβάνς του καπιταλισμού όπως σημειώσαμε στην εισαγωγή του κειμένου; Ναι, είμαστε! Πώς εκδηλώνεται; Με το τσάκισμα δικαιωμάτων, με την καταλήστευση και το ξεζούμισμα της εργατικής τάξης, με την εξαφάνιση του όρου ΔΩΡΕΑΝ από τη συνείδηση του λαού, γιατί ΔΩΡΕΑΝ σημαίνει κατακτήσεις, σημαίνει ταξική συνείδηση, σημαίνει ΔΙΚΑΙΩΜΑ. Να υπερασπιστεί κάποιος το δημόσιο έτσι όπως είναι δεν αποτελεί καν διεκδίκηση. Να υπερασπιστεί ένα άλλο δημόσιο είναι η γνωστή αυταπάτη για τον ρόλο του εποικοδομήματος. Να υπερασπιστεί το ΕΣΥ ως μοντέλο (και ποιο μοντέλο άραγε, ποιας δεκαετίας) και αντιδιαλεκτικό είναι και σίγουρα δεν αποτελεί κινηματική πρόταση.
Να για τι πρέπει να αγωνιστούμε: για το Δικαίωμα στη ΔΩΡΕΑΝ, ΙΣΗ, ΠΛΗΡΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.
[Menu]#[Before New]#[Next New]
Οι ένοχοι κουκουλώνουν το έγκλημα στα Τέμπη - ΚΚΕ(μ-λ)
Author: ΚΚΕ(μ-λ)
Categories:
Description: Η επιχείρηση συγκάλυψης του εγκλήματος των Τεμπών προχωρά ασυγκράτητη κι ας βγαίνουν στη φόρα συνεχώς νέες και πιο αισχρές πλευρές της.
Published Time: 2024-03-09T99-99-97
Tags: ps955
Type: article
Images: 000000.jpg?anchor=center&mode=crop&width=900&rnd=133543260642700000
Η επιχείρηση συγκάλυψης του εγκλήματος των Τεμπών προχωρά ασυγκράτητη κι ας βγαίνουν στη φόρα συνεχώς νέες και πιο αισχρές πλευρές της.
Στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής δεν τηρήθηκαν ούτε τα προσχήματα. Η κυβερνητική πλειοψηφία, από την πρώτη μέρα, έδειξε ότι πρόθεσή της ήταν να κατευθύνει την απόφαση προς το ανθρώπινο λάθος ή όποια άλλη βολική αιτιολόγηση θα έβγαζε λάδι και την ίδια και τους περιφερειάρχες της.
Αυτό έγινε φανερό ήδη από τις αποφάσεις για μονοκομματικό προεδρείο από τη ΝΔ και για τη λίστα των μαρτύρων, οι οποίοι έμειναν τελικά 35, από τους πάνω από 100 που είχε πρωτύτερα συμφωνηθεί από τα κόμματα. Μεταξύ αυτών που κόπηκαν ήταν οι εργαζόμενοι της Hellenic Train, που είχαν επανειλημμένα κάνει καταγγελίες για τις ελλείψεις του σιδηροδρομικού δικτύου και είχαν επισημάνει τον κίνδυνο ατυχήματος, καθώς και οι πυροσβέστες που επιχείρησαν στο σημείο και θα μπορούσαν να καταθέσουν σχετικά με το υλικό που προκάλεσε τη φωτιά. Επίσης, κόπηκαν οι πραγματογνώμονες της εισαγγελίας κι έτσι οι μόνοι πραγματογνώμονες που κατέθεσαν ήταν αυτοί της επιτροπής Γεραπετρίτη.
Στη συνέχεια, «ένδοξες στιγμές» της επιτροπής ήταν τα ψέματα του Χατζηδάκη ότι υπήρχε σύστημα τηλεδιοίκησης στη Λάρισα, η ανοιχτή προσβολή του νεκρού μηχανοδηγού, με την παραβίαση του ιατρικού του απορρήτου, ώστε να αποδειχθεί ότι δεν έπρεπε να βρίσκεται σε εκείνη τη θέση για λόγους υγείας, η μαραθώνια κατάθεση του Ιταλού Καποτόρτο, διευθύνοντα Συμβούλου της HellenicTrain, ο οποίος υποστήριξε ότι όλα δούλεψαν καλά και παραπέμφθηκε ομόφωνα για ψευδορκία!
Στο θέμα του φορτίου της εμπορικής αμαξοστοιχίας δεν δόθηκε συνέχεια, όπως και στην περίφημη ανολοκλήρωτη σύμβαση 717, για την οποία ο Καραμανλής στην κατάθεσή του είπε πως δεν θα έσωνε τίποτα, εφόσον εκείνο το βράδυ παραβιάστηκε ο Κανονισμός Λειτουργίας! Ο δε Αγοραστός, αρνήθηκε να καταθέσει, ασκώντας το δικαίωμά του να σωπάσει, εφόσον ήταν πλέον κατηγορούμενος για την υπόθεση.
Στο τέλος, στην επιτροπή κατατέθηκε η δικογραφία της υπόθεσης, όμως λίγες μέρες μετά, οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που συμμετείχαν σε αυτήν επισήμαναν ότι δόθηκαν μόνο τμήματα της δικογραφίας και ζήτησαν να κατατεθεί ολόκληρη.
