Redaktionen har fått in en rapport om aktioner som genomfördes under 8 mars, under den internationella arbetarkvinnans dag.
Bland annat har det skett flygbladsutdelning på en 8 mars demonstration, följande är texten från flygbladet:
Proletärer i alla länder förena er!
LEVE DEN INTERNATIONELLA ARBETARKVINNANS DAG!
”Kvinnorna liksom männen är reaktionärer, centrister eller revolutionärer. De kan inte som konsekvens av detta bekämpa samma strid tillsammans. I det aktuella mänskliga panoramat, skiljer klassen individerna åt mer än kön.” – José Carlos Mariátegui, grundare av Perus kommunistiska parti
Kampen för kvinnans rätt i samhället har varit lång. Men vilka kvinnor är de kämpande kvinnorna? Vad spelar klasstillhörighet för roll för kvinnorörelsen?
Feminismen är i sin essens en revolutionär idé men den feministiska rörelsen påverkas av två världsåskådningar: en borgerlig och en proletär. Den borgerliga är självisk och kämpar för att bevara sina privilegier som endast några få åtnjuter och kan därför ge skenet av att verka för att fler kvinnor ska bli riskkapitalister eller VD:s för företag, eftersom de vet att majoriteten av världens kvinnor aldrig kommer att närma sig en sådan position i det nuvarande systemet. De vill få oss att tro på en falsk ”kvinnlig solidaritet”.
Däremot är den proletära verkligt revolutionär eftersom den ser kvinnors sanna potential som ledare. Det är de kämpande kvinnorna ute i samhället som alstrar riktiga ledarskapskvalitéer. När priset på mat, el och hyra höjs samtidigt som vi inte ersätts med den lön vårt arbete är värt så har vi inte råd att låta oss luras av människor som investerar i krig och som dödar våra oskyldiga kamrater och vänner världen över. Borgerliga feminister som Hillary Clinton och Ebba Busch är rasistiska krigshetsare som försöker splittra proletariatet från att kämpa tillsammans då de vet att vi är fler än dem.
Vårt förtryck är av dubbelkaraktär – vi förtrycks både på grund av vår klass och vårt kön som är motiv för patriarkala strukturer. Kvinnor i tredje världens förtryck är av trippelkaraktär – de förtrycks på grund av imperialismen, sin klasstillhörighet och sitt kön eftersom länder som USA men också Sverige inte bara utsuger sitt eget lands arbetarklass utan även andra länders förtryckta klasser som arbetare och fattigbönder genom att köpa upp deras borgarklass och investera i deras statliga angelägenheter.
Vi förstår att borgerliga feminister som Hillary Clinton och Ebba Busch är reaktionärer och imperialister, som tillsammans med sina manliga kollegor Joe Biden och Ulf Kristersson försvarar Israels ”rätt” till ”folkm-” för att det gynnar deras klassintressen. De spred falska nyheter om halshuggna spädbarn 7 oktober 2023 för att sedan döda 30 000 palestinier i Gaza men de brydde sig inte heller om de riktiga spädbarnen som de dödar. Det gjorde inte heller George Bush d.y. som motiverade sitt oljekrig i Irak med orden ”respekt för kvinnor kan nu bli en verklighet i Mellanöstern”.
Vår proletära analys av kvinnofrågan leder oss till slutsatsen att det patriarkala våldet mot världens förtryckta kvinnor präglas av huvudmotsättningen i världen som idag är mellan imperialismen och världens förtryckta folk. Därför kan inte vi lägga vårt öde i imperialisternas händer. Vi måste kämpa tillsammans och organiserat under maoismens röda fana för vår, och våra barns framtid, tillsammans!
PROLETÄR FEMINISM FÖR KOMMUNISM!
FÖR EN KLASSLINJE I KVINNORÖRELSEN!
Vill du studera marxismen-leninismen-maoismen? Gå med i en studiegrupp! Kontakta oss: kommunisten@riseup.net www.kommunisten.nu
Flygbladets framsida:
Vi har även fått in dessa bilder från aktioner som genomfördes inför 8 mars:
Vi hälsar alla dessa aktioner och höjer parollerna:
Wir veröffentlichen einen uns zugeschickten Bericht, über eine Demonstration, welche anlässlich des internationalen Frauenkampftag in Leipzig, stattfand:
Am heutigen 8. März fand in Leipzig, ab 16:00 Uhr eine Veranstaltung, anlässlich des internationalen Frauenkampftag statt. Es nahmen mehrere hundert Personen teil. Die Veranstaltung wurde mit Redebeiträgen, die von einer Bühne aus, am Augustusplatz, gehalten wurden, eröffnet. Unter anderem wurde auf aktuelle Probleme der Frauen der unterdrückten Völker und Nationen aufmerksam gemacht, in Palästina, im Iran und in unterschiedlichen Ländern Lateinamerikas. Die Reden wurden von den Teilnehmern mit großer Aufmerksam verfolgt, und Parolen gerufen.
Auch die Roten Frauenkomitees BRD, Teil des Roten Bund, hielten während der Demonstration eine kraftvolle Rede, welche viel Zustimmung fand. Die Fahnen des Roten Bund und eine Fahne mit Hammer und Sichel wehten gemeinsam mit der Fahne des palästinensischen Befreiungskampfes im Demonstrationszug und es wurden Parolen für den heldenhaften Kampf des Volkes Palästinas angestimmt. So wurde deutlich gemacht, dass der Kampf für die Befreiung der Frau nicht „intersektionell“1 ist, sondern dieser als Teil des Kampfes des internationalen Proletariats gegen die herrschende Klasse zu verstehen ist und der revolutionäre Zorn der Frau als eine mächtige Kraft der proletarischen Weltrevolution zu entfesseln ist. Es wurde ein Transparent mit der Aufschrift „Frauen kämpft und wehrt euch!“ getragen, woran sich unterschiedliche Demonstrationsteilnehmer beteiligten. Ebenso wurde der Aufruf der Roten Frauenkomitees, sowie die revolutionäre Arbeiterzeitung „Rote Post“ verteilt, was auf großes Interesse stieß.
Die Demonstration zog lautstark um den Ring in der Leipziger Innenstadt. Es wurden weitere Reden gehalten und Musik gespielt. Es gab auch kulturelle Beiträge: Ein einstudierter Tanz wurde aufgeführt und bei der Endkundgebung trat ein Frauenchor auf.
اعالمیه حزب کمونیست (مائوئیست) افغانستان به مناسبت هشت مارچ روز جهانی زن مبارزه، برای رهایی زنان، جزء از مبارزه برای رهایی کل بشریت است ! هشت مارچ- روز جهانی زن- روز همبستگی و اتحادِ زنانِ مبارز و زحمتکشِ جهان برای رهایی از یوغ ستم و بردهگی است. بیش از یک قرن است که پرچم خونچکان هشت مارچ، در سنگری آزادی و مبارزهی زنان در اِهتزار است. هشت مارچ ، پیامآورِ رهایی زنان از اِسارت نظام پوسیده ای طبقاتی و ساختن جهانِ نوین است. هشت مارچ، روز تجدید پیمان و اِیستادن در صفِ مبارزه برای رهایی زنان و کل نوع بشر است. این روز تا آن زمان، تجلیل خواهد شد که هیچ زنی در جهان در اِسارت نباشد. سرمایهداری به گونه عریان، اکثریت انسانهایِ کره زمین را به اِسارت و بردگی اقلیتِ ستمگر درآورده است. این نظام طبقاتی، جهان را به بهشتی برای سرمایهداران و دوزخ ی برای زحمتکشان تبدیل کرده است. اگر میخواهید ضرورت دگرگونی و تغییر در وضعیت موجود را درک کنید به اطفال، زنان و مردم فلسطین در نوار غزه نگاه کنید که چگونه بهشکل فج یع قتل عام میشوند. به زنان و مردم اوکراین نگاه کنید که چگونه توسط بمبارانهای هوایی و راکتی کور، زندگی شان نابود میگردند. به ملیون ها زن و مرد و اطفال گرسنه ی که در زاغهنشین های شهرهای جهان، بدون کمترین امکانات برای زنده ماندن تقال میکنند، توجه کنید. به زنان افغانستان توجه کنید که با خشونت جنون آمیز طالبی از کلیه عرصههای زندگی به کُنج خانه ها رانده شدهاند . هشت مارچ امسال در حال از راه میرسد که دو سال و هفت ماه از امارت زن ستیز طالبان بر افغانستان میگذرد. این گروه از هیچگونه تجاوز به ساحتِ زندگی اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و خصوصی زنان دریغ نکرده است. دو ماه قبل این گروه، تعدادی از دختران و زنان جوانان را از سرکها و کوچه ها ربودند و آنها را شکنجه کردند و تعدادشان هنوز در بند طالبان هستند. دشمنی و تضاد طالبان با زنان را پایانِ نیست. این باند زنستیز از زنان بردهگی و فرودستی کامل میطلبد. طالبان همه چیز را از زنان گرفتهاند: آزای، حق کار، حق تحصیل، حق انتخاب و حتی حق بیرون رفتن از خانه را. در بدل آن اما، ثمره حاکمیت جنون وار طالب بر افغانستان بردهگی، اِسارت، اِ نزوا، اَفسردگی و ترس برای زنان بوده است. زنان اما برای آزادی و رهایی شان میرزمند، آزادی که بدون سرنگونی طالبان ممکن نیست. زنان میخواهند زندگی کنند و آزادی داشته باشند. نمیتوانند زنجیره اِ سارت و بردهگی را که طالبان به گردن آنها انداخته اند بپذیرند و با توحش و جنون مذهبی طالب سازش کنند. این جاست که مبارزه ادامه مییابد. مبارزهی زنان برضد حاکمیت زن سیتز طالب، به خط مقدم مبازرهی زنان جهان برای آ زادی شان تبدیل گشته است. این امر به این دلیل است که هم دهشت و درنده خویی طالبان، علیه زنان عریان و فوق العاده خشن است و هم بیحقوقی و اسارت زنان افغانستان امروز در جهان بیمانند. زنان مبارز و نترس افغانستانی که چشم در چشم طالبان اِیستاده ؛ اِسارت، شکنجه و مرگ را به جان میخرند به مبارزات رهایی بخش زنان شکوه ویژه بخشیده است. هرچه بیشتر ، مبارزه و جنبش زنان افغانستان جنبۀ مردمی، انقالبی و مستقل به خود گیرد تأ ثیرگذاری آن بر جنبش مبارزاتی زنان جهان بیشتر خواهد شد. جنبش مبارزاتی زنان افغانستان، برای این که عُمق و گسترش یابد، باید مستقل، دموکراتیک، مردمی ، ضدامپریالیست و ضدارتجاع باشد. از التفات به قدرتهای امپریالیستی دست بردارد. اکنون آفاتهای متعدد نیرو و توان جنبش مبارزاتی زنان افغانستان را تضعیف میکند . این آفات، در نگاه لیبرالی و تکیه به قدرتهای امپریالیستی فعالین زنان نهفته است . جنبش زنان باید از این اِنحراف و اَ فت
دوری کنند. همین نگاه لیبرالی غالب برفعالین زنان کشور، سبب شده که فعالین زنان به جای سازما ندهی جمع ی زنان و دختران و گسترش آن، به سلیبرتی سازی مصروف شوند و به جای تالش برای ساختن برنامه، به فعالیتهای موقتی و واکنشی متوسل گردند. بدون تئوری انقالبی جنبش انقالبی وجود ندارد. این امر در مورد جنبش زنان نیز صادق است. جنبش زنان نیز بدون تئوری انقالبی تعمق و گسترش نخواهند یافت. از این رو فعالین زنان، باید به مسایل تئوری توجه کنند. برای تدوین برنامۀ دموکراتیک و تودهای زنان و ایجاد تشکیالت مستقل کار کنند. حرف دیگر این است که -اگر معیار آزادی یک جامعه با میزان آزادی زنان آن جامعه قابل سنجش است؛ معیار و تشخیص مردمی بودن و انقالبی بودن یک تشکیالت و حرکت را باید با معیار طبقاتی آن سنجید. به این معنی که آیا این حرکت در خدمت اکثریت تودهای تحتستم قرار دارد و یا به التفات قدرتهای امپریالیستی چشم دوخته است. رهایی زنان، بدون رهایی کل جامعه ممکن نیست. این امر هرگز به معنی تعویق انداختن خواست ها و مطالبات زنان در آینده نامعلوم نیستند؛ بلکه به این معنی است که این خواست و مطالبات زنان باید با منافع کارگران، دهقانان، روشنفکران و کلیه زحمتکشان جامعه در ارتباط ارگانیک قرار گیرد. پیوند و همبستگی میان این جنبش ها به غنا و کیفیت تیوریکی و سازمانی آنها میآفزاید و خط تمایز میان دوست و دشمن را روشنتر میکند. اکنون که زنان و مردم افغانستان در چنگال اَهریمنانِ تاریک اندیش طالب گرفتار آمدهاند ، راه خالصی از این وضعیت، اتحاد کارگران و کلیه زحمتکشان کشور، تحت رهبری حزب پیشاهنگ است. استراتژی مبارزاتی حزب، برای سرنگونی ارتجاع حاکم و حامیان امپریالیستی شان « جنگ خلق» وبرنامه حداقل آن انجام انقالب دموکراتیک نوین و است قرار دیکتاتوری دموکراتیک خلق، و گذار به انقالب سوسیالیستی است. حزب کمونیست (مائوئیست) افغانستان 8 مارچ 2024
Πανελλαδικό πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο στην Αθήνα, 8 Μάρτη:
Ο λαός έστειλε ένα ηχηρό ΟΧΙ στην επίθεση της κυβέρνησης στη νεολαία
Με μια συγκέντρωση δεκάδων χιλιάδων διαδηλωτών, την ένατη στη σειρά, ενάντια στο νομοσχέδιο Πιερρακάκη απάντησαν φοιτητές, μαθητές, εκπαιδευτικοί και εργατικά σωματεία, στην, για δεκαετίες, προσπάθεια του συστήματος να επιβάλλει την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων και την παράκαμψη του άρθρου 16, που χτυπάει το δικαίωμα στις δωρεάν σπουδές. Προκλητικά μάλιστα η κυβέρνηση επέλεξε την 8η του Μάρτη – ημέρα ανάδειξης του αγώνα των γυναικών για ισοτιμία, ζωή και δικαιώματα – ως ημέρα ψήφισης του νομοσχεδίου.
Η μαζικότατη αυτή συγκέντρωση βγήκε μέσα απ’ τις συλλογικές διαδικασίες των φοιτητικών συλλόγων, με συνελεύσεις, ψηφοφορίες, συγκεντρώσεις, πορείες, πριν ακόμα κατατεθεί το νομοσχέδιο. Αυτό αναδεικνύει την αντίθεση της νεολαίας – αλλά και συνολικά, του λαού – στις στοχεύσεις του συστήματος για την κατάργηση της δωρεάν δημόσιας εκπαίδευσης.
Η πορεία που ακολούθησε τους χαιρετισμούς συλλόγων και σωματείων από όλη την Ελλάδα, δεν άργησε να χτυπηθεί βάναυσα από την αστυνομία, η οποία έκανε εμφανή την παρουσία της σε όλη τη διάρκεια της διαδήλωσης με τα ΜΑΤ να συνοδεύουν ασφυκτικά τους διαδηλωτές, ενώ στο Σύνταγμα είχα στρατοπεδεύσει και η Αύρα.
Το δολοφονικό χτύπημα της αστυνομίας πάνω στους διαδηλωτές στο Σύνταγμα, σε μια προσπάθεια να διαλυθεί η πορεία, είχε σαν αποτέλεσμα το σοβαρό τραυματισμό τουλάχιστον οκτώ ατόμων. Η συγκέντρωση πνίγηκε στα δακρυγόνα, αλλά τα φοιτητικά μπλοκ, το κοινό μπλοκ των Αγωνιστικών Κινήσεων φοιτητών, εκπαιδευτικών και Μαθητικής Αντίστασης, καθώς και της Ταξικής Πορείας, αλλά και μπλοκ άλλων συλλογικοτήτων, ανασυγκροτήθηκαν και συνέχισαν συντεταγμένα την πορεία μέχρι το Σύνταγμα, όπου παρέμειναν μέχρι αργά το βράδυ. Τις απογευματινές ώρες στο χώρο συγκεντρώθηκαν με αφορμή την 8η Μάρτη και γυναικείες οργανώσεις,, με αντίστοιχη συνθηματολογία. Αργά το βράδυ, η συγκέντρωση με συνθήματα για την 8η του Μάρτη, αλλά και για την υποστήριξη στον αγώνα του Παλαιστινιακού λαού, κατέληξε με διαδήλωση στα Προπύλαια, όπου και ολοκληρώθηκε.
Η ηχηρή αυτή απάντηση στην επίθεση της κυβέρνησης, πρέπει να αναζητήσει τη συνέχεια της, άσχετα με την ψήφιση του νόμου, με στόχο την πλήρη κατάργηση του, πράγμα που θα συνεχίσουμε να παλεύουμε μέσα στους μαζικούς μας χώρους.
Το γυναικείο ζήτημα είναι στενά συνδεδεμένο με τη μορφή και την
οργάνωση που πρέπει να έχει η ανθρώπινη κοινωνία για να αντικαταστήσει
την καταπίεση, τη στέρηση, την αθλιότητα σε όλες τις μορφές, με την
ανθρώπινη ελευθερία, τη φυσική και κοινωνική υγεία. Είναι μια πλευρά του
γενικού κοινωνικού προβλήματος και θα λυθεί μαζί του, δηλαδή με την
ανατροπή του συστήματος εκμετάλλευσης που το γεννά, του καπιταλισμού.
Πραγματική ισοτιμία της γυναίκας και του άντρα μπορεί να γίνει
πραγματικότητα μόνο όταν καταργηθεί η κεφαλαιοκρατική εκμετάλλευση των
γυναικών και των αντρών, ενώ η διαχείριση του νοικοκυριού, που σήμερα
αποτελεί ατομική απασχόληση, θα μετατραπεί σε τομέα της κοινωνικής
παραγωγής. Όπως είναι λάθος να ελπίζουμε και να επενδύουμε στην ισότητα
στον καπιταλισμό, είναι λάθος να θεωρείται πως με το πάρσιμο της
εξουσίας από το προλεταριάτο λύνεται με έναν αυτόματο τρόπο η γυναικεία
ανισοτιμία. Η ιστορική εμπειρία έδειξε πως δεν αρκεί μόνο η ήττα της
αστικής τάξης και σε ό,τι αφορά στη χώρα μας και του ιμπεριαλιστών που
την «προστατεύουν». Απαιτείται η αποδόμηση όλου του εποικοδομήματος που
έχει διαμορφωθεί στο πέρασμα χιλιάδων χρόνων ταξικής κοινωνίας, που έχει
πάρει διάφορες μορφές, αλλά με πάντα σταθερή την ανισοτιμία της
γυναίκας ως φυσική κατάσταση του ανθρώπινου είδους. Το εποικοδόμημα
εισχωρεί σε κάθε πλευρά της ζωής, στα ήθη και τα έθιμα αιώνων, στη
γλώσσα, την τέχνη. Όλα χρειάζεται να αναποδογυρίσουν.
Ο μαρξισμός έχει ιστορικά ταυτιστεί με τις κατακτήσεις της γυναίκας
κι έχει δείξει τον δρόμο για την απελευθέρωσή της από κάθε κοινωνική
ανισότητα. Ήταν τόσο καθοριστικός ο ρόλος του, που δεν παρακάμπτεται
εύκολα. Παρά τη συστηματική προσπάθεια του φεμινισμού να τον μηδενίσει,
δείχνει απίστευτη αντοχή. Αυτό όμως δεν αρκεί. Ο ιστορικός υλισμός δεν
κουβαλάει αιώνιες λύσεις. Είναι εργαλείο ανάλυσης της κοινωνίας και
επαναστατικής δράσης. Οι απαντήσεις και οι λύσεις που δόθηκαν σε άλλες
συνθήκες μια προηγούμενη ιστορική περίοδο, τα συμπεράσματα της
σοσιαλιστικής οικοδόμησης είναι χρήσιμα αλλά δεν αρκούν. Έχουν αλλάξει
πολλά δεδομένα. Η γυναίκα είναι πια αναπόσπαστο κομμάτι του εργατικού
δυναμικού, ενώ στις αρχές του 20ου αιώνα διεκδικούσε ακόμα το δικαίωμα
στην εργασία. Νέες μορφές εκμετάλλευσης της γυναίκας προστίθενται στις
κλασικές, νέα προβλήματα ξεπροβάλλουν μέσα απ’ τις αστικές «λύσεις»,
νέες ανάγκες δημιουργούνται στο επίπεδο των ανθρώπινων σχέσεων, νέες
συνθήκες καταπίεσης διαμορφώνονται μέσα στη σύγχρονη οικογένεια και από
παντού ξεχειλίζει η βία του συστήματος που τη στοχοποιεί. Η διαδικασία
απελευθέρωσης των γυναικών είναι αδιαχώριστη από την ταξική πάλη και τις
οικονομικές, κοινωνικές, πολιτικές και πολιτιστικές αλλαγές που ο
επαναστατικός αγώνας φέρνει στην κοινωνία.
Γυναίκα κι εργασία
Η γυναίκα εργαζόταν πάντα, και μάλιστα σκληρά, στο σπίτι, στο χωράφι,
στην οικοτεχνία. Ο καπιταλισμός έβγαλε τη γυναίκα από το σπίτι για να
δουλέψει στα μεγάλα εργοστάσια που δημιουργήθηκαν την περίοδο της
βιομηχανικής επανάστασης.Δεν ήταν η πρώτη φορά που συμμετείχε στην
παραγωγική εργασία, αλλά ήταν η πρώτη φορά που εισέπραττε και
διαχειριζόταν η ίδια την αμοιβή της. Ήταν τόσο μαζική η είσοδός της στα
εργοστάσια, που το 1820 το 75-80% των ενήλικων γυναικών στην Ευρώπη
εργάζονταν στη βιομηχανία υφασμάτων.
Η Ελλάδα δεν βίωσε τη βιομηχανική επανάσταση όπως οι υπόλοιπες χώρες
της Ευρώπης. Η βιομηχανική ανάπτυξη προχωρούσε με πολύ μεγάλη
καθυστέρηση. Οι γυναίκες άρχισαν να εργάζονται στα εργοστάσια λίγες
δεκαετίες μετά τη δημιουργία του ελληνικού κράτους. Μέχρι το 1860
ελάχιστες γυναίκες δούλευαν σε εργοστάσια. Ήταν τόσο βαθιά ριζωμένη τότε
η άποψη πως η εργασία μειώνει την ηθική της γυναίκας και την
απομακρύνει από την οικογένεια, που το 1877 υπήρξε εισαγγελική παρέμβαση
γιατί η δουλειά στα εργοστάσια, λόγω του συγχρωτισμού αντρών και
γυναικών, προσβάλλει τη δημόσια ηθική και γίνονταν σχόλια για την «ηθικήνκατάστασιν της εργατικής εν Ελλάδι τάξεως»!
Οι γυναίκες και τα κορίτσια πρόσφυγες που ήρθαν από την Κρήτη μετά την
κρητική επανάσταση (1866-69) και από τη Μικρά Ασία το 1922, βρήκαν
δουλειά στα εργοστάσια. Τον 19ο αιώνα οι γυναίκες και τα
κορίτσια δούλευαν από την ηλικία των 5 χρονών, κυρίως σε επαγγέλματα που
δεν απαιτούσαν μόρφωση, ως υπηρέτριες, εργάτριες γης, πλύστρες,
μοδίστρες, υφάντρες, κορδελιάστρες και καπελούδες. Από τις αρχές του 20ου
αιώνα άνοιξε ένα παραθυράκι για να εργαστούν οι μορφωμένες γυναίκες των
μεσοστρωμάτων, ως δασκάλες στην αρχή και στη συνέχεια σε διάφορες
υπηρεσίες του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα. Μετά την δεκαετία του
1970, οι γυναίκες εργάζονταν παντού.
Σήμερα, σε συνθήκες αποβιομηχάνισης, συρρίκνωσης της αγροτικής
παραγωγής και κυριαρχίας των υπηρεσιών, είναι λογικό οι περισσότερες
γυναίκες να εργάζονται στις υπηρεσίες. Αν και απολύονται πρώτες, δεν
μπορούμε να μιλήσουμε για επιστροφή της γυναίκας στο σπίτι, όπως
ισχυρίζονται κάποιοι. Η εργασία της γυναίκας δεν μπορεί να θεωρείται
σήμερα συμπληρωματική της εργασίας του άντρα. Οι εργαζόμενες γυναίκες
παραμένουν αναπόσπαστο κομμάτι του εργατικού δυναμικού. Παρόλο που είναι
το πιο εκπαιδευμένο κομμάτι του πληθυσμού, καθώς αποτελούν το 60% των
πρόσφατων αποφοίτων, τόσο της μεταλυκειακής επαγγελματικής κατάρτισης,
όσο και της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, το 39% των γυναικών ηλικίας 30-34
ετών, δηλώνουν ακόμη ότι υποστηρίζονται οικονομικά από την οικογένειά
τους. Αποδεικνύεται για άλλη μια φορά πως το κυνήγι των προσόντων είναι
αδιέξοδο και η δια βίου εκπαίδευση ισόβια δεσμά. Το οικονομικό πρόβλημα
που πνίγει τον λαό για τις γυναίκες σημαίνει εγκλωβισμός στην
αν/ασφάλεια του γάμου. Εργάζονται πολλές ώρες, κάνουν δυο και τρεις
δουλειές, βρίσκονται μονίμως σε πίεση χωρίς ελεύθερο χρόνο. Οι μισθοί
πείνας, τα ατέλειωτα ωράρια εργασίας, συνολικά οι συνθήκες εργασίας
επηρεάζουν τις σχέσεις και τη θέση της γυναίκας μέσα στην οικογένεια.
Μια γυναίκα που πιέζεται οικονομικά θα σκεφτεί πολύ πριν ζητήσει
διαζύγιο.
Μια γυναίκα στην εργασία της έχει να αντιμετωπίσει την καπιταλιστική
εκμετάλλευση όπως και ο άντρας συνάδελφός της, τις διακρίσεις σε βάρος
της λόγω του φύλου της και άλλες μορφές εκμετάλλευσης, όπως η σεξουαλική
παρενόχληση. Όταν ο νόμος ορίζει ως «προστάτη» των εργαζόμενων γυναικών
τον εργοδότη τους, τότε επείγει η ανασυγκρότηση του γυναικείου
κινήματος.Δυνατά φώτα έχουν πέσει στο τελευταίο ζήτημα, τη σεξουαλική
παρενόχληση, όχι για να τη φωτίσουν αλλά για να σκοτεινιάσουν τα
υπόλοιπα ζητήματα.
Παραμένουν αγκάθια δύο ζητήματα: Οι διαφορετικές απολαβές, το χάσμα,
όπως λένε, ανάμεσα στους μισθούς αντρών και γυναικών, που παραμένει
πάντα για την ίδια εργασία, και η μητρότητα. Η εγκυμοσύνη και το πρώτο
παιδί για μια γυναίκα επηρεάζουν τη σχέση με την εργασία της. Κατά
κανόνα την κρατάει μακριά από αυτή.Ο αγώνας για τον τερματισμό της
εκμετάλλευσης και της καταπίεσης των γυναικών δεν είναι απλά θέμα λόγου ή
απλά ζήτημα αντίστασης. Στόχο έχει να ανατρέψει και να αλλάξει ό,τι
γεννά την εκμετάλλευση.
Ποιος είναι ο αγώνας που πρέπει να αναπτυχθεί; Μέσω της «φεμινιστικής
απεργίας στις 8 Μάρτη» επαναπροσδιορίζονται οι έννοιες της απεργίας και
της εργασίας σε αταξική βάση από τον φεμινισμό του 99%. Το 1% που
λείπει είναι οι φιλελεύθερες γυναίκες. Όλοι οι υπόλοιποι-ες είμαστε ένα.
Ένας έξυπνος τρόπος να καταργηθούν οι τάξεις είναι να φτιαχτεί μια
μεγάλη, που να χωράει το 99%.
Αυτό που χρειάζεται είναι όντως μια απεργία στις 8 Μάρτη, αφιερωμένη
στην απελευθέρωση των γυναικών και όλων των καταπιεσμένων ανθρώπων από
την ανάγκη και την εκμετάλλευσή τους.
Έγκλημα μέσα στο έγκλημα
Κακοποιήσεις, βιασμοί, δολοφονίες παιδιών και γυναικών μέσα στην
οικογένεια ή στο συγγενικό και φιλικό περιβάλλον έχουν γίνει καθημερινή
είδηση. Μητέρα σκότωσε τα παιδιά της, πατέρας βίασε τον γιο του ή την
κόρη του, γυναίκα δολοφονήθηκε από τον σύντροφό της, γιος χτύπησε τη
μητέρα του μέχρι θανάτου, 15χρονα βίαζαν και βασάνιζαν συμμαθητή τους…
Κανένα έγκλημα δεν είναι ίδιο με το άλλο, καθένα είναι μια τραγωδία
και όλα μαζί δείχνουν την ηθική καταβαράθρωση, τη χαλάρωση ή τη διάλυση
των κοινωνικών δεσμών και την πλήρη αποσύνθεση της κοινωνίας. Όμως,
ακόμα και αυτές τις διαπιστώσεις, όσο σωστές κι αν είναι, έχει σημασία
από ποια πλευρά τις βλέπει κάποιος. Τα πάντα γύρω από το έγκλημα, την
ηθική και τη συνείδηση των ανθρώπων έχουν βαθιά ταξικό χαρακτήρα.
Κάθε ιστορική περίοδος έχει τα δικά της χαρακτηριστικά, τα δικά της
εγκλήματα, τον δικό της κώδικα ηθικής, τους νόμους της, τους δικαστές
και τις τιμωρίες. Στον καπιταλισμό, όπως και σε όλες τις ταξικές
κοινωνίες, το τι είναι έγκλημα το καθορίζει η κυρίαρχη τάξη. Έγκλημα
είναι οποιαδήποτε ενέργεια αμφισβητεί την εξουσία της ή παραβαίνει τους
νόμους της.
Κάθε έγκλημα χρησιμοποιείται από τους μηχανισμούς προπαγάνδας με τρόπο που να εξυπηρετεί τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης.
Ο σημερινός άνθρωπος διαμορφώνεται σε συνθήκες καπιταλιστικής
ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας. Η οικονομική κρίση που δεν ξεπεράστηκε, τα
μνημόνια που βρίσκονται σε πλήρη ισχύ, η πανδημία που δεν λέει να
τελειώσει, ο πόλεμος στην Ουκρανία που μαίνεται, οι απειλές για πυρηνικό
όλεθρο που κρέμονται πάνω από τα κεφάλια της ανθρωπότητας, η φτώχεια
που απλώνεται, η φασιστικοποίηση που βγάζει στην επιφάνεια την πιο
σκληρή όψη της εξουσίας, οι ρεμούλες και η φαυλότητα που κυκλοφορούν στα
πολυτελή σαλόνια των αστών, ο ρεβανσισμός και η περιφρόνηση για τον λαό
που δηλώνεται απροκάλυπτα και καθημερινά από όλους τους παράγοντες του
συστήματος κάνουν το παρόν πολύ δύσκολο και το μέλλον δυσοίωνο. Δεν θα
επιβιώσεις αν δεν υποταχτείς, λένε κυνικά στον λαό αυτοί που έχουν
εξασφαλίσει με όλους τους δυνατούς τρόπους να ζήσουν πολλά και καλά
χρόνια. Επιδεικνύουν τα πλούτη τους, τονίζοντας πως αυτή η κοινωνία
φτιάχτηκε για τους λίγους.
Ο άνθρωπος που δεν μπορεί να εξηγήσει τι του συμβαίνει, που είναι
φορτωμένος με αγωνίες και βυθισμένος στη φτώχεια, δεν μπορεί να δει
τίποτα το ωραίο γύρω του καθώς σκέφτεται μόνο την επιβίωσή του. Όταν δεν
τη βλέπει μέσα από τη συλλογική διεκδίκηση, σκέφτεται ατομικές λύσεις
για να αποκτήσει χρήματα, αφού στον καπιταλισμό όλα είναι εμπόρευμα και
το χρήμα είναι το μέτρο της αξίας των πραγμάτων και των ανθρώπων. Ο
τρόπος συναλλαγής και πώλησης των πραγμάτων γίνεται τρόπος επαφής με τον
άλλο άνθρωπο.
Για να εξαλειφθούν τα εγκλήματα πρέπει να εξαλειφθούν οι αιτίες που
τα γεννούν, δηλαδή το σύστημα της καπιταλιστικής εξουσίας. Αυτοί που
αγωνίζονται για αυτό τον σκοπό δεν μπορούν να μεταχειρίζονται αποτρόπαια
μέσα. Φυσικά, δεν μπορούν να εμποδίσουν την κοινωνία να αμυνθεί με τον
τρόπο της ενάντια στους εγκληματίες, αλλά γι’ αυτό παλεύουν πιο επίμονα
για τον μετασχηματισμό της κοινωνίας από τα θεμέλια.
Η σημερινή εποχή χαρακτηρίζεται από βάθεμα της αλλοτρίωσης, ξεσάλωμα
των φασιστικών, ρατσιστικών και μεσαιωνικών ιδεών. Το έγκλημα είναι
χαρακτηριστικό του συστήματος, παράγωγό του, δείγμα των αδιεξόδων του.
Όταν μετά από κάθε έγκλημα, εκτός απ’ τον εγκληματία, καταλογίζουν
ευθύνες στην οικογένεια και το σχολείο, το κάνουν όχι γιατί αμφισβητούν
τους συγκεκριμένους θεσμούς, αλλά για να μεταβιβάσουν την ευθύνη στα
άτομα που θα έπρεπε, πάντα σύμφωνα με τους αστούς, να αναπαράγουν πιο
πιστά τα ιδανικά πρότυπα που οι ίδιοι ορίζουν. Γονείς και εκπαιδευτικοί
πρέπει να αποδείξουν πως ανταποκρίνονται στον ρόλο τους, βάσει του
ιδανικού προτύπου για την οικογένεια και το σχολείο.
Οι ίδιες αιτίες που γεννούν όλα τα εγκλήματα γεννούν και τα εγκλήματα
κατά των γυναικών. Έχουν, βέβαια, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους.
Δύο άνθρωποι που είναι ξένοι μεταξύ τους ενώνονται ερωτικά κι εκεί
που ζούσαν μέχρι χθες διαφορετική ζωή, τώρα χώνεται αδιάκριτα ο ένας στη
ζωή του άλλου. Η αντίληψη του δικαιώματος στην ιδιοκτησία γενικεύεται. Ο
άντρας θεωρεί κτήμα του τη γυναίκα. Επίσης, η αντίληψη της ανισοτιμίας
των δύο φύλων παίζει καθοριστικό ρόλο στις ανθρώπινες σχέσεις γενικώς,
πόσο μάλλον στις σχέσεις των δύο φύλων και ειδικά στον γάμο. Σε κάποιες
κοινωνίες ο άντρας έχει νομικά κατοχυρωμένη την ιδιοκτησία του πάνω στη
σύζυγό του. Μέχρι τη δεκαετία του 1980, ο άντρας καταγραφόταν ως ο
αρχηγός της οικογένειας.
Εμπλουτισμένη η παλιά ηθική με τον σύγχρονο εξευτελισμό της
γυναίκας-γλάστρας, των καλλιστείων ομορφιάς, του σεξουαλικού
αντικειμένου σε κάθε διαφήμιση, παρουσιάζει τη γυναίκα ως ιδιοκτησία του
κάθε αρσενικού. Έτσι, ο άντρας θα δολοφονήσει τη γυναίκα του ή τη
σύντροφό του γιατί τη θεωρεί κτήμα του και γιατί ο εγωισμός του δεν τον
αφήνει να αποδεχτεί την απόρριψη. Ένας άγνωστος θα βιάσει μια κοπέλα και
ο ανακριτής θα στρέψει τις επιθετικές του ερωτήσεις προς αυτήν, για να
διαπιστώσει αν η εμφάνισή της ήταν η πρέπουσα ή αν προκάλεσε τον βιασμό
της με τη συμπεριφορά της!
Ο άντρας αστός μπορεί επίσημα να μην έχει το δικαίωμα της πρώτης
νύχτας που είχε ο φεουδάρχης, αλλά έχει τη δυνατότητα να αγοράσει ή να
εκβιάσει όσες νύχτες θέλει από τις γυναίκες της εργατικής τάξης.
Πάνω σε κάθε θύμα βιασμού, ξυλοδαρμού ή δολοφονίας διακρίνονται πολύ εύκολα τα σημάδια του συστήματος.
Γυναίκα και πόλεμος
Οι ιμπεριαλιστές απειλούν τους λαούς με γενικευμένο πόλεμο.
Προσπαθούν να φτιάξουν συμμαχίες. Οι φλόγες του πολέμου καίνε ήδη μια
σειρά χώρες και λαούς. Ο πόλεμος στην Ουκρανία οξύνει όλες τις
αντιθέσεις, ενώ συνεχίζεται η γενοκτονία των Παλαιστινίων από τους
σιωνιστές φασίστες του Ισραήλ, που μετατρέπουν την παλαιστινιακή γη σε
κρανίου τόπο, ώστε να μην υπάρχουν σημάδια σπιτιών, σαν να μην έμενε
ποτέ κανείς εκεί. Να μην υπάρχει γυρισμός για όσους γλυτώσουν τη σφαγή!
Μέσα στην καταστροφή και τον θάνατο προσπαθούν να επιβιώσουν οι γυναίκες
της Παλαιστίνης. Γεννούν τα παιδιά τους όπου βρουν τόπο να σταθούν,
χωρίς νοσοκομεία και γιατρούς, χωρίς να ξέρουν αν θα ζουν την επόμενη
στιγμή. Όταν οι ίδιες πεινούν και διψούν, πώς να μπορέσουν να θηλάσουν
για να τα κρατήσουν στη ζωή; Και όταν τα παιδιά τους πέφτουν νεκρά από
τους σιωνιστές φονιάδες τα κρατούν στην αγκαλιά τους και συνεχίζουν να
παλεύουν για ζωή και λευτεριά. Αντιστέκονται στη γενοκτονία που έχουν
εξαπολύσει οι σιωνιστές φασίστες με απίστευτη δύναμη και αντοχή.
Σε καιρό πολέμου η γυναίκα κατατάσσεται στον άμαχο πληθυσμό. Οι
αστικές τάξεις τη θέλουν να συμπαραστέκεται στον άντρα στρατιώτη, να
κάνει υπομονή, να μην μετρά τον θάνατο, αλλά τα κέρδη της πατρίδας της
στα πεδία των μαχών, να χαίρεται με τον αφανισμό του εχθρού. Η γυναίκα
του λαού δεν έχει εχθρούς λαούς. Εάν περνά δυσκολίες σε καιρό ειρήνης, η
ζωή της γίνεται αφόρητη σε καιρό πολέμου, που κάθε στιγμή καραδοκεί ο
θάνατος
Πριν ξεκινήσει ένας πόλεμος οι κυβερνήσεις επιτίθενται στα δικαιώματα
του λαού τους. Τον ξεζουμίζουν για να χρηματοδοτήσουν τα πολεμικά τους
σχέδια. Πρέπει να τον υποτάξουν πριν ξεκινήσουν πόλεμο για να υποτάξουν
άλλους λαούς. Αυξάνεται η φτώχεια, η αδικία και η βία του συστήματος. Η
γυναίκα καταλαβαίνει, καθώς βλέπει το ψωμί να λιγοστεύει στο τραπέζι,
νιώθει την αδικία και τη βία να ξεσπά πάνω της, βλέπει τι περνάει ο λαός
της Παλαιστίνης, νιώθει από ένστικτο τον πόλεμο να πλησιάζει και η
σκέψη ακόμα την τρομοκρατεί.
Η γυναίκα δεν μπορεί να καρτερεί τον χρόνο να περάσει και τα γεγονότα
να κυλήσουν σε άλλη κατεύθυνση. Αν θέλει να συντομεύσει η περίοδος των
βασάνων της που συνδέονται με το σάπιο ιμπεριαλιστικό καπιταλιστικό
σύστημα που γεννά τους πολέμους και τη δική της ανισοτιμία και
καταπίεση, πρέπει να αντισταθεί στις αντιλαϊκές πολιτικές των ντόπιων
αστικών τάξεων και των ιμπεριαλιστών. Πάλη ενάντια στον πόλεμο σημαίνει
παραβίαση της κοινωνικής ειρήνης.
Ο Λένιν, απευθυνόμενος προς τη Διεθνή Σοσιαλιστική Συνδιάσκεψη
Γυναικών, με τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο να μαίνεται, υποστήριζε πως το
κίνημα των εργατριών γυναικών «μπορεί να αποτελέσει τον πρόδρομο του γενικού ξεσηκωμού των μαζών».
«Η πορεία των γυναικών του λαού προς τις Βερσαλλίες» στις 5 Οκτώβρη
1789, που ξεκίνησε από διαμαρτυρία για την υψηλή τιμή και τη έλλειψη του
ψωμιού, ανάγκασε τον βασιλιά να παραιτηθεί από τις εξουσίες του. Ήταν
το πρώτο βήμα της Γαλλικής Επανάστασης. Η διαδήλωση γυναικών ενάντια
στον πόλεμο και την πείνα, που έγινε στις 8 Μάρτη του 1917, (23 Φλεβάρη
με το παλιό ημερολόγιο) στην Πετρούπολη, οδήγησε στην ανατροπή του
Τσάρου. Έτσι ξεκίνησε η επανάσταση του Φλεβάρη, που έγινε το έναυσμα τη
Οκτωβριανής Επανάστασης.
Σήμερα, δεν είμαστε σε προεπαναστατική περίοδο. Όμως, η δυναμική των
γυναικών όταν κατεβαίνουν στους δρόμους και ιδιαίτερα όταν συνδέονται με
το εργατικό κίνημα δεν πρέπει να υποτιμηθεί. Το σύνθημα «ειρήνη και
ψωμί» θα εκφράζει πάντα τις γυναικείες μάζες. Οι γυναίκες όλων των λαών
του κόσμου θα ενωθούν στον αγώνα τους για μια καλύτερη ζωή. Άμεσο
αντιπολεμικό καθήκον να συνεχιστούν οι διαδηλώσεις για να σταματήσει η
γενοκτονία των Παλαιστινίων.
Author: Hannes L.
Description: In einer Nacht-und-Nebel-Aktion hat die AUVA angekündigt, das Lorenz-Böhler Unfallkrankenhaus in Wien zu schließen. Hinter offensichtlichen Lügen versteckt sich ein geballter Angriff auf die Wiener Unfallversorgung. Die Beschäftigten sind im Streik – besonders die Stadtregierung versucht das für ihre Zwecke auszuschlachten.Nachdem die Sprecher der Allgemeinen Unfallversicherungsanstalt vier Tage lang nebulöse Anspielungen gemacht hatten, ließen sie am Montag den 4. März die Bombe hochgehen: Wege
Modified Time: 2024-03-09T06:59:33.937Z
Published Time: 2024-03-09T06-59-33.937Z
Type: article
Images: 000000.jpg
In einer Nacht-und-Nebel-Aktion hat die AUVA angekündigt, das Lorenz-Böhler Unfallkrankenhaus in Wien zu schließen. Hinter offensichtlichen Lügen versteckt sich ein geballter Angriff auf die Wiener Unfallversorgung. Die Beschäftigten sind im Streik – besonders die Stadtregierung versucht das für ihre Zwecke auszuschlachten.
Nachdem die Sprecher der Allgemeinen Unfallversicherungsanstalt vier Tage lang nebulöse Anspielungen gemacht hatten, ließen sie am Montag den 4. März die Bombe hochgehen: Wegen Bauschäden müsse das Lorenz-Böhler Unfallkrankenhaus sofort geschlossen werden. Noch am selben Tag wurden alle geplanten Operationen ausgesetzt und damit begonnen die OP-Säle auszuräumen. Die Schäden – so hieß es – seien zu schwer, um sie beim laufenden Betrieb zu reparieren. Sicherlich gibt es Baumängel in dem Spital. Ist aber deshalb die Schließung gerechtfertigt? Der Unfall-Sprecher der Ärztekammer Heinz Brenner findet klare Worte: „Das ist von den Verantwortlichen geschickt kommuniziert, so zu tun, als ob jetzt alles schnell, schnell gehen müsste. In Wirklichkeit ist die Notwendigkeit, baulich etwas zu tun, seit zehn Jahren bekannt. Genau diese Direktoren, die das jetzt entschieden haben, wissen seit zehn Jahren, dass etwas zu tun ist. Sie haben es zehn Jahre lang nicht gemacht. … Seit Juli 2023 gibt es die Aufforderung der Baupolizei, einen Sanierungsplan vorzulegen. Bis 28.2.2024 gab es keinen Sanierungsplan. Daraus schließe ich: Man will das Lorenz-Böhler nicht sanieren. Die Baupolizei hat der AUVA geschrieben, dass das Lorenz-Böhler bei laufendem Betrieb saniert werden kann. … Das heißt, es muss nichts zugesperrt werden, wir müssen nicht schließen, sondern können arbeiten, weil parallel laut Baupolizei saniert werden kann. Die AUVA will es aber nicht“ Es ist also rechtlich überhaupt nicht notwendig, das Spital zuzusperren. Es handelt sich offensichtlich um einen Schmäh, eine fadenscheinige Lüge, mit der die Schließung des Lorenz Böhler als „Baumaßnahme“ hingestellt werden soll, und nicht als das was es ist: ein Anschlag auf die Unfallversorgung für die Bevölkerung!
Durch die Nacht-und-Nebel-Aktion der AUVA ist ein großes Chaos entstanden. Klar ist aber, dass die Schließung schwere Konsequenzen für die Unfallversorgung in ganz Wien-Umgebung haben wird. Das Lorenz-Böhler führt jährlich 5.000 Operationen durch und versorgt 65.000 Patienten ambulant. Von der AUVA wurde gesagt, dass diese Patienten jetzt in anderen Spitälern versorgt werden sollen. Es ist klar, dass das nicht funktionieren kann, allein schon was die Unfallaufnahmen angeht. Alle anderen Abteilungen, ob im AKH, im UKH Meidling, im Donauspital, in der Klinik Floridsdorf oder in Ottakring sind selbst schon überlastet, in Ottakring sind die Zustände ähnlich wie auf der Notfallabteilung, die erst im Sommer deshalb gestreikt hat. Auch von Seiten der Medizinischen Universität und des AKHs, wo jetzt wahrscheinlich einige der Teams aus dem Böhler hinwandern werden, hört man, dass die zusätzlichen Rettungsanfahrten nicht zu stemmen sind.
Es wäre wohl naiv zu denken, dass die Entscheidungsträger in der AUVA die Situation nicht kennen. Schließlich haben sie 2021, als sie die Schließung des Unfallkrankenhauses schon angedeutet haben, das damit begründet, dass es „nur wenig Schwerverletzte gebe“, und „der Bedarf ist nicht gegeben.“ Ein absurdes Argument! Einen Unfall macht doch gerade aus, dass man ihn nicht vorhersagen kann! Was wäre bei einem Großschadenereignis? In so einem Fall wäre in Wien, eine Großstadt mit rund zwei Millionen Einwohnern, die Unfallversorgung am Boden. Aber mit diesem Argument wurden damals 400 Akutbetten gestrichen, wurde der Schockraum im Böhler geschlossen. Heute sehen wird, dass es eine Schließung auf Raten war. Die AUVA stellt jetzt die letzte Rate in Rechnung, im vollen Wissen über die Folgen für die Bevölkerung.
Mehrere zusätzliche Milliarden werden derzeit ins Gesundheitswesen investiert. Gleichzeitig wird die Unfallversorgung um all das reduziert, was weiter geht als eine „schnelle Reparatur“ der Ware Arbeitskraft. Es werden gerade die Versorgungszentren geschlossen, die für die AUVA, die aus Arbeitsgeberbeiträgen finanziert wird, die größten Kostenpunkte sind. Dieser teure Umbau ist also völlig gegen die Arbeiter und das Volk, das sieht man jetzt beim Lorenz Böhler!
Die Sozialdemokratie nutzt die Gunst der Stunde um Stimmung gegen die AUVA zu machen, die, wie jeder weiß, ÖVP-dominiert ist. SP-Vorsitzender Babler spricht von „Politik für ÖVP-Großspender“ und fordert die „Versorgung im Krankheitsfall sicherzustellen“. Aber was ist mit dem Personalmangel im Krankenhaus Nord, wegen dem die Beschäftigten schon zweimal selbst Anzeige erstattet haben? Was ist mit dem Streik in Ottakring? Schon im Wien-Wahlkampf 2020 versuchte die SPÖ mit einer Mobilisierung für das Lorenz Böhler zu punkten. Als dann, nach langen Verhandlungen, die Betten und Stationen gestrichen wurden sprach der SP-Bezirksvorsteher von einer „klaren Entscheidung zum Weiterbestand des Lorenz-Böhler-Krankenhauses“ - und das war es auch schon wieder mit dem „Widerstand“ der Wien-Regierung! Auch die „Protestparteien“ haben in diesen Chor miteingestimmt. Die Folgen von all dem sehen wir heute.
Die Beschäftigten im Lorenz Böhler streiken jetzt. Es ist die richtige Antwort, sich zu wehren und zu kämpfen. Es wäre völlig falsch darauf zu hoffen dass „wieder aufgesperrt wird“, das ist ganz offensichtlich nicht der Plan. Aber der Kampf der Beschäftigten muss unabhängig geführt werden, insbesondere von der Wiener Stadtregierung. Er darf nicht wieder für Wahlkampfmobilisation oder Verhandlungen geopfert werden, bei denen die Schließung bestenfalls hinausgezögert wird. Der Kampf muss für ein Gesundheitswesen im Dienste des Volkes geführt werden und nicht für die Interessen der einen oder anderen Fraktion der Herrschenden!
pc 9 marzo - la campagna internazionale per la Palestina prosegue
Author: maoist
Description: I n solidarity with Palestinian Resistance against Israel/imperialism plan of genocide, for national liberation against imperialist int...
Published Time: 2024-03-09T08-04-00-01-00
Images: 000000.png000001.jpg
In solidarity with Palestinian Resistance against Israel/imperialism plan of genocide, for national liberation
against imperialist intervention in red sea/ and attacks to Siria and Iran
against the march towards imperialist war
in support to antimperialist people’s struggles and people’s wars.
in all countries we proposed
Let's organise Palestinian Solidarity Commitees including Palestinian associations - trade unions /antimperialists and progressive forces /youth and students movements/ intellectuals lawyers/artists etc.
Strikes, demostrations in popular aereas, meetings and national demonstrations in central places and all others national actions
Lula manter Brasil em coalizão militar no Mar Vermelho, onde atuam os Houthi, é ataque direto aos Palestinos - A Nova Democracia
Author: Enrico Di Gregorio
Categories: Plantão Palestina
Description: Frente a falta de sanções contra o regime de Netanyahu, os ataques iemenitas se destacam como forma de apoio ao povo palestino em Gaza. Qualquer iniciativa que busque minar esse combate é um apoio sólido ao sionismo, e um ataque direto aos palestinos.
Link-Section: category/plantao-palestina/
Modified Time: None
Published Time: 2024-03-09T08-11-00-03-00
Sections: Plantão Palestina
Tags: Brasil, iemen, palestina
Type: article
Updated Time: None
Images: 000000.webp000001.webp000002.png
Desde 2009, o Brasil faz parte de uma coalizão militar liderada pelo Estados Unidos (USA) que tem como foco de atuação a região do Mar Vermelho, o estreito de Bab-el-Mandeb e regiões adjacentes, como o Golfo do Aden. No início deste ano, um contra-almirante da Marinha do Brasil, Antonio Braz de Souza, passou a comandar uma das Forças-Tarefa da coalizão, a Combined Task Force (CTF)151, destinada a combater a “pirataria” na costa da Somália. A região fica localizada próximo ao chamado “Chifre da África” e é a porta de entrada central para o Mar Vermelho. Exatamente ali, atua o movimento Ansarallah, também chamado de Houthi, que desde o final do ano passado tem atacado embarcações israelenses ou com destino a Israel tanto no Golfo do Aden quanto no Mar Vermelho como forma de minar o abastecimento econômico de Israel e apoiar o povo palestino em luta na Faixa de Gaza. A manutenção do Brasil na coalizão, e particularmente em posto de comando, é um apoio sólido à intervenção imperialista no Mar Vermelho e um ataque direto à Resistência Anti-Imperialista Árabe.
Quem são os Houthi?
O movimento Ansarallah é existe desde a década de 1990 no Iêmen. Durante os 30 anos de luta armada no país, os guerrilheiros do movimento angariaram um apoio popular massivo ao desafiar governos corruptos alinhados ao imperialismo norte-americano e, em 2014, conquistaram o Poder no país por meio de um cerco imposto na capital, onde governava o então presidente Abdrabbuh Mansur Hadi. Desde então, o Ansarallah segue a defender o Iêmen da intervenção imperialista promovida pela coalizão liderada pela Arábia Saudita, na qual integra e comanda de facto o imperialismo norte-americano.
Navio confiscado pelo Ansarallah estampa bandeiras iemenitas e palestinas. Foto: AFP
Com forte caráter anti-imperialista, o Ansarallah é um dos movimentos da Resistência Árabe que, junto com organizações como o Hezbollah, no Líbano, e o Hamas, a Jihad Islâmica Palestina, a Frente Popular pela Libertação da Palestina e a Frente Democrática pela Libertação da Palestina, oferecem uma oposição armada consequente ao sionismo e ao domínio imperialista ianque.
No ano passado, o movimento voltou a ganhar um destaque expressivo pelos confiscos e bombardeios realizados contra embarcações israelenses ou de outros países que tinham como destino os portos de Israel. A justificativa para todas as operações era o “apoio ao povo palestino em Gaza”, repetido de forma sistemática nos discursos dos comandantes e porta-vozes do Ansarallah, como o marechal Abd Rabbuh Mansur Al-Hadi. Inicialmente com foco em embarcações comerciais, os iemenitas hoje em dia visam também embarcações militares das potências imperialistas. Até fevereiro desse ano, ao menos 40 ataques foram atacados pelos Houthi, segundo dados da Ambrey Analytics.
Como forma de tentar contrapor a Resistência, o USA lançou, ainda no ano passado, a Operação Guardião da Prosperidade. Com onze países entre os beligerantes, a função da coalizão militar imperialista é minar a atuação dos Houthi na região.
Onde entra o Brasil?
O Brasil, por sua vez, integra a CTF 151, uma das cinco Forças-Tarefa da coalizão chamada Combined Maritime Forces (Forças Marítimas Combinadas). As outras quatro são a CTF 150, que atua no Golfo de Omã, a CTF 152, destinada a controlar o Golfo Arábico, a CTF 153, interventora do Mar Vermelho e Golfo do Aden e a CTF 154, responsável pelo treinamento. Uma outra função da CTF 153 é comandar a Operação Guardião da Prosperidade, de forma que a operação militar ianque anti-Ansarallah recai sob o guarda-chuva das Forças Marítimas Combinadas.
Já a Força-Tarefa comandada pelo Brasil também atua diretamente contra os ataques dos resistentes anti-imperialistas do Iêmen. Um mapa divulgado pelo Al Jazeera em dezembro aponta que 12 ataques feitos pelos Houthi ocorreram na região do Golfo do Aden. Em novembro do ano passado, antes do contra-almirante brasileiro assumir, a CTF foi usada para “resgatar” uma embarcação imperialista do Golfo do Aden que solicitou ajuda país um cerco de homens armados. As indicações iniciais apontaram que os atacantes eram somalianos, mas, horas depois do assalto, mísseis balísticos foram disparados do Iêmen contra a embarcação. O navio, nomeado de Central Park, era um navio-tanque com vínculos a Israel.
Mapa do Al Jazeera revela ataques iemenitas no Golfo do Aden. Foto: Al Jazeera
Brasil a serviço dos ianques
Verdade seja dita, a participação do Brasil na coalizão militar para “combater piratas somalianos” era condenável mesmo antes dos recentes acontecimentos. As Forças Marítimas Combinadas fazem parte dos planos ianques pelo controle militar do globo por meio de, dentre outros esforços, as “missões de estabilidade” em países semicoloniais e coloniais, como as conhecidas “Missões de Paz” da ONU que levam ou levaram tanto horror a países como o Congo, o Haiti e a própria Somália. Sem resolver nenhum problema dos países agredidos, as missões servem somente ao aprofundamento da dominação imperialista nas Nações oprimidas. De que adianta, portanto, o governo negar o envio de novas tropas ao Haiti para o combate das “gangues” que atuam no país caribneho, mas permitir o comando brasileiro em uma missão militar destinada a atacar os piratas do chifre africano? Os grupos paramilitares haitianos são resultado da miséria causada pela dominação imperialista tanto quanto os saqueadores marítimos somalianos.
Atualmente, não há nada que aponte para a reversão dos atuais conflitos no Oriente Médio. No dia 7 de março, declarações da Resistência Nacional Árabe comprovaram que o os guerrilheiros iemenitas operaram em conjunto com o Hamas desde o lançamento do Dilúvio de Al-Aqsa. No dia seguinte, o USA confirmou três mortes em um embarcação atacada pelo Ansarallah, as primeiras mortes em embarcações comerciais nos conflitos do Mar Vermelho até então.
E ao que tudo indica, o Brasil seguirá ao lado da coalizão militar ianque. Atualmente, o Iêmen é o único país que, por meio das armas, dificulta o abastecimento econômico de Israel. Frente a falta de sanções contra o regime de Netanyahu, os ataques iemenitas se destacam como forma de apoio ao povo palestino em Gaza. Qualquer iniciativa que busque minar esse combate é um apoio sólido ao sionismo, e um ataque direto aos palestinos.