Συνοπτικές διαδικασίες, κουκούλωμα των ευθυνών των πολιτικών προσώπων, προσπάθεια να βρεθούν αποδιοπομπαίοι τράγοι για να ηρεμήσουν οι συγγενείς των θυμάτων και όλη η οργισμένη κοινωνία. Αυτοί ήταν οι στόχοι της κυβέρνησης στην επιτροπή. Ακόμα και οι ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ μπήκαν στην άκρη (π.χ. για το πόσο προχώρησαν τα έργα της 717, η οποία είχε υπογραφεί από το 2014), όχι μόνο γιατί όταν έγινε το ατύχημα η ΝΔ ήδη κυβερνούσε τέσσερα χρόνια, αλλά γιατί αν μπει και ο ΣΥΡΙΖΑ στο κάδρο, τότε οι ευθύνες αρχίζουν και γίνονται διαχρονικές και δεν αφορούν τις κυβερνήσεις, αλλά το σύστημα που υπηρετούν. Προφανώς δεν περιμέναμε από μια επιτροπή της Βουλής να αφήσει καν να υπονοηθεί κάτι τέτοιο.
Ωστόσο, τα νερά τάραξε το ψήφισμα του ευρωκοινοβουλίου για την καθυστέρηση απονομής δικαιοσύνης στην Ελλάδα, το οποίο ρητά αναφέρεται και στην υπόθεση των Τεμπών. Οι αιτίες που οδήγησαν σε αυτό θα πρέπει να αναζητηθούν στις γενικότερες πιέσεις των Ευρωπαίων προς την ελληνική κυβέρνηση, η οποία έχει σφιχταγκαλιάσει τις ΗΠΑ, παρά στο …αίσθημα δικαιοσύνης των Ευρωπαίων, οι οποίοι άλλωστε ξέρουν πολύ καλά τους Ιταλούς που αγόρασαν και λειτουργούν τους ελληνικούς σιδηροδρόμους…
Στο ψήφισμα αυτό, αλλά και στην πίεση που ασκούν στην κυβέρνηση οι οικογένειες των θυμάτων, αλλά και όλος ο λαός που έχουν πίσω τους, θα πρέπει να αναζητήσουμε και τις αιτίες της «αφύπνισης» του Αρείου Πάγου, ο οποίος στα τέλη Φλεβάρη ζήτησε από τους εισαγγελείς να γίνουν όλες οι απαραίτητες ενέργειες για τη διαλεύκανση της υπόθεσης. Για να μην υπάρχουν αμφιβολίες για τις προθέσεις του ανωτάτου δικαστηρίου, να θυμίσουμε ότι η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Γεωργία Αδειλίνη είχε δώσει …μνημειώδεις απαντήσεις στους διαμαρτυρόμενους συγγενείς, μόνο βδομάδες νωρίτερα: «Πώς κάνετε έτσι; Είναι ένα μικρό ηθικό θέμα», «Αυτά συμβαίνουν», «Επισκεφθείτε μια εκκλησία για να σας βοηθήσει»!
Το κουκούλωμα εκφράστηκε και …υλικά, με το μπάζωμα της περιοχής του ατυχήματος, μόλις μια μέρα μετά το ατύχημα, στις 1 Μάρτη του 2023. Το κατά τ’ άλλα δυσκίνητο δημόσιο κινήθηκε ταχύτατα, βρήκε αναδόχους, υπέγραψε συμβάσεις, χάλασε περίπου 650.000 ευρώ και ολοκλήρωσε το έργο σε λιγότερο από μια βδομάδα! Η Εφημερίδα των Συντακτών αποκάλυψε ότι μια από τις εταιρίες που συμμετείχαν συστήθηκε έναν μήνα μετά, στις αρχές Απρίλη!
Ασαφές παραμένει ακόμα, ωστόσο, το ποιος έδωσε την εντολή για το μπάζωμα, η Περιφέρεια Θεσσαλίας, η πυροσβεστική, η αστυνομία, η κυβέρνηση; Όλοι το αρνούνται! Όμως το μπάζωμα έγινε. Και η επίσημη δικαιολογία (που δεν πείθει ούτε μαθητή λυκείου…) ήταν ότι έπρεπε να καθαριστεί και να καλυφθεί ο λασπωμένος χώρος, ώστε να μπορέσουν να πατήσουν σε σταθερό σημείο οι γερανοί και να ανασυρθούν οι νεκροί, ενώ έπρεπε επίσης να προστατευτεί ο υπόγειος αγωγός φυσικού αερίου! Αυτό που έπρεπε να καλυφθεί ήταν τα πολύτιμα στοιχεία που ίσως κρύβονταν στον τόπο του εγκλήματος και αυτό που έπρεπε να προστατευτεί ήταν οι κάθε λογής υπεύθυνοι, ειδικά αυτοί στα …ψηλά πατώματα! Ακόμα κι αν αυτό σήμαινε να καλυφθεί και βιολογικό υλικό των θυμάτων…
Η επιχείρηση συγκάλυψης είναι συνολική, συντονισμένη και απάνθρωπη. Αυτοί που την σχεδίασαν και την υλοποιούν είναι αποφασισμένοι να τη συνεχίσουν μέχρι το τέλος. Ένα τέλος στο οποίο στοχεύουν να βρεθούν κάποιοι ένοχοι και πολλοί αθώοι. Πάνω απ’ όλα, να αθωωθεί το σύστημα που σκοτώνει, στη Μάνδρα, στο Μάτι, στα Τέμπη, αλλά και στη Γάζα και στους καταυλισμούς των εξαθλιωμένων σε όλη τη γη.
Αυτό το σύστημα στόχευσαν, ακόμα και χωρίς να το συνειδητοποιούν συνολικά, οι χιλιάδες που διαδήλωναν πέρυσι, οι χιλιάδες που διαδήλωσαν φέτος στις 28 Φλεβάρη και πολλοί από αυτούς που υπέγραψαν το ψήφισμα της Καρυστιανού. Αυτή η οργή, που εκφράζεται τόσο μαζικά, πρέπει να γίνει πιο συνολική, να στραφεί στον κύριο ένοχο, το σύστημα της εκμετάλλευσης και να μην γίνει αντικείμενο μικροκομματικής εκμετάλλευσης κάποιων που, στην πραγματικότητα, είναι συνένοχοι.
Source: https://www.kkeml.gr/ps958/oi-enoxoi-koukoulwnoun-to-egklhma-sta-temph/
[Menu]#[Before New]#[Next New]
Κάτω οι δολοφόνοι σιωνιστές και το βάρβαρο κράτος τους, φυλάκιο των ΗΠΑ! - ΚΚΕ(μ-λ)
Author: ΚΚΕ(μ-λ)
Categories: Η Παλαιστίνη στα ματωμένα σχοινιά της σφαγής και του λιμού!
Description: Έκλεισαν πέντε μήνες από την εισβολή και τους βάρβαρους βομβαρδισμούς του σιωναζιστικού κράτους του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας ενάντια στον περήφανο και αδούλωτο παλαιστινιακό λαό. Οι νεκροί έχουν ξεπεράσει πια τις 30.000 ενώ οι τραυματίες κοντεύουν τις 72.000.
Published Time: 2024-03-09T99-99-98
Tags: ps955
Type: article
Images: 000000.jpg?anchor=center&mode=crop&width=900&rnd=133543255464770000
Έκλεισαν πέντε μήνες από την εισβολή και τους βάρβαρους βομβαρδισμούς του σιωνιστικού κράτους του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας ενάντια στον περήφανο και αδούλωτο παλαιστινιακό λαό. Οι νεκροί έχουν ξεπεράσει πια τις 30.000 ενώ οι τραυματίες κοντεύουν τις 72.000. Γυναίκες, παιδιά, άντρες, ηλικιωμένοι βρίσκονται στο στόχαστρο της δολοφονικής μηχανής του φασιστικού κράτους του Ισραήλ. Οι δειλοί φονιάδες του κατοχικού στρατού συνεχίζουν να τα βρίσκουν σκούρα από την ένοπλη Παλαιστινιακή Αντίσταση και γι’ αυτό μαζί με την απειλή της εισβολής στη Ράφα, που έχει γίνει τόπος συγκέντρωσης εκατομμυρίων εκτοπισμένων, χρησιμοποιούν πια ως γενοκτονικό όπλο την πείνα και τις αρρώστιες. Ήδη καταγράφονται θάνατοι μωρών και μικρών παιδιών από υποσιτισμό και μεγαλώνει μέρα τη μέρα ο κίνδυνος για εκτεταμένο λιμό και γεωμετρική αύξηση θανατηφόρων ασθενειών.
Διαπραγματεύσεις στη σκιά της φρίκης
Η ισραηλινή πλευρά εδώ και μερικές εβδομάδες που γίνονται διαπραγματεύσεις πότε στο Κάιρο και πότε στο Παρίσι κάνει συνεχή πίσω-μπρος, προβάλλει διαρκώς και άλλες απαιτήσεις, ενώ συνεχίζει ακατάπαυστα τους βομβαρδισμούς στη Γάζα. Ενδιάμεσα, δηλώσεις όπως αυτές του Νετανιάχου πως, ακόμα και αν επιτευχθεί συμφωνία κατάπαυσης του πυρός, αμέσως μετά θα γίνει η εισβολή στη Ράφα, υπονόμευαν παραπέρα τις συνομιλίες.
Ωστόσο η σιωνιστική κυβέρνηση του Ισραήλ, προσπαθώντας για μια ακόμη φορά να τινάξει στον αέρα τις συνομιλίες αλλά και να αντιδράσει στις πιέσεις που δέχεται από τα αφεντικά της, ξεπέρασε αυτή τη φορά ακόμα και τα ναζιστικά πρότυπά της. Προκάλεσε ένα λουτρό αίματος των πεινασμένων κατοίκων της Γάζας. Οι πεινασμένοι για αίμα φονιάδες του Ισραήλ σκότωσαν 112 και τραυμάτισαν πάνω από 760 αμάχους που ζητούσαν λίγο αλεύρι από τα φορτηγά που περνούσαν από τον κυκλικό κόμβο της Ναμπλούς στη Βόρεια Γάζα..
Τα αποτέλεσμα της σιωνιστικής αυτής βαρβαρότητας, πέρα από τα αποκαλυπτήρια της φασιστικής φύσης του ισραηλινού καθεστώτος σε όλους τους λαούς, ήταν να μεγαλώσει η δυσαρέσκεια των Δυτικών και κυρίως των αμερικανών προστατών του, που βλέπουν το μαντρόσκυλό τους να τινάζει μία μία τις γέφυρες που προσπαθούν να οικοδομήσουν με στόχο την επανάκτηση του ελέγχου στην περιοχή της Μέσης Ανατολής.