Author: welo
Description: Internetplattform für die Entwicklung einer revolutionären Bewegung
Published Time: 2024-03-09T10-02-23-00-00
Tags: None
Images: 000000.jpeg000001.jpeg000002.jpeg000003.jpeg
Wir erhielten mit einiger Verspätung einen Bericht über eine Solidaritätsaktion in Paris am 29. Januar 2024:
Eine Solidaritätsaktion mit den inhaftierten Revolutionären der LLL-Demonstration in Deutschland wurde erfolgreich vor der deutschen Botschaft in der Stadt durchgeführt. Mit Sprechchören und Parolen agitierten die Revolutionäre für die Genossen, und gegen die Repression der Polizei der imperialistischen BRD. Die Klassensolidarität zwischen den Völkern hat sich wieder einmal als stärker erwiesen als die Intrigen der Reaktionäre.
Author: welo
Description: Internetplattform für die Entwicklung einer revolutionären Bewegung
Published Time: 2024-03-09T10-09-07-00-00
Tags: None
Images:
Red Herald berichtet, dass der ehemalige Professor der Universität Delhi, G. N. Saibaba, der wegen seiner angeblichen Verbindungen zu den Maoisten zu lebenslanger Haft verurteilt worden war, am Donnerstagmorgen aus dem Zentralgefängnis von Nagpur entlassen wurde, zwei Tage nach seinem Freispruch durch die Nagpur-Abteilung des Obersten Gerichtshofs von Bombay.
Gegenüber den Medien sagte Saibaba, es sei ein Wunder und "Zufall", dass er lebend aus dem Gefängnis gekommen sei. Er prangerte die "unmenschliche und brutale" Inhaftierung an und wies darauf hin, dass sein "Gesundheitszustand sehr schlecht" sei und er dringend medizinisch behandelt werden müsse.
Er dankte auch denen, die ihn während seiner zehnjährigen Inhaftierung unterstützt haben: "Es ist den Wünschen der Menschen in Indien und auf der ganzen Welt und ihrem Kampf zu verdanken, dass wir trotz so viel Leid und Schmerz und der Art von Atmosphäre, in die ich gebracht wurde, überleben konnten."
Απογευματινή διαδήλωση πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 8 Μάρτη στη Θεσσαλονίκη για την ημέρα της γυναίκας. Έγιναν δύο συγκεντρώσεις στην πόλη, μια στην Καμάρα και μία στο Αγ.Βενιζέλου.
Η μαζικότητα στη συγκέντρωση στο Αγ.Βενιζέλου ήταν περιορισμένη, λόγω και της συμμετοχής των φοιτητικών Συλλόγων στον πανελλαδικό-πανεκπαιδευτικό συλλαλητηρίο στην Αθήνα. Το ΚΚΕ (μ-λ) συμμετείχε με δικό του μπλοκ στη διαδήλωση. Ανέδειξε μέσα απο τη συνθηματολογία του τη σύνδεση του γυναικείου ζητήματος με όλα τα ανοιχτά μέτωπα που αντιμετωπίζει συνολικά λαός απο την επιθεση του συστήματος. Από τις ανάγκες για αυξήσεις στους μισθούς μέχρι την εμπλοκή της Ελλάδας μέσω του ΝΑΤΟ σε πολεμικά μέτωπα.
Εξαιρετικά προκλητική και η κίνηση του Υπουργού Αμυνας Ν. Δένδια να ανακοινώσει τέτοια μέρα την εθελοντική στράτευση των γυναικών στο στρατό. Με έναν ακόμη τρόπο βρήκαν την ευκαιρία να πουν στη γυναίκα ότι είναι αναλώσιμη για τα σχεδια των ιμπεριαλιστών. Και το τι σημαίνει πόλεμος το βιώνουν πολύ καλά οι Παλαιστίνιες γυναίκες και οι γυναίκες στην Ουκρανία.
Αυτή την μέρα επέλεξε η κυβέρνηση να ψηφίσει και το νομοσοχέδιο Πιερακκάκη. Αποδεικνύοντας πόσο ενδιαφέρεται το σύστημα για τα δικαιώματα της μαθήτριας, της φοιτήτριας, της εργαζόμενης.
Επειδή η διαδήλωση στις 8 Μάρτη, μια μέρα μνήμης στον αγώνα των εργατριών για δικαιώματα δεν αρκεί, ο αγώνας για τη χειραφέτηση της γυναίκας περνάει μέσα από τους καθημερινούς αγώνες για δωρεάν σπουδές, ελευθερίες, δουλειά με δικαιώματά, τους αγώνες για ειρήνη και ανεξαρτησία.
Author: Andreas M.
Description: Am Mittwoch wurde von den Beschäftigten des UKH Lorenz Böhler eine Betriebsversammlung mit einer Art „Warnstreik“ durchgeführt. Die Beschäftigten des Krankenhauses wehren sich damit gegen den Plan das Krankenhaus zu schließen. Die Vorgehensweise der AUVA, die Beschäftigten völlig im Dunkeln zu lassen, werden als „Affront“ bezeichnet.Vor der Einfahrt des Lorenz Böhler waren um die 50 Beschäftigten, aber auch viele Bewohner des Bezirks, größtenteils ältere Menschen, versammelt. Sie alle hatte die
Modified Time: 2024-03-09T13:10:07.036Z
Published Time: 2024-03-09T13-10-07.036Z
Type: article
Images:
Am Mittwoch wurde von den Beschäftigten des UKH Lorenz Böhler eine Betriebsversammlung mit einer Art „Warnstreik“ durchgeführt. Die Beschäftigten des Krankenhauses wehren sich damit gegen den Plan das Krankenhaus zu schließen. Die Vorgehensweise der AUVA, die Beschäftigten völlig im Dunkeln zu lassen, werden als „Affront“ bezeichnet.
Vor der Einfahrt des Lorenz Böhler waren um die 50 Beschäftigten, aber auch viele Bewohner des Bezirks, größtenteils ältere Menschen, versammelt. Sie alle hatte die Wut und der Widerstand gegen die Pläne, das Krankenhaus „von heute auf morgen“ zu schließen, zusammengebracht.
„Der Brandschutz ist eine gefährliche Sache“, räumte der Betriebsrat des Krankenhauses ein. Doch gehe es nicht an, dass aufgrund eines Gutachtens praktisch „über Nacht“ das Krankenhaus geschlossen werde, das den Beschäftigten nicht einmal zur Begutachtung vorliegt. Arbeitsrechtlich hätten sie jedes Recht dazu, wie festgehalten wurde.
„Wir wissen noch gar nichts. Nicht wo wir hinkommen, nicht einmal eine Garantie, dass wir unsere Arbeit behalten können.“, berichtete ein Angestellter des Krankenhauses. Von einer Rednerin wurde die Haltung den Beschäftigten gegenüber, die mit dem Versprechen auf „zeitnahe Lösungen“ vertröstet wurden, als Provokation bezeichnet. „Schon 2018 sind wir gegen die Schließung hier gestanden“, berichtete ein Redner. Er fuhr fort damit zu argumentieren, dass das Krankenhaus gebraucht würde, und gab als Beispiel, dass im Februar 2021 an einem Tag über 400 Akutpatienten dort versorgt worden waren.
Es wäre naiv, der AUVA Wissenslücken oder Planlosigkeit vorzuwerfen. Gerade die jahrelangen Vorstöße das Krankenhaus zu schließen zeigen doch, dass das „Chaos“ auch jetzt nach Plan geht: Nach dem Plan, dass nach der Renovierung gar nicht erst wieder aufgesperrt werden soll. In diesem Sinn braucht es weitere Kundgebungen, müssen sich die Beschäftigten wehren und kämpfen – für den Erhalt des Lorenz-Böhler Unfallkrankenhauses!
Zum diesjährigen 8. März führte das Rote Frauenkomitee Bremen, zum ersten Mal als Teil des Roten Bundes, eine Demonstration in Bremerhaven durch. Der zuvor veröffentlichte und verteilte Aufruf mitsamt Plakat traf den Nerv der Menschen aus dem Goetheviertel – eine der ärmsten Gegenden von ganz Deutschland –, wo die Demonstration stattfand. Der Kampf des Volkes von Palästina steht immer noch auf der Tagesordnung und ist auch hierzulande im Klassenkampf von größtem Gewicht – so auch in Bremerhaven.
Zur Demonstration kamen unter anderen Familien, Mütter mit ihren Kindern, Jugendliche und einige Kinder. Fast alle waren Migranten ein großer Teil waren Frauen. Mit den Parolen „Rebellion in Wort und Tat – gegen Imperialismus und Patriarchat!“ und „Viva, viva Palästina!“, wurde der Kampf der Frau gegen ihre doppelte Unterdrückung und der konkrete antiimperialistische Kampf lautstark miteinander verbunden. So wehten auch die Fahnen des Roten Bundes Seite an Seite mit der Fahne der Nationalen Widerstandsfront des Volkes von Palästina. Und alle auf der Demonstration trugen diese beiden Fahnen mit Stolz und Begeisterung, von den Jüngsten zu den Ältesten.
Einige der Jüngsten auf der Demonstration begannen spontan ihr Viertel entlang der Route mit Aufklebern des Roten Bundes zu verschönern. Viele gaben gerne ihre Kontaktdaten und einer meinte: „Ich komme jedes Mal zu euch … danke für das, was ihr hier macht!“. Einige fragten, wann der Rote Bund wieder etwas in Bremerhaven macht und erste Ideen für den kommenden 1. Mai wurden in den Gesprächen bereits gesammelt. Auch einige Vertreter der palästinensischen Gemeinde von Bremerhaven, die sich beteiligten, bedankten sich am Ende für die Demonstration.
Die Roten Frauenkomitees – BRD haben diesen 8. März bewiesen, dass der Kampf gegen Imperialismus und Patriarchat, nicht zur zusammen gekämpft werden kann, sondern muss – die Demonstration in Bremerhaven ist ein Beweis dafür. Unter denen, die tatsächlich nichts in diesem System zu verlieren haben, gibt es keine Vorbehalte darüber. Zum 8. März in Bremerhaven lässt sich das geflügelte Wort von Karl Marx anwenden: „Brav gewühlt, alter Maulwurf!“
SERVIR AL PUEBLO: Albacete: pintada por la mujer combatiente palestina
Author: Verein der Neuen Demokratie
Description: Quiénes somos Estado español Internacional Teoría Links Albacete: pintada por la mujer combatiente palestina 06-03-2024 Hemos recibido est...
Published Time: 2024-03-09T14-37-00-01-00
Images: 000000.jpg?w=1024000001.jpg?w=1024
Albacete: pintada por la mujer combatiente palestina
06-03-2024
Hemos recibido esta imagen en el correo electrónico.
Brasilian Kansannaisten liike: Luiz Inacion alla naisten tilanne ei ole muuttunut lainkaan
Author: uusibrasilia
Categories: Uncategorized
Description: Tämän tiedotteen on alunperin julkaissut Brasilian Kansannaisten liike – MFP Viime vaalien aikana naisten asema oli yksi eniten keskustelluista aiheista mutta huolimatta kaikista lupauksista, joita…
Modified Time: 2024-03-09T17:12:42+00:00
Published Time: 2024-03-09T17-12-42-00-00
Type: article
Images: 000000.png?w=321
Tämän tiedotteen on alunperin julkaissut Brasilian Kansannaisten liike – MFP
Viime vaalien aikana naisten asema oli yksi eniten keskustelluista aiheista mutta huolimatta kaikista lupauksista, joita tuolloin tehtiin, kansannaisten elämään ei ole kohdistunut ainuttakaan muutosta. Ei muodossa, ei sisällössä. Erityisesti kaikkein köyhimmillä osilla, kuten faveloiden asukkailla kaupungeissa ja maattomilla talonpojilla ja vain vähän maata omistavilla talonpojilla.
Tällä kaudella, Luiz Inacion opportunistinen hallitus asettaa “hallintotapa”-agendansa (Lue: liittoutuman saman taantumuksellisen koalition kanssa, joka on hallituksessa, oli hallitus mikä tahansa, Sarneysta Bolsonaroon) käytäntöön ja koettaa rauhoittaa vallankaappauskenraalit ja äärioikeiston, vastoin kansan etua. Arastelevia toimia joita vaaleissa harkittiin, kuten suuryritysten verotus tai hoivatyöläisten oikeuksien tunnustaminen, ei toteutettu. Köyhille, päinvastoin, ainoa käytäntö on ollut väkivallan lisääminen niin maaseudulla kuin kaupungeissakin.
Toinen fakta kriisistä ja lisääntyvästä poliittisesta väkivallasta tulee todistetuksi viimeaikaisilla murhilla, kuten quilombo-johtajat Mãe Bernadete ja Pajé Nega Pataxóssa, kummatkin Bahian osavaltiossa, jota hallitsee PT:n (“työläistenpuolue”) jäsen Jerônimo Rodrigues, joka ei ole tehnyt mitään vähentääkseen Latifundian ja äärioikeiston hyökkäyksiä yhteismaita ja alkuperäiskansojen alueita kohtaan. Vieläkin enemmän hän kannusti sitä viimeaikaisella rikollisella väliaikaisella kehyksellä (Marco Temporal), suhteilla suurmaanomistajiin, rohmuajilla ja varkailla, kuten ryhmä “invaasio nollalla” on aseistettuja ja koulutettuja oikeita asemiesten armeijoita, ajamaanmaan laittomien maanomistusten uudelleen sisällyttämistä, murhaamaan johtajia ja pyrkimään kontrolloimaan taistelua maasta. Useimmat näistä herrasmiehistä muodostavat yhteiskunnallisen perustan bolsonarismille ja äärioikeistolle, ja avoimesti puolustavat johtajansa paluuta hallitukseen ja fasistisen vallankaappauksen lopputulosta. Tähän Luiz Inacio ja hänen ministeristä antoivat budjetin “liittolaisilleen”, Artur Lira ja toiset valkokaulusbandiitit konressissa, ihan kuin sellainen lepyttelypolitiikka voisi hillitä vallankaappausraivoa, joka tulee pääasiassa asevoimilta ja suurmaanomistajilta.
Toistuvat poliisin verilöylyjen tapaukset – kuten yksi, joka johdettiin “Operaatio Kesästä” Santosissa, joka on jo johtanut 54 kuolemaan, lisänä Cariocas -favelan pysyvä piiritys (Rio de Janeirossa), näyttävät selvästi hallitsevien luokkien, suurporvariston ja suurmaanomistajien, taantumuksellisen sisällissodan imperialismin, pääasiassa jenkki-imperialismin palveluksessa kansaa vastaan. Kuten olemme nähneet, poliisin kokoamiseen ja repression varustamiseen kaikilla tasoilla ei ole menojen valmiussuunnitelmia tai taloudellisia rajoituksia. Terveydenhuollolle ja koulutukselle taloudelliset leikkaukset ja ammattilaisten arvon alentaminen ja rakenteellinen alennustila ovat rutiinia, kuten paljastaa valtion kykenemättömyys ehkäistä ja tarjota apua työläisille tällä hetkellä käynnissä olevan dengue-epidemian aikana. Lyhyesti, rikkaille kaikki, kansalle ei mitään!
Julkiset toimenpiteet joita luvattiin naisille, joita toitotettiin vaalifarssin aikana, on jo unohdettu. Ne olivat vain meikkiä, kuten oli tapaus kuukautistarvikkeiden jakamisen suhteen “kansan apteekki ohjelmassa”, jossa loputon byrokraattine suo vaatii köyhyyden verifioimista, näytteillepanoa ja nöyryytystä apua hakeneille naisille. Sellaisista asioista, kuten minimipalkan arvioinnista ja laista miesten ja naisten palkan tasapainottamiseksi samassa ammatissa tuli kuollut kirjain. Suurin osa naisista on edelleen vailla virallista työsuhdetta ja selviytyvät miten voivat, jotta voisivat ruokita lapsensa. Työläisten keskuudessa mustilla naisilla on surkein työtilanne, maksu ja työ merkitsevät suojaamatonta työsuhdetta vailla allekirjoitettua työsopimusta ja ilman oikeuksia.
Talouskriisi ja työttömyys ja inflaatio painavat yhä enemmän naisia, kuten osoittaa kansallinen tutkimus, jonka teki IBGE (Brasilian maantieteen ja tilantotieteen instituutti) vuosineljännekseltä 2023. Epätasa-arvo miesten ja naisten välillä kasvoi 25%. He ansaitsevat 25% vähemmän. Työläisnaiset, erityisesti mustat työläiset, kärsivät enemmän nälästä ja työttömyydestä – naisten työttömyys on 55% suurempi kuin miesten ja 47% naisista elää ruokaturvattomuudessa.
Taloudellisen suojan puute tekee meidät alttiiksi toisenlaiselle väkivallalle. Tällä tavoin, ensimmäisinä neljänä kuukautena vuonna 2023, rekisteröitiin 17 500 seksuaalirikosta lapsia ja teini-ikäisiä kohtaan ja, huolimatta tästä julmasta todellisuudesta, pääsy aborttiin nykyisen lain alla (insestitapauksissa, kun äidin henki on vaarassa, ja sikiön aivottomuus) on ollut jatkuvasti vaikeampaa julkisen terveydenhuollon kautta, mikä pakottaa naiset vaarantamaan henkensä abortin tekemistä varten.
Antakaa sysäys uusdemokraattiselle vallankumoukselle ja kansan protestille!
Vakava taloudellinen, poliittinen ja sotilaallinen kriisi, johon maa on uppoutunut, ei ole sidoksinen tai väliaikainen fakta: Sen juuret ovat latifundian viisi vuosisataa kestäneessä herruudessa, ensin koloniaalisessa, sitten imperialistisessa. Talous, alistettuna latufundialle ja imperialismille, aina stagnaatiossa ja vailla tilaa kansalliselle kehitykselle. Hallitsevat luokat, imperialismin lakeijat, pienet kumppanit, jotka ovat iloisia muruihin. Pysyvä poliittinen kriisi, yleiset vallankumoukselliset tilanteet ja toistuvat sotilaalliset interventiot.
Lisäksi sietämätön ies, joka painaa meitä, kansaa, naisia, jotka kantavat neljättä riiston vuorta: naisten sortoa. Tämä tulee ilmaistuksi ilmaisena kotityönä; alempana ja ennakkoluuloisella muodolla, jolla naiset tulevat nähdyksi patriarkaalisessa ideologiassa; alimmissa palkoissa ja alentavimmissa työoloissa jotka vaikuttavat meihin, lisäksi useissa henkisissä seurauksissa, kuten itsen aliarvioimisessa, joka sitouttaa meidät onnettomiin tilanteisiin ja kärsimyksiin.
Tänä maaliskuun 8. päivänä, me, Kansannaisten Liike, kutsumme työläisnaiset maaseudulta kaupunkeihin antamaan sysäyksen agraarivallankumoukselle ja kansan protestille, liittymään uusdemokraattisen vallankumouksen joukkoihin maassamme. Meidän täytyy, maan joka kolkassa, ottaa se mikä on oikeutetusti meidän – maat, leipä, työ, kunnes me hallitsemme kaikkea, se on ottaa valta. Jotta tämä päivä, joka on asetetty listaan kansainvälisen proletariaatin päivämääriä, jälleen kerran merkitsisi tarvetta linkittää kaikki uuden vastarinnan taistelut taisteluun uuden Brasilian ja uuden maailman puolesta, jossa punalippu liehuu suvereenina.
Featured image: Demonstration on the 8th of March in Bremerhaven, Germany. Source: Dem Volke Dienen
There are reports of mobilizations and actions in the whole world for the International Working Women’s Day.
In LATIN AMERICA many combative marches took place and also statements from several organizations have been published.
In Brazil several demonstrations were reported. Among them Sao Paulo, Brasilia, Macapá, Mocajuba, Belém, Altamira and Baião. In many places the support for the Palestinian cause was very present.
In Mexico, the People’s Women’s Movement has made a statement that we have translated, and shared the mobilization of section XXII of the SNTE-CNTE. There has also been a great march in the capital, Mexico City.
Mass march in Mexico City. Source: Infobae Mexico
Combative marches have also been developed in numerous cities such as Monterrey, Puebla, Jalisco, Colima, Zacatecas, etc. These fights in the streets have led to a strong police repression, which has attacked demonstrations using water cannons and tear gas.
Combats in Zacatecas:
Policías estatales antimotines usaron gas lacrimógeno, extintores, golpearon y detuvieron algunas de las mujeres participantes en la marcha por el Día Internacional de la Mujer en Zacatecas. pic.twitter.com/jCe3QSeJfO
In Chile, the People’s Revolutionary Front (FRP) has made a graffiti in the Mataquito Valley, Maule Region, where the concentration of temporary working women is very high:
Graffiti for the 8th of March in the Mataquito Valley. Source: Chiripilko
Additionally, Prensa Chiripilko has published an article explaining the origin and context in which the 8th March was set as the International Day of the Working Woman.
In Bogotá, Colombia, a rally was carried out at the Plaza Bolívar. The old Colombian state police attacked, charging with batons and using tear gas, stun grenades and all kinds of repressive means against protesters.
#LasKienes🟣 | El ESMAD interviene a esta hora en la manifestación del 8M en Bogotá, varias mujeres están siendo dispersadas de la Plaza de Bolívar con gases lacrimógenos, lo que ha suscitado inconformidad en los movimientos feministas. pic.twitter.com/9LQRwQDNds
Massive March in Buenos Aires. Source: Gaston Taylor
In ASIA, as well, the International Working Women’s Day was celebrated in combative ways.
In Turkey, Partisan Prisoners, being held captive in Silivri prison, have saluted the 8th of March and have emphasized that the 8th of March is the day of the struggle of all exploited women, especially workers, emphasizing its origin in history of resistance of the oppressed.
Combative marches are reported in Istanbul, which faced police siege and harassment and marched through the streets of the city to Taksim square. They also showed solidarity and support to the Palestinian people.
Marches through the streets of Istanbul, showing solidarity with Palestine. Source: Bianet English
Saturday Mothers came together for the 989th time in Galatasaray Square for the fate of their female relatives who disappeared and were murdered in custody and to demand that the perpetrators be tried. Carrying carnations and photographs of the disappeared, Saturday Mothers carried out this weeks action on March 8.
Yeni Demokrasi reported on demonstrations and actions in Istanbul, Ankara, Izmir, Antalya., Eskişehir, Diyarbakır, Hakkari, Mersin and Hatay.
In India, on the border between Punjab and Haryana, within the framework of the peasant protests, thousands of women took the forefront of the mobilizations in Shambu and Khanauri, one of the hot points of the protests. Additionally, women confirmed that they would be present in the upcoming protest of the 10th of March.
Women at the forefront of the peasant mobilizations in the border between Punjab and Haryana. Source: PTI photo
A document was published by the Adivasi Women Organization (Bastar), which denounced the situation of the oppression of the women by the old Indian State, which in India transforms women into “object of pleasure and exploitation”. Also they call to break the chains of patriarchy and to put the last “nail in the coffin of Hindutva Fascism”.
In Islamabad, Pakistan, women who where protesting on the 8th of March, were surrounded by police, which tried to prevent the mobilization.
Demonstrators harassed in Islamabad. Source: Anjum Naveed/AP
In Dhaka, Bangladesh, thousands of women have marched in the occasion of the 8th of March.
March in Dhaka. Source: MONIRUL ALAM / EFE
In Seoul, South Korea, mobilizations have been carried out in which the demonstrators have marched with placards which said “Solidarity with Palestinians” and denounced Israels terror.
South-Korean activists expressing their support to the Palestinian women in Seoul. Source: Jung Yeon-je / AFP via Getty Image
Also in many different countries in EUROPE demonstrations and other actions have been carried out for the 8th of March.
In Limoges, France, Jeunes Révolutionnaires(JR), Fédération Syndical Etudiante(FSE) and Cause du Peuple marched under the portrait of Clara Zetkin and the slogan to destroy capitalism, imperialism and patriarchy.
Ahead of the 8th of March JR carried out several actions in Limoges:
A Limoges comme ailleurs, les Jeunes Révolutionnaires se préparent pour le #8mars ! Voici quelques banderoles déployées en plus des milliers de tracts diffusés dans divers quartiers, lycées et entreprises pic.twitter.com/ITfkiXHlX1
— Ligue de la Jeunesse Révolutionnaire (@LigueJ_R) March 7, 2024
In Rennes, France, JR, FSE and Cause du Peuple participated in the 8th of March demonstration, showing their support of the Palestinian people and the armed struggle of oppressed women around the world. Before the demonstration they participated in a snack and banner workshop.
🇵🇸 Nous avons ensuite défilé avec les camarades de @JR_EF_ et @FSE_Rennes au sein du cortège anti-impérialiste, pour crier notre soutien face au génocide en Palestine, et à la lutte armée des femmes opprimées dans le monde ! 🚩 (2/2) pic.twitter.com/aVIhusAVGF
— La Cause du Peuple 🇵🇸 (@Cause_du_Peuple) March 9, 2024
Cause du Peuple has also published a statement for the 8th of March.
In Bremerhaven, Germany, the Red Women’s Committee Bremen, as part of the Red League, held an 8th of March demonstration in the Goetheviertel, one of the poorest areas in all of Germany. Under the slogan “Women combat and resist!” among others families, mothers with their children and also kids participated in the march. Slogans like “Rebellion in word and deed – against imperialism and patriarchy!” or “Viva Palestina!” were shouted. The masses expressed their appreciation for the Red League’s actions in Bremerhaven in different ways, one said: “Thank you for what you are doing here.”
Demonstration on the 8th of March in Bremerhaven, Germany. Source: Dem Volke Dienen
In Leipzig hundreds of people took part in a demonstration on the 8th of March. The Red Women’s Committee took part in the demonstration with a banner with the slogan “Women – Combat and Unite!”.
Demonstration on the 8th of March in Leipzig, Germany. Source: Dem Volke Dienen
In Norway some people tried to use events for the 8th of March in order to promote the ongoing genocide by the State of Israel in Gaza, and were confronted. In Oslo a pro-Israeli group is reported to have been prohibited from participating in the Woman’s Day march by participants of the march. Many participants shouted slogans in support of Palestine against them. Also the organizers of the march said they were not permitted.
Confrontation between pro-Israeli group and participants of the 8th of March march in Oslo, Norway. Source: VG
In Sandefjord, Norway, it has been reported that a couple brought an Israeli flag to the Woman’s Day event, provoking a confrontation with some of the participants.
Kampkomiteen has published a statement and carried out actions in several places around the country to mobilize for 8th of March marches in the cities of Oslo, Bergen, Trondheim and Kristiansand.
Actions ahead of the 8th of March in Norway. Source: Kampkomiteen
In Aalborg, Denmark, the Anti-Imperialist Collective participated in the 8th of March demonstration with a slogans against militarization, and distributed leaflets in solidarity with the fighting women in Palestine and in the People’s Wars of Peru, India, Turkey and the Philippines.
The Anti-Imperialist Collective in the 8th of March demonstration in Aalborg, Denmark. Source: Socialistisk Revolution
In Copenhagen, Denmark, hundreds marched with torches symbolizing the women’s struggle and demands. Some participants had a banner with the slogans “Women, combat and resist!” and “Against imperialism and patriarchy!”.
8th of March demonstration in Copenhagen, Denmark. Source: Socialistisk Revolution
Several masses waved Palestinian flags from their windows and applauded the 8th of March demonstration in Copenhagen, Denmark. Source: Socialistisk Revolution
In Tampere, Finland, graffiti was made ahead of the 8th of March.
Graffiti “8.3. Long live proletarian feminism!”, Tampere, Finland. Source: Punalippu
In Austria, a leaflet has been published for the 8th of March by the Action for the Democratic Rights of the People (ADRV).
In Ireland, Anti Imperialist Action (AIA) had an event celebrating International Working Women’s Day.
AIA celebrated International Working Women’s Day with an event honouring the revolutionary working class movements that are the reason why IWWD exists today, including music, talks, a raffle and quiz. pic.twitter.com/ItNb7C6qHn
— Anti Imperialist Action Ireland (@AIAIreland) March 8, 2024
A special edition of An Phoblacht Abú was also published and sold at the event and on the streets.