Βέβαια για τις ΗΠΑ η στρατηγική σημασία ύπαρξης αυτού του προκεχωρημένου φυλακίου τις οδήγησε για μια ακόμη φορά στο ντροπιαστικό βέτο ενάντια σε ψήφισμα καταδίκης της σφαγής και έκκλησης για κατάπαυση του πυρός, που στήριξαν όλα τα υπόλοιπα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Ωστόσο, αυτή η συνεχής προσπάθεια της σιωνιστικής ηγεσίας του Ισραήλ και όσων πιθανά από τις ΗΠΑ την πριμοδοτούν να δυναμιτίζει τους σχεδιασμούς της διοίκησης Μπάιντεν αγγίζει τα όρια ανοχής του μεγάλου αφεντικού. Η επίσκεψη του μέλους του πολεμικού υπουργικού συμβουλίου και πολιτικού αντιπάλου του Νετανιάχου, Μπένι Γκαντζ, στην Ουάσινγκτον και η δήλωση της αντιπροέδρου των ΗΠΑ, Κάμαλα Χάρις, ότι «με δεδομένο ότι οι συνθήκες είναι απάνθρωπες στη Γάζα, χρειάζεται να κηρυχθεί άμεση κατάπαυση του πυρός», είναι χαρακτηριστικά δείγματα αυτών των ορίων που αγγίζονται από την πλευρά της ισραηλινής ηγεσίας. Επιπλέον η αμερικανική ηγεσία πιθανά να φοβάται ότι με τις πολιτικές κινήσεις όπως το σχέδιο Νετανιάχου (βλέπε παρακάτω) οι ΗΠΑ θα βρεθούν αντιμέτωπες με καταστάσεις που δεν θα μπορούν όχι να ελέγξουν αλλά ούτε να διαχειριστούν.
Σχέδια σκλήρυνσης της κατοχής και σχεδιασμοί «τελικής λύσης»
Το υπουργικό συμβούλιο του σιωνιστικού κράτους υπερψήφισε, όπως γράψαμε στο προηγούμενο φύλλο, τη «δηλωτική απόφαση» που κατέθεσε ο Νετανιάχου και η οποία αντιτίθεται στη μονομερή αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους. Αυτή η δηλωτική απόφαση, όπως έγινε γνωστό τις επόμενες μέρες, ήταν ένα μόνο σημείο του σχεδίου που κατέθεσε ο Νετανιάχου και υπερψήφισαν οι υπουργοί του. Τα υπόλοιπα σημεία με το πρόσχημα της «ασφάλειας του Ισραήλ» βρίσκονται στην κατεύθυνση της κατακόρυφης σκλήρυνσης της κατοχής στη Γάζα και στη Δυτική Όχθη, με απώτερο στόχο το διώξιμο του λαού της Παλαιστίνης από τη γη του. Μερικά σημεία του σχεδίου, εκτός φυσικά από την συνεχώς επαναλαμβανόμενη «ολοκληρωτική εξάλειψη κάθε απειλής για την ασφάλεια του Ισραήλ», αξίζει να αναφερθούν ως μνημεία ναζιστικής - φασιστικής πρακτικής και αντίληψης:
- Ο στρατός κατοχής διατηρεί ελευθερία δράσης σε όλη τη Λωρίδα της Γάζας.
- Δημιουργία «ζώνης ασφαλείας» εντός της Λωρίδας της Γάζας για όσο χρειαστεί.
- Αποκλεισμός των νότιων συνόρων της Γάζας με την Αίγυπτο.
- Το Ισραήλ θα έχει τον έλεγχο ασφαλείας όλης της περιοχής Δυτικά της Ιορδανίας, δηλαδή όλης της Παλαιστίνης σε στεριά, αέρα και θάλασσα.
- Κατάργηση ακόμα και της UNRWA, της υπηρεσίας του ΟΗΕ για τους Παλαιστίνιους πρόσφυγες.
- Διορισμός τοπικών αξιωματούχων στις κατεχόμενες περιοχές.
Η εμφάνιση της Ρωσίας και το «παρών» της Κίνας
Μέσα σ’ αυτό το αιματηρό σκηνικό, δεν πέρασε απαρατήρητη η τέταρτη στη σειρά συνάντηση ορισμένων παλαιστινιακών οργανώσεων στη Μόσχα και τα βέλη του Λαβρόφ κατά των ΗΠΑ για την υπονόμευση των προσπαθειών του λεγόμενου «κουαρτέτου για την ειρήνη στην Παλαιστίνη» (ΗΠΑ, Ρωσία, ΕΕ, ΟΗΕ) που προ πολλού έχει καταστεί ανενεργό. Καθόλου τυχαία έχει αρχίσει να εμφανίζεται και να μεγαλώνει η αντιπαράθεση Ισραήλ- Ρωσίας, με την τελευταία να χρησιμοποιεί σκληρή γλώσσα για την πολιτική του Ισραήλ ενάντια στην Παλαιστίνη.
Η Ρωσία δεν είναι μόνο ότι βρίσκει ένα όχημα παρέμβασης στις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, ούτε είναι μόνο η φανερή ενόχλησή της από τα συνεχιζόμενα χτυπήματα της ισραηλινής αεροπορίας στην προστατευόμενή της Συρία. Ρόλο καταλύτη έχει παίξει μάλλον η εκφρασμένη πρόθεση του Ισραήλ να στηρίξει στρατιωτικά το καθεστώς του Κιέβου. Έτσι, ο μεγαλύτερος, μετά τον Β΄ΠΠ, πόλεμος στην Ευρώπη, με τα παγκόσμια διακυβεύματά του, δημιουργεί κι άλλες επιπλοκές στο ματωμένο κουβάρι της Μέσης Ανατολής.
Αλλά και η Κίνα βρίσκει μάλλον την ευκαιρία, με αφορμή τις ακροάσεις στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης όσον αφορά τη γενοκτονική πολιτική του Ισραήλ, να δηλώσει πως «η ένοπλη αντίσταση είναι δικαίωμα όλων των λαών που βρίσκονται υπό κατοχή». Μία δήλωση σαφούς διαφοροποίησης από το κλίμα «αντι-Χαμάς» που προσπαθούν να επιβάλουν οι Δυτικοί με πρώτες τις ΗΠΑ. Μία δήλωση που προσπαθεί να εγγράψει υποθήκες στη σχέση του Πεκίνου με οργανώσεις της Παλαιστίνης και κυρίως με μια σειρά αραβικά καθεστώτα.