Let us strive hard to bury the Patriarchy for women emancipation. We are going to celebrate 114th International Working Women's Day at a time when on one hand Brahmanical Hindutva Fascism has spread its tentacles in every sphere of life, and on the other hand, Imperialism has intensified its exploitative measures on oppressed people and nations. Now we are under the yoke of two monstrous terrors . Brahmanical patriarchy is an Indian peculiar chamber of horrors. In a semi-colonial and semi-feudal society, where women are forced to live in this chamber of horrors then what is the value of constitution and fundamental rights. Women face multitudes of economic and extra economic exploitations which goes unpunished and male domination barricades it from the general sight of society. Whether it is the war-torn regions of West Asia, Palestine or in Ukraine or, whether it is in the garment factories of Dhaka, the valley of Manipur or the forest belts of central India, women everywhere is facing the burn of imperialist crises. In India, the condition of women i s not sublime as propagated by the BJP fascist Narendra Modi. Brahmanical Hindutva Fascism with the support of Imperialism provides impetus strength to one of the most inhuman form of social hierarchical system that transforms women into an object of 'pleasure' and exploitation. Finance capital for its valorization requires a unified market, cheap source of labor power and abundant natural resources. Women oppression in the age of moribund Capitalism is interrelated with finance capital autocracy. Unable to see this attached strings, will be like punching in the dark. There is no doubt that Capitalism in its free-trade; manufacturing period brought significant number of women from the dark dungeons of household to factories. Due to this unprecedented expansion of social production, working class women movements came on the scene that gave birth to subjectivity of women's rights movements. Capitalism wherever it got upper did away with some feudal patriarchal values but Capitalism gave birth to new form of patriarchal values that devalue the labour of women. Bourgeois democracy that is based on glaring social and economic inequalities have failed to give complete equality to women (the half of the human race) and to men. Bourgeois republic only in words it promises equality to women but it in reality sustains the oppressive patriarchy system that looks down on women. Capitalist society turns every object into commodity and women are not an exception and actually she faces it many forms. Bourgeois deceitful phrases consoles women only in her imagination but in reality those phrases denies the existence of Individuality to women which leads absence of democratic rights. In Manuvadi system woman is considered not as a free being. Right from birth to death she must be under the domination of male. Right to own productive forces especially land and right over reproduction sphere has been denied by the ruling classes in India. Pro-Imperialist and Feudal Comprador Bureaucratic Bourgeois policies of the BJP government have broken the back of women dignity and her democratic rights. Displacement due to corporate-driven development model has taken away all necessities of life from the marginalized classes. Women and children particularly from the tribal communities who come under the PVTG are the worst sufferer of the problem of displacement in India. Casualization and contarctualization of the labor force in Indi a proves to be an efficient means for the extraction of profits by Imperialist and CBB led development model of the Indian state. This led to the in-formalization of the workforce in the unorganized sector that is significantly composed by cheap women workforce. Concentration and centralization of capital in the era of Imperialism has crossed the red marks. This again has brought havoc on the normal life of the
oppressed people especially of women. Lakhs of small scale industries were force to shut down during the 10 years of Modi-kaal. Consequence of it was the significant rise in the army of reserve labour. It was woman who has to carry the burden of unemployment under her head as majority of workforce in small scale industries are composed of women sex. As the source of income became miniscule due to apathetic economic condition, percentage of women trafficking and prostitution has raised its ugly head after the horrific lock down. All these factors are leading towards feminization of rural work force that reinforces Brahmanical patriarchy with more intensity. Sexual exploitation and economic exploitation of women goes hand in hand, due to social ills they are inseparable. At present most of the cheap agricultural labor is carried by women and at the same time they face sexual exploitation by landlords and moneylenders.According to the World Bank Labor Force participation Report (2022), only 24 percent of women in India are gainfully employed. Retrenchments of workforce from IT companies have become the norm in the time when capitalism is going through general crisis. Most of the retrenched employees in IT sectors are women employees. Even the wisdom of the IT giants that is based on finance capital is not free from patriarchy. This rightly proves that hegemony of capital in social production and the presence private ownership of production forces will continue the patriarchal domination in society. As per as Global Gender Gap parity report 2023, Indi a stands at 127th position out of 146 countries in gender parity index. There is no question of women empowerment until the country remains in the shackles of Imperialism. Economic crises intensify the patriarchal violence in society and it is established by the fact that more than 4 lakh cases relating domestic violence is hanging in the courts. Today, illiteracy is highest among the women in India. Out of every 100 women, we can find more than 30 illiterate women. Due to commodification of education that serves the education corporate giants, schooling right from elementary to higher studies are becoming out of reach for the downdrotten classes.The drop out rate from schools and colleges is also highest among the women. All these are the effects of Pro-Imperialist and CBB policies of the BJP regime. As the General election of 2024 is itching closer, the ruling classes political parties has not left any stone unturned to cajole the masses for its electoral benefits that remains in the service of CBB and Imperialism. At this time it is the RSS- BJP which has taken the central stage for advertising its facade pro-women stand. RSS-BJP is extremely busy in propagating the so- called women empowerment policies (Nari Shakti Vandana) of Narendra Modi's government. Nothing can be more hilarious than to hear from the mouth of fascist about gender justice and women empowerment. Echoes of applause and reverence are being showered by liberal feminists on Narendra Modi for his outstanding effort to pass the women reservation bill from the house that was stuck-up for more than 27 years and for blocking the bill for long 27 years BJP-RSS had played prominent role. Lot of dust has already gathered over the women's reservation bill as it has taken long 27 years to arrive at the present point. Still taking such a long protracted journey, it has finally turned into ineffective and contemptuous towards women gender. To include delimitation and census clause in the bill itself proclaims that BJP has no real interest in the bill. The act will come into effect "after an exercise of delimitation is undertaken for this purpose after the relevant figures for the first census taken after commencement of the Constitution (128 amendment) act have been published..." The BJP government has not conducted 2021 census on many pretexts. The government is running without the knowledge of the facts about the socio-economic condition of
people. All its programs are nothing but talk in air; hence it carries not a single grain of truth but fallacious propaganda. It is been projected by the liberal feminists and RSS- BJP clans that this bill aspi res to bring more women in the upper echelons of power that will promulgate pro-women policies and a gender just society. This is the ruling classes and fascist's treacherous design to cook consent for continuation of its hegemonic and coercive dominance over the masses. In socially and economically backward country like India, working class women, peasantry women and women from oppressed castes and communities are the most exploited being in society. Both economic and social exploitation remains an integral part of women in India. Such exploitation of women is carried out under the guise of democracy and women empowerment. Imperialist- finance capitalism has kept our country in shackles that has denied all forms of development. The Indian ruling classes in alliance with Imperialism has negated the democratic revolution that remains a necessary precondition to break the glass ceilings of patriarchy. As the entire Godi Media was masquerading about women's reservation act in its prime time show, a Dalit woman was stripped in public and then urinated by the upper caste just because she was unable to pay 1200 rupees of loan. Neither President of India who happens to be woman nor any other political parties has been condemned the incident. But, India was celebrating pompously the women reservation act. Women are visible in every struggle, whether in the Aganwadi, whether in Kashmir, Manipur against terrorist Hindutva forces violence supported by Indian state, whether tribal women who are fighting against the corporatization and militarization in the central Indian forests areas, against CAA-NRC, in farmers protests, in struggle against Hindutva fascism, in struggle against Imperialism, women are inner shell of all these democratic movements. All these movements are by women from various spheres of life are part and parcel of women empowerment. These are all class-struggles and without class- struggles against feudalism, Comprador Bureaucratic Bourgeois and Imperialism there can be no question of women empowerment. Real democratization of Indian society is only possible when the base for semi-feudal and semi-colonial exploitation is rooted out forever. To accomplish this task "Every cook must become politician. Only then can social revolution be victorious." Dear sisters and Comrades, Since last four decades, Dandakryan women are fighting against loot and plunder of natural resources by the corporate classes. They have resisted white terror fascist Salwa Judum Campaign, Operation Green- Hunt, Operation Samadhan and now they are bravely putting up a fight against newly launched Operation Kagaar (Final War). The Indian ruling classes with the support of imperialist masters have deployed thousands military forces in the Jungles, along with war tanks, military drones, choppers and other war mechanisms. All these are because the grass- root tribal politically consolidated women is striving for their rights over their forests. They are fighting against the fascist Indian Brahmanical State for a just and equal society. They are in all productive works and are the blood- line of revolutionary alternative people's political power organs. They are breaking the chains of patriarchy with new democratic cultural practices. Women's movement of Dandakaryana is creating a new chapter in the
revolutionary history of human species. It is a source of inspiration for the downtrodden class and oppressed masses. For that reason, the Indian ruling classes are desperate to crush the revolutionary women's movement in Dandakaryana with iron heels. It is imperative to protect and strengthen the Dandakaryana women's movement in order to nail the coffin of Hindutva Fascism. Rela Madkam, Adivasi Women's Organization (Bastar).
Perjantaina 8.3. Helsingissä järjestettiin mielenosoitus päätunnuksenaan “Kaadetaan naisvastainen hallitus!”, alaotsikkonaan “Vientivetoista työmarkkinamallia ja leikkauksia vastaan”. Kotimaan politiikan lisäksi solidaarisuus Palestiinan kansan kansalliselle vastarinnalle oli vahvasti läsnä. Mielenosoitukseen osallistui yli 100 henkeä.
Author: Servir al pueblo
Description: Hemos recibido las siguientes imágenes en nuestro correo electrónico.
Modified Time: 2024-03-09T22:34:12+00:00
Published Time: 2024-03-09T22-34-12-00-00
Type: article
Images: 000000.jpg000001.jpg000002.jpg
09/03/2024
Hemos recibido las siguientes imágenes en nuestro correo electrónico.
València: pintada por la absolución de los 6 antifascistas de Zaragoza
Author: Servir al pueblo
Description: Hemos recibido la siguiente imagen en nuestro correo electrónico.
Modified Time: 2024-03-09T22:37:18+00:00
Published Time: 2024-03-09T22-37-18-00-00
Type: article
Images: 000000.jpg
09/03/2024
Hemos recibido la siguiente imagen en nuestro correo electrónico.
Author: Servir al pueblo
Description: Hemos recibido las siguientes imágenes en nuestro correo electrónico.
Modified Time: 2024-03-09T22:40:03+00:00
Published Time: 2024-03-09T22-40-03-00-00
Type: article
Images: 000000.jpg000001.jpg
09/03/2024
Hemos recibido las siguientes imágenes en nuestro correo electrónico.
Author: Servir al pueblo
Description: Según informan lectores de nuestro periódico, se celebró una masiva manifestación en la ciudad de Albacete donde participaron miles de personas. Un contingente de revolucionarios participó en la ma…
Modified Time: 2024-03-09T22:59:40+00:00
Published Time: 2024-03-09T22-51-49-00-00
Type: article
Images: 000000.png000001.png000002.png000003.png000004.png 000005.png
09/03/2024
Según informan lectores de nuestro periódico, se celebró una masiva manifestación en la ciudad de Albacete donde participaron miles de personas. Un contingente de revolucionarios participó en la manifestación formando un bloque rojo, desde el cual lanzaron fuertes consignas como «¡En los campos y en los barrios, feminismo proletario!», «¡Arriba las banderas de la mujer obrera!» o «¡Desde Gaza a Senegal, la mujer obrera vencerá!»
Los revolucionarios marcharon bajo banderas de la Liga Comunista Internacional (LCI) en castellano y árabe, y con la imagen de la camarada Norah. Repartieron cientos de octavillas llamando a la politización, organización y movilización de la mujer proletaria. También nos informan que se distribuyeron multitud de de copias del número 10 del periódico Servir al Pueblo para marzo-abril de 2024.
Compartimos las imágenes que hemos recibido en nuestro correo electrónico.
Οι μαζικές απεργιακές κινητοποιήσεις στις 28 Φλεβάρη αναδεικνύουν δυνατότητες και καθήκοντα - ΚΚΕ(μ-λ)
Author: ΚΚΕ(μ-λ)
Categories:
Description: Η απεργία της 28ης Φλεβάρη, λοιπόν, αποτελεί σημαντική παρακαταθήκη και προστίθεται στις λαϊκές κινητοποιήσεις των τελευταίων μηνών. Αποτύπωσε την οργή και την αγανάκτηση, αλλά και τη διάθεση αντίστασης και διεκδίκησης με όρους μαζικού κινήματος, πλατιών λαϊκών μαζών απέναντι στην πολιτική του συστήματος.
Published Time: 2024-03-09T99-99-91
Tags: ps955
Type: article
Images: 000000.jpeg?anchor=center&mode=crop&width=900&rnd=133543255442100000
Ιδιαίτερα μαζικές ήταν οι απεργιακές συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις σ’ όλη τη χώρα στις 28 του Φλεβάρη. Πολλές χιλιάδες εργαζόμενοι, τόσο απ’ το δημόσιο, όσο και απ’ τον ιδιωτικό τομέα, παρά την απουσία απεργιακού καλέσματος απ’ την ξεπουλημένη ΓΣΕΕ, έδωσαν τη μάχη της απεργίας στη δουλειά τους και ξεχύθηκαν στους δρόμους, εκφράζοντας τις αγωνιστικές διαθέσεις τους ενάντια στην ασφυκτική καθημερινότητα που αντιμετωπίζουν, αποτέλεσμα της βάρβαρης αντεργατικής-αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης και του κεφαλαίου. Η μαζική έκφραση της οργής και της δυσαρέσκειας του κόσμου της δουλειάς τη μέρα της απεργίας πήρε ώθηση βεβαίως απ’ τις μαζικές και δυναμικές κινητοποιήσεις που βρίσκονταν σε εξέλιξη όλο το προηγούμενο διάστημα απ’ την πλευρά των φοιτητών και των αγροτών. Παράλληλα, όπως φάνηκε και τις τελευταίες μέρες πριν την απεργία, η επέτειος του ενός χρόνου απ’ το έγκλημα στα Τέμπη και το κλίμα οργής που έχει προκαλέσει η προκλητική επιχείρηση συγκάλυψης των ευθυνών του συστήματος και των διαχειριστών του, έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη μαζικοποίηση των απεργιακών κινητοποιήσεων.
ΑΘΗΝΑ
Γέμισε απεργούς και νεολαία το κέντρο της Αθήνας. Η Ταξική Πορεία, οι Αγωνιστικές Κινήσεις εκπαιδευτικών και φοιτητών και η Μαθητική Αντίσταση συμμετείχαν στη συγκέντρωση στα Χαυτεία, μαζί με συλλογικότητες της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και σωματεία. Τα μπλοκ τους ήταν ιδιαίτερα μαζικά και με παλμό κατευθύνθηκαν προς το Σύνταγμα, αναδεικνύοντας την ανάγκη υπεράσπισης των εργασιακών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και καταγγέλλοντας το έγκλημα στα Τέμπη. Η παρουσία των δυνάμεων καταστολής, ιδιαίτερα γύρω απ’ τα μπλοκ των Χαυτείων, ήταν ιδιαίτερα προκλητική. Η Ταξική Πορεία, το διάστημα πριν την απεργία, προσπάθησε ν’ αναδείξει την ανάγκη μαζικοποίησης της, με παρεμβάσεις σε χώρους εργασίας, συζητήσεις με εργαζόμενους, αλλά και με την κεντρική εκδήλωση που πραγματοποίησε στο «Εκτός των Τειχών».
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Χιλιάδες απεργοί και στη Θεσσαλονίκη, παρά την κατάπτυστη στάση του ΕΚΘ που κήρυξε την τελευταία στιγμή μια 4ωρη στάση εργασίας. Κόντρα στη συνδικαλιστική ηγεσία, αλλά και την εργοδοτική τρομοκρατία, πολλοί εργαζόμενοι απέργησαν, με κάλυψη απ’ τα κλαδικά σωματεία τους. Η Ταξική Πορεία κι οι Αγωνιστικές Κινήσεις συμμετείχαν στη συγκέντρωση στην Καμάρα με μαζικά και συγκροτημένα μπλοκ. Προκλητική κι εδώ η στάση της αστυνομίας. Η Ταξική Πορεία συμμετείχε το πρωί σε απεργιακές συγκεντρώσεις σωματείων, όπως της Τeleperformance, ενώ τις προηγούμενες ημέρες πραγματοποίησε παρεμβάσεις σε χώρους δουλειάς.
ΓΙΑΝΝΕΝΑ
Εργαζόμενοι, φοιτητές και αγρότες μαζικοποίησαν τα απεργιακά ραντεβού στο κέντρο, παρά την προσπάθεια της συνδικαλιστικής ηγεσίας να κρατήσει τις διαδικασίες των εργαζομένων ξεκομμένες απ’ την πάλη του φοιτητικού και αγροτικού κινήματος της πόλης. Μαζικά ήταν τα μπλοκ της Ταξικής Πορείας και των Αγωνιστικών Κινήσεων.
ΠΑΤΡΑ
Απ’ τις μαζικότερες απεργιακές συγκεντρώσεις των τελευταίων ετών. Η Ταξική Πορεία κι οι Αγωνιστικές Κινήσεις με διακριτά μπλοκ ξεκίνησαν απ’ το Παράρτημα, μαζί με σωματεία, φοιτητικούς συλλόγους και εργατικές συλλογικότητες, και κατευθύνθηκαν προς την κατάμεστη πλατεία Όλγας.
ΧΑΝΙΑ
Πλαισιωμένο με σημαντικό πλήθος συναγωνιστών ήταν το μπλοκ της Πρωτοβουλίας Αντίστασης που προσπάθησε ν’ αναδείξει την ανάγκη δυναμώματος των αντιστάσεων των εργαζόμενων, της νεολαίας και συνολικά, του λαού. Είχαν προηγηθεί παρεμβάσεις στο νοσοκομείο και σε χώρους δουλειάς, με κάλεσμα στην απεργία.
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Παρά την απεργοσπαστική στάση του Εργατικού Κέντρου Ηρακλείου, σημαντική ήταν η μαζική παρουσία εργαζόμενων στην απεργία, αναδεικνύοντας τις αγωνιστικές διαθέσεις τους. Μαζικό και μαχητικό το μπλοκ της Ταξικής Πορείας στη διαδήλωση. Την προηγούμενη μέρα είχε προηγηθεί πλατιά παρέμβαση στην πλατεία Λιονταριών, με πανό και ντουντούκα για προπαγάνδιση της απεργίας.
ΞΑΝΘΗ
Μεγάλη ήταν η συμμετοχή, ιδιαίτερα από εργαζόμενους του δημόσιου τομέα, αλλά κι από φοιτητές και μαθητές. Η μαζική παρουσία νεολαίας έχει ιδιαίτερη σημασία, πόσο μάλλον στη σημερινή φάση αναβρασμού και έντονων διεργασιών στο εσωτερικό της. Η Ταξική Πορεία κι εδώ είχε αρκετά μαζική παρουσία.
Αντίστοιχες εικόνες μαζικών απεργιακών κινητοποιήσεων καταγράφηκαν σ’ ολόκληρη τη χώρα. Στη Λάρισα, τα Τρίκαλα, τη Σάμο, την Κόρινθο, τον Βόλο, την Αλεξανδρούπολη και αλλού, οι εργαζόμενοι έδωσαν πλατιά τη μάχη της απεργίας.
Η μαζική συμμετοχή αναζητά συνέχεια
Η απεργία της 28ης Φλεβάρη, λοιπόν, αποτελεί σημαντική παρακαταθήκη και προστίθεται στις λαϊκές κινητοποιήσεις των τελευταίων μηνών. Αποτύπωσε την οργή και την αγανάκτηση, αλλά και τη διάθεση αντίστασης και διεκδίκησης με όρους μαζικού κινήματος, πλατιών λαϊκών μαζών απέναντι στην πολιτική του συστήματος. Η συμπλήρωση ενός χρόνου απ’ τα Τέμπη, σε συνδυασμό με τις σχετικές προκλήσεις και την κοροϊδία των κυβερνητικών επιτελείων και των κρατικών μηχανισμών, υπενθύμισε την πλήρη απαξίωση της ζωής του λαού και τα δολοφονικά χαρακτηριστικά της πολιτικής που ακολουθεί το σύστημα. Η λαϊκή δυσαρέσκεια όμως δεν περιορίζεται σ’ αυτό το μαζικό έγκλημα.Εδράζεται στη συνολική βάρβαρη πολιτική που τσαλαπατά δικαιώματα, ισοπεδώνει κατακτήσεις και καταδικάζει τον κόσμο της δουλειάς στη φτώχεια και την εξαθλίωση καθημερινά. Τη «σύνδεση» των ζητημάτων έκαναν οι δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι που συμμετείχαν στην απεργία, παρά τον -σε μεγάλο βαθμό- μονοθεματικό και επετειακό χαρακτήρα που προσπάθησαν να της δώσουν οι κυρίαρχες δυνάμεις. Και οπωσδήποτε οι αγώνες της νεολαίας και των αγροτών τροφοδότησαν τη μαζικότητα των απεργιακών κινητοποιήσεων.
Παραμένει όμως η ανάγκη των εργαζόμενων να βγουν στο προσκήνιο προβάλλοντας και τις εργατικές διεκδικήσεις. Η οργή που βράζει παραμένει ν’ αναζητά αγωνιστική διέξοδο, τόσο γιατί δεν την βρήκε στο κοινό μέτωπο που ήταν (και συνεχίζει να είναι) αναγκαίο με τη νεολαία και τους αγρότες, όσο και γιατί τα προβλήματα συνεχίζουν να διογκώνονται.
Η ακρίβεια έχει διαλύσει το εργατικό εισόδημα. Ο γενικός πληθωρισμός διατηρείται στο 3,2%, ποσοστό από μόνο του σημαντικό. Για τα λαϊκά στρώματα όμως, η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη, με τις τιμές στα τρόφιμα ν’ αυξάνονται με σχεδόν διπλάσιο ρυθμό, ενώ και το κόστος της στέγασης έχει εκτοξευτεί. Οι τιμές των ακινήτων, που αυξήθηκαν περίπου 40% μέσα σε 4 χρόνια, σε συνδυασμό με τα ψηλά επιτόκια των στεγαστικών δανείων, κάνουν την αγορά σπιτιού όνειρο θερινής νύχτας. Την ίδια ώρα, τα ενοίκια έχουν αυξηθεί ακόμα περισσότερο σε πολλές περιοχές, δημιουργώντας ένα άλυτο πρόβλημα για την πλειοψηφία των εργαζόμενων. Σ’ αυτά έρχεται να προστεθεί η περιστολή σε κυριολεκτικά κάθε πλευρά των κοινωνικών λεγόμενων παροχών. Ο λαός καλείται να βάζει πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη για περίθαλψη, για εκπαίδευση των παιδιών του, για οτιδήποτε έχει ανάγκη, ενώ λαμβάνει ολοένα λιγότερα, τόσο σε επίπεδο επιδομάτων και οικονομικής στήριξης όσο και σε επίπεδο πρόσβασης και ποιότητας υπηρεσιών.
Η κυβερνητική πολιτική προκαλεί και πολλαπλασιάζει τα προβλήματα, παρά την προκλητική της προσπάθεια να παρουσιάσει το αντίθετο.Τα στημένα σόου στα σουπερμάρκετ και τα εντυπωσιακά τηλεοπτικά γραφικά σχετικά με τις μειώσεις τιμών στα απορρυπαντικά και μερικά ακόμα προϊόντα (ακόμα κι αν παραβλέψουμε ότι έτσι κι αλλιώς αυτά πωλούνταν μέσω προσφορών και πιθανά οι πραγματικές τους τιμές να έχουν αυξηθεί), δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα. Αν μη τι άλλο, υπενθυμίζουν ότι το πολιτικό προσωπικό της χώρας, με τη συμβολή των ΜΜΕ της άρχουσας τάξης, δεν έχει καμία συστολή να κοροϊδεύει απροκάλυπτα τον λαό. Παρόμοια κοροϊδία αποτελούν οι όποιες κινήσεις στο ζήτημα της κατοικίας. Επιδοτήσεις που αφορούν ελάχιστους και ελάχιστα ή με προϋποθέσεις που τελικά εξαιρούν όσους έχουν ανάγκη, και«εργαλεία προστασίας της πρώτης κατοικίας» που είτε δεν ισχύουν στην πράξη είτε καταλήγουν στη «δυνατότητα επαναμίσθωσης» δηλαδή την πληρωμή ενοικίου για τα ίδια τους τα σπίτια απ’ όσους τα έχασαν. Και μάλιστα όλα αυτά διαφημίζονται έντονα και «πανηγυρικά», «ξεχνώντας» ότι απ’ τη μια αναδεικνύουν τη δεινή θέση στην οποία βρίσκεται ο λαός και απ’ την άλλη δεν είναι παρά κουτσουρεμένα αντίγραφα παροχών που υπήρχαν για χρόνια αλλά καταργήθηκαν βίαια (όπως ήταν για παράδειγμα τα προγράμματα του πάλαι ποτέ Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας).
Στο ίδιο πνεύμα παρουσίασης σαν «λύσης» μιας κατάστασης που απλά βαφτίζει διαφορετικά το πρόβλημα που παραμένει, κινούνται οι κυβερνητικές δηλώσεις περί επιτάχυνσης κατά έναν μήνα της αύξησης του κατώτατου μισθού. Ακόμα κι αν «θα έχει μπροστά το 8» (όπως δήλωσε ο Χατζηδάκης κι ο Σπανάκης), η ουσία παραμένει ότι καθ’ αυτός ο κατώτατος είναι πολύ χαμηλός, όπως είναι και το σύνολο των μισθών που άλλωστε δεν επηρεάζονται απ’ τη μεταβολή του. Οι τριετίες επί του κατώτατου, για τις οποίες η κυβέρνηση σήκωσε πολλή σκόνη το προηγούμενο διάστημα, έτσι κι αλλιώς «σβήνουν» την προϋπηρεσία 12 χρόνων, αλλά και το «ταβάνι» τους καταλήγει το πολύ σε μία τριετία μέχρι το 2027, καθώς ο γενικός κανόνας για πάγωμα όσο η ανεργία είναι πάνω απ’ το 10% παραμένει σε ισχύ από 1/1/2027 και η αναθεώρηση των ποσοστών ανεργίας που είχε αρχικά ανακοινώσει η ΕΛΣΤΑΤ οδήγησε και τον επίσημο δείκτη σε διψήφιο ποσοστό. Οι δε «υποσχέσεις» για διπλασιασμό του μέσου μισθού βρίσκονται εντελώς στον αέρα.
Η μόνη ειλικρινής τοποθέτηση απ’ την πλευρά του συστήματος είναι αυτή που λέει ότι «όποιος δεν βγαίνει, να πιάσει (κι άλλη) δουλειά». Και είναι κοινή απέναντι σε εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα, δημόσιους υπαλλήλους, αγρότες, συνταξιούχους, φοιτητές, μαθητές. Το σύστημα δεν αναγνωρίζει κανένα δικαίωμα του λαού σε αξιοπρεπή ζωή. Δεν δεσμεύεται ούτε καν για τη διασφάλιση της ζωής του. Στην πραγματικότητα, ο λαός κι οι εργαζόμενοι παλεύουν για την επιβίωση μέσα σ’ ένα καθεστώς ολοένα μεγαλύτερης ανασφάλειας, το οποίο η κυβερνητική πολιτική κάνει ακόμα χειρότερο.Η όξυνση του ανταγωνισμού των ιμπεριαλιστών έχει αναδείξει πολύ σοβαρές συνέπειες και για τον δικό μας λαότα τελευταία δύο χρόνια, ενώ το μέλλον διαγράφεται πολύ πιο ζοφερό καθώς η αντιπαράθεση όχι απλά συνεχίζεται αλλά ανεβαίνει επίπεδα. Σ’ ένα τέτοιο πλαίσιο, ακόμα κι αυτή η κυβερνητική «παρότρυνση» βρίσκεται στον αέρα, καθώς το ενδεχόμενο να μη βρίσκει καμία δουλειά όποιος αναζητά είναι όλο και πιο πιθανό. Και είναι σίγουρο ότι η κυβερνητική πολιτική θα συνεχίσει να διαλύει και το όποιο πλέγμα προστασίας έχει απομείνει.
Κόντρα στην υπονόμευση πρέπει να συγκροτηθούν οι εργατικοί αγώνες
Μοναδική πραγματική διέξοδος για τους εργαζόμενους είναι ο συλλογικός αγώνας αντίστασης στην αντεργατική πολιτική και διεκδίκησης των δικαιωμάτων τους. Με προμετωπίδα την πάλη για πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς ώστε να καλύπτουν το κόστος της ζωής. Για συλλογικές συμβάσεις που θα κατοχυρώνουν τις αυξήσεις για όλους τους εργαζόμενους και θα βελτιώνουν τους όρους δουλειάς. Για πραγματική αύξηση του επιδόματος ανεργίας και για ολόκληρο το διάστημα της ανεργίας. Για δουλειά και ζωή με δικαιώματα. Αγώνας που απαιτεί πρώτα απ’ όλα ανάδειξη των εργατικών διεκδικήσεων και κλιμάκωση των κινητοποιήσεων. Κόντρα στις διαθέσεις των συνδικαλιστικών ηγεσιών, που αποδεικνύουν ότι κινούνται προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Απ’ τη μια, η ΓΣΕΕ δεν έβγαλε καν απεργιακό κάλεσμα. Συμπληρώνει άλλωστε έναν χρόνο που δεν έχει πάρει την παραμικρή απόφαση για απεργία:ούτε απέναντι στον νόμο Γεωργιάδη, ούτε ενάντια στον αντιλαϊκό προϋπολογισμό, ούτε για τους μισθούς και την ακρίβεια, ούτε για την περίθαλψη και την κοινωνική ασφάλιση, ούτε για την παιδεία, ούτε… Έχει αναλάβει ανοιχτά, στο πλευρό του συστήματος, τον ρόλο του θαψίματος κάθε αγωνιστικής διάθεσης, της καλλιέργειας απογοήτευσης και ηττοπάθειας, της παρεμπόδισης κάθε προσπάθειας συγκρότησης εργατικών αγώνων. Και αντιλαμβάνεται πολύ καλά την κρισιμότητα αυτού του ρόλου καθώς η αγανάκτηση συσσωρεύεται, τα αδιέξοδα μεγαλώνουν, η κυβερνητική προπαγάνδα αποκαλύπτεται, οι αυταπάτες για «διαφορετική» διαχείριση του συστήματος της εκμετάλλευσης καταρρέουν. Η απόφασή της -στα τέλη Γενάρη- για απεργία στις 17 Απρίλη εντάσσεται στις απαιτήσεις του ρόλου, που δεν είναι και απλές, αφού οι περιπτώσεις «παράκαμψής» της σίγουρα προβληματίζουν για την αποτελεσματικότητά της να κρατάει τους εργαζόμενους στο περιθώριο. Με την ελπίδα, πιθανά σε συνεννόηση με την κυβέρνηση, ότι η αύξηση του κατώτατου νωρίτερα θα λειτουργήσει υπονομευτικά, είναι βέβαιο ότι θα κάνει ό,τι μπορεί ώστε ακόμα κι αυτή η απεργία που έχει καλέσει να είναι περιορισμένης και ελεγχόμενης εμβέλειας.