Αντί επιλόγου
Η Παλαιστίνη βρίσκεται μπλεγμένη στα ματωμένα σχοινιά της σφαγής και του λιμού. Όπως δείχνουν τα μέχρι τώρα δεδομένα, το επόμενο διάστημα θα εξελίσσεται μια διελκυστίνδα ανάμεσα στην – καθόλου εύκολη - προοπτική μιας εισβολής στη Ράφα που θα προκαλέσει αδιανόητες εκατόμβες νεκρών αλλά και μεγάλα κύματα αποσταθεροποίησης στην περιοχή και στην πιθανότητα επιβολής μια μεγαλύτερης ή μικρότερης διάρκειας κατάπαυσης του πυρός.
Ευτυχώς, μέσα στα τραγικά γεγονότα και την ανείπωτη φρίκη που προκαλούν οι σιωνιστές με τη στήριξη των αφεντικών τους στην Ουάσιγκτον, ο ανυπότακτος λαός της Παλαιστίνης με τους ηρωικούς μαχητές του στην πρώτη γραμμή συνεχίζει να μας τροφοδοτεί με ελπίδα και αισιοδοξία!
Source: https://www.kkeml.gr/ps958/katw-oi-dolofonoi-siwnazoi-kai-to-varvaro-kratos-tous-fulakio-twn-hpa/
[Menu]#[Before New]#
Εργαζόμενοι - Αγρότες - Φοιτητές να συνεχίσουν την πάλη τους! - ΚΚΕ(μ-λ)
Author: ΚΚΕ(μ-λ)
Categories: Το ποτάμι πίσω δε γυρνά!
Description: Η δύναμη του αγώνα των μαζών των αγροτών και της φοιτητικής νεολαίας έχει αναμφίβολα βάλει τη σφραγίδα της στις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις των τελευταίων δύο μηνών. Και η συνάντηση αυτής της δύναμης -αν και ατελής και ανολοκλήρωτη- με την πάλη των εργαζομένων και την κοινωνική οργή στον δρόμο, στη μεγάλη και σημαντική απεργία στις 28 του Φλεβάρη, έδωσε μονάχα ένα μικρό δείγμα των δυνατοτήτων που παράγονται από τη συμπόρευση των αγωνιζόμενων κομματιών, από την κατεύθυνση του Μετώπου Αντίστασης και Διεκδίκησης!
Published Time: 2024-03-09T99-99-99
Tags: ps955
Type: article
Images: 000000.jpg?anchor=center&mode=crop&width=900&rnd=133543255497600000
Η δύναμη του αγώνα των μαζών των αγροτών και της φοιτητικής νεολαίας έχει αναμφίβολα βάλει τη σφραγίδα της στις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις των τελευταίων δύο μηνών. Και η συνάντηση αυτής της δύναμης -αν και ατελής και ανολοκλήρωτη- με την πάλη των εργαζομένων και την κοινωνική οργή στον δρόμο, στη μεγάλη και σημαντική απεργία στις 28 του Φλεβάρη, έδωσε μονάχα ένα μικρό δείγμα των δυνατοτήτων που παράγονται από τη συμπόρευση των αγωνιζόμενων κομματιών, από την κατεύθυνση του Μετώπου Αντίστασης και Διεκδίκησης!
Έχει γίνει σαφές ότι η ογκούμενη λαϊκή οργή από την άθλια κοινωνική κατάσταση, την ακρίβεια, τη διευρυνόμενη φτώχεια και ανεργία, τα ασταμάτητα κύματα της αντιλαϊκής επίθεσης και τις συνέπειές τους στους όρους δουλειάς, σπουδών, περίθαλψης και της ίδιας της ζωής των μαζών, θα γεννάει διαρκώς διαθέσεις για πάλη και αγώνα. Αυτό ήταν που αποδείχτηκε και στις περσινές μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις μετά από το έγκλημα του συστήματος στα Τέμπη, που αποτέλεσε τη θρυαλλίδα για να ξεσπάσει η αγανάκτηση που συσσωρευόταν «υπογείως» για χρόνια. Και όπως αποδείχτηκε εκκωφαντικά από τα πρόσφατα γεγονότα, ο λαός και η νεολαία κάθε άλλο παρά διατεθειμένοι είναι να ξεχάσουν και να δώσουν συγχωροχάρτι στους πραγματικούς υπαίτιους του εγκλήματος. Κάτι τέτοιο ισχύει, ακόμα και αν η οργή τους για την ώρα εκτρέπεται στις εκατομμύρια διαδικτυακές υπογραφές για την «άρση της ασυλίας» και τη «συνταγματική αναθεώρηση», οι οποίες, ανεξαρτήτως των προθέσεων των συμμετεχόντων, καταφέρνουν μόνο να αποπροσανατολίζουν και να συσκοτίζουν τον δρόμο του αγώνα ενάντια στο υπεύθυνο για τα αμέτρητα εγκλήματα σε βάρος της ζωής σύστημα της εκμετάλλευσης και τις πολιτικές του. Παράλληλα, στην κατεύθυνση της πλήρους συγκάλυψης φαίνεται να κινείται η κοινοβουλευτική διαδικασία της εξεταστικής επιτροπής, που πριν από λίγο καιρό εμφανιζόταν ως μεγάλη επιτυχία από το ΚΚΕ, το οποίο είχε δώσει τον νυν υπέρ πάντων αγώνα του για να υιοθετηθεί ως πρότασή του από τα αστικά κόμματα, αφού προηγουμένως είχε φροντίσει στη σύσκεψη στο Σπόρτινγκ να κηρύξει τη λήξη των κινητοποιήσεων για το θέμα, ενόψει της «μητέρας των μαχών», των βουλευτικών εκλογών που τότε πλησίαζαν.
Όσο δεν καταγράφονται, λοιπόν, πραγματικά βήματα συγκρότησης, ενοποίησης, αναβάθμισης της πάλης, τόσο οι δυνάμεις του συστήματος θα αξιοποιούν τον αρνητικό ταξικό-πολιτικό συσχετισμό για να προωθούν την επίθεσή τους. Η αλήθεια αυτή είναι που αποτυπώνεται στην αποφασιστικότητα της κυβέρνησης της ΝΔ να προχωρήσει το νομοσχέδιο Πιερρακάκη για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, να μην υποχωρήσει από τα «ιερά και όσια» της «δημοσιονομικής σταθερότητας» μπροστά στις αγροτικές διεκδικήσεις, ενώ τα χωράφια πλημμύρισαν ξανά με λίγες βροχές και οι αποζημιώσεις και τα έργα που έχουν εξαγγελθεί εδώ και μήνες παραπέμπονται στις καλένδες, να συνεχίσει να ανοίγει ακάθεκτη μια σειρά από μέτωπα, όπως με την πρόσφατη κοινή υπουργική απόφαση για τη λειτουργία απογευματινών χειρουργείων στα νοσοκομεία και την περαιτέρω εμπορευματοποίηση του κοινωνικού αγαθού της υγείας.
Η ικανότητα, βέβαια, της κυβέρνησης να υλοποιεί την αντιλαϊκή της ατζέντα σε όλους τους τομείς, καθώς και η στήριξη που απολαμβάνει ακόμα από τα βασικά κέντρα εξουσίας μέσα και έξω από τη χώρα, κάθε άλλο παρά σηματοδοτούν και κάποια δυνατότητά της να πείθει τα πλατιά λαϊκά στρώματα προκειμένου να αποδεχτούν την πολιτική της. Γι’ αυτό και η κυβέρνηση, αλλά και το «όλο σύστημα» φροντίζουν συνεχώς να υπενθυμίζουν ότι η επίθεση θα περάσει «δια πυρός και σιδήρου», με ολοένα και μεγαλύτερη ένταση της φασιστικοποίησης της δημόσιας και πολιτικής ζωής, με διώξεις σε αγωνιστές, με σύρσιμο σωματείων στα δικαστήρια, με τον ταξικό συνδικαλισμό στην παρανομία από τους νόμους Χατζηδάκη-Γεωργιάδη, με τρομοκρατία και στοχοποίηση της νεολαίας που παλεύει, με τον Μητσοτάκη να φτάνει μάλιστα να κάνει δηλώσεις για την ανάγκη να γίνουν αλλαγές στους πειθαρχικούς κανονισμούς των ΑΕΙ, έτσι ώστε να ανοίξει ο δρόμος για διαγραφές φοιτητών που συμμετέχουν στις καταλήψεις.
Φαινόμενα κρίσης στο αστικό πολιτικό σκηνικό
Με δοσμένους, επομένως, τους πονοκεφάλους που προκαλεί στην κυβέρνηση και το αστικό πολιτικό σύστημα όλο το τελευταίο διάστημα η λαϊκή κινητοποίηση και η γενικευμένη οργή, τα πράγματα δεν είναι καθόλου εύκολα για τις καθεστωτικές δυνάμεις, σε συνθήκες που δεν έχουν κατορθώσει ακόμα να διαμορφώσουν κάποια εναλλακτική αστικής διακυβέρνησης και απορρόφησης των κοινωνικών κραδασμών. Ενόψει ευρωεκλογών, υπολογίζουν σοβαρά τις τάσεις αποστοίχισης που αναπτύσσονται στους κόλπους των μαζών, με υπαρκτό το ενδεχόμενο έως και να καταγραφεί στην κάλπη η μαζική απαξίωση του επίσημου πολιτικού συστήματος και των κομμάτων του.
Η επιστράτευση της απειλής της ανόδου των πάσης φύσης ακροδεξιών μορφωμάτων, με τα μηνύματα από άλλες χώρες της ΕΕ να χτυπούν καμπανάκια, σε ένα πλαίσιο κίνησης και δυνατοτήτων, όμως, πολύ διαφορετικό για τις περισσότερες από τις εμπλεκόμενες αστικές τάξεις σε σχέση με τη «δικιά μας», όπως ισχύει για παράδειγμα για την προτίμηση που δείχνουν τμήματα του γαλλικού ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου στη λύση Λεπέν, επιδέχεται πολλαπλές αναγνώσεις: Από τη μία, αποτυπώνει την υπαρκτή ανησυχία των εγχώριων αστικών κομμάτων, και ιδιαίτερα της ΝΔ, για μια πιθανή στροφή προς ακροδεξιές πολιτικές επιλογές σε βάρος των δικών τους ποσοστών και την επίταση της πολιτικής αστάθειας. Από την άλλη, εκφράζει τη συνειδητή πρόθεση χρησιμοποίησης των ακροδεξιών-φασιστικών δυνάμεων ως οδών για την αντιδραστική διοχέτευση της κοινωνικής αγανάκτησης, μακριά από επικίνδυνες για το σύστημα διεξόδους. Το σίγουρο, πάντως, είναι πως οι «ανησυχούντες» κάνουν τα πάντα για να συνεχίσουν να τροφοδοτούν τα πιο μαύρα και σκοταδιστικά μορφώματα με την πολιτική τους, η οποία διαρκώς μετατοπίζεται όλο και δεξιότερα. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η νεοεμφανισθείσα κεντρο-ακροδεξιά «τσόντα» του Λοβέρδου, που σπεύδει να φανεί χρήσιμος στις αντιδραστικές διεργασίες αναδιαμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού.