Απ’ την άλλη, το ΠΑΜΕ κι οι υπόλοιπες δυνάμεις που -επίσης στα τέλη Γενάρη- έβαλαν την κατεύθυνση για απεργία στις 28 Φλεβάρη, έκαναν ό,τι περνούσε απ’ το χέρι τους για να μη συναντηθούν οι εργαζόμενοι με τις φοιτητικές και τις αγροτικές κινητοποιήσεις στη φάση της ανάπτυξής τους. Και, ακόμα περισσότερο, να μην αναδειχτούν οι εργατικές διεκδικήσεις και να μη συνενωθούν σ’ ένα κοινό αγωνιστικό μέτωπο ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική. Το κάλεσμα για τις 28/2, χωρίς κανένα άλλο, αντικειμενικά έβαζε τα εργατικά ζητήματα σε δεύτερο πλάνο, κατεύθυνση που ενισχύθηκε απ’ την απουσία ουσιαστικών διεργασιών στα σωματεία.
Παρά τις διαθέσεις των κυρίαρχων δυνάμεων, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι είναι εδώ, είναι καθημερινά και οδηγούνται σε ακόμα χειρότερη κατεύθυνση όσο η κυβερνητική πολιτική προχωράει κι η εργοδοτική αυθαιρεσία δεν συναντά μαζικές αντιστάσεις. Και δεν μπορούν να «περιμένουν» ούτε τα κυβερνητικά παραμύθια, ούτε τις επόμενες κάλπες. Απαιτούν δουλειά για την ανάδειξη των αναγκών και των δικαιωμάτων των εργαζόμενων, κόντρα στα «όρια» που παρουσιάζει το σύστημα. Απαιτούν συγκρότηση αντιστάσεων και μαζικών αγώνων, κόντρα στα εμπόδια που βάζει το σύστημα. Αυτή την αναγκαιότητα προσπάθησε να υπηρετήσει η πρόταση της Ταξικής Πορείας, τον Γενάρη, για εργατική κινητοποίηση απ’ τις αρχές του Φλεβάρη, η οποία όμως συνάντησε από δυνάμεις που αναφέρονται στο εργατικό κίνημα έναν συνδυασμό ηττοπάθειας, αδυναμίας αλλά και αυταπατών για το ρόλο των συνδικαλιστικών ηγεσιών και ειδικά του ΠΑΜΕ. Η αναγκαιότητα παραμένει, η απεργία στις 28 Φλεβάρη επιβεβαίωσε ότι ο κόσμος της δουλειάς την αναζητά. Βασικό καθήκον η ενίσχυση, σε όλα τα επίπεδα, των εργατικών αντιστάσεων που τακτικά ξεσπούν και υπογραμμίζουν την ανάγκη και τη δυνατότητα ενεργοποίησης των αστείρευτων λαϊκών δυνάμεων.
Κάτι σαν συνέδριο με έντονο συστημικό - δεξιό αποτύπωμα - ΚΚΕ(μ-λ)
Author: ΚΚΕ(μ-λ)
Categories: ΣΥΡΙΖΑ
Description: Συνηθίζεται στα συνέδρια πολιτικών κομμάτων η… πολιτική συζήτηση. Με βάση αυτήν, ο καθένας (αυτο)προσδιορίζεται. Είναι το μόνο που δεν έγινε στο πρόσφατο 4ο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ! Ο λόγος είναι πλέον εξόφθαλμος: το «νέο κόμμα» που θα προκύψει από το εξαγγελθέν καταστατικό συνέδριο (το είπαν και «επανίδρυσης») το προσεχές φθινόπωρο δεν θα έχει (με το ίδιο ή άλλο όνομα) ούτε καν σχέση με αυτό που ήδη υπάρχει.
Published Time: 2024-03-09T99-99-92
Tags: ps955
Type: article
Images: 000000.jpg?anchor=center&mode=crop&width=900&rnd=133543255563370000
Συνηθίζεται στα συνέδρια πολιτικών κομμάτων η… πολιτική συζήτηση. Με βάση αυτήν, ο καθένας (αυτο)προσδιορίζεται. Είναι το μόνο που δεν έγινε στο πρόσφατο 4ο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ! Ο λόγος είναι πλέον εξόφθαλμος: το «νέο κόμμα» που θα προκύψει από το εξαγγελθέν καταστατικό συνέδριο (το είπαν και «επανίδρυσης») το προσεχές φθινόπωρο δεν θα έχει (με το ίδιο ή άλλο όνομα) ούτε καν σχέση με αυτό που ήδη υπάρχει. Αυτό που σήμερα δεξιοποιείται όλο και περισσότερο προβάλλει ανοιχτά τον αστικό του χαρακτήρα και μετέρχεται θέσεων και πρακτικών που αποτελούν κυνική δυσφήμιση και προβοκάτσια απέναντι στο κόσμο της Αριστεράς.
Έπεσε αυλαία, λοιπόν, σε ένα συνέδριο με ακαθόριστο αριθμό συνέδρων(!), με προσωπικούς κλακαδόρους του Κασσελάκη να έχουν καταλάβει το μεγαλύτερο χώρο (όπως καταγγέλθηκε από εσωκομματικούς αντιπάλους), με ανυπαρξία πολιτικής συζήτησης, με αντεγκλήσεις και «παρ’ ολίγον» απόφαση για νέες εκλογές για ανάδειξη προέδρου, αλλά και με αιωρούμενη απειλή για νέα ή και νέες διασπάσεις-αποχωρήσεις.
Όμως, το πολιτικό προσωπικό που κατοικοεδρεύει στο κόμμα της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης, μια πολιτική δύναμη του αστισμού, του οπορτουνισμού και του αντικομμουνισμού, τα «κατάφερε». Επανεμφανίζεται ως «ενωμένο» και διεκδικεί την εκλογική του άνοδο στις προσεχείς ευρωεκλογές, με τον πήχη από τον πρόεδρό του να ανέρχεται σε τουλάχιστον 17%, επαναφέροντας στη μνήμη μας τον γνωστό εκλογικό στόχο του ρεφορμιστικού ΚΚΕ της 10ετίας του 1980, που είχε συνδεθεί μάλιστα με την κακόφημη «πραγματική αλλαγή». Σημεία των καιρών…
Το ζήτημα είναι, βέβαια, σε τι ακριβώς διαφωνούν όλοι αυτοί. Στα μεγάλα ζητήματα που αφορούν το λαό και τη χώρα μας, μια χαρά ενωμένοι ήταν την περίοδο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και «υπεύθυνη αντιπολίτευση» έκαναν κατά την πρώτη τετραετία Μητσοτάκη και συνεχίζουν να ασκούν. Προς τι, άραγε, ο αλληλοσπαραγμός; Είναι φανερό ότι κοιλοπονά ο δεύτερος αστικός πυλώνας και έχει σοβαρό πρόβλημα το πολιτικό σύστημα λόγω μη λειτουργίας ενός κλασικού δικομματισμού στη χώρα μας. Εδώ βρισκόμαστε, επομένως, με την προσπάθεια (ανα)δημιουργίας και προβολής μιας συστημικής εναλλακτικής διαχειριστικής λύσης να οδηγεί τις κινήσεις και εντός ΣΥΡΙΖΑ. Κάτι που «έπιασε» το καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα και, στην πρώτη μετασυνεδριακή δημοσκόπηση, τον εμφανίζει να «πιάνει» ή και να ξεπερνά το ΠΑΣΟΚ! Είναι αποκαλυπτική η αγωνία των κέντρων εντός και κυρίως εκτός της χώρας.
Οι χειρισμοί που έγιναν στο προσκήνιο και το παρασκήνιο στο προαναφερόμενο συνέδριο-παρωδία ήταν όντως απίστευτοι. Οι «παίκτες» άλλαζαν γραμμή με ιλιγγιώδη ταχύτητα, παίρνοντας πίσω ακόμη και αυτό που μόλις είχαν εκστομίσει. Είναι, άλλωστε, γνωστή η «ευλυγισία» αυτού του πολιτικού χώρου, που έχει κάνει «διατριβή», από την εποχή του πάλαι ποτέ ΚΚΕεσωτερικού, το να προσαρμόζεται στις απαιτήσεις και στους ανέμους που φυσούν στο κοινωνικό σύστημα της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης. Όσο για την «αμεσοδημοκρατία» Κασσελάκη, αυτή είναι μια μεγάλη απάτη, μιας και όλα τα δεδομένα μαρτυρούν ένα κόμμα άκρως αρχηγικό όπου τον βασικό ρόλο παίζουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και όχι κάποιες πολιτικές-κομματικές διαδικασίες. Κάποιοι μιλάνε για ένα κομματικό πρότυπο «πολιτικής τής απολιτικής», φερμένο όπως κι ο σημερινός αρχηγός, από πού αλλού, από τις ΗΠΑ. Μπορείς να συζητάς επί ώρες και επί μέρες χωρίς να λες τίποτα!
Η παρέμβαση Τσίπρα λίγο πριν από την έναρξη του συνεδρίου, που μονοπώλησε την εξέλιξή του, αν και είναι φανερό από την έκβασή της ότι αποτέλεσε ένα σοβαρό στραπατσάρισμα του γοήτρου του, κινείται στην ίδια κατεύθυνση με την σημερινή υπαρξιακή αγωνία του κόμματος αυτού. Δοκιμασμένος στα δύσκολα για την άρχουσα τάξη από την πίεση των ιμπεριαλιστών-ληστών και τη μαζική κινηματική παρουσία-πίεση των λαϊκών στρωμάτων, κατέθεσε τη διαθεσιμότητά του να «συνεισφέρει» - έστω και μ’ αυτόν, προς ώρας, τον τρόπο - στο «ξεπέρασμα» του προβλήματος εναλλακτικής αστικής διαχείρισης του συστήματος και ίσως του κόμματός του. Η μη υιοθέτηση της πρότασής του, ωστόσο, δείχνει ότι ο Κασσελάκης (παρά και τη δική του κωλοτούμπα) ελέγχει τα πράγματα. Ένα, πάντως, πρέπει να είναι ξεκάθαρο: δεν υπάρχει ψήγμα αριστερο(φρο)σύνης στα κόλπα και τα τερτίπια που έγιναν. Το όλο και δεξιότερο πολιτικό σκηνικό που διαμορφώνεται τα τελευταία χρόνια και στον τόπο μας απαιτεί νέες δεξιότερες μετατοπίσεις απ’ όλους. Η εποχή τού «βγάζω φλας αριστερά και στρίβω δεξιά» δεν μπορεί να γίνεται πλέον ανεκτή από τους εντός κι εκτός της χώρας πραγματικούς κατόχους της πολιτικής εξουσίας. Μόνο ο δρόμος της προσαρμογής παραμένει σε αστούς πολιτικούς που ευελπιστούν να παραμείνουν ως επιλογή έστω εν εφεδρεία.
Οι «διευκρινίσεις» που φρόντισε εσκεμμένα να δώσει ο πρώην πρωθυπουργός στο συνέδριο της «Καθημερινής» δεν αφήνουν κανένα περιθώριο παρερμηνείας: αν θέλουν ο ίδιος και ο ΣΥΡΙΖΑ να έχουν μέλλον, θα πρέπει να απαρνηθούν το «αμαρτωλό» παρελθόν, να καταθέσουν τα ανάλογα διαπιστευτήρια εκεί που πρέπει αλλά και δημόσια και να διαβεβαιώσουν έμπρακτα ότι δεν υπάρχει καμιά περίπτωση επανάληψης. Αυτό έκανε το ίδιο το συνέδριο και κάνει όλο το σημερινό πολιτικό απαράτ της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Η πρόταση πρόσκαιρης διεξόδου από την εκ νέου διαφαινόμενη εσωστρέφεια των Φάμελλου, Παππά και Γ. Τσίπρα στάθμισε έναν και μόνο παράγοντα, που δεν είναι άλλος από τις επερχόμενες ευρωεκλογές. Το αν πριν, κατά ή μετά από αυτές θα ξαναβγούν τα «μαχαίρια» είναι ανοικτό. Αναμφίβολα, πάντως, η επίθεση Πολάκη στον Α. Τσίπρα για το «meacoulpa» έχει ως βάση της την εκτίμηση ότι το «κεφάλαιο» Τσίπρας επί του παρόντος θα παραμείνει στα μετόπισθεν του αστισμού και ότι η ομάδα Κασσελάκη θα συνεχίσει να ελέγχει τα πράγματα. Οι αριβίστες, σαν και του λόγου του, πάντα «ποντάριζαν» στο άλογο που θεωρούσαν ότι θα έβγαινε πρώτο.
Και τα μέλη; Αυτά είναι «όπως πρέπει» για την ηγεσία όταν παραμένουν «γλάστρες». Να παρακολουθούν τα τεκταινόμενα στα ανώτερα πατώματα του κόμματός τους και να εκφράζονται διά βοής (!) επευφημώντας τον αρχηγό. Το «δίνουμε φωνή στα μέλη» και το «πάρτε τον ΣΥΡΙΖΑ στα χέρια σας» του προέδρου ηχεί ως κακόγουστη φάρσα. Η ηχηρή παράκαμψή τους ακόμη και μέσα στο συνέδριο δίνει ένα ακόμη έναυσμα συνειδητοποίησης σε τι κόμμα βρίσκονται.
Σε συνέχεια της κατάρρευσης των εκλογικών-κοινοβουλευτικών αυταπατών σε πλατύ κόσμο της Αριστεράς, είναι αναγκαίο αυτός ο κόσμος, με ό,τι αριστερό του έχει απομείνει - γιατί έχει πάθει μεγάλη ζημιά δεκαετίες τώρα - να επανατοποθετήσει την παρουσία του στο κίνημα που είναι αναγκαίο και μπορεί να υπάρξει. Ένα κίνημα αντίστασης και διεκδίκησης, στην προοπτική αναμέτρησης με τις δυνάμεις του συστήματος. Ένα κίνημα που, μέσα στο καμίνι της ταξικής πάλης, θα δίνει όλα εκείνα τα υλικά που είναι απαραίτητα στα πολιτικά υποκείμενα που θέλουν και μπορούν να ξαναθέσουν το ζήτημα της επαναστατικής προοπτικής!
Η συνδιάσκεψη της «Νέας Αριστεράς» και η επιστροφή της «αρχαίας σκουριάς» - ΚΚΕ(μ-λ)
Author: ΚΚΕ(μ-λ)
Categories:
Description: Πραγματοποιήθηκε από 1 εως 3 Μάρτη η Συνδιάσκεψη της «Νέας Αριστεράς», του σχηματισμού που συγκροτήθηκε από βουλευτές και στελέχη που αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ μετά την εκλογή του Στ. Κασσελάκη στην ηγεσία του.
Published Time: 2024-03-09T99-99-93
Tags: ps955
Type: article
Images: 000000.jpg?anchor=center&mode=crop&width=900&rnd=133543255450700000
Πραγματοποιήθηκε από 1 εως 3 Μάρτη η Συνδιάσκεψη της «Νέας Αριστεράς», του σχηματισμού που συγκροτήθηκε από βουλευτές και στελέχη που αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ μετά την εκλογή του Στ. Κασσελάκη στην ηγεσία του. Με κεντρικό σύνθημα της συνδιάσκεψης «η πολιτική επιστέφει», τα στελέχη του νέου κόμματος στις τοποθετήσεις τους, καθώς και στις αποφάσεις που ψηφίστηκαν, επιχείρησαν να δώσουν τα βασικά χαρακτηριστικά του φορέα, με πολλές αναφορές στην «Αριστερά του 21ου αιώνα» που θέλουν να εκπροσωπήσουν.
Από τις τοποθετήσεις σχεδόν όλων των στελεχών που διετέλεσαν υπουργοί της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ (δεν ήταν και λίγοι) απουσίαζε κάθε κριτική αναφορά στο κυβερνητικό έργο της «πρώτης φοράς αριστεράς». Στις (αυτ)απάτες που καλλιέργησε, στο μνημόνιο που ψήφισε, στην αντιλαϊκή-αντεργατική πολιτική που εφάρμοσε, στις δεσμεύσεις και την υποταγή σε ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ. Είναι προφανές ότι για την ηγεσία και τα στελέχη αυτού του κόμματος, η ιστορία της «πολιτικής αντιπαράθεσης» μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ για τον προσανατολισμό του αρχίζει από το… 2019, όταν χάνει τις εκλογές και περνάει στην αντιπολίτευση. Αλλά ακόμη και τότε και παρά την όλο και πιο δεξιά μετατόπισή του με κατεύθυνση την «κεντροαριστερά» της κυβερνητικής διαχείρισης, στο πλαίσιο του συστήματος της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης και της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, δεν υπήρξε κάποια ουσιαστική αμφισβήτηση, παρά μόνο σκόρπιες κριτικές και γκρίνιες. Έπρεπε να έρθουν οι διπλές εκλογές του καλοκαιριού του 2023 και η εκλογική συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ, που έφερε και την παραίτηση Τσίπρα, για να ανακαλύψουν ότι έπρεπε να συζητήσουν για τον προσανατολισμό του. Και ήταν αυτά τα στελέχη που κατά τα άλλα είναι ενάντια στα «αρχηγικά κόμματα» τα οποία δεν έχουν σχέση με την αριστερά, που προώθησαν το σχήμα πρώτα εκλογή νέου αρχηγού στον ΣΥΡΙΖΑ και μετά συνέδριο θέσεων και αυτοκριτικής αποτίμησης. Μόνο που τους προέκυψε… Κασσελάκης και αυτό η «αριστεροσύνη» τους δεν μπορούσε να το αντέξει. Μπόλικη υποκρισία.
Έτσι, λοιπόν, αποφάσισαν την «επιστροφή στις ρίζες» του ΣΥΝ, που λέει και ο Ν. Φίλης, ο οποίος προσδιόρισε και τον ιδεολογικό-πολιτικό χαρακτήρα, το όραμα, του νέου σχηματισμού, λέγοντας: «Χρειάζεται πνεύμα δημοκρατικής λειτουργίας και όραμα -και αυτό είναι σοσιαλισμός με ελευθερία, δημοκρατία και σεβασμό στο περιβάλλον». Για να πάρει την σκυτάλη ο Δ. Βίτσας και να ανεβάσει πιο ψηλά τον «πήχη» λέγοντας: «Τελικός στόχος μας είναι ο κομμουνισμός, δεν είναι ο σοσιαλισμός με δημοκρατία και ελευθερία. Αυτός είναι ο ενδιάμεσος στόχος».
Πέρα από τις «σοσιαλιστικές» και «κομμουνιστικές» διακηρύξεις βασικών στελεχών της «Νέας Αριστεράς», ας δούμε και το άμεσο σχέδιο δράσης που παρουσίασε στη συνδιάσκεψη ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας Αλ. Χαρίτσης. Με κοινό τίτλο «Μας αξίζει» αναφέρθηκαν οι άξονες για: «1. Ζωή χωρίς ακρίβεια, 2. Κράτος σύμμαχος του πολίτη, 3. Οικονομία προς όφελος των πολλών, 4. Ουσιαστική κλιματική μετάβαση, 5. Μία κοινωνία με ένα σπίτι για όλους, 6. Μία Ελλάδα σταθερότητας και ειρήνης, 7. Μία χώρα με δικαιώματα και δημοκρατία».
Στο πλαίσιο της συνδιάσκεψης συζητήθηκαν και τα θέματα της «εξωτερικής πολιτικής», όπου το κείμενο στο οποίο κατέληξε η αντίστοιχη επιτροπή αναφέρει: «Στην εξωτερική πολιτική, η υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας, ο σεβασμός του Διεθνούς Δικαίου, η ειρήνη, η σταθερότητα και η συνεργασία στη γειτονιά μας αποτελούν θεμελιώδεις αρχές στην ιστορία της ελληνικής Αριστεράς που εμπνέουν το παρόν και το μέλλον μας. Από το πρόσφατο παρελθόν μας κρατάμε την πολύτιμη κληρονομιά της Συμφωνίας των Πρεσπών, που αποτέλεσε τομή στην ελληνική εξωτερική πολιτική και μία από τις πλέον εμβληματικές πράξεις των κυβερνήσεων του ΣΥΡΙΖΑ. Το “πνεύμα των Πρεσπών” διαπερνά το σύνολο των θέσεών μας για την εξωτερική πολιτική και στεκόμαστε αυτοκριτικά απέναντι στο γεγονός πως δεν αντιταχθήκαμε πάντα επαρκώς σε εθνικιστικές αποκλίσεις. Η “Νέα Αριστερά” θα προχωρήσει αταλάντευτα με βάση την αρχή πως Αριστερά και εθνικισμός δεν συμβιβάζονται». Και συνεχίζει με τα εξής: «…τάσσεται σταθερά υπέρ της Ευρωπαϊκής ενοποίησης και της ενεργού συμμετοχής της Ελλάδας σ’ αυτήν… Η “Νέα Αριστερά” ανήκει στις δυνάμεις του αριστερού ευρωπαϊσμού. Αγωνιζόμαστε για μια ριζική στροφή της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης… Είμαστε αντίθετοι σε βήματα που προωθούν την παραπέρα υποταγή της ΕΕ στις ΗΠΑ ή και μετατρέπουν την Ένωση σε ένα παράρτημα του ΝΑΤΟ».
Η «αυτοκριτική» της ηγεσίας της «Νέας Αριστεράς» για τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν έχει να κάνει με το ότι αναπτύχθηκαν σε όλη τη χώρα βάσεις των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, δεν αφορούσε τη συγκρότηση αντιδραστικών αξόνων με Ισραήλ-Αίγυπτο, δεν είχε να κάνει με την ενίσχυση των ΝΑΤΟ-ΕΕ στα Δυτικά Βαλκάνια, εξάλλου η «συμφωνία των Πρεσπών ήταν εμβληματική», αλλά είχε να κάνει με το ότι δεν «αντιτάχθηκαν επαρκώς σε εθνικιστικές αποκλίσεις»!
Ενώ η υποταγή και η ενίσχυση των δεσμών της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης τι είναι; Μήπως διεθνισμός…;
Και φυσικά, καμία έστω αναφορά για έξοδο από το ΝΑΤΟ και απομάκρυνση των αμερικάνικων βάσεων από τη χώρα.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι με βάση όλα τα παραπάνω είμαστε αντιμέτωποι με έναν πολιτικό σχηματισμό που μόνο «νέος» δεν είναι. Κουβαλάει πάνω του όλη την «αρχαία σκουριά» ενός ρεφορμιστικού ρεύματος που ανακυκλώνει συνεχώς και σε «νέες» εκδόσεις τις μικροαστικές αυταπάτες του. Θέλει «σοσιαλισμό» και «κομμουνισμό» χωρίς να θίξει κανένα βάθρο της καπιταλιστικής-ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας, χωρίς συγκρούσεις και ανατροπές, μία ειρηνική πορεία μετεξέλιξης του συστήματος μέσα από συνεχείς μετασχηματισμούς του.
Πρέπει να ομολογήσουμε ότι αποτελούν τους πιο συνεπείς θιασώτες της θεωρίας περί της «ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων» που θα «ξεφλουδίσουν» το σύστημα για να ξεπροβάλλει ο σοσιαλισμός-κομμουνισμός, σε σχέση με τις άλλες «αριστερές» παραλλαγές της, που ευδοκιμούν στο ΚΚΕ και σε οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς.
Το βασικό ζήτημα με αυτό τον χώρο είναι ότι δεν έχει την παραμικρή επιφύλαξη, όταν το σύστημα τον χρειαστεί, να γίνει οργανικό κομμάτι της επίθεσης ενάντια στον εργαζόμενο λαό, το έχει αποδείξει άλλωστε. Ταυτόχρονα και σε σχέση με το προηγούμενο, οι υπηρεσίες που προσφέρει στο σύστημα είναι πολλαπλές, προβοκάροντας κάθε έννοια της Αριστεράς, σπέρνοντας σύγχυση και εγκλωβίζοντας κόσμο σε λογικές υποταγής και ήττας. Και από την άποψη αυτή, ένας τέτοιος πολιτικός σχηματισμός είναι αρκετά χρήσιμος για το ντόπιο κεφαλαιοκρατικό σύστημα, αλλά και για τους επικυρίαρχους ιμπεριαλιστές, τους οποίους όχι μόνο δεν αντιστρατεύεται αλλά υποτάσσεται σε αυτούς. Ιδιαίτερα σήμερα που το ρήγμα που χωρίζει το σύστημα με τον εργαζόμενο λαό και τη νεολαία συνεχώς μεγαλώνει και εκφράζεται μαζικά στους δρόμους, όπως στην απεργία της 28ης Φλεβάρη, στις φοιτητικές και τις αγροτικές κινητοποιήσεις, τέτοια «αναχώματα» της λαϊκής οργής είναι πολλαπλά χρήσιμα.
Author: muhabirhasan
Categories: Avrupa, Haberler, Kadın, Manset, YENİ KADIN
Description: DUİSBURG| 09.03.2024| Bu yılki 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü etkinliği Duisburg merkezinde gerçe...
Link-Section: yeni-kadin
Published Time: 2024-03-09T99-99-94
Type: article
Images: 000000.jpg000001.jpg000002.jpg000003.jpg000004.jpg 000005.jpg
DUİSBURG| 09.03.2024| Bu yılki 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü etkinliği Duisburg merkezinde gerçekleştirildi. Eylem, saat 17.00’a doğru Yeni Kadın, Courage, SKB ve Zora örgütleri flamalar, dövizler ve bilgilendirme çadırı kurularak başladı.
Yaklaşık 100 kişinin katıldığı etkinlik hep bir ağızdan söylenen Çav Bella şarkısı ile başladı. Ardından tüm kurumlar 8 Mart’ın anlam ve önemini vurgulayarak, daha çok gelişen ırkçılık, göçmen politikası sorunu ve şu anda yaşanan savaşlar, savaşların getirmiş olduğu tahribatlar, bütün bunların ağır faturasını da tüm işçi emekçi ve özellikle de kadınların ödediğine dair vurgular yapıldı.
Konuşmaların ardından Türkçe ve Kürtçe ezgilerle bir dinleti sunuldu. Ardından genç bir kadın, kadınların uyanışını, mücadelesini temsil eden bale gösterisi ile etkinliğe ayrı bir renk kattı. Eylem daha sonra yarım saatlik yürüyüşün ardından müzik dinletisiyle son buldu.
ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ στηρίζουν τη δημιουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων και παριστάνουν την «αντιπολίτευση» - ΚΚΕ(μ-λ)
Author: ΚΚΕ(μ-λ)
Categories:
Description: Ποιος δεν θυμάται τον Αλέξη Τσίπρα να δηλώνει προεκλογικά ότι «αν υπήρχε η δυνατότητα να έχεις στην Ελλάδα ξέχωρα από το κράτος πανεπιστήμια τύπου Χάρβαρντ, εγώ είμαι έτοιμος να το συζητήσω»;
Published Time: 2024-03-09T99-99-94
Tags: ps955
Type: article
Images: 000000.jpg?anchor=center&mode=crop&width=900&rnd=133543265196500000
Ποιος δεν θυμάται τον Αλέξη Τσίπρα να δηλώνει προεκλογικά ότι «αν υπήρχε η δυνατότητα να έχεις στην Ελλάδα ξέχωρα από το κράτος πανεπιστήμια τύπου Χάρβαρντ, εγώ είμαι έτοιμος να το συζητήσω»; Πώς να ξεχάσει κανείς τις προεκλογικές συνεντεύξεις του Στέφανου Κασσελάκη, όπου μιλούσε με τα καλύτερα λόγια υπέρ των υποτροφιών για σπουδές σε ιδιωτικά πανεπιστήμια ή την υποψήφια βουλευτή Βορείου Τομέα του ΣΥΡΙΖΑ κα. Λινού, που στην ερώτηση αν πρέπει να ιδρυθούν ιδιωτικές σχολές απαντούσε «εξαρτάται»; Και βέβαια, χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Π. Παππά, ο οποίος στήριξε δημόσια τα σχέδια ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα, λέγοντας σε συνέντευξή του ότι «είμαστε η μόνη ίσως από τις δυτικές χώρες που δεν έχουν ιδιωτικά πανεπιστήμια» και ότι «η επαναδιατύπωση του άρθρου 16 είναι μια συζήτηση που πρέπει να γίνει».
Συζήτησαν, λοιπόν, αυτές τις μέρες, εν μέσω του μεγαλύτερου φοιτητικού κινήματος της τελευταίας δεκαπενταετίας, τα… think tank του ΣΥΡΙΖΑ και αποφάνθηκαν ότι το νομοσχέδιο Πιερρακάκη είναι… προβληματικό. Και τα κυριότερα προβλήματα που εντόπισαν είναι η αντισυνταγματικότητά του και το ότι επιτρέπει την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων που «επί της ουσίας δεν θα κάνουν έρευνα» (!).
Και βέβαια, κανένα πρόβλημα δεν είχαν με το επίμαχο άρθρο 58 του νομοσχεδίου, που εισάγει για πρώτη φορά δίδακτρα στα προπτυχιακά προγράμματα των δημοσίων πανεπιστημίων για τους αλλοδαπούς φοιτητές. Άλλωστε, αξέχαστος θα μείνει και ο βουλευτής Ηρακλείου του ΣΥΡΙΖΑ, Χ. Μαμουλάκης, που τόλμησε πρόσφατα να ξεστομίσει εν μέσω μαζικών διαδηλώσεων ότι: «Αν χρειαστεί… να μπουν δίδακτρα στα δημόσια πανεπιστήμια, ως έσχατη λύση». Αυτό καμία εντύπωση δεν προξενεί, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ υπηρέτησε πιστά την πολιτική των ταξικών φραγμών στις σπουδές και βέβαια, με τον νόμο Γαβρόγλου ήταν αυτός που εισήγαγε τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά, κάνοντας το μεγάλο βήμα για τη διάλυση του δωρεάν χαρακτήρα των ανώτατων σπουδών.
Οι πολιτικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ είναι στην ίδια ρότα με αυτές της κυβέρνησης και των ιμπεριαλιστών ΗΠΑ-ΕΕ και οι δηλώσεις των στελεχών του το μαρτυρούν συνεχώς.
Συνοψίζοντας, ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει τα «(καλά) ιδιωτικά πανεπιστήμια», αλλά τώρα είναι η ώρα να παραστήσει την αντιπολίτευση κάτω από την πίεση του φοιτητικού κινήματος. Στο ίδιο πνεύμα κινείται και ο πολιτικός του απόγονος, το ΜΕΡΑ25, καθώς στο προεκλογικό ντιμπέιτ του Μαΐου ο Βαρουφάκης δήλωνε ότι «καλά ιδιωτικά πανεπιστήμια υπάρχουν μόνο στις ΗΠΑ», συμβάλλοντας στη συζήτηση περί «καλών» και «κακών» ιδιωτικών πανεπιστημίων.
Μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η τοποθέτηση του ΠΑΣΟΚ, που ως παλαιότερο και πιο «έμπειρο» κόμμα της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης και της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, δεν επιχειρεί να καμουφλάρει την πρόθεσή του να στηρίξει την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα και προσπαθεί να αιτιολογήσει τη στάση του απέναντι στο νομοσχέδιο Πιερρακάκη. Ο Νίκος Ανδρουλάκης δήλωνε τον περασμένο Ιούνιο ότι «αν εδώ συζητάμε για ένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο όπως τα μεγάλα πανεπιστήμια στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ, είμαστε θετικοί, δεν θα μπούμε εμπόδιο, αρκεί να πληροί υψηλά ακαδημαϊκά πρότυπα». Ή αλλιώς, όπως ξεκαθαρίζει σε όλους τους τόνους: «διαχρονική προγραμματική θέση του κόμματός μας είναι η ίδρυση μη κρατικών μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων με αναθεώρηση του άρθρου 16». Ιδού, λοιπόν, η αντιπολίτευση που ασκεί το ΠΑΣΟΚ:
Επικαλείται την «αντισυνταγματικότητα» του νομοσχεδίου Πιερρακάκη, από τη σκοπιά του ότι θα έπρεπε πρώτα να αναθεωρηθεί το άρθρο 16 και μετά να ιδρυθούν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Με λίγα λόγια, το ΠΑΣΟΚ θέλει άμεση αναθεώρηση, όχι παράκαμψη του άρθρου 16. Παράλληλα, ζητάει αυστηρότερα κριτήρια ποιότητας, «μη-κερδοσκοπικό χαρακτήρα» και μιαν «άλλη αξιολόγηση», κρίνοντας ότι η ΕΘΑΑΕ είναι ανεπαρκής, γιατί έχει… μεγάλο φόρτο δουλειάς. Ζητάει περισσότερη χρηματοδότηση στα δημόσια πανεπιστήμια, κλείνοντας το μάτι σε διαχρονικούς του συμμάχους στα υψηλά πατώματα της ακαδημαϊκής ελίτ (πρυτάνεις, μεγαλοκαθηγητές) ως είθισται. Διαφωνεί με την αλλαγή του συστήματος εισαγωγής στις πανελλήνιες εξετάσεις. Προτείνει καλύτερη διασπορά των ιδιωτικών πανεπιστημίων, για να μοιραστεί η πίτα και στην επαρχία, όπου έχει κατά τόπους στηρίγματα. Θέλει να υπάρξει μια «σοβαρή δέσμευση μακροχρόνιας παραμονής των ξένων παραρτημάτων στη χώρα», ώστε να μην μείνουν οι εισακτέοι φοιτητές «ξεκρέμαστοι», αν τυχόν το πανεπιστήμιο αποφασίσει ξαφνικά να φύγει (!).
Με λίγα λόγια, η ένσταση του ΠΑΣΟΚ συμπυκνώνεται στη δήλωση του Ανδρουλάκη ότι «έχει ολοκληρωμένη πρόταση για τη σωστή λειτουργία των ιδιωτικών πανεπιστημίων» και δε συμβιβάζεται με μια «επίφοβη παράκαμψη» του άρθρου 16. Τάσσεται, λοιπόν, ανοιχτά υπέρ του ιστορικότερου χτυπήματος στη δημόσια δωρεάν εκπαίδευση στην Ελλάδα και το πρόβλημά του είναι ότι η κυβέρνηση «δεν το κάνει καλά».
Το ΠΑΣΟΚ, το οποίο ξεκίνησε από το ότι «δεν σταθεί εμπόδιο στα ιδιωτικά πανεπιστήμια» για να φτάσει ως την καταψήφιση του νομοσχεδίου στη Βουλή, χρειάστηκε να διανύσει μια απόσταση που κοστίζει στο εσωτερικό του.
Έτσι, τα επεισόδια στην κοινοβουλευτική ομάδα δίνουν και παίρνουν, με περιπτώσεις όπως της Γιαννακοπούλου και του Κωνσταντινόπουλου, που κατηγορούν την ηγεσία ότι παραβιάζει βασικές αρχές του κόμματος, για να ψαρέψει ψήφους. Έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα.
Με δεδομένο ότι την προηγούμενη τετραετία, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ υπερψήφισαν το 70-80% των νομοσχεδίων που έφερε η Νέα Δημοκρατία στη Βουλή και η εικόνα αυτή παραμένει αναλλοίωτη μετά τις εκλογές του Ιουνίου, που επικύρωσαν την καθήλωση και των δύο στην «τρίτη θέση», αποτελεί στοίχημα πολιτικής επιβίωσης η αναζήτηση σημείων διαφοροποίησης από την κυβέρνηση. Το νομοσχέδιο Πιερρακάκη προσφέρεται ως ευκαιρία, έχοντας βρει απέναντί του την πλατιά αντίθεση της νεολαίας και των φτωχότερων λαϊκών στρωμάτων. Η ουσία του πολιτικού αδιεξόδου στο οποίο βρίσκονται τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο και το ΠΑΣΟΚ, είναι ότι στις σημερινές συνθήκες έντασης της εξάρτησης και της επίθεσης και όξυνσης όλων των αντιθέσεων, καμία «άλλη διαχείριση» δεν έχει έδαφος να σταθεί. Μόνο μέσα από την πάλη τους μπορούν οι φοιτητές και ο λαός να πετάξουν από την πλάτη τους αυτή τη «σαβούρα» που εμπαίζει ανοιχτά και θολώνει συνειδήσεις.Τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αστικά κόμματα, που υπηρέτησαν πιστά την πολιτική της εξάρτησης, της βαρβαρότητας και των ταξικών φραγμών στην παιδεία από κυβερνητικές θέσεις και οι σημερινές αντιπολιτευτικές τους ακροβασίες είναι τουλάχιστον φαιδρές.
Author: Ismailbulut
Categories: Haberler, Manset
Description: Köln|09.03.2024| ''Irkçılığa, sömürüye, savaşa ve sermayeye karşı, kadınlar uluslararası mücadele ve...
Link-Section: haberler
Published Time: 2024-03-09T99-99-95
Type: article
Images: 000000.png
Köln|09.03.2024| ”Irkçılığa, sömürüye, savaşa ve sermayeye karşı, kadınlar uluslararası mücadele veriyor” şiarıyla Köln Kadın Platformu 8 Mart’ta alanlardaydı.
8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar gününü coşkuyla karşılayan büyük bir kadın kitlesi, Köln Mülheim’de buluştu. 11 Kadın ve LGBTİ + kurumlarının örgütlediği bu eylemde bir çok kadın kurumu konuşmalar yaptı.
Dikkatleri çeken, tüm kurumların konuşmalarında emperyalist-kapitalist sistemden kaynaklanan çifte sömürünün ve baskının karşısında ortak mücadelenin büyütülmesi gerektiğine değinilirken, işçi sınıfının mücadelesi ile kadın özgürlük mücadelesinin mücadelesinin bağımsız olamayacağının vurgulanmasıydı. Dünyanın dört bir yanından yaşanan savaşlarda çocuk ve kadının ölüme, tecavüze, tacize, işkenceye maruz kalmasının, insan ticaretini yapan çetelerin ellerine düşmesinin, savaş sahipleri emperyalistlerin sorumluluğunda olduğunu belirttiler. Ortadoğu’da, Kürdistan’da, Ukrayna’da, Filistin ve Yemen’de insanlık katliamı yaşandığı vurgulandı.
Yeni Kadın konuşmasında şunları söyledi: “Kadınlara biçilen rol tarih boyunca günümüze kadar devam etmiştir. Cinsiyet ayrımcılığı, baskı ve hepsinden önemlisi çifte sömürüyü yaşamaktayız. Daha önceki tüm toplumlarda kadınlar köle olarak yaşamışlardır. Günümüz dünyasında da kadınlar nerede yaşarlarsa yaşasınlar, çeşitli biçimlerde köle olarak yaşamaya devam etmektedirler. Ekonomik olarak gelişmiş ülkelerde modern köleler halindedirler.”
Devamında: “Emperyalist-kapitalist sistemde kadın olmak, sınıfsal, ulusal ve cinsel sömürüye ve baskıya maruz kalmak demektir, her gün insanlık dışı bir şekilde yaşamak demektir. Çoğu kadın bu baskıya bilinçsizce de olsa boyun eğerken, bu baskıya direnen kadınlar da vardı. Tarihimizde kadınların isyanı en acımasız yollarla engellenmeye çalışılmış, ancak direnişin güçlü olduğu yerlerde kadınlar haklarında kısmi iyileştirmeler elde edebilmişlerdir. Ancak bu nihai kurtuluş değildir.” dendi ve “Sosyalist dünya görüşü ve önderlerimiz, Clara Zetkin ve yoldaşları, kadınlar bu mücadeleye dahil edilmedikçe sömürü ve baskının sona ermeyeceğini ve bundan sorumlu olan sistemin değişmeyeceğini göstermiştir.” denilerek şöyle devam edildi: “Almanya’daki göçmen ve yerli kadınlar olarak örgütlü mücadelenin ne kadar önemli olduğunu biliyoruz. Çünkü dev gibi görünen emperyalist kapitalist sistem, ortak mücadelemiz karşısında kağıttan kaplandır. Örgütlü olmalı ve örgütlü bir şekilde hareket etmeliyiz. Tüm adaletsizliklere karşı birlikte devrimci bir duruş sergilemeli ve tek başına kurtuluşun olmadığını anlamalıyız. Kendimizi örgütlemeliyiz, çünkü bize bu hayatı dayatanları ancak birlikte yok edebiliriz. … Örgütlenmeliyiz, çünkü ancak o zaman emeğimize sahip çıkabiliriz… Örgütlenmeliyiz, çünkü ancak o zaman diğer kadınları kurtarabiliriz… Çocuklarımıza özgür bir gelecek bırakmak istiyorsak örgütlenmeliyiz…” Konuşma ”Yaşasın enternasyonal dayanışma! Yaşasın 8 Mart!” sloganıyla son buldu.
Yürüyüş boyunca birlikte coşkulu bir şekilde sloganlar attı. Çevre sakinleri sloganlarla eylemcileri selamladılar. Yürüyüş sonunda, açık mikrofondan katılımcı kadınlar konuşmalar yaptı, şiirler okunup ve türküler söylenerek eylem başarıyla sona erdi.
Νίκη στον δίκαιο αγώνα των εργαζομένων στα τηλεφωνικά κέντρα! - ΚΚΕ(μ-λ)
Author: ΚΚΕ(μ-λ)
Categories: Συνέντευξη με τους απεργούς εργαζόμενους της Teleperformance
Description: Εδώ και έναν μήνα οι εργαζόμενοι στηνTeleperformance, και ιδιαίτερα μέλη της τυνησιακής κοινότητας, έχουν ξεκινήσει έναν σημαντικό αγώνα διεκδικώντας αυξήσεις στους μισθούς, κατάργηση της visa ειδικού σκοπού και συλλογικές συμβάσεις.
Published Time: 2024-03-09T99-99-95
Tags: ps955
Type: article
Images: 000000.jpg?anchor=center&mode=crop&width=900&rnd=133543260556570000
Εδώ και έναν μήνα οι εργαζόμενοι στηνTeleperformance, και ιδιαίτερα μέλη της τυνησιακής κοινότητας, έχουν ξεκινήσει έναν σημαντικό αγώνα διεκδικώντας αυξήσεις στους μισθούς, κατάργηση της visa ειδικού σκοπού και συλλογικές συμβάσεις. Παρά τις πιέσεις, τις απειλές και τους εκβιασμούς που έχει εξαπολύσει η εργοδοσία όλο αυτό το διάστημα, οι εργαζόμενοι δεν υποχωρούν μέχρι να ικανοποιηθούν τα δίκαια αιτήματά τους, ενώ έχουν συμπαρασύρει και εργαζόμενους από άλλα τηλεφωνικά κέντρα όπως η Webhelp, η TTEC, η Foundever, όπου επικρατούν οι ίδιες εργασιακές συνθήκες.
Μέσα σε διάστημα ενός μήνα, οι εργαζόμενοι ίδρυσαν δύο επιχειρησιακά σωματεία στην Teleperformance και την WEBHELP και πραγματοποίησαν δύο απεργίες με την πρωτοφανή συμμετοχή χιλιάδων εργαζομένων (συνολικά 4.000). Η Teleperformance, έπειτα απ’ αυτές τις εξελίξεις, αντεπιτέθηκε κάνοντας μήνυση στο ΣΕΤΗΠ, το κλαδικό σωματείο, αξιοποιώντας τον νόμο Χατζηδάκη σχετικά με το ΓΕΜΗΣΟΕ και αμφισβητώντας πλέον ανοιχτά τη δυνατότητά του να διαπραγματευτεί συλλογική σύμβαση εργασίας. Επιπλέον, ανακοίνωσε ότι θα δώσει ως αύξηση το γελοίο ποσό των 50 ευρώ μικτά και αυτά υπό προϋποθέσεις και αστερίσκους, προκαλώντας ακόμα μεγαλύτερη οργή στους εργαζόμενους. Έπειτα απ’ αυτές τις αισχρές ενέργειες της εργοδοσίας, οι εργαζόμενοι απαντούν με νέα 24ωρη απεργία στις 13/3, και μάλιστα η απεργία ξεπερνά τα σύνορα της Ελλάδας αφού θα συμμετέχουν κι οιεργαζόμενοι απ’ τη Γαλλία!
Οι εξελίξεις στον αγώνατων εργαζομένων στα τηλεφωνικά κέντρα επηρεάζουν όλο τον κλάδο αλλά και όλους τους εργαζόμενους της χώρας, καθώς οι συγκεκριμένες εταιρίεςαπασχολούν δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους πανελλαδικά. Η νίκη του αγώνα τους είναι σίγουρο ότι θα επιφέρει πολλές ανακατατάξεις στον υπάρχοντα συσχετισμό και θα αποτελέσει έναυσμα για το ξέσπασμα καινούριων αγώνων.
Παρακάτω παρατίθενται κομμάτια απ’ τη συνέντευξη που παραχώρησαν στην Ταξική Πορεία τρία μέλη της τυνησιακής κοινότηταςκαι προσφέρουν μια εικόνα σχετικά με τα πρώτα βήματα του αγώνα τους, τα αιτήματα και τις κατευθύνσεις τους. Ολόκληρη η συνέντευξη είναι διαθέσιμη εδώ.
1.Ποια ήταν τα πρώτα βήματα αυτού του αγώνα και ποιοι οι παράγοντες που σας έκαναν να μαζέψετε υπογραφές διεκδικώντας αυξήσεις στους μισθούς;
Nour:
Το πρώτο βήμα ήταν να αναλύσουμε την παρούσα θέση μας σε ό,τι αφορά τους μισθούς και τα εργασιακά μας δικαιώματα στην εταιρεία. Η συλλογή υπογραφών ξεκίνησε από το Facebook και ένα συνάδελφο, τον Τ. και στη συνέχεια μάζεψε πάνω από 760 υπογραφές. Ο αγώνας αυτός έφερε κοντά εργαζόμενους οι οποίοι μοιράζονταν τις ίδιες ανησυχίες και την ίδια απογοήτευση. Αργότερα, ο Τ. πρότεινε να απευθυνθούμε στο ΣΕΤΗΠ που μας βοήθησε και μας καθοδήγησε σε ό,τι αφορά την πορεία που θα ακολουθούσαμε για να απαιτήσουμε δικαιοσύνη από την εταιρεία.
Sami:
Αρχικά επεδίωξα ενεργά την ατομική διαπραγμάτευση για δίκαιη αποζημίωση και σύμβαση αορίστου χρόνου, ειδικά αφού ήρθα αντιμέτωπος με αυξανόμενες ευθύνες αλλά στάσιμο μισθό. Παρά τις προσπάθειες όλων μας να ανοίξουμε διάλογο με την εργοδοσία, αντιμετωπίσαμε σταθερή αντίσταση με απορριπτικές απαντήσεις που έδειχναν πλήρη αδιαφορία για τις ανησυχίες μας. Αυτά τα συστημικά ζητήματα μας ώθησαν να δράσουμε και παρακίνησαν την διακίνηση ενός υπομνήματος που είχε απήχηση σε ένα μεγάλο φάσμα συναδέλφων, αντανακλώντας ένα κοινό αίσθημα εκνευρισμού και απογοήτευσης.
2.Ποια είναι τα αιτήματά σας και γιατί;
Nour:
Το βασικό μας αίτημα από τη διοίκηση της Teleperformance είναι δίκαιοι μισθοί που να αντανακλούν την αξία της δουλειάς μας καθώς και το κόστος ζωής. Είμαι εργαζόμενος της εταιρείας εδώ και 6.5 χρόνια χωρίς καμία αύξηση, παρά τον πληθωρισμό που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα που έχει επηρεάσει τα ενοίκια, τα τρόφιμα και άλλα βασικά καθημερινά έξοδα. Είναι σημαντικό επίσης να τονίσουμε ότι η πλειοψηφία από εμάς έχουν ορισμένου χρόνου συμβάσεις. Αυτό εντείνει την αβεβαιότητα και την αστάθεια στο καθεστώς εργασίας μας. Στην πρώτη μας συνάντηση με το ΣΕΤΗΠ προέκυψαν και άλλα συλλογικά αιτήματα.
3.Πιστεύετε ότι οι δύο απεργίες στις 8 και τις 19 Φεβρουαρίου ήταν επιτυχείς;
Sami:
Οι δύο απεργίες στις 8 και 19 Φεβρουαρίου σηματοδότησαν σημαντικά ορόσημα στον συλλογικό μας αγώνα, και λειτούργησαν ως παραδειγματική μετατόπιση στην ενδυνάμωση των εργαζομένων και της αλληλεγγύης. Οι απεργίες κατάφεραν να διαλύσουν χρόνιους φόβους για αντίποινα και ενθάρρυναν μεγάλο αριθμό εργαζομένων να εκφράσουν ανοιχτά τη δυσαρέσκειά τους.
S.B.:
Οι απεργίες ήταν μια τεράστια επιτυχία, ειδικά με τη γνώση ότι η εργοδοσία δεν περίμενε ποτέ πως κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί. Είναι η πρώτη φορά που εργαζόμενοι απεργούν τόσο μαζικά σε αυτές τις εταιρείες, και φυσικά δεν θα είναι η τελευταία. Η διοίκηση διαφημίζει ότι οι πόρτες της είναι ανοιχτές για τους εργαζόμενους (κάτι που φυσικά δεν ισχύει) αλλά τώρα θα καταργήσουμε τις πόρτες εντελώς και θα τους κάνουμε να μας ακούσουν.
4.Πώς αποπειράθηκε η εργοδοσία να εκφοβίσει τους εργαζομένους με σκοπό να τους πιέσει να μη συμμετέχουν στον αγώνα που έχει ξεσπάσει;
Nour:
Η εργοδοσία προσπαθεί να εκφοβίσει τους εργαζόμενους με το να παραπληροφορεί σχετικά με τη νομιμότητα του ΣΕΤΗΠ, προσπαθώντας να σπείρει την αμφιβολία. Παρ’ όλα αυτά παραμένουμε ενωμένοι στον σκοπό μας και αρνούμαστε να τρομοκρατηθούμε και να σωπάσουμε! Δε θα μας αποτρέψουν αυτές οι τακτικές και θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για τα εργασιακά μας δικαιώματα!
Sami:
Οι προσπάθειες της εργοδοσίας να αποτρέψουν τη συμμετοχή εργαζομένων στον αγώνα που βρίσκεται σε εξέλιξη χαρακτηρίστηκαν από παραπληροφόρηση και εξαναγκασμό. Κάποια μέλη της διοίκησης κατέφυγαν στη διάδοση αβάσιμων φημών σε ό,τι αφορά τη νομιμότητα των απεργιών και τις πιθανές επιπτώσεις για τους εργαζόμενους που συμμετέχουν σε αυτές. Παρ’ όλα αυτά αυτές οι τακτικές οδήγησαν στην ενίσχυση της αποφασιστικότητας και της ενότητας των εργαζομένων στον αγώνα για δικαιοσύνη!
5.Τι έχετε να πείτε στους εργαζόμενους που ενδεχομένως φοβούνται να συμμετέχουν στις απεργίες;
Nour:
Σε όποιον εργαζόμενο φοβάται να συμμετέχει θέλω να τονίσω το εξής: δεν είναι κανείς μόνος του σε αυτό. Η συμμετοχή σου είναι αναγκαία για την εξασφάλιση της συλλογικής μας επιτυχίας. Το ΣΕΤΗΠ έχει στήσει ένα απεργιακό ταμείο που μπορεί να βοηθήσει αν η απώλεια του μεροκάματου είναι κάτι που κρατά κάποιον από το να απεργήσει.
Sami:
Στους εργαζόμενους που είναι διστακτικοί να συμμετέχουν στις απεργίες εξαιτίας φόβου, καταλαβαίνω τις ανησυχίες σας και αναγνωρίζω τον φυσικό φόβο που σχετίζεται με την αμφισβήτηση του status quo. Παρ’ όλα αυτά, είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι η συλλογική δράση είναι αναγκαία για να επιφέρει ουσιαστική αλλαγή.
6.Ποια είναι η άποψή σας για την αγωγή της Teleperformance ενάντια στο ΣΕΤΗΠ;
Nour:
Η μήνυση της Teleperformance ενάντια στο ΣΕΤΗΠ είναι μία ξεκάθαρη προσπάθεια να καταστείλει το δικαίωμά μας να οργανωθούμε και να υποστηρίξουμε δίκαιη αντιμετώπιση στον χώρο εργασίας μας. Απορρίπτουμε όλες τις απόπειρες εκφοβισμού από την εργοδοσία και παραμένουμε σταθεροί στη δέσμευσή μας να παλέψουμε για μισθούς και δικαιώματα! Δεν πρόκειται να υποχωρήσουμε!
7.Πώς βλέπετε την εξέλιξη αυτού του αγώνα προοπτικά και ποια βήματα θεωρείτε αναγκαία ούτως ώστε να είναι νικηφόρος;
Nour:
Η εξέλιξη του αγώνα μας εξαρτάται από τη συνεχή μας ενότητα, αποφασιστικότητα και ανθεκτικότητα απέναντι στις αντιξοότητες. Πρέπει να παραμένουμε οργανωμένοι και επικεντρωμένοι στους στόχους μας, παρά τις προσπάθειες της εργοδοσίας να εκτροχιάσει τις προσπάθειές μας. Προχωρώντας θα πρέπει να κλιμακώσουμε τις δράσεις μας, με τη συνέχεια των απεργιών και με συλλογικές διαπραγματεύσεις με την εργοδοσία. Η νίκη απαιτεί επιμονή και αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζομένων, καθώς και μια δέσμευση η εργοδοσία να είναι υπόλογη για τις πράξεις της.
Sami:
Όσο προχωράμε σε αυτό τον αγώνα, είναι αναγκαίο να διατηρήσουμε την ορμή και την αλληλεγγύη μας αλλά και να αναγνωρίζουμε τις δυσκολίες που υπάρχουν στην αντιπαράθεση με μία μεγάλη εταιρεία. Το ξεπέρασμα του φόβου και η κατάρριψη τυχόν παρανοήσεων σε ό,τι αφορά τα εργασιακά μας δικαιώματα είναι βασικά βήματα για να πετύχουμε τους στόχους μας. Πρέπει να παραμείνουμε σταθεροί στα αιτήματά μας και να αναγνωρίσουμε ότι η ουσιαστική αλλαγή πολλές φορές απαιτεί επιμονή και θυσίες. Με το να είμαστε ενωμένοι και να διεκδικούμε τη συλλογική μας ευημερία μπορούμε να στρώσουμε το δρόμο για ένα καλύτερο και πιο δίκαιο μέλλον για όλους τους εργαζόμενους.
Author: Ismailbulut
Categories: Haberler, Manset
Description: Nürnberg|09.03.2024| Nürnberg’de her sene olduğu gibi 8 Mart Emekçi Kadınlar Günü yine coşkulu bir ş...
Link-Section: haberler
Published Time: 2024-03-09T99-99-96
Type: article
Images: 000000.png
Nürnberg|09.03.2024| Nürnberg’de her sene olduğu gibi 8 Mart Emekçi Kadınlar Günü yine coşkulu bir şekilde kutlandı.
Yeni Kadın’ın içinde yer aldığı 8 Mart Platformunun organizesiyle Plärrer alanında toplanan yüzlerce kadın ve erkek Emekçi Kadınlar Günü’nü kutladı.
Plärrer ve diğer alanlarda yürüyüş boyunca kurumlar adına konuşmalar yapıldı.
Erkek egemen sisteme, savaşlara, Avrupa’da yükselen ırkçılığa ve hayat pahalılığına karşı bir çok konuşmacı açıklamalar yaptı.
Yaklaşık olarak iki saat süren yürüyüş yine Plärrer meydanında bitti.
Οι υγειονομικοί και όλος ο λαός πρέπει να παλεύουμε για τα δικαιώματά μας, όχι για ρεφορμιστικές αυταπάτες! - ΚΚΕ(μ-λ)
Author: ΚΚΕ(μ-λ)
Categories:
Description: Οι εποχές που ζούμε μπορούν να θεωρηθούν οι πιο άγριες των τελευταίων δεκαετιών. Το βάθος κι η ένταση της επίθεσης του ιμπεριαλιστικού συστήματος ενάντια στους λαούς όλου του πλανήτη χαρακτηρίζεται από έναν λυσσαλέο ρεβανσισμό.