Σε αυτή την αντιδραστική πορεία, φυσικά, παίρνει θέση ο ΣΥΡΙΖΑ, με τη διαλυτική κατάσταση που αποτυπώθηκε στο πρόσφατο συνέδριό του να την επισφραγίζει. Εκεί μέχρι και το άλλοτε «μεγάλο πολιτικό κεφάλαιο» Τσίπρα έφτασε να απαξιώνεται, στην κατεύθυνση ακόμα βαθύτερης συστημικής προσαρμογής του κόμματος που έχει αναλάβει ο Κασσελάκης. Τη σκυτάλη, βέβαια, έσπευσε να πάρει ο ίδιος ο Τσίπρας, με την τοποθέτησή του στο συνέδριο της Καθημερινής και το «mea culpa» για την υπόθεση Novartis και τις τηλεοπτικές άδειες. Συνολικά, όλο και δυναμώνουν οι τάσεις αποκήρυξης στον ΣΥΡΙΖΑ των όποιων «ανορθογραφιών» της διακυβέρνησής του, σε συντονισμό με τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, με τους Τσίπρα και Παυλόπουλο να συμφωνούν στο ίδιο συνέδριο για το ότι ποτέ δεν τέθηκε ζήτημα αμφισβήτησης της θέσης της χώρας στην ευρωζώνη και την ΕΕ. Μόνο κάποιες γεμάτες αυταπάτες δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς έμειναν τελικά να δοξάζουν την πολιτική ουράς στην «πρώτη φορά αριστερά» και το δημοψήφισμα-απάτη, που αποκαλύπτεται ξανά ότι στόχο είχε ένα ακόμα διαπραγματευτικό χαρτί για την υποταγή στα ιμπεριαλιστικά αφεντικά.
Το συνέδριο «Μεταπολίτευση: 50 χρόνια μετά» της Καθημερινής, λοιπόν, ήταν μια πρώτης τάξης ευκαιρία για να διακηρύξουν σημαίνοντα αστικά στελέχη την προσήλωσή τους στο συμβόλαιο του ’74 και τη μοιρασιά της εξάρτησης ανάμεσα στους δυτικούς προστάτες, που αποτέλεσε και το θεμέλιο του αστικού καθεστώτος που οικοδόμησαν έκτοτε σε βάρος του λαού και προς όφελος των ξένων πατρώνων και του ντόπιου κηφηναριού. Ήταν, ταυτόχρονα, μια προσπάθεια να στηθεί μια κολυμπήθρα του Σιλωάμ για αυτό το ντόπιο εξαρτημένο αστικό σύστημα και να επαναληφθούν τα γνωστά αφηγήματα ενοχοποίησης των κοινωνικών κατακτήσεων για την πορεία που το οδήγησε στην κρίση και την υπαγωγή στα μνημόνια. Μια δοξολογία, επίσης, της «κοινωνικής ειρήνης» και μια υπενθύμιση, όπως χαρακτηριστικά εκφράστηκε στην παραδοχή Παυλόπουλου για τις συζητήσεις εντός της κυβέρνησης Καραμανλή τον Δεκέμβρη του 2008 για κατέβασμα στρατού στον δρόμο και τη χρήση «οιονεί δικτατορικών μέσων», για το πόσο εχθρικά στέκεται διαχρονικά αυτό το σύστημα απέναντι στην εργατική τάξη, τον λαό και τη νεολαία.
Ένα σύστημα σε μια χώρα ρημαγμένη παραγωγικά, ακολουθώντας μια πορεία αποβιομηχάνισης και παραρτηματοποίησης στα ιμπεριαλιστικά μονοπώλια όλες τις τελευταίες δεκαετίες, με τον Μητσοτάκη να πανηγυρίζει προκλητικά στον Ασπρόπυργο για τα κέντρα logistics στη θέση των διαλυμένων εργοστασίων. Στη σημερινή φάση, σε μια χώρα διπλά εξαρτημένη, με τα ιμπεριαλιστικά αφεντικά των ΗΠΑ και της ΕΕ να «αλληλομαχαιρώνονται» στο διεθνές ταμπλό των άγριων ανταγωνισμών και την αβεβαιότητα να μεγαλώνει όσο οι ΗΠΑ βαδίζουν προς τις προεδρικές τους εκλογές με όρους σφοδρής ενδοαστικής αντιπαράθεσης, μπλεγμένη μέχρι τα μπούνια στη φωτιά του πολέμου που μαίνεται στη γειτονιά μας, με επίκεντρο τη σιωνιστική γενοκτονία που συντελείται σε βάρος του ηρωικού παλαιστινιακού λαού με τις πλάτες των προστατών της ντόπιας άρχουσας τάξης και τη συνενοχή της, ο γεωπολιτικός ορίζοντας σκοτεινιάζει και τα αδιέξοδα της εξάρτησης εντείνονται. Πόσο μάλλον, όταν επανέρχονται κάθε τόσο σενάρια αναβάθμισης της εμπλοκής της στον άδικο πόλεμο στην Ουκρανία, με την αιφνιδιαστική επίσκεψη Μητσοτάκη και τη συνάντηση με τον Ζελένσκι, καθώς και με διαρροές που διαψεύδονται αμέσως για σχέδια παραχώρησης των ρωσικών S-300 στο ουκρανικό καθεστώς, μια κίνηση για την οποία η Ρωσία έχει δηλώσει προκαταβολικά ότι θα θεωρηθεί «επιθετική ενέργεια». Σε μια συγκυρία, μάλιστα, που μετά τις επιτυχίες του ρωσικού ιμπεριαλισμού επί του πεδίου φουντώνουν οι συζητήσεις για κάθε λογής τυχοδιωκτικές ενέργειες εντός της Δύσης, με τον Μακρόν, διεκδικώντας έναν πιο διευρυμένο ρόλο για τον γαλλικό ιμπεριαλισμό στα κενά που διαμορφώνουν οι αντιφάσεις της αμερικανικής πολιτικής, να ρίχνει στο τραπέζι έως και την άμεση εμπλοκή με την αποστολή στρατευμάτων και τον Πούτιν να επισείει για άλλη μια φορά την απειλή του πυρηνικού ολέθρου.