Published Time: 2024-03-09T99-99-96
Tags: ps955
Type: article
Images: 000000.jpg?anchor=center&mode=crop&width=900&rnd=133543260615970000
Οι εποχές που ζούμε μπορούν να θεωρηθούν οι πιο άγριες των τελευταίων δεκαετιών. Το βάθος κι η ένταση της επίθεσης του ιμπεριαλιστικού συστήματος ενάντια στους λαούς όλου του πλανήτη χαρακτηρίζεται από έναν λυσσαλέο ρεβανσισμό. Σε συνθήκες βαθιάς, δομικού τύπου κρίσης του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος, το οποίο, ενώ σπαράσσεται από τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς σε πολύ επικίνδυνο για την ανθρωπότητα επίπεδο, την ίδια στιγμή είναι σταθερά προσανατολισμένο στην αρπαγή και το τσάκισμα κατακτήσεων και δικαιωμάτων από τους λαούς. Το μίσος του παγκόσμιου καπιταλισμού για την περίοδο της νικηφόρας σοσιαλιστικής επανάστασης και των λαϊκών αγώνων που αυτή ενέπνευσε και με τη λάμψη της καθοδήγησε σαν φάρος, βρίσκει έδαφος στις τωρινές συνθήκες υποχώρησης και ήττας του κομμουνιστικού κινήματος και αποσυγκρότησης των λαϊκών κινημάτων παγκόσμια. Κατακτήσεις και δικαιώματα στο πεδίο των κοινωνικών παροχών και πιο συγκεκριμένα στο ζήτημα της υγειονομικής περίθαλψης αποκτήθηκαν στη μεταπολεμική Ευρώπη σε μια σειρά ιμπεριαλιστικές μητροπόλεις. Οι ιμπεριαλιστικές αστικές τάξεις των ευρωπαϊκών κρατών, βγαίνοντας από τον μεγάλο πόλεμο νικητές ναι μεν, αλλά έχοντας να διαχειριστούν τη δική τους φυσιογνωμία και ανασυγκρότηση στην μεταπολεμική συγκυρία καθώς και το αντίπαλο δέος του αδιαμφισβήτητου νικητή, της ΕΣΣΔ, και της κοινωνικής και πολιτικής πίεσης που τους ασκούσαν οι εργατικές τάξεις των χωρών τους, συγκρότησαν ποιοτικά συστήματα υγειονομικής περίθαλψης με δωρεάν χαρακτήρα για τους πολίτες τους ως απάντηση τόσο μιας τάξης που αναλαμβάνει την ευθύνη της διαχείρισης του αστικού κράτους και των υποχρεώσεων που απορρέουν, όσο (πάντα με τη σημαντική βοήθεια της σοσιαλδημοκρατίας) και προς Ανατολάς.
Έγιναν αυτά τα πράγματα στην Ελλάδα του 1950, του ’60 ή του ’70; Ε, καμία σχέση!... Η αστική τάξη της μετεμφυλιακής Ελλάδας ασχολούταν με την εδραίωση του κράτους – παρακράτους των δωσίλογων, την εμπέδωση των δεσμών εξάρτησης με τον νεόκοπο και πολλά υποσχόμενο αμερικάνικο ιμπεριαλισμό στο έδαφος των μεταπολεμικών δεδομένων και κυρίως με τους διωγμούς, την κατασυκοφάντηση και την εξόντωση των πραγματικών ελευθερωτών της χώρας από το ναζιφασισμό, τους κομμουνιστές και τους λαϊκούς αγωνιστές που πλαισίωσαν τις τάξεις του ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, ΔΣΕ. Οι εποχές βίας, νοθείας και τρομοκρατίας δεν άφησαν τίποτα το θετικό για τον λαϊκό παράγοντα ούτε καν στην κατεύθυνση οικοδόμησης του αστικού κράτους.
Και ενώ ήταν πλέον ορατά τα σημάδια της υποχώρησης της πάλης των τάξεων και του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος στο πλαίσιο της παλινόρθωσης του καπιταλισμού στην ΕΣΣΔ και της ρεβιζιονιστικής στροφής του ΚΚ Κίνας, ήρθε το «μάννα εξ ουρανού» στη χώρα και συγκεκριμένα στις 4/10 /1983 η σοσιαλδημοκρατική εκδοχή της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ (με πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Κων/νο Καραμανλή) ψήφισε τον νόμο 1397 του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Η εκτίμησή μας ήταν και παραμένει ότι το ΕΣΥ αποτέλεσε αποτύπωση του συμβιβασμού μεταξύ μερίδων του μεγαλοαστικού κατεστημένου στον χώρο της υγείας που παραδοσιακά δραστηριοποιούνταν στην ιδιωτική περίθαλψη, των «νέων τζακιών» που το ΠΑΣΟΚ αποτέλεσε τον στυλοβάτη τους και μιας κοινωνίας κακοποιημένης, αγανακτισμένης από τις δεκαετίες διακυβέρνησης του κράτους της Δεξιάς, ενός λαού που διψούσε για δικαίωση αλλά και δικαιοσύνη. Και μπορεί ο κοινωνικός συμβιβασμός να ευνόησε τα δύο πρώτα μέρη με τρόπο διαχρονικό και ουσιαστικό, για τον λαό όμως η φούσκα του ΕΣΥ μέσα στις επόμενες δεκαετίες θα ξεφούσκωνε και θα έμενε άδειο κουφάρι.
Όσα συνέβησαν τη δεκαετία του 1980 έγιναν με προσανατολισμό την συμπόρευση ει δυνατόν με τις δυτικοευρωπαϊκές χώρες και την ανάγκη εκσυγχρονισμού ενός κράτους, ο ρόλος του οποίου μέχρι τότε εξυπηρετούσε σχεδόν αποκλειστικά την καταστολή του λαϊκού κινήματος της εποχής της μεταπολίτευσης και την εξασφάλιση της διαιώνισης της ντόπιας πλουτοκρατίας. Ο ρόλος του κράτους ως όργανο κυριαρχίας, ελέγχου και επιβολής των συμφερόντων της αστικής τάξης και του μεγάλου κεφαλαίου στις σχέσεις υποτέλειας με το ξένο κεφάλαιο, ΕΟΚ και ΗΠΑ (και στα πλαίσια του «κοινωνικού συμβολαίου» με τον ρόλο των μεσοστρωμάτων να διαμορφώνεται σε κοινωνικό ιστό στήριξης του ΠΑΣΟΚ), απαιτούσε την στελέχωση αυτής της υπαλληλίας στον Δημόσιο (Κρατικό) Τομέα που θα διαμορφώσει μέχρι και τις μέρες μας, 40 χρόνια μετά, τη δεξαμενή των καρεκλοκένταυρων συνδικαλιστών – εργατοπατέρων. Το ΕΣΥ του ΠΑΣΟΚ αποτέλεσε ίσως το καλύτερο φυτώριο αυτών των φυντανιών. Είναι τυχαίο που στην καρέκλα του προέδρου της ΠΟΕΔΗΝ, μιας από τις μεγαλύτερες ομοσπονδίες του δημόσιου τομέα, κάθεται πάντα ΠΑΣΟΚος σε αντίφαση με το τι συμβαίνει με τα ποσοστά και την επιρροή του ΠΑΣΟΚ στην κοινωνία;
Με βάση αυτή την ιστορική διαδρομή, σήμερα οι δυνάμεις της ρεφορμιστικής αριστεράς στο σύνολό τους και σε αγαστή σύμπνοια με τις κυρίαρχες στον κλάδο δυνάμεις του αστισμού (ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ) αναγάγουν σε πανάκεια τη «διάσωση του ΕΣΥ» και την «υπεράσπιση του αποκλειστικά δημόσιου χαρακτήρα της περίθαλψης». Γι’ αυτή την πολιτική αντίληψη, οι εργαζόμενοι πρέπει να στοχεύουν στη διατήρηση ενός μοντέλου και την υπεράσπιση του αστικού κράτους. Το δεύτερο συμπυκνώνει την κοσμοθεωρία των απανταχού ρεφορμιστών: το κράτος είναι ένας θεσμός αταξικός φυσικά που προσφέρεται προς αξιοποίηση ως ουδέτερο πεδίο διεξαγωγής της ταξικής πάλης.Τα δε εργαλεία της εργατικής τάξης για να το «αλώσουν» είναι οι «άλλοι θεσμοί» και οι «διαρθρωτικές αλλαγές» που θα επιφέρει η συμμετοχή των εργαζομένων μέσα σ’ αυτούς ( βλ. συνδιοίκηση, αιρετοί κλπ). Μέχρι της τελικής πτώσης και αυτοαναίρεσης του κράτους!!!
Όσο για το ΕΣΥ, το δημόσιο ΕΣΥ, φάνηκε από την αρχή η προνομιακή του σχέση με το ιδιωτικό κεφάλαιο στον τομέα των προμηθειών, εξοπλισμού και φαρμάκου και πλέον στις μέρες μας κανοναρχείται από εργασιακές σχέσεις ιδιωτικού τομέα. Στην ήδη διαμορφωμένη πορεία από τη διακυβέρνηση των προηγούμενων, μηδέ του ΣΥΡΙΖΑ εξαιρουμένου, η τωρινή κυβέρνηση της ΝΔ βαθαίνει τη σχέση αυτή με το ιδιωτικό κεφάλαιομε πιο προνομιακό τρόπο. Μαζί με το χτύπημα στα συνδικαλιστικά δικαιώματα, τον θεσμό των managers–διοικητών από το 2001, την εισαγωγή όλο και πιο έντονα ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων στην οικονομική και διοικητική διαχείριση των νοσοκομείων με πρόσφατα τα DRGs, όλα αυτά που διαμορφώθηκαν σε μια μεγάλη πορεία από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, αυτά αποτελούν το ΕΣΥ. Σ’ αυτά προστίθενται αυτές τις μέρες η επίσημη κατάργηση του ΔΩΡΕΑΝ και η εκβιαστική αμοιβή αν θέλει ο άρρωστος να γίνει καλά, καθώς και η απροσχημάτιστη παρουσία ιδιωτών γιατρών μέσα στα νοσοκομεία. Κι αυτά μέσα στο ΕΣΥ. Σκοπεύει η αστική τάξη και η κυβέρνηση της ΝΔ να ιδιωτικοποιήσει ή και να καταργήσει τη δημόσια περίθαλψη; Η απάντηση είναι ΟΧΙ. Καμιά αστική τάξη ως συλλογικός καπιταλιστής δεν έχει αναχωρήσει από το ρόλο της. Ο οποίος είναι διπλός: και ως προς τη διαμόρφωση του «οργανωμένου» και «σύγχρονου» καπιταλισμού και προς τον πλουτισμό μέσω του δημόσιου χρήματος των ιδιωτών του χώρου.
Είναι ένα άλλο ΕΣΥ; Είναι. Πιο εχθρικό τόσο στο λαό όσο και τους υγειονομικούς; Ναι. Είμαστε στην εποχή της ρεβάνς του καπιταλισμού όπως σημειώσαμε στην εισαγωγή του κειμένου; Ναι, είμαστε! Πώς εκδηλώνεται; Με το τσάκισμα δικαιωμάτων, με την καταλήστευση και το ξεζούμισμα της εργατικής τάξης, με την εξαφάνιση του όρου ΔΩΡΕΑΝ από τη συνείδηση του λαού, γιατί ΔΩΡΕΑΝ σημαίνει κατακτήσεις, σημαίνει ταξική συνείδηση, σημαίνει ΔΙΚΑΙΩΜΑ. Να υπερασπιστεί κάποιος το δημόσιο έτσι όπως είναι δεν αποτελεί καν διεκδίκηση. Να υπερασπιστεί ένα άλλο δημόσιο είναι η γνωστή αυταπάτη για τον ρόλο του εποικοδομήματος. Να υπερασπιστεί το ΕΣΥ ως μοντέλο (και ποιο μοντέλο άραγε, ποιας δεκαετίας) και αντιδιαλεκτικό είναι και σίγουρα δεν αποτελεί κινηματική πρόταση.
Να για τι πρέπει να αγωνιστούμε: για το Δικαίωμα στη ΔΩΡΕΑΝ, ΙΣΗ, ΠΛΗΡΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.
Author: muhabirhasan
Categories: Avrupa, Haberler, Kadın, Manset, YENİ KADIN
Description: DUİSBURG| 09.03.2024| Bu yılki 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü etkinliği Duisburg merkezinde gerçe...
Link-Section: haberler
Published Time: 2024-03-09T99-99-97
Type: article
Images: 000000.jpg000001.jpg000002.jpg000003.jpg000004.jpg 000005.jpg
DUİSBURG| 09.03.2024| Bu yılki 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü etkinliği Duisburg merkezinde gerçekleştirildi. Eylem, saat 17.00’a doğru Yeni Kadın, Courage, SKB ve Zora örgütleri flamalar, dövizler ve bilgilendirme çadırı kurularak başladı.
Yaklaşık 100 kişinin katıldığı etkinlik hep bir ağızdan söylenen Çav Bella şarkısı ile başladı. Ardından tüm kurumlar 8 Mart’ın anlam ve önemini vurgulayarak, daha çok gelişen ırkçılık, göçmen politikası sorunu ve şu anda yaşanan savaşlar, savaşların getirmiş olduğu tahribatlar, bütün bunların ağır faturasını da tüm işçi emekçi ve özellikle de kadınların ödediğine dair vurgular yapıldı.
Konuşmaların ardından Türkçe ve Kürtçe ezgilerle bir dinleti sunuldu. Ardından genç bir kadın, kadınların uyanışını, mücadelesini temsil eden bale gösterisi ile etkinliğe ayrı bir renk kattı. Eylem daha sonra yarım saatlik yürüyüşün ardından müzik dinletisiyle son buldu.
Οι ένοχοι κουκουλώνουν το έγκλημα στα Τέμπη - ΚΚΕ(μ-λ)
Author: ΚΚΕ(μ-λ)
Categories:
Description: Η επιχείρηση συγκάλυψης του εγκλήματος των Τεμπών προχωρά ασυγκράτητη κι ας βγαίνουν στη φόρα συνεχώς νέες και πιο αισχρές πλευρές της.
Published Time: 2024-03-09T99-99-97
Tags: ps955
Type: article
Images: 000000.jpg?anchor=center&mode=crop&width=900&rnd=133543260642700000
Η επιχείρηση συγκάλυψης του εγκλήματος των Τεμπών προχωρά ασυγκράτητη κι ας βγαίνουν στη φόρα συνεχώς νέες και πιο αισχρές πλευρές της.
Στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής δεν τηρήθηκαν ούτε τα προσχήματα. Η κυβερνητική πλειοψηφία, από την πρώτη μέρα, έδειξε ότι πρόθεσή της ήταν να κατευθύνει την απόφαση προς το ανθρώπινο λάθος ή όποια άλλη βολική αιτιολόγηση θα έβγαζε λάδι και την ίδια και τους περιφερειάρχες της.
Αυτό έγινε φανερό ήδη από τις αποφάσεις για μονοκομματικό προεδρείο από τη ΝΔ και για τη λίστα των μαρτύρων, οι οποίοι έμειναν τελικά 35, από τους πάνω από 100 που είχε πρωτύτερα συμφωνηθεί από τα κόμματα. Μεταξύ αυτών που κόπηκαν ήταν οι εργαζόμενοι της Hellenic Train, που είχαν επανειλημμένα κάνει καταγγελίες για τις ελλείψεις του σιδηροδρομικού δικτύου και είχαν επισημάνει τον κίνδυνο ατυχήματος, καθώς και οι πυροσβέστες που επιχείρησαν στο σημείο και θα μπορούσαν να καταθέσουν σχετικά με το υλικό που προκάλεσε τη φωτιά. Επίσης, κόπηκαν οι πραγματογνώμονες της εισαγγελίας κι έτσι οι μόνοι πραγματογνώμονες που κατέθεσαν ήταν αυτοί της επιτροπής Γεραπετρίτη.
Στη συνέχεια, «ένδοξες στιγμές» της επιτροπής ήταν τα ψέματα του Χατζηδάκη ότι υπήρχε σύστημα τηλεδιοίκησης στη Λάρισα, η ανοιχτή προσβολή του νεκρού μηχανοδηγού, με την παραβίαση του ιατρικού του απορρήτου, ώστε να αποδειχθεί ότι δεν έπρεπε να βρίσκεται σε εκείνη τη θέση για λόγους υγείας, η μαραθώνια κατάθεση του Ιταλού Καποτόρτο, διευθύνοντα Συμβούλου της HellenicTrain, ο οποίος υποστήριξε ότι όλα δούλεψαν καλά και παραπέμφθηκε ομόφωνα για ψευδορκία!
Στο θέμα του φορτίου της εμπορικής αμαξοστοιχίας δεν δόθηκε συνέχεια, όπως και στην περίφημη ανολοκλήρωτη σύμβαση 717, για την οποία ο Καραμανλής στην κατάθεσή του είπε πως δεν θα έσωνε τίποτα, εφόσον εκείνο το βράδυ παραβιάστηκε ο Κανονισμός Λειτουργίας! Ο δε Αγοραστός, αρνήθηκε να καταθέσει, ασκώντας το δικαίωμά του να σωπάσει, εφόσον ήταν πλέον κατηγορούμενος για την υπόθεση.
Στο τέλος, στην επιτροπή κατατέθηκε η δικογραφία της υπόθεσης, όμως λίγες μέρες μετά, οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που συμμετείχαν σε αυτήν επισήμαναν ότι δόθηκαν μόνο τμήματα της δικογραφίας και ζήτησαν να κατατεθεί ολόκληρη.
Συνοπτικές διαδικασίες, κουκούλωμα των ευθυνών των πολιτικών προσώπων, προσπάθεια να βρεθούν αποδιοπομπαίοι τράγοι για να ηρεμήσουν οι συγγενείς των θυμάτων και όλη η οργισμένη κοινωνία. Αυτοί ήταν οι στόχοι της κυβέρνησης στην επιτροπή. Ακόμα και οι ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ μπήκαν στην άκρη (π.χ. για το πόσο προχώρησαν τα έργα της 717, η οποία είχε υπογραφεί από το 2014), όχι μόνο γιατί όταν έγινε το ατύχημα η ΝΔ ήδη κυβερνούσε τέσσερα χρόνια, αλλά γιατί αν μπει και ο ΣΥΡΙΖΑ στο κάδρο, τότε οι ευθύνες αρχίζουν και γίνονται διαχρονικές και δεν αφορούν τις κυβερνήσεις, αλλά το σύστημα που υπηρετούν. Προφανώς δεν περιμέναμε από μια επιτροπή της Βουλής να αφήσει καν να υπονοηθεί κάτι τέτοιο.
Ωστόσο, τα νερά τάραξε το ψήφισμα του ευρωκοινοβουλίου για την καθυστέρηση απονομής δικαιοσύνης στην Ελλάδα, το οποίο ρητά αναφέρεται και στην υπόθεση των Τεμπών. Οι αιτίες που οδήγησαν σε αυτό θα πρέπει να αναζητηθούν στις γενικότερες πιέσεις των Ευρωπαίων προς την ελληνική κυβέρνηση, η οποία έχει σφιχταγκαλιάσει τις ΗΠΑ, παρά στο …αίσθημα δικαιοσύνης των Ευρωπαίων, οι οποίοι άλλωστε ξέρουν πολύ καλά τους Ιταλούς που αγόρασαν και λειτουργούν τους ελληνικούς σιδηροδρόμους…
Στο ψήφισμα αυτό, αλλά και στην πίεση που ασκούν στην κυβέρνηση οι οικογένειες των θυμάτων, αλλά και όλος ο λαός που έχουν πίσω τους, θα πρέπει να αναζητήσουμε και τις αιτίες της «αφύπνισης» του Αρείου Πάγου, ο οποίος στα τέλη Φλεβάρη ζήτησε από τους εισαγγελείς να γίνουν όλες οι απαραίτητες ενέργειες για τη διαλεύκανση της υπόθεσης. Για να μην υπάρχουν αμφιβολίες για τις προθέσεις του ανωτάτου δικαστηρίου, να θυμίσουμε ότι η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Γεωργία Αδειλίνη είχε δώσει …μνημειώδεις απαντήσεις στους διαμαρτυρόμενους συγγενείς, μόνο βδομάδες νωρίτερα: «Πώς κάνετε έτσι; Είναι ένα μικρό ηθικό θέμα», «Αυτά συμβαίνουν», «Επισκεφθείτε μια εκκλησία για να σας βοηθήσει»!
Το κουκούλωμα εκφράστηκε και …υλικά, με το μπάζωμα της περιοχής του ατυχήματος, μόλις μια μέρα μετά το ατύχημα, στις 1 Μάρτη του 2023. Το κατά τ’ άλλα δυσκίνητο δημόσιο κινήθηκε ταχύτατα, βρήκε αναδόχους, υπέγραψε συμβάσεις, χάλασε περίπου 650.000 ευρώ και ολοκλήρωσε το έργο σε λιγότερο από μια βδομάδα! Η Εφημερίδα των Συντακτών αποκάλυψε ότι μια από τις εταιρίες που συμμετείχαν συστήθηκε έναν μήνα μετά, στις αρχές Απρίλη!
Ασαφές παραμένει ακόμα, ωστόσο, το ποιος έδωσε την εντολή για το μπάζωμα, η Περιφέρεια Θεσσαλίας, η πυροσβεστική, η αστυνομία, η κυβέρνηση; Όλοι το αρνούνται! Όμως το μπάζωμα έγινε. Και η επίσημη δικαιολογία (που δεν πείθει ούτε μαθητή λυκείου…) ήταν ότι έπρεπε να καθαριστεί και να καλυφθεί ο λασπωμένος χώρος, ώστε να μπορέσουν να πατήσουν σε σταθερό σημείο οι γερανοί και να ανασυρθούν οι νεκροί, ενώ έπρεπε επίσης να προστατευτεί ο υπόγειος αγωγός φυσικού αερίου! Αυτό που έπρεπε να καλυφθεί ήταν τα πολύτιμα στοιχεία που ίσως κρύβονταν στον τόπο του εγκλήματος και αυτό που έπρεπε να προστατευτεί ήταν οι κάθε λογής υπεύθυνοι, ειδικά αυτοί στα …ψηλά πατώματα! Ακόμα κι αν αυτό σήμαινε να καλυφθεί και βιολογικό υλικό των θυμάτων…
Η επιχείρηση συγκάλυψης είναι συνολική, συντονισμένη και απάνθρωπη. Αυτοί που την σχεδίασαν και την υλοποιούν είναι αποφασισμένοι να τη συνεχίσουν μέχρι το τέλος. Ένα τέλος στο οποίο στοχεύουν να βρεθούν κάποιοι ένοχοι και πολλοί αθώοι. Πάνω απ’ όλα, να αθωωθεί το σύστημα που σκοτώνει, στη Μάνδρα, στο Μάτι, στα Τέμπη, αλλά και στη Γάζα και στους καταυλισμούς των εξαθλιωμένων σε όλη τη γη.
Αυτό το σύστημα στόχευσαν, ακόμα και χωρίς να το συνειδητοποιούν συνολικά, οι χιλιάδες που διαδήλωναν πέρυσι, οι χιλιάδες που διαδήλωσαν φέτος στις 28 Φλεβάρη και πολλοί από αυτούς που υπέγραψαν το ψήφισμα της Καρυστιανού. Αυτή η οργή, που εκφράζεται τόσο μαζικά, πρέπει να γίνει πιο συνολική, να στραφεί στον κύριο ένοχο, το σύστημα της εκμετάλλευσης και να μην γίνει αντικείμενο μικροκομματικής εκμετάλλευσης κάποιων που, στην πραγματικότητα, είναι συνένοχοι.
VİYANA|08.03.2024| Viyana’da 8 mart da kadin kurumları tarafından iki farklı eylem gercekleştirildi. Saat 14.00 da bir miting,akabinde de akşam saat 17.00 da miting ve yürüyüş gerçekleştirildi. Her iki eylemde de kadın kurumları tarafından yapılan açıklamalarda,
Artan kadın cinayetlerine dikkat çekilerek,Birimize yönelik şiddet, hepimize yöneliktir. Birimize yönelik hak ihlali hepimize yöneliktir.Kadınlar savaşa ayrilan bütçeye,ekonomik krize ,yoksulluga,ücret eşitsizligine ,ırkçılığa ve patriarkaya karşı mücadele ediyor!’ sloganıyla gerçekleştirilen eyleme, 10 bin in üzerinde bir katılım sağlandı.
Emeğimiz ve eşitlik mücadelemiz için yine yüksek sesle sokaklara çıktık. Viyana’da hemen hemen her gün neredeyse kadın cinayetleri,taciz,tecavüz haberleri yayınlanmakta. Patriarkal kapitalist sistemin politikalarıyla yarattıkları barbarlığı, katliamları, kadınların örgütlü gücü durduracak diyerek , özellikle Avusturya hükümetinin kadına yönelik artan şiddet ve katliamlara karşı sessiz kalması da protesto edilerek,
yürüyüş coşkulu bir şekilde sonlandırıldı.
Κάτω οι δολοφόνοι σιωνιστές και το βάρβαρο κράτος τους, φυλάκιο των ΗΠΑ! - ΚΚΕ(μ-λ)
Author: ΚΚΕ(μ-λ)
Categories: Η Παλαιστίνη στα ματωμένα σχοινιά της σφαγής και του λιμού!
Description: Έκλεισαν πέντε μήνες από την εισβολή και τους βάρβαρους βομβαρδισμούς του σιωναζιστικού κράτους του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας ενάντια στον περήφανο και αδούλωτο παλαιστινιακό λαό. Οι νεκροί έχουν ξεπεράσει πια τις 30.000 ενώ οι τραυματίες κοντεύουν τις 72.000.
Published Time: 2024-03-09T99-99-98
Tags: ps955
Type: article
Images: 000000.jpg?anchor=center&mode=crop&width=900&rnd=133543255464770000
Έκλεισαν πέντε μήνες από την εισβολή και τους βάρβαρους βομβαρδισμούς του σιωνιστικού κράτους του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας ενάντια στον περήφανο και αδούλωτο παλαιστινιακό λαό. Οι νεκροί έχουν ξεπεράσει πια τις 30.000 ενώ οι τραυματίες κοντεύουν τις 72.000. Γυναίκες, παιδιά, άντρες, ηλικιωμένοι βρίσκονται στο στόχαστρο της δολοφονικής μηχανής του φασιστικού κράτους του Ισραήλ. Οι δειλοί φονιάδες του κατοχικού στρατού συνεχίζουν να τα βρίσκουν σκούρα από την ένοπλη Παλαιστινιακή Αντίσταση και γι’ αυτό μαζί με την απειλή της εισβολής στη Ράφα, που έχει γίνει τόπος συγκέντρωσης εκατομμυρίων εκτοπισμένων, χρησιμοποιούν πια ως γενοκτονικό όπλο την πείνα και τις αρρώστιες. Ήδη καταγράφονται θάνατοι μωρών και μικρών παιδιών από υποσιτισμό και μεγαλώνει μέρα τη μέρα ο κίνδυνος για εκτεταμένο λιμό και γεωμετρική αύξηση θανατηφόρων ασθενειών.
Διαπραγματεύσεις στη σκιά της φρίκης
Η ισραηλινή πλευρά εδώ και μερικές εβδομάδες που γίνονται διαπραγματεύσεις πότε στο Κάιρο και πότε στο Παρίσι κάνει συνεχή πίσω-μπρος, προβάλλει διαρκώς και άλλες απαιτήσεις, ενώ συνεχίζει ακατάπαυστα τους βομβαρδισμούς στη Γάζα. Ενδιάμεσα, δηλώσεις όπως αυτές του Νετανιάχου πως, ακόμα και αν επιτευχθεί συμφωνία κατάπαυσης του πυρός, αμέσως μετά θα γίνει η εισβολή στη Ράφα, υπονόμευαν παραπέρα τις συνομιλίες.
Ωστόσο η σιωνιστική κυβέρνηση του Ισραήλ, προσπαθώντας για μια ακόμη φορά να τινάξει στον αέρα τις συνομιλίες αλλά και να αντιδράσει στις πιέσεις που δέχεται από τα αφεντικά της, ξεπέρασε αυτή τη φορά ακόμα και τα ναζιστικά πρότυπά της. Προκάλεσε ένα λουτρό αίματος των πεινασμένων κατοίκων της Γάζας. Οι πεινασμένοι για αίμα φονιάδες του Ισραήλ σκότωσαν 112 και τραυμάτισαν πάνω από 760 αμάχους που ζητούσαν λίγο αλεύρι από τα φορτηγά που περνούσαν από τον κυκλικό κόμβο της Ναμπλούς στη Βόρεια Γάζα..
Τα αποτέλεσμα της σιωνιστικής αυτής βαρβαρότητας, πέρα από τα αποκαλυπτήρια της φασιστικής φύσης του ισραηλινού καθεστώτος σε όλους τους λαούς, ήταν να μεγαλώσει η δυσαρέσκεια των Δυτικών και κυρίως των αμερικανών προστατών του, που βλέπουν το μαντρόσκυλό τους να τινάζει μία μία τις γέφυρες που προσπαθούν να οικοδομήσουν με στόχο την επανάκτηση του ελέγχου στην περιοχή της Μέσης Ανατολής.
Βέβαια για τις ΗΠΑ η στρατηγική σημασία ύπαρξης αυτού του προκεχωρημένου φυλακίου τις οδήγησε για μια ακόμη φορά στο ντροπιαστικό βέτο ενάντια σε ψήφισμα καταδίκης της σφαγής και έκκλησης για κατάπαυση του πυρός, που στήριξαν όλα τα υπόλοιπα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Ωστόσο, αυτή η συνεχής προσπάθεια της σιωνιστικής ηγεσίας του Ισραήλ και όσων πιθανά από τις ΗΠΑ την πριμοδοτούν να δυναμιτίζει τους σχεδιασμούς της διοίκησης Μπάιντεν αγγίζει τα όρια ανοχής του μεγάλου αφεντικού. Η επίσκεψη του μέλους του πολεμικού υπουργικού συμβουλίου και πολιτικού αντιπάλου του Νετανιάχου, Μπένι Γκαντζ, στην Ουάσινγκτον και η δήλωση της αντιπροέδρου των ΗΠΑ, Κάμαλα Χάρις, ότι «με δεδομένο ότι οι συνθήκες είναι απάνθρωπες στη Γάζα, χρειάζεται να κηρυχθεί άμεση κατάπαυση του πυρός», είναι χαρακτηριστικά δείγματα αυτών των ορίων που αγγίζονται από την πλευρά της ισραηλινής ηγεσίας. Επιπλέον η αμερικανική ηγεσία πιθανά να φοβάται ότι με τις πολιτικές κινήσεις όπως το σχέδιο Νετανιάχου (βλέπε παρακάτω) οι ΗΠΑ θα βρεθούν αντιμέτωπες με καταστάσεις που δεν θα μπορούν όχι να ελέγξουν αλλά ούτε να διαχειριστούν.
Σχέδια σκλήρυνσης της κατοχής και σχεδιασμοί «τελικής λύσης»
Το υπουργικό συμβούλιο του σιωνιστικού κράτους υπερψήφισε, όπως γράψαμε στο προηγούμενο φύλλο, τη «δηλωτική απόφαση» που κατέθεσε ο Νετανιάχου και η οποία αντιτίθεται στη μονομερή αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους. Αυτή η δηλωτική απόφαση, όπως έγινε γνωστό τις επόμενες μέρες, ήταν ένα μόνο σημείο του σχεδίου που κατέθεσε ο Νετανιάχου και υπερψήφισαν οι υπουργοί του. Τα υπόλοιπα σημεία με το πρόσχημα της «ασφάλειας του Ισραήλ» βρίσκονται στην κατεύθυνση της κατακόρυφης σκλήρυνσης της κατοχής στη Γάζα και στη Δυτική Όχθη, με απώτερο στόχο το διώξιμο του λαού της Παλαιστίνης από τη γη του. Μερικά σημεία του σχεδίου, εκτός φυσικά από την συνεχώς επαναλαμβανόμενη «ολοκληρωτική εξάλειψη κάθε απειλής για την ασφάλεια του Ισραήλ», αξίζει να αναφερθούν ως μνημεία ναζιστικής - φασιστικής πρακτικής και αντίληψης:
Ο στρατός κατοχής διατηρεί ελευθερία δράσης σε όλη τη Λωρίδα της Γάζας.
Δημιουργία «ζώνης ασφαλείας» εντός της Λωρίδας της Γάζας για όσο χρειαστεί.
Αποκλεισμός των νότιων συνόρων της Γάζας με την Αίγυπτο.
Το Ισραήλ θα έχει τον έλεγχο ασφαλείας όλης της περιοχής Δυτικά της Ιορδανίας, δηλαδή όλης της Παλαιστίνης σε στεριά, αέρα και θάλασσα.
Κατάργηση ακόμα και της UNRWA, της υπηρεσίας του ΟΗΕ για τους Παλαιστίνιους πρόσφυγες.
Διορισμός τοπικών αξιωματούχων στις κατεχόμενες περιοχές.
Η εμφάνιση της Ρωσίας και το «παρών» της Κίνας
Μέσα σ’ αυτό το αιματηρό σκηνικό, δεν πέρασε απαρατήρητη η τέταρτη στη σειρά συνάντηση ορισμένων παλαιστινιακών οργανώσεων στη Μόσχα και τα βέλη του Λαβρόφ κατά των ΗΠΑ για την υπονόμευση των προσπαθειών του λεγόμενου «κουαρτέτου για την ειρήνη στην Παλαιστίνη» (ΗΠΑ, Ρωσία, ΕΕ, ΟΗΕ) που προ πολλού έχει καταστεί ανενεργό. Καθόλου τυχαία έχει αρχίσει να εμφανίζεται και να μεγαλώνει η αντιπαράθεση Ισραήλ- Ρωσίας, με την τελευταία να χρησιμοποιεί σκληρή γλώσσα για την πολιτική του Ισραήλ ενάντια στην Παλαιστίνη.
Η Ρωσία δεν είναι μόνο ότι βρίσκει ένα όχημα παρέμβασης στις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, ούτε είναι μόνο η φανερή ενόχλησή της από τα συνεχιζόμενα χτυπήματα της ισραηλινής αεροπορίας στην προστατευόμενή της Συρία. Ρόλο καταλύτη έχει παίξει μάλλον η εκφρασμένη πρόθεση του Ισραήλ να στηρίξει στρατιωτικά το καθεστώς του Κιέβου. Έτσι, ο μεγαλύτερος, μετά τον Β΄ΠΠ, πόλεμος στην Ευρώπη, με τα παγκόσμια διακυβεύματά του, δημιουργεί κι άλλες επιπλοκές στο ματωμένο κουβάρι της Μέσης Ανατολής.
Αλλά και η Κίνα βρίσκει μάλλον την ευκαιρία, με αφορμή τις ακροάσεις στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης όσον αφορά τη γενοκτονική πολιτική του Ισραήλ, να δηλώσει πως «η ένοπλη αντίσταση είναι δικαίωμα όλων των λαών που βρίσκονται υπό κατοχή». Μία δήλωση σαφούς διαφοροποίησης από το κλίμα «αντι-Χαμάς» που προσπαθούν να επιβάλουν οι Δυτικοί με πρώτες τις ΗΠΑ. Μία δήλωση που προσπαθεί να εγγράψει υποθήκες στη σχέση του Πεκίνου με οργανώσεις της Παλαιστίνης και κυρίως με μια σειρά αραβικά καθεστώτα.
Αντί επιλόγου
Η Παλαιστίνη βρίσκεται μπλεγμένη στα ματωμένα σχοινιά της σφαγής και του λιμού. Όπως δείχνουν τα μέχρι τώρα δεδομένα, το επόμενο διάστημα θα εξελίσσεται μια διελκυστίνδα ανάμεσα στην – καθόλου εύκολη - προοπτική μιας εισβολής στη Ράφα που θα προκαλέσει αδιανόητες εκατόμβες νεκρών αλλά και μεγάλα κύματα αποσταθεροποίησης στην περιοχή και στην πιθανότητα επιβολής μια μεγαλύτερης ή μικρότερης διάρκειας κατάπαυσης του πυρός.
Ευτυχώς, μέσα στα τραγικά γεγονότα και την ανείπωτη φρίκη που προκαλούν οι σιωνιστές με τη στήριξη των αφεντικών τους στην Ουάσιγκτον, ο ανυπότακτος λαός της Παλαιστίνης με τους ηρωικούς μαχητές του στην πρώτη γραμμή συνεχίζει να μας τροφοδοτεί με ελπίδα και αισιοδοξία!
Frankfurt’ta Dünya Emekçi Kadınlar Günü’nde Coşkulu Eylem
Author: muhabirevrim
Categories: Avrupa, Haberler, Manset
Description: FRANKFURT| 8.03.2024| Frankfurt'ta Dünya Emekçi Kadınlar Günü coşkulu bir eyleme sahne oldu. Yeni Ka...
Link-Section: haberler
Published Time: 2024-03-09T99-99-99
Type: article
Images: 000000.jpeg000001.jpeg000002.jpeg000003.jpeg000004.jpeg 000005.jpeg000006.jpeg
FRANKFURT| 8.03.2024| Frankfurt’ta Dünya Emekçi Kadınlar Günü coşkulu bir eyleme sahne oldu. Yeni Kadın’ın da yer aldığı Jin Jiyan Azadî platformu tarafından düzenlenen eylem, şehir merkezinde çeşitli kurumların konuşmalarıyla başladı. Kadınlar, partiarkaya karşı cinsiyet özgürlüğünü vurgulayan sloganlar eşliğinde şehir merkezinden başlayarak etkileyici bir yürüyüş gerçekleştirdi. Eyleme, Erbane çalan kadınlar ve bir ritm grubu da enerji kattı. Konuşmalarda, kadınların patriarkal sistem altında maruz kaldığı eşitsizlik, baskı, şiddet ve cinayetlere dikkat çekildi. Sachsenhausen’a doğru devam eden yürüyüş , Nazi saldırısına maruz kaldı. Kararlı bir şekilde direniş gösteren Kadınlar yürüyüşlerini sürdürdüler. Dünya genelinde kadın mücadelesinin güçlendiği ve büyüdüğü vurgulanarak mücadele ruhuyla başarılı bir eylem gerçekleştirildi.
Εργαζόμενοι - Αγρότες - Φοιτητές να συνεχίσουν την πάλη τους! - ΚΚΕ(μ-λ)
Author: ΚΚΕ(μ-λ)
Categories: Το ποτάμι πίσω δε γυρνά!
Description: Η δύναμη του αγώνα των μαζών των αγροτών και της φοιτητικής νεολαίας έχει αναμφίβολα βάλει τη σφραγίδα της στις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις των τελευταίων δύο μηνών. Και η συνάντηση αυτής της δύναμης -αν και ατελής και ανολοκλήρωτη- με την πάλη των εργαζομένων και την κοινωνική οργή στον δρόμο, στη μεγάλη και σημαντική απεργία στις 28 του Φλεβάρη, έδωσε μονάχα ένα μικρό δείγμα των δυνατοτήτων που παράγονται από τη συμπόρευση των αγωνιζόμενων κομματιών, από την κατεύθυνση του Μετώπου Αντίστασης και Διεκδίκησης!
Published Time: 2024-03-09T99-99-99
Tags: ps955
Type: article
Images: 000000.jpg?anchor=center&mode=crop&width=900&rnd=133543255497600000
Η δύναμη του αγώνα των μαζών των αγροτών και της φοιτητικής νεολαίας έχει αναμφίβολα βάλει τη σφραγίδα της στις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις των τελευταίων δύο μηνών. Και η συνάντηση αυτής της δύναμης -αν και ατελής και ανολοκλήρωτη- με την πάλη των εργαζομένων και την κοινωνική οργή στον δρόμο, στη μεγάλη και σημαντική απεργία στις 28 του Φλεβάρη, έδωσε μονάχα ένα μικρό δείγμα των δυνατοτήτων που παράγονται από τη συμπόρευση των αγωνιζόμενων κομματιών, από την κατεύθυνση του Μετώπου Αντίστασης και Διεκδίκησης!
Έχει γίνει σαφές ότι η ογκούμενη λαϊκή οργή από την άθλια κοινωνική κατάσταση, την ακρίβεια, τη διευρυνόμενη φτώχεια και ανεργία, τα ασταμάτητα κύματα της αντιλαϊκής επίθεσης και τις συνέπειές τους στους όρους δουλειάς, σπουδών, περίθαλψης και της ίδιας της ζωής των μαζών, θα γεννάει διαρκώς διαθέσεις για πάλη και αγώνα. Αυτό ήταν που αποδείχτηκε και στις περσινές μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις μετά από το έγκλημα του συστήματος στα Τέμπη, που αποτέλεσε τη θρυαλλίδα για να ξεσπάσει η αγανάκτηση που συσσωρευόταν «υπογείως» για χρόνια. Και όπως αποδείχτηκε εκκωφαντικά από τα πρόσφατα γεγονότα, ο λαός και η νεολαία κάθε άλλο παρά διατεθειμένοι είναι να ξεχάσουν και να δώσουν συγχωροχάρτι στους πραγματικούς υπαίτιους του εγκλήματος. Κάτι τέτοιο ισχύει, ακόμα και αν η οργή τους για την ώρα εκτρέπεται στις εκατομμύρια διαδικτυακές υπογραφές για την «άρση της ασυλίας» και τη «συνταγματική αναθεώρηση», οι οποίες, ανεξαρτήτως των προθέσεων των συμμετεχόντων, καταφέρνουν μόνο να αποπροσανατολίζουν και να συσκοτίζουν τον δρόμο του αγώνα ενάντια στο υπεύθυνο για τα αμέτρητα εγκλήματα σε βάρος της ζωής σύστημα της εκμετάλλευσης και τις πολιτικές του. Παράλληλα, στην κατεύθυνση της πλήρους συγκάλυψης φαίνεται να κινείται η κοινοβουλευτική διαδικασία της εξεταστικής επιτροπής, που πριν από λίγο καιρό εμφανιζόταν ως μεγάλη επιτυχία από το ΚΚΕ, το οποίο είχε δώσει τον νυν υπέρ πάντων αγώνα του για να υιοθετηθεί ως πρότασή του από τα αστικά κόμματα, αφού προηγουμένως είχε φροντίσει στη σύσκεψη στο Σπόρτινγκ να κηρύξει τη λήξη των κινητοποιήσεων για το θέμα, ενόψει της «μητέρας των μαχών», των βουλευτικών εκλογών που τότε πλησίαζαν.
Όσο δεν καταγράφονται, λοιπόν, πραγματικά βήματα συγκρότησης, ενοποίησης, αναβάθμισης της πάλης, τόσο οι δυνάμεις του συστήματος θα αξιοποιούν τον αρνητικό ταξικό-πολιτικό συσχετισμό για να προωθούν την επίθεσή τους. Η αλήθεια αυτή είναι που αποτυπώνεται στην αποφασιστικότητα της κυβέρνησης της ΝΔ να προχωρήσει το νομοσχέδιο Πιερρακάκη για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, να μην υποχωρήσει από τα «ιερά και όσια» της «δημοσιονομικής σταθερότητας» μπροστά στις αγροτικές διεκδικήσεις, ενώ τα χωράφια πλημμύρισαν ξανά με λίγες βροχές και οι αποζημιώσεις και τα έργα που έχουν εξαγγελθεί εδώ και μήνες παραπέμπονται στις καλένδες, να συνεχίσει να ανοίγει ακάθεκτη μια σειρά από μέτωπα, όπως με την πρόσφατη κοινή υπουργική απόφαση για τη λειτουργία απογευματινών χειρουργείων στα νοσοκομεία και την περαιτέρω εμπορευματοποίηση του κοινωνικού αγαθού της υγείας.
Η ικανότητα, βέβαια, της κυβέρνησης να υλοποιεί την αντιλαϊκή της ατζέντα σε όλους τους τομείς, καθώς και η στήριξη που απολαμβάνει ακόμα από τα βασικά κέντρα εξουσίας μέσα και έξω από τη χώρα, κάθε άλλο παρά σηματοδοτούν και κάποια δυνατότητά της να πείθει τα πλατιά λαϊκά στρώματα προκειμένου να αποδεχτούν την πολιτική της. Γι’ αυτό και η κυβέρνηση, αλλά και το «όλο σύστημα» φροντίζουν συνεχώς να υπενθυμίζουν ότι η επίθεση θα περάσει «δια πυρός και σιδήρου», με ολοένα και μεγαλύτερη ένταση της φασιστικοποίησης της δημόσιας και πολιτικής ζωής, με διώξεις σε αγωνιστές, με σύρσιμο σωματείων στα δικαστήρια, με τον ταξικό συνδικαλισμό στην παρανομία από τους νόμους Χατζηδάκη-Γεωργιάδη, με τρομοκρατία και στοχοποίηση της νεολαίας που παλεύει, με τον Μητσοτάκη να φτάνει μάλιστα να κάνει δηλώσεις για την ανάγκη να γίνουν αλλαγές στους πειθαρχικούς κανονισμούς των ΑΕΙ, έτσι ώστε να ανοίξει ο δρόμος για διαγραφές φοιτητών που συμμετέχουν στις καταλήψεις.
Φαινόμενα κρίσης στο αστικό πολιτικό σκηνικό
Με δοσμένους, επομένως, τους πονοκεφάλους που προκαλεί στην κυβέρνηση και το αστικό πολιτικό σύστημα όλο το τελευταίο διάστημα η λαϊκή κινητοποίηση και η γενικευμένη οργή, τα πράγματα δεν είναι καθόλου εύκολα για τις καθεστωτικές δυνάμεις, σε συνθήκες που δεν έχουν κατορθώσει ακόμα να διαμορφώσουν κάποια εναλλακτική αστικής διακυβέρνησης και απορρόφησης των κοινωνικών κραδασμών. Ενόψει ευρωεκλογών, υπολογίζουν σοβαρά τις τάσεις αποστοίχισης που αναπτύσσονται στους κόλπους των μαζών, με υπαρκτό το ενδεχόμενο έως και να καταγραφεί στην κάλπη η μαζική απαξίωση του επίσημου πολιτικού συστήματος και των κομμάτων του.
Η επιστράτευση της απειλής της ανόδου των πάσης φύσης ακροδεξιών μορφωμάτων, με τα μηνύματα από άλλες χώρες της ΕΕ να χτυπούν καμπανάκια, σε ένα πλαίσιο κίνησης και δυνατοτήτων, όμως, πολύ διαφορετικό για τις περισσότερες από τις εμπλεκόμενες αστικές τάξεις σε σχέση με τη «δικιά μας», όπως ισχύει για παράδειγμα για την προτίμηση που δείχνουν τμήματα του γαλλικού ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου στη λύση Λεπέν, επιδέχεται πολλαπλές αναγνώσεις: Από τη μία, αποτυπώνει την υπαρκτή ανησυχία των εγχώριων αστικών κομμάτων, και ιδιαίτερα της ΝΔ, για μια πιθανή στροφή προς ακροδεξιές πολιτικές επιλογές σε βάρος των δικών τους ποσοστών και την επίταση της πολιτικής αστάθειας. Από την άλλη, εκφράζει τη συνειδητή πρόθεση χρησιμοποίησης των ακροδεξιών-φασιστικών δυνάμεων ως οδών για την αντιδραστική διοχέτευση της κοινωνικής αγανάκτησης, μακριά από επικίνδυνες για το σύστημα διεξόδους. Το σίγουρο, πάντως, είναι πως οι «ανησυχούντες» κάνουν τα πάντα για να συνεχίσουν να τροφοδοτούν τα πιο μαύρα και σκοταδιστικά μορφώματα με την πολιτική τους, η οποία διαρκώς μετατοπίζεται όλο και δεξιότερα. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η νεοεμφανισθείσα κεντρο-ακροδεξιά «τσόντα» του Λοβέρδου, που σπεύδει να φανεί χρήσιμος στις αντιδραστικές διεργασίες αναδιαμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού.
Σε αυτή την αντιδραστική πορεία, φυσικά, παίρνει θέση ο ΣΥΡΙΖΑ, με τη διαλυτική κατάσταση που αποτυπώθηκε στο πρόσφατο συνέδριό του να την επισφραγίζει. Εκεί μέχρι και το άλλοτε «μεγάλο πολιτικό κεφάλαιο» Τσίπρα έφτασε να απαξιώνεται, στην κατεύθυνση ακόμα βαθύτερης συστημικής προσαρμογής του κόμματος που έχει αναλάβει ο Κασσελάκης. Τη σκυτάλη, βέβαια, έσπευσε να πάρει ο ίδιος ο Τσίπρας, με την τοποθέτησή του στο συνέδριο της Καθημερινής και το «mea culpa» για την υπόθεση Novartis και τις τηλεοπτικές άδειες. Συνολικά, όλο και δυναμώνουν οι τάσεις αποκήρυξης στον ΣΥΡΙΖΑ των όποιων «ανορθογραφιών» της διακυβέρνησής του, σε συντονισμό με τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, με τους Τσίπρα και Παυλόπουλο να συμφωνούν στο ίδιο συνέδριο για το ότι ποτέ δεν τέθηκε ζήτημα αμφισβήτησης της θέσης της χώρας στην ευρωζώνη και την ΕΕ. Μόνο κάποιες γεμάτες αυταπάτες δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς έμειναν τελικά να δοξάζουν την πολιτική ουράς στην «πρώτη φορά αριστερά» και το δημοψήφισμα-απάτη, που αποκαλύπτεται ξανά ότι στόχο είχε ένα ακόμα διαπραγματευτικό χαρτί για την υποταγή στα ιμπεριαλιστικά αφεντικά.
Το συνέδριο «Μεταπολίτευση: 50 χρόνια μετά» της Καθημερινής, λοιπόν, ήταν μια πρώτης τάξης ευκαιρία για να διακηρύξουν σημαίνοντα αστικά στελέχη την προσήλωσή τους στο συμβόλαιο του ’74 και τη μοιρασιά της εξάρτησης ανάμεσα στους δυτικούς προστάτες, που αποτέλεσε και το θεμέλιο του αστικού καθεστώτος που οικοδόμησαν έκτοτε σε βάρος του λαού και προς όφελος των ξένων πατρώνων και του ντόπιου κηφηναριού. Ήταν, ταυτόχρονα, μια προσπάθεια να στηθεί μια κολυμπήθρα του Σιλωάμ για αυτό το ντόπιο εξαρτημένο αστικό σύστημα και να επαναληφθούν τα γνωστά αφηγήματα ενοχοποίησης των κοινωνικών κατακτήσεων για την πορεία που το οδήγησε στην κρίση και την υπαγωγή στα μνημόνια. Μια δοξολογία, επίσης, της «κοινωνικής ειρήνης» και μια υπενθύμιση, όπως χαρακτηριστικά εκφράστηκε στην παραδοχή Παυλόπουλου για τις συζητήσεις εντός της κυβέρνησης Καραμανλή τον Δεκέμβρη του 2008 για κατέβασμα στρατού στον δρόμο και τη χρήση «οιονεί δικτατορικών μέσων», για το πόσο εχθρικά στέκεται διαχρονικά αυτό το σύστημα απέναντι στην εργατική τάξη, τον λαό και τη νεολαία.
Ένα σύστημα σε μια χώρα ρημαγμένη παραγωγικά, ακολουθώντας μια πορεία αποβιομηχάνισης και παραρτηματοποίησης στα ιμπεριαλιστικά μονοπώλια όλες τις τελευταίες δεκαετίες, με τον Μητσοτάκη να πανηγυρίζει προκλητικά στον Ασπρόπυργο για τα κέντρα logistics στη θέση των διαλυμένων εργοστασίων. Στη σημερινή φάση, σε μια χώρα διπλά εξαρτημένη, με τα ιμπεριαλιστικά αφεντικά των ΗΠΑ και της ΕΕ να «αλληλομαχαιρώνονται» στο διεθνές ταμπλό των άγριων ανταγωνισμών και την αβεβαιότητα να μεγαλώνει όσο οι ΗΠΑ βαδίζουν προς τις προεδρικές τους εκλογές με όρους σφοδρής ενδοαστικής αντιπαράθεσης, μπλεγμένη μέχρι τα μπούνια στη φωτιά του πολέμου που μαίνεται στη γειτονιά μας, με επίκεντρο τη σιωνιστική γενοκτονία που συντελείται σε βάρος του ηρωικού παλαιστινιακού λαού με τις πλάτες των προστατών της ντόπιας άρχουσας τάξης και τη συνενοχή της, ο γεωπολιτικός ορίζοντας σκοτεινιάζει και τα αδιέξοδα της εξάρτησης εντείνονται. Πόσο μάλλον, όταν επανέρχονται κάθε τόσο σενάρια αναβάθμισης της εμπλοκής της στον άδικο πόλεμο στην Ουκρανία, με την αιφνιδιαστική επίσκεψη Μητσοτάκη και τη συνάντηση με τον Ζελένσκι, καθώς και με διαρροές που διαψεύδονται αμέσως για σχέδια παραχώρησης των ρωσικών S-300 στο ουκρανικό καθεστώς, μια κίνηση για την οποία η Ρωσία έχει δηλώσει προκαταβολικά ότι θα θεωρηθεί «επιθετική ενέργεια». Σε μια συγκυρία, μάλιστα, που μετά τις επιτυχίες του ρωσικού ιμπεριαλισμού επί του πεδίου φουντώνουν οι συζητήσεις για κάθε λογής τυχοδιωκτικές ενέργειες εντός της Δύσης, με τον Μακρόν, διεκδικώντας έναν πιο διευρυμένο ρόλο για τον γαλλικό ιμπεριαλισμό στα κενά που διαμορφώνουν οι αντιφάσεις της αμερικανικής πολιτικής, να ρίχνει στο τραπέζι έως και την άμεση εμπλοκή με την αποστολή στρατευμάτων και τον Πούτιν να επισείει για άλλη μια φορά την απειλή του πυρηνικού ολέθρου.
Δεν είναι να απορεί κανείς που σε αυτό το ταραγμένο και επικίνδυνο σκηνικό, με τη ντόπια άρχουσα τάξη να κινείται όλο και πιο «αμερικανόστροφα», οι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές νιώθουν την ανάγκη να υπενθυμίζουν διαρκώς ότι η χώρα ανήκει και σε αυτούς. Έτσι, μετά το καταδικαστικό ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου, ήρθαν οι αποκαλύψεις για τα μαζικά email της Άννα-Μισέλ Ασημακοπούλου σε απόδημους, καταδεικνύοντας παράλληλα και τα όσα φέρνει η επιστολική ψήφος σε σχέση με το διάτρητο ακόμα και των δικών τους διαδικασιών.
Οι αγώνες μπορούν να νικήσουν!
Απέναντι στη σήψη και τη δυσωδία που αναδίδει το αστικό πολιτικό σκηνικό, το φοιτητικό κίνημα και η πάλη της αγροτιάς αποτελούν τόσο καιρό μια αχτίδα φωτός, δίνοντας κουράγιο στο σύνολο του λαού. Η απεργία στις 28 του Φλεβάρη αποτέλεσε μια σημαντική στιγμή, που όμως δεν πρέπει να αντιμετωπιστεί ως το «τέλος» των κινητοποιήσεων, όπως θα την ήθελαν οι δυνάμεις της υποταγής και του συμβιβασμού.
Η συνέχιση και πολιτική αναβάθμιση του αγώνα αποτελεί το κύριο ζητούμενο. Τίποτα δεν έχει να περιμένει η φτωχομεσαία αγροτιά από τις συναντήσεις των αγροτοσυνδικαλιστών με τον Μητσοτάκη. Πρέπει να παραμείνει στην κατεύθυνση της ανυποχώρητης πάλης στα μπλόκα. Τίποτα δεν έχουν να περιμένουν οι φοιτητές από την επιστροφή με σκυμμένο το κεφάλι στα αμφιθέατρα, δήθεν για να παλέψουν «πολύμορφα», όπως συνηθίζει να βαφτίζει το ΚΚΕ τα κλεισίματα των αγώνων. Πρέπει να επιμείνουν με συνελεύσεις, καταλήψεις και διαδηλώσεις. Και οι δύο πλευρές πρέπει να αναζητήσουν βήματα συμπόρευσης και παραπέρα, να βρουν τους πραγματικούς συμμάχους τους στην εργατική τάξη και τον εργαζόμενο λαό.
Μπροστά στην ψήφιση του νομοσχεδίου Πιερρακάκη, η πολιτική-ιστορική εμπειρία από τα κινήματα που ανέτρεψαν ψηφισμένους νόμους οφείλει να αξιοποιηθεί και να μετασχηματιστεί σε δύναμη πάλης για τις σημερινές συνθήκες. Σε αντιπαράθεση με τον ρεβανσισμό των καθεστωτικών δυνάμεων, που ήδη επιχειρούν να τιμωρήσουν τη νεολαία για τον αγώνα που δίνει με τρομοκρατία και εντατικοποίηση άνευ προηγουμένου. Κόντρα στα σαλπίσματα υποχώρησης της κυρίαρχης φοιτητικής αριστεράς, που ετοιμάζεται να ανακρούσει πρύμναν με το γνωστό ηττοπαθές σύνθημα «να μείνει ο νόμος στα χαρτιά». Η σπουδάζουσα νεολαία απέδειξε στην πράξη ότι διαθέτει θέληση για αγώνα και τεράστιες δυνάμεις για να την υλοποιήσει, ακόμα και στις πιο αρνητικές συνθήκες. Αυτή τη θέληση πρέπει να υπηρετήσει όποιος επιθυμεί να αναφέρεται στη λαϊκή υπόθεση. Αυτές οι δυνάμεις πρέπει να εκδηλωθούν στον δρόμο όλο το επόμενο διάστημα, ακόμα πιο μαζικά και αποφασιστικά, μέχρι τη νίκη και την ανατροπή του νόμου!
Copyright (C) 2024 Marxist-Leninist-Maoist.
Permission is granted to copy, distribute and/or modify this document under the terms of the GNU Free Documentation License, Version 1.3 or any later version published by the Free Software Foundation; with no Invariant Sections, no Front-Cover Texts, and no Back-Cover Texts. A copy of the license is included in the section entitled "GNU Free Documentation License".
.jpeg)
.jpeg)