Δεν είναι να απορεί κανείς που σε αυτό το ταραγμένο και επικίνδυνο σκηνικό, με τη ντόπια άρχουσα τάξη να κινείται όλο και πιο «αμερικανόστροφα», οι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές νιώθουν την ανάγκη να υπενθυμίζουν διαρκώς ότι η χώρα ανήκει και σε αυτούς. Έτσι, μετά το καταδικαστικό ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου, ήρθαν οι αποκαλύψεις για τα μαζικά email της Άννα-Μισέλ Ασημακοπούλου σε απόδημους, καταδεικνύοντας παράλληλα και τα όσα φέρνει η επιστολική ψήφος σε σχέση με το διάτρητο ακόμα και των δικών τους διαδικασιών.
Οι αγώνες μπορούν να νικήσουν!
Απέναντι στη σήψη και τη δυσωδία που αναδίδει το αστικό πολιτικό σκηνικό, το φοιτητικό κίνημα και η πάλη της αγροτιάς αποτελούν τόσο καιρό μια αχτίδα φωτός, δίνοντας κουράγιο στο σύνολο του λαού. Η απεργία στις 28 του Φλεβάρη αποτέλεσε μια σημαντική στιγμή, που όμως δεν πρέπει να αντιμετωπιστεί ως το «τέλος» των κινητοποιήσεων, όπως θα την ήθελαν οι δυνάμεις της υποταγής και του συμβιβασμού.
Η συνέχιση και πολιτική αναβάθμιση του αγώνα αποτελεί το κύριο ζητούμενο. Τίποτα δεν έχει να περιμένει η φτωχομεσαία αγροτιά από τις συναντήσεις των αγροτοσυνδικαλιστών με τον Μητσοτάκη. Πρέπει να παραμείνει στην κατεύθυνση της ανυποχώρητης πάλης στα μπλόκα. Τίποτα δεν έχουν να περιμένουν οι φοιτητές από την επιστροφή με σκυμμένο το κεφάλι στα αμφιθέατρα, δήθεν για να παλέψουν «πολύμορφα», όπως συνηθίζει να βαφτίζει το ΚΚΕ τα κλεισίματα των αγώνων. Πρέπει να επιμείνουν με συνελεύσεις, καταλήψεις και διαδηλώσεις. Και οι δύο πλευρές πρέπει να αναζητήσουν βήματα συμπόρευσης και παραπέρα, να βρουν τους πραγματικούς συμμάχους τους στην εργατική τάξη και τον εργαζόμενο λαό.
Μπροστά στην ψήφιση του νομοσχεδίου Πιερρακάκη, η πολιτική-ιστορική εμπειρία από τα κινήματα που ανέτρεψαν ψηφισμένους νόμους οφείλει να αξιοποιηθεί και να μετασχηματιστεί σε δύναμη πάλης για τις σημερινές συνθήκες. Σε αντιπαράθεση με τον ρεβανσισμό των καθεστωτικών δυνάμεων, που ήδη επιχειρούν να τιμωρήσουν τη νεολαία για τον αγώνα που δίνει με τρομοκρατία και εντατικοποίηση άνευ προηγουμένου. Κόντρα στα σαλπίσματα υποχώρησης της κυρίαρχης φοιτητικής αριστεράς, που ετοιμάζεται να ανακρούσει πρύμναν με το γνωστό ηττοπαθές σύνθημα «να μείνει ο νόμος στα χαρτιά». Η σπουδάζουσα νεολαία απέδειξε στην πράξη ότι διαθέτει θέληση για αγώνα και τεράστιες δυνάμεις για να την υλοποιήσει, ακόμα και στις πιο αρνητικές συνθήκες. Αυτή τη θέληση πρέπει να υπηρετήσει όποιος επιθυμεί να αναφέρεται στη λαϊκή υπόθεση. Αυτές οι δυνάμεις πρέπει να εκδηλωθούν στον δρόμο όλο το επόμενο διάστημα, ακόμα πιο μαζικά και αποφασιστικά, μέχρι τη νίκη και την ανατροπή του νόμου!
Source: https://www.kkeml.gr/ps958/ergazomenoi-agrotes-foithtes-na-synexisoun-thn-palh-tous/
[Menu]#[Before New]#
Copyright (C) 2024 Marxist-Leninist-Maoist.
Permission is granted to copy, distribute and/or modify this document under the terms of the GNU Free Documentation License, Version 1.3 or any later version published by the Free Software Foundation; with no Invariant Sections, no Front-Cover Texts, and no Back-Cover Texts. A copy of the license is included in the section entitled "GNU Free Documentation License".